Na 3 jaar en 4 maanden eindelijk zwanger..

Gefeliciteerd! Ik kan daar niet over mee praten omdat ik gelijk zwanger bleek. Lekker rustig aan doen en probeer er toch zoveel mogelijk van te genieten. Het is je gegund 😁

Ik herken je gevoel helemaal. Ik ben na 9 jaar fertiliteitsbehandelingen eindelijk zwanger, nu 29+3 en draag een prachtig sterk meisje bij me. Maar de eerste weken, zeker tot 12-14 kon ik niet genieten. Nam mezelf zit ook weer kwalijk want hee ik ben zwanger terwijl ik dat nooit meer had gedacht. Maar de onzekerheid en angst heeft regie gevoerd, als ik nu terug kijk is dat ook eigenlijk super logisch. Je maakt eindelijk, na zoveel jaar een wonder door waar je jaren alleen van hebt gedroomd. En dan het idee dat het zo fragiel, zo kwetsbaar is dat het ook zo nog weer onder je neus vandaan getrokken kan worden vond ik heel pittig. Ik kreeg steeds meer vertrouwen, voornamelijk in mijn lijf en hoe verder je komt hoe meer dit lukt. En toch is het soms nog moeilijk hoor, als ze een dagje wat stiller is qua trappelen bijvoorbeeld. Dan ben ik bang dat het alsnog misgaat. Maar het genieten maakt alles dubbel en dwars weer goed. Wat ik je mee wil geven, wat ik tegen mezelf mag zeggen nu: laat je onzekerheid er zijn. Jij hebt nu eenmaal niet een 'onbezorgde' zwangerschap met zo'n historie eraan vooraf. Mag van jezelf onzeker zijn, als je daar minder tegen vecht in de situaties waarin je zit (werk, sociaal, huishouden) dan gaat het een stuk beter en meer vanzelf. Toen ik het ook durfde uit te spreken dat ik het gewoon super spannend vond/vind word het ook wat gewoner. Je mag onzeker zijn! Tegelijk probeer wel te genieten dat het je overkomt... het klinkt hard hoor, maar stek het gaat alsnog mis, dan is de klap niet harder en de pijn niet erger dan wanneer je je er 'op voorbereid hebt'. Dat hielp mij goed om in het moment te blijven en te beseffen dat er een mini mensje van mij en mijn man op de wereld komt! Je bent zwanger! Prachtig! ♥️

Ik herken wat je zegt. Ook al ruim drie jaar bezig en anderhalf jaar geleden voor het eerst naar het ziekenhuis gegaan. Nu 5+3 weken zwanger. Elke dag voelt als een cadeautje. Toch maak ik me zorgen over alles wat ik onderneem. Tot afgelopen maandag had ik volledige bedrust en nu mag ik langzaam opbouwen, niets voelt 'verantwoord'. Toch doe ik sinds donderdag wel. Stukje auto rijden, rondje wandelen, de was en vandaag best wel zware boodschappen getild. Vanaf woensdag zal ik waarschijnlijk ook mijn werk weer moeten gaan oppakken waar ik zin in heb, maar ook wel tegenop zie. Ik ben namelijk nog wel erg snel moe merk ik. Dinsdag hoor ik van de gyn wat ik weer mag gaan doen. Het is lastig, kan het zelf ook nog niet maar hoop dat er snel een moment komt dat ik kan gaan genieten van het zwanger zijn. Zelfde wens ik jou toe. O ja, en mocht je er behoefte aan hebben, zoek een maatschappelijk werker of psycholoog op. Helpt mij om uit mijn eigen gedachten kronkels te komen 😆

Gefeliciteerd! Was het geadviseerd om volledig bedrust te nemen? Ik heb tot vandaag eigenlijk weinig gedaan. Nu wel de was gedraaid en opgehangen. Maar zodra een steek voel in me buik raak ik meteen in paniek. Ik ben pas 4+4 super pril nog. Dat is een goeie tip, als het zo blijft is het misschien wel verstandig. Ik hoop inderdaad dat we er snel van kunnen genieten.

