Moslima’s in de groep? 😊 - deel 5

Het is het hopelijk wel waard. Het heeft echt veel koppels bij elkaar gebracht en bij elkaar gehouden. Uiteindelijk is het Allah die vergemakkelijking schenkt, maar hoop dat het je goed zal doen en inshaAllah wordt het gauw beter. Sabr. ❤️❤️❤️

Wa aleikoum salam, Moge Allah swt jullie huwelijk zegenen, dichter bij elkaar brengen en jullie veel Sabr schenken ❤️

Dankjewel 🙏

✋🏻

Mijn zoontje heet ook Noah 💙 Vernoemd naar de profeet Nuh. Er is soms wat "gedoe" over de schrijfwijze, maar mijn inziens normaal om het zo te schrijven zoals in het land waar je woont goed past. Dat zeiden ze ook bij het consulaat. Het komt bij veel namen voor, bijv Mohammed, Mohamed, Muhammed, Muhammad etc

Ameen❤️❤️❤️

Salama3laykoum lieve dames, Ik moet dit even van me afschrijven, want ik word echt gek. Ik zit gewoon echt vast. Sorry alvast voor de lange tekst.!Ik ben 25 en inmiddels 2,5 jaar getrouwd en we hebben een dochtertje van bijna anderhalf jaar. Op dit moment zwanger van de 2e. Als ik geen dochter met mijn man had en niet zwanGer was van de 2e, dan was ik oprecht al gescheiden van hem. Probleem waar ik tegen aan loop is dat mijn man 24/7 buiten is. Hij werkt lange diensten ( 09:00 tot 22:00) en meneer denkt dat het daarna oké is om ook nog eens naar buiten te gaan. Hij komt dan ook niet thuis, maar gaat gelijk door naar vrienden in een cafe. Hierdoor ziet ons dochtertje hem nauwelijks Thuis doet hij niks. Als hij thuis is, dan slaapt hij de hele dag omdat hij dan rond 4/5 uur in de nacht van zijn vrienden thuis is gekomen en is dan te moe. Boodschappen doe ik. Ik werk 2 dagen in de week in het onderwijs en ga echt nooit met een goed gevoel in de ochtend weg. M’n schoonmoeder komt rond 10/ half 11 om op te passen maar die eerste paar uur zit ik altijd met stress, omdat ik dan bang ben dat hij aan het slapen is terwijl zij wakker is. Hij verschoont haar ook nooit. 1 keer gedaan in het ziekenhuis toen ze net geboren was en dat was vanwege de zuster die zei papa kom verschonen. In ieder geval hij is alleen maar buiten te vinden. Volgens hem moet ik ook mijn eigen zorgverzekering betalen terwijl meneer als zzper werkt. Meestal werkt hij in t weekend van die lange diensten en ga ik dan weekendje naar m’n ouders, omdat ik geen zin heb om alleen te zitten. Hij vraagt dan ook nooit van ben je goed aangekomen of wat is onze dochter aan t doen. Als het aan hem ligt dan blijf ik daar langer zodat hij zonder “gezeur” thuis kan komen in de nacht. Ik heb echt van alles met hem geprobeerd. Aardig/boos/ huilen voor zijn neus/ lief zijn en aangeven dat wij hem nodig hebben. Serieus praten. Niks helpt. Ik heb zijn ouders ingeschakeld, heeft niet geholpen. Ik heb mijn ouders na 1 jaar ingeschakeld omdat ik wist dat ze er kapot van zouden zijn, maar ik kon niet meer anders. Zij zijn met hem komen praten ook niks geholpen. Ik heb hem zelfs een keer t huis uitgezet door de deur op slot te draaien om 4 uur in de nacht. Daar was hij op dat moment van geschrokken, maar de volgende dag was het weer doei naar buiten. Met iemand anders praten, zoals relatie therapeut of een geleerde wilt hij niet. En als ik dan aan hem vraag wat wil je dan dat ik doe... Krijg ik als antwoord Ja je moet gewoon geduld hebben en niet iedere keer zeuren. Vragen hoe het met mij gaat of hoe ik me voel, boeit hem niet en vraagt hij niet naar. Zelfs nadat ik een keizersnede heb gehad, vroeg hij niet hoe ik me voelde. Maar huilen toen ze geboren werd, kon die wel. Ik ga jullie nog 1 voorbeeld geven. Laatst was hij thuis gekomen om 4 uur in de nacht van vrienden en hij was die volgende dag dus vrij. Ik vroeg in de ochtend van Hoelaat gaan we naar de Ikea, want we moeten nieuwe Meubels hebben. Geeft hij aan ja straks pas na m’n kapperafspraak. Ik dacht prima ik wacht wel tot hij wilt gaan. Dames we gingen pas 7 uur avond..... En dan wilde hij ook nog eens met 2 autos gaan, zodat hij na de Ikea gelijk door kon gaan naar zijn vrienden om voetbal te gaan kijken. Ons dochter was aan het huilen op de achterbank omdat ze uit haar stoel wilde en buiten wilde lopen, dus ik zei kom aub ga jij rijden zodat ik met haar achter kan zitten en haar stil kan krijgen. Dit wilde hij gewoon niet. Ik ben op dat moment gewoon terug naar huis gegaan en zei ik hoef niet op zo’n manier te gaan Kinderen wilt hij wel maar de verantwoordelijkheid nemen, ho maar. Ik heb veel sabr met hem gehad en echt waar zoals ik zei als ik geen kinderen had, zou ik allang van hem zijn gescheiden, maar omdat ik in het basisonderwijs werk, zie ik ook de kant vanuit het kind (waarvan ouders gescheiden zijn) en dit is heftig en zielig om te zien, waardoor ik denk dan maar voor m’n meiden dat ik bij hem blijf. Nu denk ik echt waarom ben ik ooit kinderen met hem begonnen en zo snel, waarom niet eerst aangekeken. Ik weet dat dit een slechte gedachte is en dat Allah (s.w.t.) geeft en neemt. sorry voor mijn lange tekst, maar ik hoop echt dat iemand een goed advies voor me heeft en wat ik hiermee aan moet.

