Obsessieve compulsieve stoornis, angst en even klagen

Ik heb het ook! Best pittig rondom zwangerschap en moederschap. Mij helpt het om direct te delen als ik een onrealistische angst heb, op die manier groeit het niet in mijn hoofd en kan ik er over praten. Mijn man ziet soms sneller als ik weer een nieuw patroon ontwikkel dan ik, ik neem dat dan ook van hem aan en probeer de onderliggende gedachten te achterhalen. Ik kan bijvoorbeeld maar heel beperkt eten zonder angst. Best lastig

Hoi Sterren12, oh vervelend! Goede tip inderdaad om eea van je man aan te nemen. Dat zou ik ook moeten doen zeker gezien de inhoud van mijn onrealistische gedachtes. Ik las ook dat tijdens de zwangerschap het erger kan worden had jij het daarvoor ook? Bedoel je qua eten ivm de eetadviezen van Voedingscentrum? Dat is namelijk bij mij ook echt een ding hoor… alle ingrediënten meerdere keren checken en voel me altijd wantrouwig als ik uiteten ga. Kan daar dan ook weer lang over nadenken maar als ik zo ver blijf nadenken dan zou ik alleen sla kunnen eten (maarja sla kan ik dan ook “eng” vinden op sommige dagen ivm toxoplasmosis 🥲🥲🥲)

Geen ocs, wel angststoornis. Heb toen ook op je topic gereageerd. Vervelend he, hoe je lichaam en geest zo op zn kop kunnen staan😅 Goed dat je hulp hebt gezocht. Pin je niet vast aan wat mensen zeggen, ook niet als het je triggert. Soms is juist de confrontatie met je angst aangaan beter dan het uit de weg gaan, dus zeker niet dom dat je het deze vriendin hebt verteld. Dat zij met zulke dingen komt, achja. Jij hebt iig niks over gehouden aan het bubbelbad 😉

Hoi Lissocat, klopt! Jaa daar heb je gelijk in! Ik laat me niet weer gek maken 😛. Hoe gaat het nu met jou?? 🍀

Yes, ik heb ocs gehad als tiener en het speelt op slechte momenten nog op. Rondom zwangerschap, bevalling en bij mij met name bv speelde het ook weer. Wat mij hielp is toch er om blijven lachen, dat relativeert maar soms ook echt even spuien tegen iemand die me vervolgens even weer met beide benen op de grond zet. Inmiddels voel ik het als het ware aankomen. Ik merk dan dat ik in m'n angstbrein begin te schieten en stop mezelf dan door helpende gedachtes. Wat mij ook erg helpt is tijdens goede momenten allerlei helpende/positieve/relativerende gedachtes op te schrijven die je later weer kan lezen als het moeilijk is. En zoek vooral afleiding, laat je niet altijd verleiden om volledig in je angst te schieten. Goed dag je hulp hebt gezocht iig! En het wordt echt beter/minder 👍😘

Bij mij niet vast gesteld, maar ik heb ook last van onrealistische angsten als ik de controle over iets verlies, dit uit zich dan in “wanen” over insecten. Zo dacht ik een tijd terug dat we last hadden van bedwantsen(dit was niet het geval) en tijdens mijn zwangerschap dacht ik dat er kakkerlakken in huis waren. Mij helpt het om met mijn partner hier over te praten en geruststelling te zoeken bij hem..

Heyey, hier veel herkenning, ik heb deze diagnose een paar jaar geleden ook gehad. Inmiddels ben ik er ver overheen, maar helemaal toen ik zwanger was nog wel last van gehad (hoera voor hormonen!) Praten helpt enorm, bij mij vooral met mijn man. Bij hem kan ik vrij "vroeg" aangeven waar ik me zorgen om maak, voordat het heel groot wordt, en hij helpt me met relativeren. Maar ik merk ook dat als ik het wat langer niet vertel, bijvoorbeeld omdat het over hem gaat en ik nog niet in de gaten heb dat het irreëel is, dat het dan zo groot kan worden in mijn hoofd dat het best lang duurt voordat ik er overheen kan zijn. Vaker uitspreken werkt. Herhaling in mijn hoofd werkt niet. Als ik steeds weer tegen mezelf zeg waarom ik me geen zorgen hoef te maken, wordt het alleen maar erger omdat het dan groter wordt in mijn hoofd en ik er steeds meer bij stil sta. Maar als ik hetzelfde onderwerp vaker benoem bij mijn man is steeds sneller de angel eruit omdat hij al weet wat er speelt en met 1 grapje of opmerking kan bevestigen dat ik me geen zorgen hoef te malen. Succes!

