Ongerust over CTG: meedenken?

Geen idee of ik iets gek zeg, maar kan het komen doordat het een ander aparaat was? Of was je minder op je gemak omdat het een andere plek was? Je baby kan reageren op je eigen stress. Ik had zaterdag mijn eerste bij 29+3 weken. Toen was het heel erg lang stabiel rond de 128 met soms een daling onder de 110. Vond het ook maar raar. Uiteindijk ging het plots wel omhoog en varieerde het tussen 150-160 met grote uitschieters. Kreeg er ook lichte wee activiteit bij toen, maar niets aan de hand. Heb anderhalf uur aan de ctg gelegen. Die hogere waarden waren pas heel op het eind. Verder heb ik hoer ook echt geen kennis over. Fijn dat je morgen naar je eigen gynaecoloog mag!

Weet je al meer?

Het enige wat ik kan zeggen is volg je intuïtie… iedere situatie is anders maar helaas had ik precies hetzelfde en werd er steeds gezegd dat de CTG’s goed waren. Mijn zoontje had altijd een normale hartslag en uitschieters tussen de 150-180. Ik voelde steeds minder leven en er werd altijd een “grapje” gemaakt dat hij aan het hardlopen was ondanks dat ik continu aangaf dat ik hem niet voelde. Ik was er nooit gerust op en lag nachtenlang wakker dat het écht niet klopte maar werd niet serieus genomen. Om een heel lang verhaal kort te maken is mijn zoontje geboren met een ernstige hartafwijking en heeft hij de eerste 3 maanden kritiek gelegen niet wetende of hij het zou halen. Nogmaals… ik wil je niet bang maken maar ik wil je wel op het hart drukken om ALTIJD naar jouw moedergevoel te luisteren. Als je er niet gerust op bent en het niet vertrouwd gewoon blijven doordrammen. Het is jullie kindje en niet die van de verloskundige die er maar luchtig over doet.

Hi! Nog bedankt voor je reactie gister, ik had het gelezen maar was zo moe na het avondje ziekenhuis dat ik geen energie meer had om te reageren. Ik ben vanmorgen weer naar de CTG geweest en nu waren er geen veel te hoge uitschieters meer. Wel echt maar twee keer een iets verhoogde hartslag, terwijl ik ruim 2 uur aan de CTG heb gelegen. Dus in twee uur tijd heb ik haar ook maar 2x gevoeld. Ik vond dat niet bepaald geruststellend, zeker omdat alle eerdere CTG’s wel heel veel leven lieten zien. De verloskundige vond het natuurlijk allemaal weer prima, maar de gynaecoloog “greep in” en heeft gezegd dat ik morgen weer moet komen voor een CTG. Ik zie daar nogal tegenop, niet omdat ik niet aan de CTG wil maar wel omdat ik me afvraag wat nou precies het nut is van de CTG’s. Ik voel minder leven, er is minder leven te zien op de CTG maar er wordt geen plan gemaakt en het wordt allemaal nogal gebagatelliseerd. Dan vraag ik me af… waarom moet ik er wéér twee uur liggen als het toch niet serieus genomen wordt 😅. Ik merk wel dat ik het echt een beetje beu begin te raken en ik baal ervan dat ze mijn gevoel niet serieus nemen. Ik heb geen rustig moment meer omdat ik constant bezig ben met of ik de baby wel voel bewegen. Eigenlijk hoop ik dat ze snel gaan inleiden want mijn gevoel zegt dat het niet goed gaat in de buik…

