Miskraam bij 7 weken

Hier hebben we helaas gisteren hetzelfde mee moeten maken. Na wat bloedverlies vanaf vorig weekend, heb ik gevraagd of ik eerder voor een echo terecht kon. We waren er zo gespannen voor. Ik hield er rekening mee dat het niet goed zou kunnen zijn, maar het kwam zo ontzettend hard binnen toen ze aangaf dat het er niet goed uitzag. We zijn er allebei helemaal beduusd van. Van eerst je zwanger voelen, 2 positieve testen en je lichaam zien veranderen en blijdschap naar verdriet, onmacht en ongeloof.

Ik heb dan ook geen tips. Bij mij is het nog niet verder op gang gekomen. Morgen moet ik opnieuw naar het ziekenhuis voor een bloedtest en opnieuw een echo. Ik heb ontzettende hoofdpijn, mentaal helemaal uitgeblust… Ik wil je heel veel sterkte toewensen! Al voelt dat ook lastig want wat heb je aan deze woorden hè? Het is een moeilijk, verdrietig proces 😣

Wat verdrietig dat je een miskraam kreeg! Mijn miskraam is intussen bijna 3 jar geleden en mijn dochtertje is nu 7 maanden oud. Ik werd anderhalfjaar na mijn weer miskraam zwanger. Ik herken hoe je het schrijft. Het is ook lastig te rouwen om iets/ iemand die je nooit hebt hetzien en niets tastbaar van hebt. Het is rouwen om een gedachte en een verloren toekomstbeeld. Ik had toen een armbandje gekocht, die draag ik nog steeds elke dag! Geef het nog even tijd, je hoef niet metee weer zwanger te worden (mag natuurlijk wel) en tijd heelt echt. Kijk misschien eerst welke gevoelens een eerste menstruatie oproept. Sowieso is het lichamelijk gezien ook goed een menstruatie af te wachten.

Goh wat rot voor jullie! Ik heb geen echte tip, alleen dat alles wat je voelt goed is. Of dat nu diep verdriet is of even weinig of niets voelen. Vrolijk zijn mag ook gewoon als die momenten er zijn! Wat voor mij hielp was om er met mijn partner over te praten maar ik hield verder wel wat afstand van de situatie. Ik heb het bij de miskramen ook altijd over "het vruchtje", dat maakte het makkelijker voor mij. Moet wel bij je passen want in deze situaties zijn er geen dingen die voor iedereen werken. Opnieuw zwanger worden ging voor mij redelijk makkelijk, na de echo bij de verloskundige waarbij ze zagen dat de baarmoeder er weer klaar voor was zijn we rustig verder gegaan met proberen. Wel eerst samen besproken of we er mentaal allebei weer klaar voor waren. Inmiddels ben ik twee zoontjes rijker en heb ik er ook echt berusting in. Die zwangerschappen die bij mij in een miskraam zijn geëindigd waren nooit mijn oudste zoontje geweest, dus door die vervelende ervaringen heb ik hem nu wel mogen leren kennen. Beetje zweef misschien 😅

Bedankt voor jouw mooie bericht.. Doet me goed. Wij staan er ook wel zo in. Mijn lichaam heeft het gelukkig zelf opgelost, op het moment heb ik nog minimaal oud bloed verlies, nu bijna een week nadat het misging. Zijn jullie weer begonnen voordat je menstruatie op gang kwam?

De eerste keer hebben we een cyclus gewacht maar dat was ook omdat ik toen wat langer bloedverlies had dus was dat maar een hele korte tijd. Mijn zoontje is van een zwangerschap meteen na een miskraam. Was even wat lastiger om de weken te berekenen maar verder geen problemen. (En we gingen toch voor een vroege echo dus van die weken kwam ook goed)

Wat heftig voor jullie! 💔 Momenteel zit ik in dezelfde situatie. Vorige week bij de 7 weken echo te horen gekregen dat de groei rond 5 weken gestopt is. Vanmorgen in het ziekenhuis de bevestiging hiervan gehad. Ik heb vanmiddag m’n eerste medicatie genomen en morgen de tweede reeks waarna het op gang komt. Dit omdat er nu al drie weken voorbij zijn zonder dat m’n lichaam het oppakt. Ik wil het eruit hebben om het ook af te kunnen sluiten. Wij hebben besloten om een menstruatie af te wachten zodat we bij een eventuele snelle volgende zwangerschap iig een duidelijkere startdatum hebben. Helaas heb ik geen tip voor je omdat het bij ons ook nog zo vers is. Ik heb afgelopen weekend vooral heel veel gehuild, dat lucht wel op. Ik kan er enigszins normaal over praten nu maar als ik het met m’n familie erover heb kan ik nog steeds huilen. Ik denk maar ‘laat het stromen’ het is een soort rouw waar je doorheen moet. En niet zozeer de rouw om het vruchtje maar meer om het al gecreëerde toekomstbeeld dat is komen te vervallen. Liever dat het lichaam het zelf heeft besloten te stoppen dan dat je er later in de zwangerschap achter komt dat het geen fijn leven wordt voor het kindje en je dan de keuze zelf moet maken. Want er is iets niet goed geweest waardoor het gestopt is. Probeer die gedachte vast te houden hoe moeilijk ook. Heel veel sterkte met het verwerken, en praat er vooral over met je partner. Jullie moeten dit samen verwerken, ook hij zal het er moeilijk mee hebben. Ik hoop dat jullie het een plekje kunnen geven en ik wens je een mooie nieuwe zwangerschap 🍀

Wat een lieve woorden, dankjewel.. Jij ook onwijs veel sterkte en kracht toegewenst. Bij mij is mijn lichaam het aan het oplossen maar bij jou zit er nog een extra proces aan vast. Extra heftig.. Het ene moment is het enigszins te relativeren en besef ik me dat het beter is zo omdat de natuur dit zo besloten heeft, op het andere moment is het precies zoals jij ook omschrijft; het automatisch gecreëerde toekomstbeeld is in duigen gevallen..