Overstimulatie na IVF

Hi, Herkenbaar verhaal! Ik hoop dat je na je bericht snel naar huis mocht en je wat beter voelt. Ook bij mij is er heftige overstimulatie gaande. Na icsi behandeling en na terugplaatsing kreeg ik ook klachten. Ik had gebeld met overstimulatie klachten maar ze wilden me eerst niet geloven wat ik had 'maar' 10 eitjes. Dus dag later komen maar, en jazeker was het overstimulatie. Bloedprikken en ging daar al bijna van m'n stokje. Teruggestuurd naar huis met advies bedrust en wachten op bloeduitslagen. In de middag gebeld en moest direct naar UMCG komen. Ik kreeg vocht toegediend en ze hebben bij mij even overlegd om een drain te plaatsen maar dat vonden ze niet nodig ivm net wat jij al zegt: alle eitwitwaarden verlies je dan weer. In 6 dagen tijd was in 9 kilo aangekomen. Ik kon niks meer alleen op mijn rug liggen. Kleine week in het ziekenhuis gelegen, daar te horen gekregen dat ik wel zwanger ben! Wat er aan zat te komen met zo'n hevige overstimulatie. Ben nu weer thuis, vocht ben ik in 2 weken kwijt geraakt. Maar mijn eierstokken zijn nog gigantisch en daardoor kan ik nog heel erg weinig en ben ik ook zeer moe. Artsen gaven aan dat herstel van eierstokken pas rond 12a14 weken zwangerschap beter gaat worden. En daarmee ook de vermoeidheid minder zal zijn. Ik zit er nog midden in. Ben heel benieuwd hoe het nu met jou gaat en je herstel? Mocht je na je bericht snel weer naar huis?

Ik heb in 2019 ook OHSS gehad. In augustus hebben we toen een IVF punctie gehad, ze hadden 21 eiblaasjes aangeprikt. We zouden die ronde eigenlijk 2 verse embryo's laten terugplaatsen, maar door de kans op overstimulatie is dat er maar 1 geworden. Na de terugplaatsing ben ik voor een week vertrokken naar Zwitserland voor het WK dogfrisbee. Op de terugweg naar huis zei ik tegen mijn vriendin die mee was dat ik mij zo moe voelde, terwijl ik wel goed had geslapen. Bij thusliskomst vond manlief dat m'n gezicht er opgezwollen uitzag. Dus het ziekenhuis gebeld, met spoed langskomen en bloedprikken. Daar vroegen ze mij of ik al had getest (nee, want dat mocht pas 4 dagen later). We hebben in het ziekenhuis met al onze behandeld artsen en assistentes een test gedaan. Die knalde na 30 seconden (eindelijk, na 6 jaar!). De bloedwaardes kwamen toen ook binnen en ik zat op 0.01 waarde van de grens van ziekenhuis opname. Ik mocht naar huis, met verplichte bedrust en heel, heel veel drinken. Ik deed niks anders dan water, ranja en kippensoep drinken/eten. Elke dag werd ik gebeld, om de dag de bloedwaardes bekeken. Ik werd voor m'n gevoel zieker en zieker. Ik had vocht achter m'n longen en was ontzettend benauwd. Ik kon alleen maar rechtop zitten en slapen, anders kreeg ik geen lucht. Ik heb 8 weken last gehad van de OHSS, daarna ging het langzaam aan beter, nam de buikpijn af en het benauwde gevoel eindelijk weg. Ik kon weer stukjes lopen, paar uurtjes werken en kon ik langzaamaan het sporten voorzichtig oppakken. Er is zo weinig aan te doen, drinken drinken en nog meer drinken. En voor de rest uitzieken. Het werd bij mij rond de 12/13 weken een stuk beter, maar man wat duurden die weken lang!

Hallo dames, ik ben heel benieuwd hoe het verder is verlopen en of bij jullie de zwangerschap goed is gegaan? Vandaag is bij mij ook OHSS geconstateerd en een prille zwangerschap (nu 5 weken +1). Ik ben heel bang dat het door de OHSS alsnog mis zal gaan. Dat we over 8 maanden hopelijk eindelijk een babytje in ons armen hebben, geeft alle pijn en al het gedoe een goed doel. Maar ik durf nog niet teveel te hopen en met de verplichte rust, is er veel te veel tijd om te piekeren.