Moeite met houding ziekenhuis

Heb je het al naar ze uitgesproken dat je dit als vervelend ervaar omdat ook duidelijke uitleg ontbreekt? Misschien zijn ze zich jiet niet van bewust dat ze zo aandringen of dat ze niet duidelijk uitleggen waarom zij dit zinvol vinden.

Ja herkenbaar, ik heb dit gehad met wel of niet inleiden en de termijn daarvan. Bij inleiden word je automatisch medisch uiteraard. Waarbij het zkh eigenlijk al snel wilde ingrijpen, maar niet kon uitleggen waarom precies en wat de directe risico's waren. Mijn kindje deed het namelijk nog prima in mijn buik. Ik heb met mijn eigen vk toen overleg gehad, wilde namelijk graag thuis bevallen. Zij kon zich hier in vinden en zag de risico's ook niet direct. Samen met vk een lijn getrokken, tot dan kijken we het aan. Dit bij het zkh aangegeven, ook dat onze vk het ermee eens was en toen was het oké. Lastige situatie hoor, herken je punt over verdedigen. Dus mijn advies, overleg dit met je eigen vk, zij heeft ook de expertise, net als het zkh en kan met je meedenken wat goed is voor de kleine en jou 🍀

Je hebt nu 2 soorten behandelaren met een incompleet beeld van de situatie. En het is fijn dat het goed gaat, maar je beide soorten behandelaren hebben daar eigenlijk te weinig zicht op. De gynaecoloog wil net iets andere info vaak dan de verloskundige geeft en de verloskundige is niet volledig op de hoogte van wat de gynaecoloog weet. Het is dus in het belang van jou en je baby om de zorg over te laten aan de gynaecoloog nu die het officieel gezien ook over hoort te nemen. Daarnaast zal je bevallen zonder de verloskundige die je nu hebt. Het is juist goed om alle afspraken in het ziekenhuis te hebben, zodat je zoveel mogelijk personeel daar een keer hebt gezien/ gesproken. De kans op een vreemde aan je bed is dan kleiner (zelfde dat bij een verloskundige praktijk ze het liefst je ook steeds inplannen bij een andere verloskundige om die reden). Ik snap het gevoelsmatig echt 100%. Had het ook bij mijn vorige zwangerschap. Ik heb toen alle controles laten doen in het ziekenhuis, maar heb wel op een lagere frequentie nog gesproken met de verloskundige om gewoon kleine dingen te bespreken (niet medische zorgen gerelateerd, maar bijvoorbeeld de spanning die ik ervaarde voor de bevalling en tips en tricks).

Thanks voor je inzichten. Het is mij dan alleen nog steeds niet duidelijk wat voor andere info een gynaecoloog zou willen weten. Want los van m’n bloeddruk (die nu dus goed is) ben ik als iedere andere zwangere, en is er geen reden tot zorg. De baby groeit goed, ik heb geen klachten. Wat willen ze dan nog meer weten? Het voelt heel over gemedicaliseerd, zonder directe aanleiding (behalve protocol). Daarnaast hebben we nu afgesproken dat als alles zo goed blijft gaan als nu, ik wel in het ziekenhuis beval maar onder leiding van m’n eigen verloskundige. Maar dank voor jouw kijk hierop, dan kan ik wat gerichter vragen gaan stellen!

Maar als je kijkt vanuit het persepectief van het ziekenhuis is het wel logisch dat ze alles onder een dak willen hebben. Elke handeling/controle van de verloskundige moet ook maar net goed gecommuniceerd worden. Ee kunnen dingen gemist worden als de communicatie niet goed is en de ene dit doet en de andere dat. Snap dat de verloskundige prettiger is, maar die is toch ook anders opgeleid als de verloskundige in het ziekenhuis. Dus als jij het zo wil houden zul je denk ik de houding van het ziekenhuis ook er bij moeten nemen

Ik vind het wel herkenbaar, ziekenhuis bleef hier ook aandringen op overname zorg en plannen van een inleiding. Ik had hoge bloeddruk zonder medicatie, maar kindje deed het goed en ik wou afwachten, omdat m’n bloeddruk al steeds van dat niveau was en ik daarom geen zwangerschapsvergiftiging vermoedde. (Dat was het risico volgens ziekenhuis). Ik heb de hele tijd naar mijn eigen gevoel geluisterd, en naar de feiten gekeken, en daarmee mijn eigen gezonde verstand gebruikt en me niet laten gek maken door het ziekenhuis. Gelukkig mag je ook zelf kiezen in dit geval.

