Missed abortion, vind het echt heftig

Hai meis! Allereerst wat ontzettend naar dat dit jullie overkomen is! Neem jullie tijd. Het is een echt rouwproces waar je helaas doorheen moet. Ik heb een vergiet speciaal gekocht en heb daardoorheen geplast zodat alle stolsels erin bleven liggen en zo heb ik uiteindelijk het vruchtje gevonden. Al voelde ik ook wel dat het het vruchtje was toen het uit me kwam. Heb het vruchtzakje in de tuin begraven met een mooie hartsteen erboven op en er staat een regenvanger naast met een vlinder erop. Hebben het dus echt een soort plekje gegeven op deze manier.

He wat naar! H Geen tips voor het vruchtje opvangen, want dat heb ik niet gedaan. Wel tips om ermee om te gaan: Laat je verdriet toe. Ik heb heel veel gehuild en een paar dagen in bed gelegen. Ook veel gepraat en gehuild samen met mijn partner. En praat erover met anderen. Je voelt je wellicht alleen, maar door erover te praten kom je erachter dat (helaas) meer mensen dit meemaken. Sterkte, wees lief voor jezelf 😘

Dankjewel! Had zelf niet gedacht dat het mentaal zoveel met me zou doen. Denk ook omdat we dit totaal niet hebben zien aankomen. We hadden zelf idd ook het idee om het te begraven met een boompje erbij zodat we het af kunnen sluiten. Maar je merkt het dus wel en je ziet ook wel het verschil tussen de stolsels en het vruchtje? Jij ook sterkte!

Hier op 11.5 eerder ook een miskraam gekregen zonder enige voortekenen. Ik vond op het moment de bloedstolsels en alles echt wel heftig om te zien.. het vruchtje niet opgevangen want kwam zoveel bloed en stolsels uit dat ik geen verschil zag en mijn lichaam ook gewoon in die uren zijn hang heb laten gaan. Nasleep van ontzwangeren ook weer zo'n 11 weken lang vond ik pittiger dan bij voldragen zwangerschap. Poosje last gehad van kwalen nog.. maar ben een vrij nuchter persoon wel, lichaam heeft het afgestoten omdat het niet goed was en daarom ook snel een plekje kunnen geven en ondertussen een zoon rijker van nu 8 weken. Het leven is hard en we worden continue getest. Neem vooral je tijd en ik duim dat je Lichaam het vanzelf op gang brengt... verdriet hebben en erover praten met je partner en familie mag en moet je zeker doen. Ik hoop dat je het snel een plekje kan geven. Sterkte

Ja, ik voelde heel duidelijk dat er wat hards uit me kwam, een soort gekke plop. En herkende ook wel meteen dat het geen stolsel was. Het had een hele andere soort structuur

Hier met 9,5 weken een missed abortion gehad 2 jaar terug. ik merkte heel duidelijk dat het vruchtje eruit kwam en heb hem gewoon letterlijk opgevangen. Liet alles gewoon gaan in een maandverband. Bij ons 10 weken na de MA opgewekt met medicatie omdat het lichaam het niet zelf deed. Wij hebben hem in een vershoudpotje met wat water gedaan en begraven in de tuin met een beelde en een baby kersenboom erop. Deze groeit elk jaar. Voor ons gevoel groeit ons kindje zo elk jaar toch een beetje verder. ❤️ Sterkte en geef het tijd. Ook emotioneel is dit zwaar 😘

Sterkte meid❤️

Sterkte met jullie verlies ❤️. In 2021 heb ik er 2 gehad, vond het ook heel moeilijk. Je hele toekomstbeeld is ineens weg. Ik heb wel eens gelezen dat je het met een zeef kunt opvangen. Hopelijk lukt het en kunnen jullie je kindje een mooi plekje geven.

Sterkte!