Jeetje wat een heftig verhaal, onbegrijpelijk dat er zo lacherig gedaan werd over iets dat achteraf zo ernstig bleek. Hebben de verloskundigen daar later nog iets over gezegd of hun excuses aangeboden? Ik heb bij omze oudste ook gehad dat mijn gevoel zei dat het niet goed was, ik niet serieus genomen werd en dat het later ook echt niet goed bleek te zijn. Ik heb toen zo’n beetje elke dag de spoedpost gebeld om minder leven en pas na een week werd ik eindelijk medisch en bleek het helemaal fout te zijn. Daar ben ik nu ook wel echt angstig voor. Wat ik lastig vind is dat ik elke keer iemand anders spreek en ik heb heel sterk het gevoel dat verloskundigen over het algemeen een heel stuk lakser zijn dan gynaecologen. Elke VK die ik spreek vindt dat er niks aan de hand is en het allemaal heel goed gaat, terwijl de gyn er toch echt anders over denkt. Dat maakt ook dat ik het wantrouw…

Ik kan me voorstellen dat je door je eerdere ervaring angstiger zult zijn dan de gemiddelde persoon, maar tegelijkertijd had je het toen goed gevoeld en misschien heb je dit keer wel weer gewoon gelijk. Hoe ver ben je nu in de zwangerschap? Is het niet mogelijk om een consult bij de gyn te krijgen en gewoon op tafel te gooien dat jij je ernstig zorgen maakt (je mag het best een beetje aandikken als dat je verhaal helpt) en dat je door je eerdere ervaring graag wil weten hoe zij het zien, wat de opties zijn, etc.

Dat eerste kwam er niet helemaal uit zoals ik het bedoelde. Ik geloof erg in de intuïtie van de zwangere vrouw, dus ik denk dat als jij het gevoel hebt dat het niet goed zit, dat serieus genomen moet worden (of je nou gelijk hebt of niet). Maar het zou kunnen dat zij het minder serieus nemen omdat ze het afschuiven op angst na een eerdere ervaring. Dat zou dom zijn maar kan wel. Dat wilde ik eigenlijk zeggen 😅

Je hebt absoluut gelijk hoor, ik vertrouw de artsen wat minder door mijn eerdere ervaringen. Maar, ik heb wel de hele zwangerschap juist eigenlijk het gevoel gehad dat het heel goed ging met de baby. Ik was oprecht in shock bij elke ‘slechte’ echo of meting. En sinds twee weken ongeveer is mijn gevoel totaal omgeslagen en voelt het gewoon niet goed. Ik kan mijn vinger er niet op leggen maar dat ik minder leven voel nu bevestigt voor mij m’n gevoel wel heel sterk. Ik heb twee keer per week consult bij de gyn, zij voert ook zelf de echo’s uit die ik dan heb en ik denk dat zij daarom ook een realistischer beeld heeft dan de VK’s. Volgende week zie ik de gyn weer dus ik wil dan zeker aangeven dat het niet goed gaat en dat ik eigenlijk ingeleid wil worden. Ik hoop alleen dat het dan niet al te laat zal zijn. De CTG’s stellen me totaal niet gerust… ik ben nu overigens 36 weken, als de dopplers slecht blijven was inleiden met 37 weken al het plan en mij lijkt het dat een paar dagen eerder inleiden geen ramp zou moeten zijn.. maar dan moet ik wel eerst serieus genomen worden😩

Ja, ik zou absoluut op je gevoel vertrouwen hoor. Dit is ook een te groot ding om te negeren en toch verkeerd te hebben ingeschat. Ik hoop dat de gyn mee wil werken of je gerust kan stellen. Ik zou proberen zo assertief mogelijk te zijn en eventueel je partner mee te nemen om je daarin te steunen. Een soort "ik vertrek niet tot je een datum voor inleiding hebt gepland of me ervan overtuigd hebt dat het echt niet nodig is". Succes en hopelijk valt het mee! Ik weet niet of je nog meer kindjes hebt behalve je prematuurtje, maar kindjes bewegen op het laatst ook minder door minder ruimte. Dat heb je vorige keer waarschijnlijk niet kunnen ervaren dus ik zeg het er toch maar even bij. Maar ik denk dat je zeker na je vorige ervaring serieus moet nemen (en genomen moet worden) dat er weer iets niet helemaal in orde kan zijn. Ik hoop dat het lukt bij de gyn!