Wa'alaikumsalaam zuster, dapper dat je dit met ons wilt delen. Je bent in verwachting van je tweede wonder en dat is niet niks, vooral als je er al 1 hebt. Bespaar jezelf deze hoofdpijn/stress. Je zou jezelf moeten afvragen of je dit nog wel zó wilt. Uit jouw verhaal haal ik eruit dat JIJ alles zelf doet, als je je ontkoppelt dan kan je je focussen op jezelf en de meiden. Nu lijkt het alsof je eeuwen zit te wachten op een vader/man die zijn rol niet (volledig) kan vervullen. Dit brengt alleen maar teleurstellingen/onrust. Je moet ook nagaan hoe je kinderen dit zullen vinden, ongezonde relatie ouders maar nog wel bij elkaar of gezonde relatie en ouders uit elkaar. Jij zou die knoop moeten doorhakken, ik wens je idg veel moed, sterkte en kracht insya'Allah🥲 ❤

MachAllah dat je zoveel sabr hebt en zeker omdat je van plan bent om te blijven omwille van jouw dochters. Je ziet op school de consequenties en weet waarschijnlijk goed hoe het zit in onze deen. Lieve zuster je hebt van alles geprobeerd lees ik. Zelf gesproken, familie erbij betrokken,... Nu is het moment om dit even loslaten... in de zin van je kan alleen jezelf veranderen. Probeer ( het is niet gemakkelijk ik zeg daarom probeer) je mindset te veranderen.Je hebt het tot nu toe zelf prima gedaan en je kan het aan. Spreek zelf meer met vriendinnen af, familie zien, sporten,... zaken waar je energie van krijgt. Ik weet waarvan ik spreek want zit in een soortgelijke situatie, als je vaak droevig bent omwille van de situatie zal jouw lichaam het zelf voelen, zal spiegelen in jouw dochter,... jouw man zal dit dan ook voelen en de cirkel is rond. Doe zaken waar jij zelf plezier in hebt en Allah ijieb el kheir. Echt waar !

Klopt dat loslaten is moeilijk. Heb vaak dat ik denk van weet je laat ook maar. Jij doet jouw ding, ik de mijne en dan als het dan weer paar dagen achter elkaar gebeurt dat hij laat in de nacht thuis komt, kan ik niet mijn mond houden. Lastige is dat ik naar de stad verhuisd ben waar mijn man vandaan komt. 85 Km van mijn eigen familie en vriendinnen doen. Dus echt je eigen ding doen gaat niet echt want je zit dan gewoon vaak thuis. Vervelend om te lezen dat je in een soortgelijke situatie zit, want dit gun ik niemand. Hoe ga jij hiermee om? En zijn er bij jou ook kinderen in het spel? Ik maak me ook zorgen om de kleine in m’n buik. Alle stress/boosheid/droevigheid die ik voel moet zij ook voelen

Assalam alaikum ukhti Wat een sabr heb jij. Denk dat je echt een hele standvastige vrouw en moeder bent als ik dit zo lees. Ik zit helaas ook in een soortgelijke situatie. Ik heb geen advies voor je, maar wens je heel veel kracht en sabr toe. Zoals eerder is gezegd denk na in hoeverre je nog sabr wil hebben of dat je zegt genoeg is genoeg. Je man zelf kan veranderen, maar wanneer? Het gaat je echt opbreken. Dikke knuffel ❤️