Wauw na 9 jaar! Gefeliciteerd! Wat leuk en dit geeft me hoop dat het misschien bij mij ook goed zal komen. Je bent de eerste die zegt dat het mag. Vaak hoor je dat je blij moet zijn dat je zwanger bent, maar ik ben ontzettend blij, maar ook ontzettend onzeker. Ik hoop dat dit met de tijd zal veranderen. Bedankt voor je mooie woorden♥️

Dankjewel! Wat een geluk! Ga ik proberen.. soms wel lastig maar ik denk dat het tijd nodig heeft.😥♥️

Ik had inderdaad bedrust vanaf de dag van mijn punctie (IVF). Heb de week na de terugplaatsing wel het een en ander gedaan omdat toen door de ene gyn werd gezegd dat ik langzaam moest opbouwen. Maar vanaf het moment dat ik 'meer' ging doen, begonnen bij mij de klachten te komen. 4 dagen later lag ik in het ziekenhuis met een hyperstimulatie, heb daar 7 nachten moeten blijven en mocht alleen opstaan om naar t toilet te gaan en te douchen. Nu sinds maandag weer thuis en langzaam aan het opbouwen. Herken hierin enorm wat je zegt dat je bij elk steekje, pijntje of krampjes meteen het ergste kunt denken. De woorden die hieronder door iemand anders waren geschreven vind ik mooi. Zelf hecht ik ook waarde aan de gedachte dat het lukt om zwanger te worden. Kan het nu dan kan het een volgende keer ook. En dan hoop ik natuurlijk dat dit pas over een jaar of twee weer ter sprake komt 🤫

Jeetje wat heftig! Dan is het maar goed dat je zo rustig aan hebt moeten doen. Ik hoop dat alles verder soepel zal verlopen voor je. Inderdaad dat is waar! We moeten positief blijven. ♥️ Super spannend voor ons allemaal.

Gefeliciteerd!!❤ Mijn beste vriendin heeft er 6 jaar over gedaan en was ook heel onzeker toen ze eindelijk zwanger bleek te zijn. Na meerdere pogingen ivf eindelijk zwanger. Ook heel voorzichtig met alles. En nu heeft ze een dochtertje van 1 jaar 😊 Doe wat goed voelt voor jou en dan komt het wel goed 😘 probeer ervan te genieten. En maak je je zorgen? Zoek wat afleiding, lezen, wandelen, erop uit met vriendinnen.

Ten eerste van harte gefeliciteerd! Ik snap je gevoel heel goed. Wij hebben er ruim twee jaar over gedaan. Ik heb de eerste echo gezien met 8+2 en eigenlijk was ik pas met de termijn echo 11+1 wat minder onzeker, omdat je dan echt al een mini mensje ziet. Ik hoop voor je dat de tijd heel snel gaat en je ook een echo hebt! Probeer je gedachten te verzetten en afleiding te zoeken. Ik weet hoe vervelend het is om onzeker te zijn. Heb je al een afspraak gemaakt voor een echo? Misschien kan je je situatie uitleggen en vragen of je eerder een echo mag?

Dankjewel!♥️ Wat leuk! Altijd heel positief om andere verhalen te horen. Ik ga mijn best doen om wat afleiding te zoeken.😔 want dit worden anders hele Vervelende weken, ik wil me juist lekker voelen.