Poeh wat heftig….. ik heb wel excuses gekregen maar ik dacht echt ja wat heb ik eraan? Ik heb destijds wel aangegeven dat ik hoop dat ik een goede les ben geweest en zij in het vervolg naar moeders moeten luisteren ondanks dat er moeders zijn die hun eerste kind verwachten. En inderdaad iedere keer iemand anders spreken is zo vervelend… ligt er dan maar net aan wie je voor je hebt pfff. Kan je het wantrouwen ook met je verloskundige bespreken? Ik heb je reactie’s gelezen en ik zou zoals hier boven beschreven staat gewoon aandikken en doordrammen.. Hoe gaat het nu met je oudste? Is alles goed gekomen? ❤️🍀

Ik ga morgen maar weer eens proberen assertief te zijn, ik merk wel dat ik het lastig vind omdat ik niet op de stoel van de artsen wil gaan zitten maar tegelijkertijd vind ik ook dat mijn gevoel gehoord mag worden. Ik weet trouwens dat kindjes op het einde wat minder gaan bewegen, alleen in combinatie met de slechtere CTG’s, verminderd vruchtwater, hoge weerstand in de navelstreng en FGR denk ik toch ook van, het zal allemaal geen toeval zijn 😅. Tenminste, dat is mijn gevoel. Ik hoop echt een arts te treffen die het eea kan uitleggen en me gerust kan stellen, of juist zegt dat we gewoon moeten gaan inleiden… lastig vind ik het allemaa

Nee aan sorry heb je inderdaad helemaal niks als het gaat om de gezondheid van je kind. Ik vind het jammer dat artsen vaak nog te weinig vertrouwen op het moedergevoel… het zou zo’n verschil kunnen maken, als je alleen al het gevoel hebt gehoord te worden. Met onze oudste gaat het goed, hij is na een tijdje in het ziekenhuis helemaal opgeknapt en nu een kerngezonde peuter! Hoe gaat het nu met jouw kindje? Hebben jullie nog een lange nasleep gehad van de hartproblemen?

Ja, ik snap heel goed dat je denkt dat er mogelijk meer aan de hand is. En nogmaals, dit is iets waarbij je maar beter iets te voorzichtig kunt zijn. Hopelijk tref je inderdaad iemand die kan helpen. Kun je iemand meenemen die jou kan steunen bij het assertief zijn en blijven?

Oh wat fijn om te lezen. Mijn zoontje is nu 1 jaar nooit gedacht dat ik dit ooit kon zeggen na alles.. zo dankbaar! We hebben om de twee/drie maanden controle in het ziekenhuis en bij iedere vaccinatie word hij uit voorzorg opgenomen en aan de monitor gelegd. Ook heeft hij om de 10 jaar een operatie nodig aan zijn twee lekkende hartkleppen dus het blijft een zorgkindje maar als je hem ziet! Altijd vrolijk 🥰🥰 bedankt voor het vragen. Hou je ons op de hoogte? Hopelijk valt het allemaal mee en kan je straks een gezond kindje in je armen sluiten🍀🍀

Hoe is het nu met je🍀

Nog veel aan je gedacht.. ik hoop dat alles goed gaat!

Haar zoontje is inmiddels bijna 2 weken oud, haar profiel is openbaar. Zo te lezen stellen ze het goed 😊

Lief! Het gaat goed! Ik ben uiteindelijk toch ingeleid met 37 weken ivm verminderd leven voelen en slechte dopplers. De hele week 2x per dag aan de CTG gelegen tot we de 37 weken hadden behaald 😅 met precies 37 wk een hele fijne bevalling gehad van 5 uurtjes en een gezonde jongen gekregen🙌🏼. Mochten meteen naar huis en alles ging super goed. Uiteindelijk vanwege te veel verlies in geboortegewicht opgenomen in het ziekenhuis, maar inmiddels alweer thuis en hij groeit en drinkt nu goed ❤️

Oh wat fijn om te lezen! Veel geluk samen 🍀❤️

Heel erg bedankt voor het meeleven🥰❤️