Wa Alaykoem Assalaam zus. Ik vind het echt pijnlijk om te lezen. Moge Allah je veel sabr schenken schat. Ik denk dat mijn reactie misschien een tegengeluid is van wat iemand jou zou adviseren. Maar misschien goed om beiden opties te bekijken 👀. Ten eerste MachaAllah je bent een bikkel. Als ik zo lees waar je in zit dan is dat gewoon geen leven. Na een huwelijk betreed je als het ware een nieuw leven binnen en je moet dan met jouw man alles nieuw opbouwen. Zo gaat dit niet lukken. Ik zou wel adviseren om niet te gaan scheiden. Of in ieder geval nog niet. Laat dat echt de allerlaatste optie zijn die er bestaat, en die optie gebruik je pas wanneer je alle andere opties geprobeerd hebt of wanneer je niet meer van iemand houd en dat niet meer zal gebeuren of wanneer je van hem walgt op iedere manier en hem niet wilt aanzien etc. Een huwelijk is echt een belangrijk verbondt zowel in het leven bij ons als bij Allah. Daarnaast schat jullie zijn 2,5jaar getrouwd en hebben al een dochtertje van 1,5 Allahumma Baarek. Jullie hebben best snel kinderen gekregen Macha-Allah. (Moge Allah je tweede zwangerschap voorspoedig laten verlopen) Hoe was het voor dat jullie dochter geboren werd? Was hij toen ook al zo? Hebben jullie dit toen besproken? Is dit na de geboorte pas gekomen of was het daarvoor ook al zo? Hoe was zijn idee om vader te worden etc. Hebben jullie er toen over gepraat? Anyways. Wat ik denk is dat jouw man nog niet volledig “volwassen” is. Het klinkt misschien raar maar dit komt echt heel erg veel/vaak voor. Op een of ander manier zijn er mannen die vaak achterlopen op dit gebied. Ze zijn jong en willen altikd jong blijven en de stap naar die “volwassenheid” met verantwoordelijkheden en “ergens aan vast zitten” staat echt heel ver van hun. Je kan ze er niet tot dwingen, niets zal zomaar ineens helpen. Hun kwartje moet ergens ook vanzelf gaan vallen. Die vrienden zullen op een gegeven moment ook trouwen/kinderen krijgen/ of WEL verantwoordelijkheden dragen in huis. (InshaAllaah) Ik weet niet of hier een oplossing voor is behalve sabr. Je bent nog jong en ik vermoed hij ook🤷🏻‍♀️. Bid hij? Onderhoud hij jullie wel? Zijn er ook positieve dingen aan hem of is het alleen negatief? Hij vraagt jou je eigen zorgverzekering te betalen. Hoe zit het met onderhoud boodschappen en huur en vaste lasten. Vraag me af hoe dragelijk jouw situatie is. Je kan proberen jezelf niet te focussen op hem. Maar focus je nu op jezelf, je dochter en je zwangerschap. Blijf hem vertellen dat je hem mist etc. Misschien kun je hem zo ver krijgen om een tweetal dagen weg te gaan. Even niet in de buurt van zijn vrienden 👀. Dus echt even echt ver zijn als een (weekend)vakantie. Het is heel lastig schat en niemand die volledig kan zien hoe het in elkaar zit behalve hetgeen je vertelt. En ik denk ook dat je nu in een zwak positie zit emotioneel en je een beetje goed moet opletten van wie je advies aanneemt. Een huwelijk is een bigdeal. En ieder huwelijk heeft zijn donkere kanten. Je moet echt voor jezelf gaan bekijken of dit dragelijk is. Je kent jouw eigen draagvlak en er is niemand die dat voor jou kan bepalen of adviseren. De ene zegt sabr en de ander zegt ga scheiden het is aan jou om aan te voelen in hoever je nog doorkan. Misschien een idee om als het helemaal “niet” meer gaat om voor een (langer)bepaald periode bij je (schoon)ouders te gaan wonen/slapen. Je zult dan ook weer een beetje aanvoelen hoe dat is voor jezelf. En aanzien hoe hij erop reageert. Is toch net anders dan een weekendje of eventjes ergens slapen. Het enige wat ik echt kan zeggen is moge Allah je heeel veel sabr schenken en moge Allah jouw hopen,wensen en duas niet onbeantwoord laten. Doe veel dua in gebed. Sta op en bid tajjahud en salaat al istikhara. Zorg ook dat dit dit VOLOP doet. Niet hopen op wonderen als je de Schepper die de wonderen verricht niet aanroept. Hou je vast aan je geloof en haal daar je rust uit. Allah is ten alle tijden aan je zijde. Moge Allah dit voor je vergemakkelijken. Ameen.

