Net zwanger - angst, onrust, depressieve gevoelens

Hoi hoi. Heel herkenbaar! Ik denk dat veel aanstaande moeders dit denken maar als je ervaring hebt met angst, ik ook, ga je toch denken dat het daar door komt. Terwijl hormonen doen een hoop.. Misschien fijn om te vragen om een verwijzing naar de pop poli. Dan hoef je het niet alleen te doen ☺️

Dankjewel voor je snelle reactie! Ja, die hormonen... Ik had er al last van in m'n cyclus, dat zal nu wel helemaal feest worden. Ik merk dat ik zenuwachtig ben voor wat er komen gaat, ook ihkv van mijn bestaande psychische klachten. Thanks voor je tip :) Ga ik uitzoeken!

Zelf mensen zonder jouw achtergrond zullen dit wel herkennen... Alleen wordt daar niet over gesproken😉 Ik had dit ook, en ook vrij lang helaas. Ben ook bekend met depressie en paniekaanvallen. Ik zei zelfs tegen mijn kinderen dat ik bij m'n man weg ging, en de baby ging weghalen etc. Was een erge verdrietige en zware periode! Nu vanaf 30 weken geniet ik... Ben nu 36 weken. Ik loop bij de pop poli. Gewoon voor een extra vangnet mocht het nodig zijn. Praat er gewoon openlijk over, en schaam je vooral niet!

Aah wat heftig dat je dat moest meemaken, ik weet hoe ellendig je je kunt voelen. Ik ben wel blij dat je het deelt, want het is fijn om te horen dat dus niet iedereen alleen maar op een roze wolk zit. Ik durfde bijna niet te typen dat ik had gedacht Wat als ik het moet weghalen? Uit angst wat mensen zouden denken... Super fijn dat je nu kunt genieten ♥️ Helpt de pop poli je goed? Dankjewel!!

Niemand kent me hier en ik schaam mij (nu) niet meer.. Ik heb 2x een posnatale depressie gehad. Nu zwanger van nr 4. De 3e op een roze wolk gezeten! Dus het KAN echt☺️ Door de pop poli weet ik dat ik een goede moeder ben... En doirhun is er de laatste x ook snel doorgepakt waardoor ik werd ingeleid. Want ze wachten niet totje er compleet doorheen zit. Dus dat was erg fijn!

Gelukkig maar. Ik ben in ieder geval blij dat je er zo open over praat. Juist die heftige gedachten en emoties zijn riskant omdat je je er zo voor schaamt en dan ga je het oppotten met alle gevolgen van dien. Heftig zeg, postnatale depressie lijkt me ook zwaar. Ik zou het niet eens erg vinden als het voor mij een afwisseling is tussen soms angsten/depressie maar ook goede dagen. Zo is mijn normale situatie ook een beetje. Maar het is nu zo'n lange nog onbekende weg die ik voor me zie... De pop poli klinkt heel behulpzaam! Ga zeker om een verwijzing vragen.

Voor mij is het niet herkenbaar, al was ik er wel van overtuigd dat ik last zou hebben van angsten en bezorgdheden door mijn vroegere ervaringen met veranderingen (ik heb ASS en heb al regelmatig breakdowns, depressies, autistic burnouts,… gehad). Maar de zwangerschap was voor mij één en al rust en geen zorgen. Enkel de dag voor mijn keizersnede kwam er vanalles uit van angsten omdat het ineens vrij concreet werd (werd de dag erna 50 procent kans een KS). Maar na diezelfde avond alles angsten en zorgen eens op te schrijven met mijn lief en samen hardop erover na te denken, kwam ik tot rust. Het is echt wel doodnormaal dat je die dingen ervaart. Een kind krijgen is tenslotte de grootste verandering die in een mensenleven kan plaatsleven denk ik dan. Da’s niet niks. Logisch dat je dan soms in paniek schiet of begint te twijfelen. Krop het vooral niet op zou ik zeggen. Ik hoop dat je iemand hebt waarbij je zonder oordeel gewoon je zorg kan delen. Is dat zo? Na de geboorte liep trouwens alles ook gewoon vlot. Ik was echt bang dat zo’n grote verandering mij van de wijs zou brengen (ook mijn lief was op zijn hoede), maar het is de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Onze zoon is mijn absolute lichtpunt en houdt mij overeind. Om maar even te zeggen dat je als het mentaal wat moeilijker gaat niet meteen gedoemd bent tot een woelig parcours met veel obstakels wat een kind krijgen betreft. :)

