Onbegrip van mijn man, veel gedoe en ruzie 😞

Hebben jullie geprobeerd om hier rustig over te praten? Er echt voor gaan zitten en dat jij vanuit jouw kant uitlegt hoe je je voelt en wat de hormonen met je doen? Hier enorme moodswings en ik heb mijn man van tevoren uitleg gegeven en gezegd dat ALS ik soms een beetje kattig reageer dat het niet persoonlijk is. Hij begrijpt dit en als ik dan even chagrijnig ben moet hij er eigenlijk om grinniken, wat die probeert op te houden en waardoor ik ook moet lachen. Praten is echt de sleutel in mijn visie. Pas dan leer je elkaar begrijpen & soms jezelf aanpassen aan elkaar. Jezelf kunnen zijn, maar ook kunnen inleven. Enne… mijn zin in seks is ook minder hoor. Misschien kunnen jullie een intieme avond creëren waardoor je getriggerd wordt en wel zin krijgt. Maar ook hierover: praat met je partner.

Zoals je zelf schrijft, jullie begrijpen elkaar niet. Praten jullie met elkaar? Het is normaal dat zijn verlangen naar seks niet veranderd, hij is niet zwanger. Daar kan je niet boos om zijn, je kan er wel een gesprek om hebben. Probeer je gevoel (en hormonen 🤭) eerlijk te beoordelen en praat op een rustige manier met je man. Jullie hebben al een kindje, hoe ging het in je vorige zwangerschap?

“De natuur” of niet, minder behoefte aan seks mag altijd. Wat wel belangrijk is, is hierover praten als jullie behoeften zo ver uit elkaar liggen. Jij bent zwanger en ervaart alle veranderingen en hormonen, hij niet. Dus het is logisch dat hij hier (in eerste instantie..) minder begrip voor op kan brengen. Is zijn behoefte in seks gegroeid of had je er voorheen nooit moeite mee en heb je nu ineens het idee dat hij alleen seks wil, omdat je zelf geen zin hebt en dit je daarom dus opvalt? Hoe reageer je op je man nu je zwanger bent? Hormonen kunnen echt lastig zijn, maar ik probeer(!) veel dingen ook te relativeren. Ik heb soms het idee - ik zeg niet dat het in jouw geval zo is, maar in het algemeen - dat vrouwen hormonen zien als een vrijkaart om maar gewoon onaardig en gemeen tegen Jan en alleman te doen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar zelfs als je soms wat prikkelbaarder bent dan normaal, praten is echt de oplossing! Je geeft aan dat jullie elkaar niet begrijpen dus waarschijnlijk voelt hij zich net zo onbegrepen als jij. Ga het gesprek aan, probeer ‘n beetje vanuit de “ik” positie te praten ipv “jij doet .. en ..” en dan komt het vast goed!

Ik heb lang ontzwangerd, vond hij ook lastig… Het bereikt af en toe een dieptepunt word er beetje moedeloos van zoaps vannacht… Ik kan me soms gewoon niet inhouden, t borrelt op 🙃 Ik vraag huishoudelijke dingetjes, hij doet t niet maar wil wel sex 🙃 dan denk ik ja daag. Kinderachtig misschjen🫢

Ik heb meer last van moodswings/hormonen als ik moe ben en het te druk heb. Is dit bij jou ook zo? Ik heb het hier met m'n man over gehad en samen zorgen we voor wat meer rust waardoor ik minder hormoontjes heb. En minder zin in seks: ja. Het voelt in m'n bekken ook gewoon niet lekker nu. Praten praten praten op een rustig moment is wel de manier denk ik om hier samen mee om te gaan.

Hoe is jullie relatie als je niet zwanger bent?

Ik denk dat het onbegrip vooral andersom ligt. Ik merk dat veel vrouwen vaak functioneel seks hebben als ze zwanger willen worden. (Vaak de vraag op dit forum of om de dag of elke dag rond de vruchtbare dagen voldoende is?) Vervolgens zijn ze zwanger en is de drive weg. Voor een man is dat toch lastig waarom hij eerst wel veel seks kreeg en daarna niets meer? Hiermee wil ik zeker niet zeggen dat dit bij jou het geval is, maar zou het wellicht hier te maken mee kunnen hebben? Neemt niet weg dat hij jouw grenzen moet respecteren, even goed andersom ook. Wellicht eens goed met elkaar in gesprek hierover.