Ongepland zwanger, wat nu ?!

Wat een lastige situatie zeg! Hoe gaat het inmiddels psychisch met je? Wat betreft omscholen: er zijn ook bedrijven (zorgsector met name) die je opleiding kunnen betalen, als je dat zou willen zou je daar eens naar kunnen kijken. Als je psychisch niet goed in je vel zit dan is het de vraag of je nog een kindje kan handelen op dit moment, aan de andere kant kan een abortus ook weer een depressie triggeren. Is adoptie een optie? Er zijn veel stichtingen die je zou kunnen benaderen om hierover te praten, die je kunnen helpen beslissen. Maar uiteindelijk kan alleen jij/jullie besluiten om het kindje te houden, of niet. Misschien kan je met je partner kijken hoe het leven met een tweede kindje eruit zal zien, of het zal passen in jullie huidige leven. Heel veel succes en sterkte, het lijkt me een moeilijke beslissing!

Sluit me hierbij aan. Denk aan je mentale gesteldheid en pas op jezelf. Laat het sowieso even bezinken. Je bent sterk. Dit gaat goed komen, wat je ook beslist. 💓💓

Vind dit een mooie reactie, zou ook mijn idee zijn om te zeggen. Ik wens je heel veel sterkte in de komende beslissing!

Dit is een hele lastige situatie maar ik denk dat het belangrijkste is dat je voor jezelf nadenkt wat jij wilt. En dat antwoord hoef je niet morgen te hebben maar uiteindelijk lost alles zich vanzelf op net zoals met je 1e kindje. De situatie kan nu niet ideaal zijn maar luister naar je eigen gevoel en maak op basis daarvan een besluit. Ik wens je wel echt alle sterkte en kracht toe in deze moeilijke beslissing!

Psychisch is echt een wereld van verschil zonder pil. Met de pil was het soms echt beangstisgend omdat je het niet tegen kan houden die gedachtes en gevoelens maar wel weet dat het niet oke is. Vandaag is dan ook wel weer a lot to proces. Qua omscholen weet ik dat er gefinancierde mogelijkheden zijn alleen moet ik daarin nog het wiel uitvinden. Dat zou namelijk betekenen dat mujn dochter naar de opvang moet waar je je voor in moet schrijven en moet betalen zodra ze gaan, zonder werk en kinderopvangtoeslag ( heb je namelijk alleen recht op als je werkt of schoolgaand ben) kan ik dat niet betalen terugvallen op mijn ouders qua oppas is ook niet mogelijk omdat mijn ouders een eigen bedrijf hebben en met alle tijd dat ze dankzij covid niet hebben mogen werken nu al het werk dat ze kunnen krijgen aan moeten nemen. Er zijn daarin dus nogal wat beren op de weg en heb daar nog niet de juiste oplossing voor gevonden. Ik zie adoptie niet als een optie ik zou hem/haar niet 9 maanden kunnen dragen om het vervolgens weg te geven. Ik vind het heel knap (net zoals draagmoederschap) dat mensen dat kunnen. Ik heb met de vorige zwangerschap wel eens om de tafel gezeten met een stichting en kwam daar niet veel wijzer uit. Ik moest een lijst maken waarom wel en waarom niet en dan gingen zij dingen wegstrepen wat geen "waarde" had zoals het kopje financieen want toen zat ik ook al zonder werk dankzij covid. Dan werd er gezegd je krijgt kinderbijslag en kgb daar red je het wel van of woonruimte werd er gezegd ja je komt ooit wel in aanmerking voor een ander huis dan moet je het nu maar met die paar m² doen. Etc. Hoe het leven met een tweede kindje eruit zou zien kan ik me niet goed voorstellen dat kon ik bij de eerste ook niet goed. Toen vergelijkte ik het met mijn hond die ik heb gehad daar kon ik voor zorgen dus een kind ook het zijn allebei levende wezens die afhankelijk van je zijn. Misschien niet de beste vergelijking... Als ik er nu over nadenk, zal de zorg net zoals bij de eerste vooral op mij neerkomen. Vriend ziet zijn dochter op zo, ma, di, woe avond na zijm werk savonds bij mij thuis maar komt altijd pas zo laat dat ze nog 15min half uurtje hebben voordat ik haar op bed leg, soms ligt ze al op bed. Op do, vrij, za, zo heeft hij zijn zoon dus gaan we daar wel langs maar daar komt de zorg ook op mij neer. Ze is nu 9 maanden en hij heeft haar denk ik pas 3 keer in bad gedaan en hooguit 5 keer eten gegeven. Dus qua zorg moet ik er dan vanuit gaan dat ik dat alleen doe. Financieel is wel een ding want ik kom nu al amper rond, vriend lief heeft laatst toevallig luiers en kv gekocht maar ook dat komt allemaal op mijn bordje. Ik hou er niet van om om geld te moeten vragen, hij moet uit zichzelf bedenken dat zijn kind ook moet eten, kleding nodig heeft etc. Ook al betekend dat, dat ik niks over hou voor mijn eigen verzorging of eten.