Ik werk met mensen die o.a. last hebben van angst en OCD… Wat rot voor je, maar zo goed dat je hulp hebt gezocht! Wat het delen met die vriendin betreft… Dit soort dingen kun je helaas niet tegenhouden. Goed dat je hier over deelt en de twijfel bespreekbaar maakt. Creëer daarmee je eigen (realistische) waarheid. Je kan dit! Ik vind je dapper!

Wat rot zeg! Ook weer herkenbaar ik dacht een muis te ruiken van de week begon weer van alles te verzinnen bacteriën etc zo vermoeiend! Ik praat ook met mijn partner erover al is soms zijn geduld wel op en terecht. Het lijkt mij ook niet leuk als je vader/ouder wordt en je vrouw zegt dat ze soms bang is dat het kind niet van jou is want misschien is er sperma uit het zwembad van iemand anders zo floep je zwembroek in gezwommen 😒 echt naar die irreële angsten!

Dankje mamavon heel lief! 🍀

Ik heb het na mijn eerste traumatische bevalling gekregen. Vreselijke gedachtes en zelfs seksuele gedachtes mbt mijn zoontje. Terwijl ik dus nooit maar dan ook nooit mijn zoon iets zou aan doen. Ik schaamde me kapot en het werd alleen maar erger. Ben er doodsbang door geworden. Totdat ik het mijn man huilend vertelde. Bij elke gedachte zei ik het hardop, en mijn man legde dan uit dat ik dat juist níét wilde doen. Heel veel relativeren heeft uiteindelijk gewerkt en het werd steeds minder. Ben er ook niet meer bang voor omdat je juist een goede moeder bent en het dus niet wil. Nu inmiddels al een tweede zoon en heb het eigenlijk nooit meer gehad.

Hoi Krokodil heftig! Die angst pff zo verschrikkelijk en zo naar dat je bang kan zijn voor dingen die er niet zijn 😧 wat super fijn om te horen dat je het niet meer hebt gehad, is het vanzelf overgegaan of heb je ook professionele hulp gehad???

@TS: hoe gaat het nu met je?

Goedemorgen WMS, ik heb nooit hierop gereageerd sorry. Bedankt voor het vragen! Mwa, ik heb nu weer “rabiës angst” heb daar van de week ook een topic over geopend het gaat niet zo maar ik moet het ermee doen. Ik mag van mezelf alleen in de ochtend piekeren en even na thuiskomst van werk zo probeer ik de zorgen te beperken. Tijdens mijn werk vergeet ik alles en ben ik “leuk” en sociaal lunchen met collega’s etc hoop dat mijn kindje daar positieve energie van krijgt! :) ocd is enkel hormoon gerelateerd is gebleken na verdere behandelingen bij de psycholoog. Verder willen ze emdr toepassen maar dat is na de zwangerschap en ook medicijnen zijn een optie (na de zwangerschap) als het zo blijft. Moet er nog steeds aan wennen dat ik zo’n ander persoon ben door de zwangerschap; een angstige bezorgde huismuis. Ik heb hoop dat ik binnenkort weer mezelf word had nooit verwacht dit allemaal zo mee te maken. Met mijn kindje gaat het verder wel erg goed ik geniet ervan om spullen voor haar te kopen bezig te zijn in haar kamer en ik kan niet wachten op mijn pretecho binnenkort!!! 💖 nogmaals bedankt voor de interesse erg lief!

@WMS wat ook nog goed is om te vertellen de “zwembad angst” is trouwens wel echt helemaal verdwenen? Ik vind het ABSURD dat ik dacht dat er misschien sperma bleef leven in een zwembad 🙈 weken om gepiekerd en het is weer verdwenen (al een paar weken)