Hi! Wat naar voor je dat je dit ervaart. Zelf heb ik ook last van ocd en angstklachten, en weet ik ook hoe klote het is. Ik hoop dat je weet dat, wanneer je ocd hebt je al eerder geneigd bent om alles in de twijfel te zetten en er erg over te gaan piekeren. Zelfs als het geen ocd zou zijn, zijn deze gedachten heel normaal, en zullen ook vrouwen die geen last hebben van ocd en/of angstklachten dit ervaren. Hoop dat je er wat aan hebt. Je bent zeker niet alleen 😊.

Ik heb zelf ook de diagnose paniekstoornis gekregen in mijn zwangerschap. Ik heb hulp gezocht en ben doorverwezen. Ik heb mijn grootste triggers uiteindelijk weg kunnen nemen zodat ik tot rust kon komen. Wel vrij laat helaas. Die stap zetten is vrij moeilijk, ook heerst er veel onbegrip. Maar zoek a.u.b hulp😘 Veel succes!

Hoi Lotski, Wat fijn dat je tijdens de zwangerschap zoveel rust hebt ervaren. Ik heb dat wel eerder gehoord, één van mijn tantes heeft ook psychische klachten en zei ooit dat ze tijdens haar zwangerschap het gelukkigst ooit was. Het kan dus beide kanten op blijkbaar... Dankjewel voor je geruststellende woorden ook. Ik ben denk ik wel te streng voor mezelf... Ik kan heel goed praten met mijn vriend. Hij vindt geen 1 gedachte vreemd en is heel begripvol, hij is ook veel nuchterder en kan daardoor veel realistischer naar de situatie kijken. Dat stelt me soms wel gerust. Gisteren stelden we samen ook vast dat het misschien niet zo gek is dat ik ineens paniek kreeg. Het is heel druk geweest op het werk, de zwangerschap kwam veel sneller dan we hadden gedacht, het ontdekken dat ik zwanger was was een rollercoaster, dan nu wennen aan het idee. Dat is best veel. Heel blij dat een kind zo'n goede verandering in jouw leven heeft gebracht. Ergens verwacht ik dat dat voor mij ook wel zo kan zijn, het geeft toch een doel en duidelijke structuur. Nogmaals dank voor je bemoedigende woorden in ieder geval!

Hoi Soof, Je hebt helemaal gelijk. OCD is sowieso al overal aan twijfelen, het was misschien gekker geweest als ik dat nu niet had gedaan ;-) En ja, dat begin ik nu ook wel te geloven, dat ook vrouwen zonder klachten deze angsten en twijfels kunnen hebben. Ik vind het heel fijn om te lezen dat dit helemaal niet gek is. Dat helpt me om het wat meer te accepteren, of het nou onderdeel is van mijn bestaande klachten of gewoon een normale stressreactie. Dankjewel!!

Heb jij trouwens last van je OCD en angstklachten in je zwangerschap? Of valt het mee?

Hoi ASBVB, Fijn dat je uiteindelijk hulp hebt gehad en rust hebt kunnen vinden. Met welke week was dat? Ik ben al volop in de boom geklommen voor hulp, haha. De huisarts gebeld voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog om te bespreken hoe ik kan worden geholpen, ook met de verloskundige gepraat om hen op de hoogte te brengen. We gaan voor een verzameling van professionals om mezelf rustig te houden en de baby gezond! Dankjewel voor je begrip en je woorden!

Zoals al gezegd is ben je echt niet de enige. Bij m'n 2e zwangerschap heel veel "slechte" gedachte gehad... Van hopen op een miskraam maar toch bang voor elk krampje in m'n buik want mag niet mis gaan tot zeggen dat ik blijf tot de baby er is en dat ik dan weg zou gaan want dat zou beter zijn voor de kids en m'n man... Ik heb voor dit topic nog nooit van de pop poli gehoord... Maar gelukkig zelf eruit gekomen elke keer met de tools die ik in het verleden heb gekregen bij m'n depressie en sociale angststoornis behandelingen... Ik ben er wel altijd heel open in geweest naar m'n man en hij hielp me dan ook echt door de dalen heen als die er waren. Je kan dit! Hou je vast aan het initiële gevoel wat je had bij je test uitslag want dat is je anker. Verder is de schrik die je voelt als je denkt aan het beëindigen het teken dat die gedachte dus puur uit angst is en niet wat je echt wil.