Fijn dat je je beter voelt sinds het stoppen met de pil! Hoop voor je dat dat gevoel zich doorzet. Jammer dat gesprekken met een stichting je niet hebben geholpen, en dat je niet voor adoptie zou kiezen kan ik me ook goed voorstellen hoor! Misschien nog eens met je vriend om te tafel zitten hoe jullie de taken en financiën verdelen? Verder kan ik je geen tips geven, is voornamelijk een kwestie van gevoel en of het in jullie leven past, daar kunnen jullie alleen het antwoord op geven. Praat met elkaar en neem de tijd om tot een beslissing te komen.

Wat een moeilijk situatie! Ik kwam heel toevallig dit net tegen op linkedin, 1-2 gratis gesprekken om je te helpen een beslissing te nemen. Misschien is het ver weg voor je, maar wellicht doen ze ook telefonisch gesprekken: https://www.myraborkent.nl/onbedoeld-zwanger/ Anders kan je ook altijd bij je huisarts terecht om het erover te hebben, het erover hebben met een neutrale partij kan heel goed helpen om voor jezelf duidelijker te krijgen wat je nu wilt en hoe je je voelt. En huisarts kan je eventueel ook doorverwijzen voor psychische hulp als je dat niet hebt. Ik heb zelf 8 jaar geleden een abortus gehad, heb het er een periode erg moeilijk mee gehad maar het uiteindelijk wel volledig kunnen accepteren en een plekje kunnen geven, en er vrede mee kunnen hebben omdat het voor mij de beste keuze was, ook al heb ik er veel verdriet om gehad. Heel veel sterkte, wat je ook kiest het gaat moeilijk zijn en beide keuzes zijn heel dapper. Geef het even de tijd om te laten bezinken en erachter te komen waar je je het beste bij voelt, en denk vooral goed aan jezelf en aan je dochter.

Heey meid, Ik begrijp je volkomen, toen ik zwanger werd van mijn tweede kindje was ik heel erg depressief. Ik had een zoontje van 2 jaar, en het liep helemaal fout bij mijn eerste bevalling. Ik had de ruggenprik gehad, en die was verkeerd geprikt. Met als gevolg dat ik 10 dagen in het ziekenhuis lag. Ik voelde me benen niet meer (gelukkig tijdelijke verlamming) ik had barstende hoofspijn al die dagen, en kon geen 1 slok water of eten nemen, dat ging er zo weer uit. Maar lang verhaal kort het ging weer goed met mij maar ik was nogal depressief, maar had het niet echt door. Toen ik zwanger was van mijn tweede kindje, was het ongewenst. Ik begrijo je volkomen. Maar ik heb besloten om het te behouden. Met als gevolg van mijn tweede kindje kon ik volkomen genieten. Het was een super makkelijke bevalling omdat het zo snel achter elkaar was. En toen merkte ik echt het verschil tussen een kind hebben met een depressie en een kind zonder depressie. En 29 februari hebben we woningbrand gehad, onze woning is compleet verbrand. En we hadden geen inboedelverzekering. We hebben een noodhuis gekregen, (ik woon in Duitsland) in eerste instantie heel blij dat we een dak boven het hoofd hebben. Maar met hele oude kapotte meubels. En de bad is in de kelder waarbij we niet normaal kunnen staan. We moeten bukkend douchen. En tot mijn grote schrik ben ik erachter gekomen dat ik zwanger was. In het begin vond ik het mega moeilijk. Vooral door de situatie waar we in zitten, mijn man zei ook meteen abortus. Omdat we ons totaal niet op ons gemak voelen in de noodhuis, we zijn van super moderne inrichting naar een hele oude huis met hele oude/kapotte meubels. We moeten ook zo snel mogelijk een nieuwe huur woning zoeken, maar het is heel moeilijk. En we moeten super veel uitgeven, omdat we van 0 tot 100 helemaal nieuw moeten kopen. En dan zit je financieel ook helemaal in de put. Maar ik heb weer besloten om het babytje te behouden. Nu ben ik er wel heel blij mee. Het is echt een super lang verhaal, maar ik zou echt naar je gevoel luisteren. Ik denk dat dat het beste is. En het is helemaal niet erg om voor abortus te kiezen, je moet naar je eigen situatie kijken. Als je er niet van kunt genieten en het niet ziet zitten, zou ik voor abortus kiezen. Ik zou de tijd nemen voor de beste beslissing.

Ik zal daar eens naar kijken. Mag ik zo vrij zijn om te vragen hoe je tot die beslissing gekomen bent ? Als je geen antwoord wil geven is dat ook goed. Heb je vooraf gaande aan de beslissing mensen in je omgeving gehad waar je mee kon praten erover? Ik zou namelijk niet weten wie ik hierbij in vertrouwen kan nemen zonder dat de uiteindelijke beslissing gevolgen heeft voor vriendschap, relatie. Ik voel me best alleen hier in. Het is misschien ook deel schaamte want ik ben de loser die voor de 2e keer ongepland zwanger is.