Dankjewel♥️ Ik zou echt wat moeten zoeken waar ik me aandacht kan verzetten. Ik heb gebeld, maar ik kan met 7+5 pas langs. Daarvoor zou er niks te zien zijn. Ook zou er nog van alles mis kunnen gaan (dit zei ze aan de telefoon op best nare manier) dus ik heb geen keus denk ik. 😔

Wat vervelend dat je zo'n vervelende reactie kreeg. Was dat van de verloskundige? Anders gewoon een andere zoeken hè. Misschien zegt die ook wel dat je pas met 7+ langs mag komen maar toont ze meer empathie voor jouw situatie. Ik heb de afgelopen 1,5 jaar geleerd dat ik naar mijzelf mag luisteren als het op gevoel aankomt. Heb ik geen klik met iemand (hulpverlener) die ik blind zou moeten vertrouwen dan trek ik de stekker eruit en ga ik opzoek naar een alternatief. Uiteindelijk zal je verloskundige hoogstwaarschijnlijk ook je bevalling doen, een klik is dan toch best wel belangrijk. Heb dus aub niet het gevoel dat je er niets aan kunt doen. 😘 En... wie zegt er dat wij niet gewoon een kei zijn in zwanger zijn. Dat zwanger worden zo moeilijk ging wil nog niets zeggen over zwanger zijn 💪🏻. Positive thinking.

Dat was van de verpleegkundige van het ziekenhuis. Je hebt helemaal gelijk. Misschien moet ik dat doen. Super bedankt! Je stelt me echt gerust♥️

Die kunnen inderdaad soms lekker bot uit de hoek komen. Aan de andere kant zullen ze dagelijks vrouwen aan de lijn hebben die eerder een echo willen 🙈. Ik snap dat je daar chagrijnig van kunt worden. Maar... Je hebt er ook weinig mee te maken in die zin dus je kunt het van je af laten glijden. Zelf heb ik al een verloskundigenpraktijk gezocht (het mocht eindelijk🤫) en had direct een prettig gesprek. Als ze in t ziekenhuis straks zeggen dat het allemaal normaal is dan heb ik nu al de rust dat ik weet bij wie ik daarna terecht kan. Stiekem is dit dan toch een beetje genieten van het prille begin 🥰. Ben jij al aan het oriënteren of moet je in het ziekenhuis onder controle blijven?

Ik heb de eerste echo op 14 november, dus ik ben nergens naar opzoek gegaan nog. Misschien is dat wel verstandig om te doen. Ik kan echt niet wachten tot de eerste echo voor mijn gevoel duurt dit nog Ontzettend lang😔

Ik had vandaag mijn eerste echo. Het was nog te vroeg om iets te zien. Alleen het vruchtzakje. Over 2 weken, 7 oktober nieuwe poging. Inderdaad erg spannend!

Ik ken het gevoel, ik werk normaal 5 a 6 dagen in de week en nu wordt ik al moe bij de gedachte dat ik weer niet gaan werken😅🙈 wij hebben er ook lang over gedaan z'n 4 jaar en 8 maanden is niet grappig. Zeker niet met mensen om je heen die dingen zeggen als ' wordt het niet eens tijd voor kinderen bij jullie?" Of " ze was niet gepland maar weg halen wilde ik ook niet" bij dat soort dingen kan ik mensen wel schieten. Afijn om even terug te komen op je verhaal ik ben ook gewoon heel voorzichtig en ben ook gauw bang dat er iets gebeurd, morgen de eerste echo heel spannend en hen er heel veel zin in! Ondanks alle kwaaltjes die neem ik allemaal voor lief met als eind resultaat een kleine👼🏼 Succes nog en niet te veel piekeren 😚 Fijne zwangerschap nog!👌🏼😚

Herkenbaar. Zelf ook 3 jaar bezig geweest om zwanger te raken en uiteindelijk na medische behandelingen was het gelukt. De eerste 12 weken kon ik het moeilijk geloven, zelfs als ik het kleine wondertje op de echo zag. Langzaam aan begon ik te groeien en de kleine te voelen, toen werd het pas echt voor mij. De angst dat het mis kon gaan speelde ook in mijn achterhoofd maar ik heb het toch zoveel mogelijk opzij kunnen zetten. Als ik liep te malen deed ik ademhalingsoefeningen om rustiger te worden. Inmiddels hier nu alweer 3 maanden moeder van een kerngezonde zoon. Je angst mag er zeker zijn, maar probeer ook zoveel mogelijk re genieten van het wondertje ❤