Hi Mariko, Ja en dat is wel fijn om te lezen. Je niet alleen voelen is het halve werk. Heftig dat jij het ook zo zwaar hebt gehad. Ik ken de vervelende gedachten. Ik voel ook helemaal die onlogica van wat je hoofd zegt tegenover wat je eigenlijk voelt. Maar die gevoelens zijn zo moeilijk te voelen als je zoveel gedachten hebt. Heel blij dat je er zelf uit bent gekomen! Dan is het toch goed om al wat tools te hebben ;-) Ik kan ook wel wat met alle dingen die ik heb geleerd. Ik heb een vorm van OCD waarbij ik heel bang ben dat ik dingen ga doen die ik eigenlijk niet wil en dat voel ik nu ook wel weer terugkomen. Mijn vriend zei gisteren dat ie het vreemder had gevonden als ik geen dwanggedachten had gekregen rondom m'n zwangerschap haha. Dankjewel voor je lieve woorden en de pep talk!

Jij hebt mij ook geholpen met dit topic. Ik heb (net) geen klinisch OCD (score van 8 waar het vanaf 9 klinisch is) en ben daarom daar nooit voor behandeld of heb daar info over gehad... Maar de angst gedachten dat je wellicht iets fout doet e.d. heb ik al jaren, maar schoof het altijd af op depressie en de sociale angststoornis... Had geen idee dat dit met OCD ook te maken kon hebben, maar het legt wel veel dingen uit voor me 😅 de juiste info alleen al kan zoveel helpen want het haalt twijfel weg over of je niet gewoon je aanstelt oid en geeft je wat houvast. We zijn op dit forum om elkaar te helpen! 😘

Heb de eerste 4 maanden van mijn zwangerschap echt in zoveel angst geleefd. Zoveel tranen gevloeid. Totdat ik echt paniekaanvallen kreeg en toen brak ik. Het was bij mij een combinatie van werkstress en hormonen. Toen ik therapeutisch ging werken vielen ze grootste klachten weg. Ik blijf angstig vooral als het om de baby gaat maar kan er wat beter mee omgaan.

He meid, dat is oké! Ik denk dat iedere toekomstige ouder wel eens even twijfelt. Ik heb ook een flinke dip gehad nadat ik de eerste periode echt euforisch was (klopte ook niet natuurlijk, maar ja, die hormonen hè). Zo'n twee-drie weken geleden was de dip zo groot dat ik -toen ik huilend met de hond liep- dacht: haal ze er maar uit, neem ze maar mee, ik hoef ze niet meer!! Dat vond ik heel erg van mezelf, ook al weet ik rationeel dat dit er ook bij hoort. Dat gevoel heeft aantal dagen geduurd. Op een ochtend werd ik wakker en was het weer oké. De euforie van het begin is weg, nu ben ik gewoon blij met hoe de kleintjes het doen. Probeer me zo goed mogelijk voor te bereiden op de bevalling en de eerste periode erna. Ben je bekend met de P.O.P.P.poli? Kunnen huisarts en verloskundige je alles over vertellen. Ik vind dit een heel fijn vangnet. Heb je een partner? Heb je twijfels en angsten al met hem of haar besproken? Misschien kunnen jullie elkaar tot steun zijn.

Aah dat is goed om te horen. Als ik dan toch last moet hebben van dingen dan ben ik blij dat ik anderen nog een beetje kan helpen ;-) OCD heeft veel meer gezichten dan echt bekend is. Veel mensen denken snel aan smetvrees en controledwang, maar er zijn zo ontzettend veel vormen van dwanggedachten en handelingen. Ik heb heel veel informatie gevonden op OCDnet.nl en OCD Café en uiteindelijk daarmee gerichte therapie gekregen. Maar wat je zegt, het weten en de goede info helpt al enorm! Blij dat dit forum zo steunend is 💗

Heftig hoor, ja stress en hormonen zijn een slechte combinatie. Maar wat fijn dat je eruit bent gekomen en dat je je angsten kunt managen. Dan ben je al zo ver. Af en toe angst lijkt me heel normaal :)