Miskraam opwekken zonder medicatie

Nog geen reacties… Is het ongebruikelijk? Om zonder medicijnen te willen afwachten?

Ik had dat ook. Gewoon curritage aanvragen dat doen ze hier niet zo snel. Ik had 3 weken dode baby in me was maar naar Duitsland gegaan (is 15 min rijden van me) hun zagen zelfs dat ik een ontsteking begon te hebben in mn baarmoeder omdat het er te lang in zat( voor toekomst kinderwens is dit niet goed)

Als eerste wat verdrietig dat dit al je 3e miskraam is. 2 weken terug heb in helaas de 4e miskraam gehad. 3 miskramen kwamen spontaan waarvan 2 nog voor de eerste echo. 1 miskraam duurde 2 weken vanaf de laatste echo voordat het vanzelf kwam. De laatste miskraam heeft bijna 3 weken geduurd vanaf de laatste echo. Bij de laatste miskraam na 2 weken gekozen voor medicatie. Toen durfde ik alsnog deze niet te gebruiken. Ik wilde zo graag dat mijn lichaam het zelf zou doen. Toch na een paar dagen, ondertussen al 2,5 week aan het wachten, de eerste pil genomen om alles weker te maken. Binnen 48 uur moest ik eigenlijk de pillen inbrengen maar toch besloten om dit toch niet te doen. De miskraam is toen toch opgang gekomen. Dus 3 weken na de laatste echo. Om de miskraam te versnellen? Ik geloof niet dat er echt tips zijn om te zorgen dat dit sneller opgang gebracht kan worden buiten medicatie om. Ik kan je alleen maar de tip geven volg je gevoel hierin. Maar ik snap ook dat het echt een tweestrijd is. Dat had ik wel. Ene kant wil je dat het zo snel mogelijk allemaal achter de rug is en aan de andere kunt wil je heel graag dat je lichaam het zelf opkomt. Heel veel sterkte en ik hoop voor je, ondanks alle verdriet, dat het toch zelf snel opgang mag komen

Ik had bij de laatste miskraam ook om een curettage gevraagd omdat maar de wachttijd was 2 a 3 weken zo niet nog langer dus ik kreeg geen andere keus dan wachten of medicatie. Wat "fijn" dat je in Duitsland terrecht kon. Ik heb daar helemaal niet aan gedacht

Het gebeurt denk ik niet vaak, maar het is helemaal niet gek hoor. Zelf een missed abortion gehad. Gestopt bij 6.5 week, ontdekt bij 10 weken. Ik heb 2 weken gewacht, maar voelde dat er helemaal niets ging gebeuren. Medicatie gehad en is heel soepel verlopen. Redelijk snel na de eerste pillen ben ik het verloren. M’n gynaecoloog en verloskundige zeiden dat ik ook kon wachten tot het vanzelf komt, maar het kan wel heel lang duren. Mocht je toch willen wachten, dan is dat helemaal prima. Ik zie hier ook een tip om een curettage aan te vragen, dit kan juist meer schade veroorzaken en zou ik echt als laatste redmiddel kiezen.

Helemaal niet ongebruikelijk. Alleen kan t wel doorwegen. Omdat je ergens de nood voelt om het af te sluiten en nu moet je je overgeven aan “de natuur” en dat kan slopend zijn. Wat je zou kunnen doen is een deadline met jezelf afspreken. “Als er tegen die dag nog helemaal nog niks op gang is ga ik voor de medicatie.” Zoiets. Het kan wel even duren. En uiteraard zou je die theetjes kunnen drinken, het zal absoluut geen kwaad kunnen! En misschien zelfs helpen, wie weet. Heel veel sterkte. Het is verschrikkelijk om mee te maken, heb het ook meegemaakt. Ik wou het proces wel zo snel mogelijk inzetten, maar dat is zoooo verschillend. Die deadline met jezelf afspreken zou ik wel doen. Geeft je toch een soort van houvast. Dikke knuffel!!

IK heb het zelf ook gehad bij 8 weken. Ook een missed abortion. Ik wilde het zelf zo snel mogelijk weg hebben het idee dat ik een dood kindje in me droeg was voor mij te pijnlijk. Met curretage was ik er snel vanaf en dat voel me alles mee. Ik ben 3 maanden later opnieuw zwanger geraakt.