Ik heb ook in deze situatie gezeten en heb daardoor best wat stress gehad. Na goed overleg met mijn vk, waar ik mij enorm prettig bij voelde, heb ik besloten weg te gaan uit het ziekenhuis voor alle controles. Ik weet niet of dat ook een optie voor jou is. Bij mij ligt een echo centrum waar ik terrecht kon voor de groeiechos. Alleen als ze dan daar zagen dat er iets was moest ik terug naar het ziekenhuis. Mijn intuïtie en die van mijn vk zat goed en ik ben inmiddels thuis bevallen van een kerngezond zoontje. In mijn ervaring is de houding van het ziekenhuis protocollen en meten is weten. Ze kijken niet naar de persoon en vertrouwen niet snel op de intuïtie van de vrouw. Een vk is veel persoonlijker en die luister naar je. Kijken niet alleen naar de cijfertjes, maar ook naar jou. Het is voor iedereen heel persoonlijk waar je je prettig bij voelt. De een vind het ziekenhuis juist meer zekerheid geven door alle controles en checks uit voorzorg. De ander bezorgt het stress. Ik zou zeggen, ga vooral op je gevoel af!

Mijn ervaring is dat er totaal geen communicatie is tussen VK en ziekenhuis. Dus de term: gedeelde zorg, vind ik al apart. Hoeft natuurlijk niet overal zo te zijn. Ik kan me zeker voorstellen dat je liever bij je VK blijft. Ik zou het eens met ze bespreken. Of die optie er is.

Ik zie nu pas dat dit een wat ouder topic is haha. Hoe is het nu?

Ik reageer even in 1x op je beide berichtjes ;) Op zich gaat de communicatie tussen hen wel soepel. Het ziekenhuis brieft resultaten van groeiecho’s en de rest goed door. Maar m’n bloeddruk is nog steeds goed. Dus we gaan nu toch bij de volgende groeiecho mededelen dat we thuis willen bevallen. Groeiecho’s blijf ik wel gewoon doen in het ziekenhuis. Mocht het op dat moment toch niet goed gaan, gaan we natuurlijk wel die kant op. Maar ik vind het ziekenhuis gewoon echt geen relaxte omgeving, denk echt dat dat het proces tegenwerkt. Ben benieuwd wat ze gaan zeggen!

Heyy ik heb ook shared care gehad met m’n zwangerschap en herken ontzettend wat je zegt! Ik heb de hele zwangerschap strak volgehouden dat dit is wat ik wil en dat ik niet wil dat ik overgehaald word, heb m’n bevalling mooi met m’n eigen verloskundige in het ziekenhuis gedaan met de verloskundige van het ziekenhuis op achterwacht. Volhouden en dan komt het goed

Wat vervelend dat het spanning oplevert. Ik zou het wel bespreekbaar maken, want dat is niet de bedoeling. Ik werd medisch (zwangersdiabetes en verwacht groot kind). In het ziekenhuis lag de regie en heb mijn eigen verloskundige gehouden voor ruggespraak en steun, dat vond ik prettig. Ik heb in het begin in de stress gezeten omdat mij even snel werd meegedeeld dat ik met 38 weken moest worden ingeleid. Er bleek later in overleg veel meer mogelijk te zijn. Ik heb aangegeven wat ik wilde nl. mijn lijf de kans geven om het zelf op gang te brengen. En we zijn gaan kijken binnen welke grenzen dat kon. Dus niet strak met 38 weken, maar iets later en eerst zoveel mogelijk rijpen en na evt vliezen doorprikken even wachten of de weeën vanzelf op gang zouden komen en niet meteen een infuus met oxytocine. Ik zou dus duidelijk je wensen aangeven en je vragen blijven stellen.

Wat vervelend voor je. Ik vond persoonlijk de sfeer in het ziekenhuis ook niet fijn. Heb je het gewoon direct tegen ze gezegd hoe je je voelt? Meestal hebben ze het niet door. Ik heb het op een gegeven moment aangegeven van als jullie iedere keer iets zo en zo brengen dan raak ik daar erg van in de stress. Kan het ook op deze en deze manier. Daar reageerden ze wel goed op. Succes 🤎

Vervelend dat je het zo ervaart. Sowieso goed om hierover het gesprek aan te gaan lijkt me. Ik begrijp het ziekenhuis echter ook. Zij zijn eindverantwoordelijk voor de zorg die ze aan jou leveren, terwijl ze niet volledig de controle over en zicht hebben op de situatie. Dat je de keuze maakt om bij de verloskundige te blijven is aan jou, maar door het wel te blijven aankaarten dekken zij zich ook in.