Moeite met genieten. 11w2d

Wat vervelend om te horen, ik heb zelf geen ervaring met het ziekzijn, ons zoontje is inmiddels al 25 weken oud maar wat ik ervan weet is dat het tot 19 weken ongeveer kan duren het ziek zijn, ik hoop voor je dat het dan ook minder word. Waar ik wel advies over kan geven is het stukje over je familie, ik vind het heel erg goed dat je daarin je grenzen aangeeft, je bent immers daarintegen ook "pas 11 weken" zwanger, je hebt nog zoveel tijd om leuke spulletjes te gaan uitzoeken en te shoppen, dat je familie daarin enthousiast is snap ik heel goed maar alles op jou tijd!! En dat ze dan boos worden hoef je je echt niet schuldig om te voelen het is jou lijf en jou gevoel en dat je het nog niet wil is je goed recht, straks komen er misschien nog veel meer van dat soort momentjes als het kindje er is en het is juist zo goed dat je daarin je grenzen in aangeeft. Heel erg veel geluk gewenst met je zwangerschap 🥰

Bij mij werd het beter met 14-16 weken, de misselijkheid dan. Maar soms komt het weleens terug. Ikzelf blijf toch een beetje instabiel fysiek (met weer andere klachten) en ben ook nu pas bezig met kinderkamer etc. Heel lief idd van je familie maar misschien wil je het eerst wel even laten bezinken en in alle rust zelf om je heen kijken. Ik denk dat goed is dat je dat hebt aangeven en nu voet bij stuk houden. Denk dat het heel normaal is hoe je je voelt.

Ik was superhappy toen ik zwanger was, maar ik had echt een hekel aan zwanger zijn. Zeker als je een lang traject hebt gehad of (zoals bij ons) er miskramen aan vooraf gegaan zijn in genieten moeilijk. Buiten de onzekerheid die je dan misschien in hogere mate hebt, is zwanger zijn helemaal niet voor iedereen leuk. Ik ben echt 9 maanden niet mezelf geweest en vanaf de dag dat de baby geboren was, voelde ik me weer top en kon ik genieten ;) niet schuldig over voelen, jij beleeft het zoals jij het beleeft en wat een ander daarvan vind of daarover zegt hoef je je helemaal niet aan te trekken

Ik heb niet dezelfde voorgeschiedenis als jij, maar wel hetzelfde gevoel in mijn zwangerschap. Ik was ook heel erg ziek. Eerst ook emesafene geslikt en later nog andere medicatie. Het lijkt wel alsof je “moet” blij zijn in je zwangerschap. Maar zwanger zijn is niet voor iedereen leuk. Je wilt een kindje, het kindje is ook enorm gewenst. Dat staat los van blij zijn tijdens zwangerschap. Hopelijk voel je je later in de zwangerschap beter en komt de blijdschap vanzelf. En zo niet? Dan na de bevalling, ook geen probleem😉

Ik ben zwanger van m’n 2e en geen lang traject gehad maar ik heb precies t zelfde .. Heel de dag door misselijk ik slik ook dat medicijn , en constant moe bandenspanning etc.. ik kan ook nog moeilijk genieten en dat vind ik ook echt erg! Hopelijk komen er betere tijden aan voor ons !🍀

Bandenpijn **🤣

Ik herken je gevoel helemaal! Wij hebben ook een heel traject gehad, met meerdere miskramen ook. En vanaf week 6 kots misselijk en alleen maar kunnen liggen. In week 10 door medicatie ging dat iets beter, maar voel me nu met 15 weken eigenlijk pas weer enigszins normaal. Vanwege de miskramen snapte alleen iedereen in mijn omgeving wel dat we nog weinig gingen shoppen. We wachten eigenlijk nog steeds tot na de 20 weken echo voor de aankopen. Ik wil daar ook gewoon van kunnen genieten en nu heb ik echt nog zo'n stemmetje dat het te vroeg is om te juichen. Overigens is er ook even hier een topic van vrouwen die sowieso pas laat de drang krijgen om te gaan shoppen. Dus het is helemaal niet raar! Ik zou gewoon eerlijk aangeven dat het voor jou nog te vroeg is. Ze hebben er maar mee te leven. Het is jouw kindje. Succes met de misselijkheid! Nog even volhouden

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Kan me voorstellen dat je niet vrolijk rondhuppelt als je je lichamelijk zo slecht voelt. Heeft niets met je blijdschap rond je zwangerschap te maken. Een schuldgevoel is echt niet nodig! Vind het zelf wat onbeleefd van je familie. Julle hebben veel moeite gedaan voor je zwangerschap en dan gaan ze zich gedragen of het hun zwangerschap is? Je mag hier echt je grenzen aangeven, dan zijn ze maar boos. Het is aan jullie om te bepalen wanneer je spulletjes koopt en aan jullie om die uit te kiezen. Je bent pas 11 weken en laten we heel hard hopen van niet, maar je bent nog niet uit de gevarenzone. Ik zou aankaarten dat je nog wil wachten tot je meer zekerheid hebt, hopelijk begrijpen ze het op die manier. Het is jouw zwangerschap, jullie baby. Jullie bepalen ♡ daar moet je familie zich naar schikken.

Voel jezelf vooral niet schuldig ❤️ Blijf vooral dichtbij jezelf en ga niet "acteren" voor anderen. Al heb ik een makkelijke zwangerschap gehad, was ik ook heel nuchter en (vooral de eerste maanden toen je nog niks kon zien) was ik niet echt met de zwangerschap bezig. Mensen verwachten dat wel heel erg; dat je er continu over praat en "straalt". Mijn vader vroeg mij met 2-3 maand of ik ervan genoot om zwanger te zijn. Ik keek hem aan 🤣 Waarvan? Ik ben nog steeds mezelf, niets is veranderd. Je weet waar je t voor doet, sure. Maar wat is er fijn aan zwanger zijn? Dat heb ik nooit begrepen. Dat gevoel kwam pas rond 4-5 maand, na de pretecho, toen ik de kleine begon te voelen en een babybump kreeg. En nog steeds niet overdreven dat ik er continu over praatte. Het is jouw lichaam, jouw zwangerschap, jouw baby. Je hoeft geen verantwoording af te leggen over hoe je je voelt.

Als je er ziek van wordt, is een zwangerschap gewoon ruk, ik had er toen ook niet echt lol van 🥲 hopelijk komen er betere tijden!

Omdat zwanger worden moeilijker is gegaan bem je niet 'verplicht' meer te 'genieten'. Vind het sowieso iets geks dat je als zwangere opeens grandioos van het leven móet genieten. Zelf vond ik het ook niks al cadeautje van mijn ouders te krijgen. Heb aangegeven dat ik dat niet wilde voor de 20 wk echo. Iedere zwangere mag dit op eigen tempo doen. Hebben andere niks mee te maken, ontzettend sneu dat ze hierover boos doen. Hopelijk knap je na het eerste trimester weer op (ging bij mij daarna wel beter qua fit voelen)!