Zou zoals MLBG zegt de curretage als laatste middel inzetten inderdaad. Het blijft een “ingreep” waar altijd een klein risico aan vasthangt, eentje die niet bevorderlijk is voor een kinderwens. Soms moet het, dan moet het. Maar ik zou dit ook niet als eerste optie kiezen!

Hoi Quinn, heel erg bedankt voor je reactie en wat rot om te lezen dat je het recent ook hebt meegemaakt, al voor de 4e keer. Inderdaad die tweestrijd… zoekende naar ‘de juiste beslissing’, niet wetende welke dat is. Ik zou ook graag willen dat mijn lichaam het zelf doet. Myn gyn had direct bij het consult de medicijnen meegegeven, terwijl ik daar nog niet aan toe ben mentaal gezien. Ik zal mijn gevoel volgen en wachten (mocht ook vd gyn). Ik neig nu ook naar 2 weken… Zo gek, de hele zwangerschap was ik bang om bloed te vinden en nu ‘wil’ ik het juist. Hoe gaat het nu met je? Is je baarmoeder weer helemaal hersteld? Hoe sta je nu tov zwanger worden/onderzoek doen?🤍

Inderdaad wat de andere ook zeggen. Curretage als laatste kiezen. Hier wilden ze het ook alleen doen omdat het voor ons hier nu stopt. Ze wilden zeker weten ofdat wij geen kinderwens meer hadden omdat er idd risico's aan vast zitten

Bedankt voor de tips iedereen, erg fijn om er over te kunnen praten met andere vrouwen die weten hoe het is. Precies de optie om te curetteren zie ik eerlijk gezegd ook als noodgreep. Juist daarom zou ik optie 1, je lichaam zelf een kans geven, niet zomaar willen passeren. Desalniettemin is het wel goed om te weten dat de optie bestaat en evt makkelijker te regelen via Duitsland!

Heej Heej, de juiste beslissing is de beslissing die je uiteindelijk maakt. Of dit nu afwachten is of toch de medicatie. En als jij nog niet toe bent aan de medicatie dan moet je deze gewoon nog niet gebruiken. Ik mocht ze ook meteen meenemen maar wilde dit niet. Eerst afwachten en als ik het niet meer trok kon ik gewoon bellen. Ik had voor mezelf afgesproken om 2 weken te wachten. Te 2e miskraam duurde het ook 2 weken dus hoopte ik daar nu ook op. 10 aug kwam de miskraam en 15 aug had ik al een afspraak staan dus toen hebben ze meteen gekeken of alles schoon was. Er zat nog een ietsie pietsie restweefsel maar de gyn verwacht dat dit met de eerste menstruatie meekomt. Was bij de 2e miskraam ook. Bloedverlies wat ik had was minimaal, met 3 dagen gestopt. Wel tot eergisteren bruinverlies gehad. Daar baalde ik wel van maar goed. Wij hebben al een hele voorgeschiedenis en ik ben ook medisch. Naast de 4 miskramen hebben we ook een stilgeboren zoontje. Gelukkig daarna een mooie dochter mogen krijgen. Wij hebben na ons zoontje alle onderzoeken gedaan en daar is niets uitgekomen. Eigenlijk het enige onderzoek wat ze nu nog kunnen doen is dna onderzoek van ons beide. Vanwege de angst, stress, spanning enz wat een zwangerschap en het zwanger worden teweeg brengt. Hebben wij ervoor gekozen om onze wens op te geven. Mentaal zullen wij het waarschijnlijk niet meer trekken mocht het weer verkeerd gaan. 6x zwanger geweest en we hebben 1 meid rondlopen. Het levert teveel stress, spanning en angst voor mij/ons op. Hoe verdrietig ook maar het geeft toch ook een bepaalde rust. We gaan genieten wat het leven ons mag geven 💕 Sorrie beetje lang verhaal geworden geloof ik haha. Hoe gaat het met jou? Willen jullie onderzoeken doen?