He meis, wat verdrietig dat jullie dit is overkomen. Ik zou ook kijken voor een vergiet met iets grotere gaten. Het proces van loslaten voelde ik zelf heel bewust. Een soort heftige menstruatie krampen, waardoor ik het bewust heb kunnen opvangen. Het zien van het vruchtje heeft mij geholpen bij de verwerking, mijn partner heeft ook gekeken wat ik fijn vond want verder is het een heel eenzaam proces. Verder heb ik het doorgespoeld wat ik later wel veel spijt van had. Sterkte deze periode 💕

Ach wat onwijs heftig, veel sterkte toegewenst Joyce! Hier gisteren helaas de 2e miskraam gehad, ook na een goede echo… Het kwam op gang na inname van de Mifegyne, na 36u zou ik eigenlijk 4 Cytotec tabletten inbrengen maar dat was gelukkig niet nodig. Vond de tabletten vorige keer best heftig/pijnlijk, maar dat verschilt per persoon. Mijn verloskundige adviseerde nog Vrouwenmantel tabletten als homeopathisch middel, wat mogelijk kan stimuleren bij het opwekken van miskraam. Verder heb ik een vergiet in de wc gezet, het vruchtzakje kwam er samen met stolsels/weefsel uit. Het is bij 7,5 week te herkennen aan vlokkerig/pluizig weefsel er omheen. Een deel was wel ‘open’, je kunt er een beetje in kijken. Het klinkt een beetje raar, maar bij ons staat het nu in een glazen potje met water in de koelkast…we gaan het vanavond een plekje in de natuur geven naast ons andere kleintje 💫

Ah wat heftig en verdrietig!! Ik had een missed abortion bij de echo van 8 weken en heb de miskraam grotendeels onder de douche doorgemaakt (goed voor de stookkosten 🤔). Het vruchtje bleef in het doucheputje. Ik had giga veel bloed en vond daarom het toilet echt niet fijn, maar nauwelijks buikkrampen.. bij krampen weet ik niet of staand in de douche haalbaar is. Zou je een krukje of iets moeten hebben. Veel sterkte. Het is onwijs moeilijk!

Wat ontzettend verdrietig zeg… Een plekje geven is heel moeilijk, het is echt een rouwproces wat je doorgaat, zeker als je al 10 weken zwanger was… blijf er vooral veel over praten, dat je het zo veel mensen al had verteld kan juist een voordeel zijn in de zin dat je ook veel begrip en steun zal krijgen vanuit je omgeving. Qua praktische tips: je bent met een vruchtje van bijna 8 weken al best ver, dus houd er rekening mee dat het wel wat heftiger kan worden. Ik heb het zelf opgewekt met medicatie, bereid je voor op heftige buikpijn. Zorg dat je de badkamerdeur niet op slot doet voor het geval er iets gebeurd, dan kan je partner namelijk niet binnenkomen! (Ik was flauwgevallen) Zorg dat je een emmer bij de hand hebt, bij mij kwam bloed/ diarree / overgeven op het hoogtepunt allemaal tegelijk… Ik was tussendoor even in bed gaan liggen, en toen op gegeven moment voelde ik tijdens de ‘weeën’ een soort plopje, alsof er iets knapte. Toen ging ik naar het toilet en ving ik het vruchtje op in een zeef. Ik had het dus echt voelen loslaten. Daarna werd de pijn ook minder. Laat altijd een controle echo maken ivm restweefsel, als je dit namelijk hebt en het gaat niet vanzelf weg dan kan het nog maandenlang je cyclus beïnvloeden. Heel veel sterkte de komende tijd, en hopelijk snel een regenboogbaby voor jullie ❤️

Alsof ik m'n eigen verhaal lees... Wij hadden gisteravond de 2e echo (verwachtte ook 10 weken te zijn en 3 weken geleden een kloppend hartje gezien), maar ze zei idd binnen een paar seconden al: nee dit is niet goed meis, het hartje klopt niet meer. Na meting bleek dus ook al 2 weken niet meer... ik vind het ook zwaar, we dachten nog leuk kunnen we het dit weekend met mn verjaardag aan familie vertellen etc, maar mn hoofd staat er niet naar om nu ook maar iets aan mn verjaardag te doen... Vind het vooral ook heel onzeker omdat ik nog niet weet wat er nu gaat gebeuren: mn lichaam denkt nog dat het zwanger is en heeft niks door. Hoe lang wacht je dit af... word vandaag als het goed is nog gebeld door de verloskundige om opties te bespreken, maar moet zeggen dat het ons ook zwaar valt. Ik lees ook graag mee met ervaring van anderen over hoe hiermee om te gaan... Heel veel sterkte ❤️