Jeetje wat erg!!! Geen gewonden gevallen oid? Al uitzicht op iets nieuws? Ik weet niet hoe het in Duitsland zit maar hier kan je lang wachten maar ik denk dat je wel urgentie kan krijgen. Mijn bevalling was ook geen pretje duurde ruim 18 uur, heb 4 dagen extra moeten blijven en door de pijn in me rug kan ik nog steeds geen trap lopen terwijl ik geen rugklachten had voor de bevalling. Wel ook een ruggeprik gehad tot 3x toe want hij wou niet werken.

Mijn man was alleen thuis, hij liep een rookvergiftiging op. Maar het gaat nu goed met hem. De probleem is dat ze hier geen woningbouw hebben, alleen particulier. Maar dat is moeilijk zoeken, en als je eindelijk wat hebt. Zijn er nog 30 anderen die het willen. En dan is de kans echt klein, om het te krijg.

Mijn eerste bevalling was 17 uur. Waarvan de laatste 6 uur een weeën storm, ik had geen pauze tussen de weeën. Daarom koos ik voor de ruggenprik, die niks hielp. ik dacht bij de tweede dat het ook zo zwaar zou zijn. Maar die kwam heel snel. Want ik was snel weer zwanger. Mijn bekken waren nog niet terug in de oude vorm.

Oohja en om je rugklachten kan je beter naar Physiotherapie gaan ofzo. Dat hielp mijn schoonzus heel erg. Ze had ook heel erg last van haar rug na de bevalling

Ik heb maandenlang 3x per week fysio gehad, hielp niks dus daar ben ik klaar mee ik sta nu op de wachtlijst voor de neuroloog. Qua bevalling hebben we een beetje hetzelfde gehad die weeenstorm die maar niet ophield en ook nog is niet veel deed daarom ook idd maar voor een prik gegaan. Terwijl toen het begon mijn weeen gelijk om de 5 min kwamen, toen had ik nog hoop 🤣

Ooh jammer dat het niet hielp, ik hoop dat je zo snel mogelijk je afspraak bij de neuroloog krijgt. En dat ie een oplossing vindt. Hou je sterk en denk goed na wat het beste voor je is qua je zwangerschap.

Gaat het je om de zwangerschap of om het kindje? Want er bestaat ook nog zoiets als adoptie... Mijn zus was in de wolken toen ze haar baby er was via adoptie...

Co_fay hoe gaat het nu met je?

Ik heb niet alles gelezen. Maar!!! Voor het opvangen van je kind is er bij de gemeente ook subsidies! Hiervoor moet je eigenlijk alleen om hulp vragen. Het verhaal uitleggen en zij gaan je situatie bekijken. Het kan zijn dat ze de bedragen compleet betalen. 😊

Nog steeds in dubio... ontkenningsfase ? Me zelf heel druk bezig houden dan hoef je er niet aan te denken

Beter even huisarts bellen, overleggen, opties bespreken met voors/tegens. ☺️ Ik heb wat gelezen hier en daar in eerdere berichtjes: je hoeft je er sowieso niet voor te schamen, ondanks voorzorg maatregelen kan je nou eenmaal zwanger raken, gebeurt soms 🤷‍♀️ Redenaties voor 'waarom heb ik het gehouden' ('of waarom zou je het moeten houden') vind je heel veel op dit forum, het is nou eenmaal een 'baby' forum met een groot gedeelte kinderwens vrouwen. Voor een meer 'waarom zou je het niet houden' ben je beter af op algemene vrouwenfora. Misschien heeft Libelle, Margriet, dat soort bladen, wel een forum en dan zoeken op abortus. Je redenen kunnen uiteenlopen van medisch, psychisch, filosofisch, geloofsgebaseerd, praktisch, financieel, enz. Gewoon lijstje gaan maken. Welke redenen kan je je bedenken, hoe zwaar wegen ze voor jou? Bijvoorbeeld: financieel en praktisch kan echt niet, maar psychisch kan ik het niet weg laten halen > steun zoeken huisarts/gemeente en adoptie overwegen Bijvoorbeeld: elk kind heeft recht op leven, met de extra hulp wordt het lastig maar gaat het lukken > houden Bijvoorbeeld: ik wil dit kind absoluut niet, ik wil deze zwangerschap niet, het kan financieel, psychisch, praktisch, gewoon niet > zwangerschap afbreken Het klinkt misschien wat kil, je bent voornamelijk verstandelijk voors en tegens aan het afwegen, dus niet vergeten om eventuele redenen als 'ik ben dol op kinderen', 'ik kan mentaal een zwangerschap niet aan' of 'weg laten halen voelt niet goed' ook mee te nemen in de overweging. En gevolgen voor je financiën, dochter, relatie, er speelt veel mee. Heel erg veel succes bij deze moeilijke keuze. En wat je ook kiest: het is voor jou de juiste keuze, want jij hebt hem na zorgvuldig overwegen gemaakt ☺️