Ma sha Allah wat een uitgebreid advies 🥰

1000% mee eens. Niks aan toe te voegen. Ik hoop dat jullie er samen sterker uitkomen in sha'Allah 🌹

En voor iedereen die op dit moment moeilijkheden ondervind in haar huwelijk, moge Allah jullie heel veel sabr schenken en het goede voor jullie brengen en het slechte verwijderen, dat jullie er sterker uitkomen 🌹

Baraka allahoe feeki. Zijn er ook kinderen bij jou in het spel? En hoe ga jij ermee om?

Ja lieverd ik ben nu zwanger van de vierde. Ik zit hier nu 8 jaar in en merk nu pas een klein verschil bij m’n man. Tenminste hij beseft nu wat hij heeft gedaan en hoe hij zich heeft gedragen. Nu nog eraan handelen. Ik heb vaak gedacht om weg te gaan maar idd je denkt aan je kinderen en heb ook letterlijk nergens om naartoe te gaan. Wil niet bij m’n ouders aankloppen met straks 4 kinderen. M’n man had veel last van stress en een burn out waardoor hij dat op ons af reageerde. Enige wat ik kan zeggen is zoek hulp voor jezelf. Praat bijv met een psycholoog. Zoals eerder is gezegd je hoeft niet gelijk aan scheiden te denken, maar maak jezelf iig sterker door aan jezelf te denken. Psychisch doet dit echt veel met een vrouw. Khair in sha Allah ik zal dua voor je doen Mocht je je hart willen luchten oid mag je me altijd een berichtje sturen in sha Allah

Ten eerste baraka allahoe feeki sis voor je uitgebreid berichtje. Ameen op je dua’s ❤️ Hij was voordat we onze eerste dochter kregen, niet zoals hij nu is. Hiervoor deden we meer dingen samen, dat wilde hij toen ook. Was hij veel vaker thuis. Als hij dan naar buiten ging was hij meestal rond 10 uur al terug. Toen was hij ook meer met het gebed bezig etc. Nu eerlijk gezegd ik weet niet eens of hij bidt ja of nee. Samen wilt hij niet. (Is hij ook niet gewend vanuit zijn huis) hij zegt ik bid wel op werk. Ik heb duidelijke afspraken met hem gemaakt voor we het huwelijk betraden en voordat we ons eerste kind kregen. Hij is 31. Daarom irriteer ik me alleen maar nog meer omdat ik denk van kom op die fase met je vrienden moet je nu we gehad hebben. Het klopt helemaal wat je zegt. Hoe ik hem nu zie is dat hij gewoon totaal niet klaar is voor ouderschap maar ook niet als partner. Hij leidt in principe zijn leven alsof hij single is en geen verantwoordelijkheden heeft. Precies wat je zegt dat die stap naar volwassenheid heel ver van hem staat. Vaste lasten/huur/ laatst een 2e auto als gezinsauto dat doet hij allemaal wel. Verzekering en boodschappen doe ik vaak. Het komt ook niet in hem op om te zeggen voordat hij naar werk gaat bijv van hier heb je geld als je boodschappen nodig hebt. Scheiden is niet mijn doel voor nu. Ik wil dat hij klaar gaat staan voor zijn gezin, de manier om daarvoor te zorgen allahoe A3lam . Misschien inderdaad een idee om een time out te doen. Misschien dat hij dan beseft wat hij heeft en kwijt kan raken. Baraka allahoe feeki nogmaals voor je berichtje. T heeft me goed gedaan.

✋️🤰

Allahoema bareek wat een sabr heb jij als je hier al 8 jaar in zit. Ik zit hier nu ongeveer anderhalf jaar in en wordt al gek. Hoe oud zijn jouw kinderen? Inderdaad ik ga gewoon echt proberen te focussen op mezelf. Ik vind al erg genoeg dat ons dochtertje dit allemaal moet aanvoelen. De bal ligt echt bij hem nu. Hoe is hij nu tot het besef gekomen? Moge Allah je een voldragen zwangerschap schenken en het voor je vergemakkelijken. Zijn je ouders er wel op de hoogte van? Ik krijg wel de reactie vanuit mijn ouders van waarom ben je dan voor een 2e gegaan? Je had moeten aankijken etc. Ik snap ze wel, maar 1. Dat ligt sowieso niet in onze handen en 2. Bij mij had hij gewoon mooie praatjes en ik dacht hoe dan ook ga ik niet van hem scheiden aangezien ik al een kind van hem heb en ik gun m’n dochtertje een zusje / broertje met een niet te groot leeftijdsverschil. Maarja achteraf gezien, is zijn gedrag nu alleen maar echter geworden