Heel veel sterkte! Ik kon het mentaal niet aan om af te wachten, dus heb onmiddellijk voor de medicatie gekozen. Had er heel veel schrik voor, had verhalen online gelezen van mensen die heel veel pijn hadden, maar (net daardoor?) ik vond het wel meevallen qua krampen. Heb die dag heel zen beleefd, partner bleef wat op de achtergrond want ik zie liever alleen af, maar hij was steeds in de buurt voor afleiding. Mijn vruchtje was maar 6.1w maar ook ik heb het duidelijk voelen komen. Was inderdaad zo een soort plofje, en dan voelde ik iets uit mij vallen. Aangezien het zo klein was, heb ik het niet uit toilet gehaald, maar nu heb ik daar wel spijt van. Hoe klein het ook zou geweest zijn, ik had het graag gezien. Dus zeker het vergiet overwegen, maar dat is een heel persoonlijke keuze. Ik wens je heel veel sterkte, huil vooral heel veel uit. Het meest vreemde is dat ik al heel onze toekomst met deze baby zag, en ook nu nog kan ik er niet bij dat het niet zo zal zijn. Een miskraam is echt een heel erge mindfuck, dus laat je verdriet toe

Aan jullie verhalen te lezen zijn er eigenlijk veel meer dames die in hetzelfde schuitje zitten. Als je er eigenlijk nog nooit van gehoord hebt, laat staan het meegemaakt, lijkt het ook niet zo vaak voor te komen. Nu zie ik dat er toch best wel veel dus ook eenzelfde klote ervaring hebben gehad. Ik vind het fijn dat ik het heb kunnen delen, maar heb er ook veel aan om zo te lezen hoe jullie het een beetje gedaan hebben/doen. Ik heb veel gehuild maar lijkt wel of m’n tranen voor nu even op zijn. Gister zou ik 11 weken zijn. Dacht toen nog 11 weken zwanger maar toch ook niet. Ook dat vond ik wel weer extra confronterend dat je het dan nog steeds bij je draagt. Vind het ook moeilijk om de deur uit te gaan, bang dat ineens de krampen op komen zetten, of om teveel mensen tegen te komen en in huilen uit te barsten… Maar…drink allerlei kruidentheeën en nog niks veranderd. Probeer m’n zinnen toch een beetje te verzetten in de hoop dat het toch vanzelf komt. Sterkte meiden en hopelijk is ons allen straks een regenboog kindje gegund.❤️

Je blijft het beeld zo voor je zien en dan die woorden dat het hartje gestopt is. Als ik zo de gelijke verhalen lees van jou en de andere meiden, dan huil ik ook weer. Had niet verwacht dat dit zo’n impact zou hebben. Denk ook steeds, het is niet waar want het zit nog in je buik met daarbij ook de vragen waarom dan en hoe dan? Hopelijk kan je je verjaardag toch een beetje vieren, misschien even een afleiding. Ben gister ook even de deur uit geweest met m’n vriend en ons dochtertje. Wilden beiden geen drukte opzoeken. Hoop dat we het komende week na medicatie echt een plekje kunnen geven. Weet jij al wat je gaat doen? Heel veel sterkte!❤️

Heftig, hier hetzelfde meegemaakt. Denk dat iedereen dit op zijn eigen manier verwerkt. Ik was er dan ook heel nuchter in. Hoe klote ik het ook vond, was het voor mij ook een soort van teken dat dingen gaan zoals ze moeten gaan en het dan nu nog de tijd niet was. Nu op het wachtbankje, vrijdag weer testen. Ik heb het vruchtzakje gewoon in het toilet opgevangen en eeuit gevisd en afgespoeld. Echter kwam dit heel onverwachts en schrok ik er zelfs van toen het ineens in het toilet lag. Weinig v gevoeld in ieder geval. Heel veel sterkte en knuffels voor jou!

Heb het trouwens met medicatie opgewekt. Bloedverlies was alleen zo ontzettend hevig, dat ik naar zkh gestuurd ben en hier nacht moest blijven. Liep oprecht leeg.

Ik zag duidelijk verschil. Heb evt wel foto's als je die zou willen zien?