Wat verdrietig… ik begrijp denk ik wel een beetje dat de glans er af is 😔. Dikke knuffel en hopelijk komt er gauw veel meer geluk op je pad 🍀

Jeetje wat heftig.. Heb ‘t 2x gelezen om even op me te laten inwerken. Dat is de nachtmerrie van iedere ouder en zou voor ons ook een game changer zijn… Ondanks onze angst voor en (inmiddels haast) verwachting van tegenslag… weegt de kinderwens op dit moment het zwaarst. We willen geen dna onderzoeken laten doen, zien we niet meteen het nut van in. Zo weinig kans op uitsluitsel en zo weinig behandelmogelijkheden. We gaan overwegen om ervoor aan te melden maar zie ons daar nog niet expres op gaan zitten wachten. We worden makkelijk zwanger dus dan voelt 3 maanden wachten als een moeilijke opgave… Wat een prachtig lichtpuntje dat jullie een dochtertje hebben. Ik heb zelf gelukkig ook een zoontje en hij is echt ons prinsje en prijzen ons iedere dag gelukkig met hem.

Ik weet niet of er dingen zijn die echt werken in het op te wekken. Ikzelf heb willen wachten, maar wel afgesproken dat ik dat maximaal 3wk wou doen. Verloskundige had wel een afspraak gemaakt bij gynaecoloog 3wk later ( om dan medicatie te overleggen) maar dag voor de afspraak begon dan gelukkig wel de miskraam. Hoor om mij heen wel meer vriendinnen die het een paar wk hebben afgewacht waarbij het uiteindelijk spontaan kwam

Zie ineens dit topic weer.. Hoe gaat het ondertussen met je? Zie nu ook dat ik helemaal niet meer gereageerd heb op je bericht, sorrie

Wat verdrietig dat je dit meemaakt. Twee weken terug ook tijdens echo achter gekomen dat het hartje week hiervoor gestopt was met kloppen. Koos er ook voor om af te wachten maar vond ik dit mentaal heel zwaar. Heb ik een week volgehouden maar ook het idee dat het inmiddels al twee weken niet meer leefde in m’n buik gekozen voor medicatie. Ook dit duurt best lang; eerst afspraak met gynaecoloog en na de eerste pil (die zwangerschapshormonen afbreekt) nog 36 uur wachten tot de rest van de medicatie. Bij mij begon het de nacht al met bloeden en denk ik dat nu alles eruit is. Voor tips om op te wekken had ik hier laatst ook forum bericht geplaatst. Voetreflex schijnt erg goed te werken. Als je hierop Google zoekt voetreflex miskraam opwekken kan je hier meer informatie over vinden. Heel veel sterkte komende tijd!

Bedankt voor de fijne reacties💛. Het gaat naar omstandigheden goed, want er zit schot in de zaak. Afgelopen zondag avond zat ik er helemaal doorheen en had ik bedacht om maandag de medicatie te nemen. Maar toen het eenmaal de volgende ochtend was, had ik zo’n kramp gevoel in mijn buik. Dus krampen en een emo bui, ik hoef jullie niet uit te leggen wat dat iedere maand betekent😂. Dat gaf me dan ook het vertrouwen om nog één dagje te wachten… en ja hoor. Vandaag het eerste beetje bloedverlies gehad na 1w+5d. De vorige keren is het daarna vrij rap op gang gekomen. Ik heb geen extra thee ofzo meer gedronken, gewoon doorwerken en met mijn zoontje is er gelukkig altijd wel wat te lachen en is het altijd druk. Ik ben nu opgelucht met deze volgende stap en hoop dat het weer gauw schoon is daarbinnen. En ik ga zeker kijken of ik deze dagen nog een voet reflex massage kan boeken, kan allicht ook nog helpen voor een goede afloop en is sowieso geen straf 🙈☺️👍🏻

En wat rot dat je er zelf ook doorheen gaat 😔. Het wachten is heel zwaar, en niemand kan je vertellen wat je precies moet doen of waar je precies op aan het wachten bent….. pff Gelukkig is er de optie voor medicatie ookal is het niet de eerste keus. Ook als het me nu lukt zonder medicijnen heb ik het wel als prettig ervaren om die escape te hebben.

Verdrietig dat je het weer moet meemaken, die thee gaf mij heel veel Buikpijn, maar deed weken niks verder… bij iedereen anders wij hebben uiteindelijk gekozen voor medicatie