Negatieve verhalen VBAC / HBAC?

Bij mijn derde voor een vbac gegaan. Na 1ste vaginaal best goede statistieken etc. Toch een spoedkeizersnede geworden. Mijn baarmoeder is gaan scheuren heel veel geluk dat er een soort vlies overheen zat wat het tegenhield. Maar stond op barsten. Dus erg blij dat ik in het ziekenhuis was.

Wellicht speelt mee dat een mislukte vbac geen vbac meer is.... De kans op een ruptuur bestaat altijd. En wanneer dat gebeurt, moet je er niet aan denken dat je nog vanuit huis naar het zkh moet... Dat is de angst, en vandaar dat medische begeleiding bij bevalling wel wenselijk is

Ik vond de statistieken eigenlijk helemaal niet zo geweldig.. De kans dat het litteken scheurt is wellicht niet zo enorm, maar wil je dat risico nemen? De gevolgen kunnen wel enorm zijn, zowel voor jezelf als voor je kindje. De reden van de eerste keizersnede is ook wel van belang. Bij mij hebben ze een "berekening" kunnen maken met de kans dat het natuurlijk zou lukken dit keer. Dat percentage was echt teleurstellend, waardoor ik het sowieso niet ga proberen. Al helemaal niet thuis. Ik ben blij dat ik en m'n baby extra in de gaten gehouden kunnen worden. Op dit forum las ik ook wat ervaringen en veel pogingen, liepen toch uit op weer een (spoed)keizersnede en dan ia de kans op complicaties nog vele malen hoger. VBAC lijkt me opzich niet iets om af te raden, maar waarom het risico thuis aangaan? Is er desnoods een tussenoptie met kraamhotel bij het ziekenhuis?

Ik heb geen VBAC gedaan, maar voor de keizersnede gekozen. Tijdens deze keizersnede bleek een flink deel van mijn litteken zo uitgerekt en dundat de baby erdoorheen al helemaal te zien was. Volgens de gynaecoloog was mijn litteken zeker weten gescheurd als er weeën op waren gekomen. Dan hadden ze me naar de ok moeten racen en was het erg spannend geworden. Als ik thuis was bevallen (waar ik nog even over nagedacht heb), hadden we echt een flinke kans gehad dat een van ons beiden of wij allebei het niet overleefd had. Het is (zo uit mijn hoofd) 1% kans dat het litteken scheurt, maar ik was dus die ene procent en de gevolgen zijn dan echt heel ernstig bij deze complicatie.

Hi! Ik had gekozen voor een vbac, omdat ik het herstel de vorige keer zo ontzettend vond tegen vallen. De weeën zijn zelf op gang gekomen, daar was ik superblij mee. Toen ik in het ziekenhuis was heb ik een spuit gekregen om te slapen want ik had nog maar 1! Cm...😑 In de ochtend werd ik wakker en de weeën deden zoveel pijn, maar ik zat net tussen de wisseling van de wacht van de anesthesisten... Dat betekende wachten. Ik kreeg een morfine infuus, wat een beetje hielp. Maar nog steeds helse pijn en toen zei ik tegen mijn man als het zo moet dan snijd me nu maar open. De ruggeprik gekregen maar die werkte pas goed na een aantal uren. Ik was inmiddels doodmoe en vroeg me af hoe moet ik de rest nog gaan doen. Mijn zoontje zat hij 8cm in foetale nood en toen kreeg ik een spoedkeizersnede. Mijn blaas zat verkleefd dus dat moest verholpen worden. Achteraf gezien had ik liever voor een keizersnede meteen gekozen, het herstel van de 2e keer is me heel erg meegevallen. Ik kon de volgende dag zelfstandig douchen en ik kon alles veel sneller dan de eerste keer gelukkig. Niet super negatief maar het was geen succesvolle vbac. Ik snap jouw keuze voor een vbac/hbac, want ik wilde dat ook graag. Toch ben ik wel blij met de keizersnede die ik voor de 2e keer heb gehad..

Hey ja ik snap wat je zegt, er is waar ik woon alleen een ziekenhuis en dat ziekenhuis is verschrikkelijk hahahah vandaar dat ik heel graag toch thuis wil proberen… Dank voor je reactie!

Dankje voor je reactie! Een spoedkeizersnede is idd uiteindelijk niet wat je wilt.. Vandaar ook mijn overwegingen.

Thuis bevallen na een eerdere keizersnede? Naar mijn weten mag dat helemaal niet? Ik heb die keuze niet in ieder geval: ivm mogelijk scheuren vh litteken tijdens weeën is mij verteld (kleine kans maar als het gebeurt moet er direct ingegrepen worden en dat kan niet thuis).

Het mag wel, alles mag. Je moet alleen wel een VK/kraam/doula vinden die dat met jou wil aangaan. Er zijn helemaal geen wetten die beslissen hoe je moet bevallen. Er zijn alleen richtlijnen die ze je voorschrijven als "moeten" omdat ze het "zo veilig en gecontroleerd mogelijk willen". Ik ga voor een VBAC in het ZKH maar ik wil het zo poliklinisch mogelijk, zonder monitor, zonder gynaecoloog aanwezig, met eigen VK, in bad.

Ja, dat klinkt superfijn! Het ziekenhuis waar ik naar toe moet staat daar alleen niet echt voor open. Die willen eigenlijk alleen medische gevallen. Dus m’n opties zijn een beetje keizersnede of thuis helaas.

Alles mag, niemand kan je dwingen om iets te doen… Heb 2 eerdere vaginale bevallingen gehad en de keizersnede was niet om medische redenen voor mezelf, maar voor de babies. De verloskundige wil het daarom thuis wel proberen.

In mijn omgeving heb ik iemand waarbij litteken tijdens de weeën is gescheurd. Gelukkig was ze al in het ziekenhuis, maar het was alsnog kantje boord. Als zij thuis was bevallen hadden ze het allebei niet overleefd. Het is natuurlijk een persoonlijke afweging maar voor mij zal veiligheid van mijn kind het altijd winnen van de bevalervaring, hoe vervelend ik het ziekenhuis ook zou vinden.

Omdat je vraagt naar negatieve ervaringen. Collega van mij probeerde een vaginale bevalling na een keizersnede. Litteken is gaan scheuren, kindje in ademnood, na 8 dagen intensieve zorgen is hun baby overleden. Is echt een nachtmerrie geweest voor de ouders...

Wat houdt je zo tegen aan monitor? Ik werk zelf op ok, en heb meermaals een superspoedkeizersnede gezien ivm gescheurd litteken. Dat is echt heel spannend en naar, zowel voor moeder als kind, (maar ook voor aanwezige papa). En ook weleens dreigende scheuring gezien, litteken zo dun dat je voetje van baby er gewoon doorheen zag. Dat je lijf kan bevallen is al heel fijn. Maar zegt niets over de sterkte van het litteken.

Nee ik ben niet per se tegen monitor. Het probleem is dat het ziekenhuis hier eigenlijk niet poliklinisch wil doen en heb geen optie tot ander ziekenhuis (eiland). Dus het is een beetje thuis proberen of keizersnede. Vandaar dat ik zo radicaal moet kiezen helaas.

En wat houdt je tegen aan medisch en niet poliklinisch? Willen ze niet medisch vaginaal proberen?

Het personeel in het ziekenhuis is ZEER onvriendelijk en luistert echt naar niks wat je zegt. Vorige keer hebben ze allerlei procedures uitgevoerd bij mij en mn babies zonder te overleggen of het überhaupt te zeggen. 10 uur na m’n keizersnede (die met veel geweld ging want baby #2 bleef hangen) werd er met ogen naar me gedraaid en gezegd ja jammer dan kan je niet naar de NICU toen het me niet lukte om zelfstandig te gaan staan en douchen (uiteindelijk baby de eerste 24 uur niet gezien). Enige die ik vertrouw is mn eigen verloskundige dus… Het is dus een beetje jammer dat er zo weinig opties zijn, vandaar dat ik even goed alles moet overwegen.

Wat vind je verloskundige ervan, is het geen optie dat zij in ieder geval je bijstaat, desnoods als een soort doula, naast het medisch personeel? Het klinkt in je reacties alsof je best open zou staan voor bevallen in het ziekenhuis, maar dan wel met je eigen verloskundige. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je dit zo benoemt in het ziekenhuis tijdens een gesprek (bij voorkeur met je verloskundige erbij, en de gynaecoloog) en dat je serieus overweegt om anders helemaal niet in het ziekenhuis te bevallen. Bevallen met je eigen verloskundige in een ziekenhuis is in deze situatie een “zorgvraag buiten de richtlijn”, maar lijkt mij persoonlijk altijd nog beter vanuit medisch oogpunt dan maar thuis gaan bevallen omdat je het gevoel hebt dat dat je enige andere keuze is. Hopelijk kunnen jullie in een goed gesprek samen een manier bespreken die goed voelt.

Jammer dat je maar 1 ziekenhuis als optie hebt! Er zijn namelijk veel ziekenhuizen die hier wel aan mee werken en ook heel anders werken dan wat jouw ervaring is geweest. Woon je in het buitenland? Omdat je zegt op een eiland te wonen.

Ik heb na 2 keizersnedes ook gekozen voor een vbac. Ik wilde het erg graag. Had me goed ingelezen, cursus vbac van Vivian Vietje gedaan. Weeën zijn spontaan begonnen, maar de ctg van onze dochter was steeds niet optimaal. Gevolg was dat ik in een bepaalde houding moest blijven liggen en volledig in mijn hoofd zat ipv in mijn bubbel. Toen heb ik (wie had dat ooit gedacht) zelf gezegd bij 3 cm dat het genoeg was en dat ik een keizersnede wilde. De boel bleek bij mij al behoorlijk verkleefd te zijn en de gynaecoloog vond het een moeilijke operatie. Ze was erg blij dat ze het in alle rust kon doen. Ik heb vooral een positieve ervaring met de begeleiding in het ziekenhuis. Zo goed begeleid, vooraf en tijdens de bevalling. En ik heb er vrede mee. Je mag voor een ander ziekenhuis kiezen als dat de enige reden is dat je het thuis wilt proberen. Andere vraag: ziet je verloskundige het zitten om het thuis te doen?