Partner controlefreak of ben ik aan het overdrijven?

Misschien ze nog een keer alle 10 doornemen, en misschien helpt uitschrijven op papier. Dan kan hij daarnaar teruggrijpen als hij het nog eens wil herhalen. Hij zal het inderdaad gewoon spannend vinden en als een soort mantra de scenario’s herhalen.

Precies wat ik wilde zeggen! Ik denk ook dat het voor partners lastiger kan zijn dan voor zwangeren, juist omdat ze niet fysiek voelen wanneer het rustig is of lijkt te beginnen etc..

Ik merk dat mijn partner ook meer gespannen is dan ikzelf. Een van de dingen die me heel erg irriteert is dat hij steeds zegt dat hij bang is voor bloed en niet weet hoe dat zal zijn tijdens de bevalling want wat nou als hij flauw valt. Nou echt, daar raak ik dus echt geïrriteerd van. Ik ben toch echt degene die niet één maar twee baby's op de wereld moet zetten en dat zal echt niet zonder bloedverlies gaan. Heb duidelijk besproken dat ik hem hier niet in kan steunen, hij moet zelf dan maar aan mijn hoofdeinde blijven oid. Daarnaast herken ik het ook dat hij alle scenario's wil doornemen (en dat zijn er bij twee nogal wat inderdaad), terwijl ik dit graag wat minder doe. Ik vertrouw op het medisch personeel en wil het allemaal een beetje op me af laten komen. De vorige keer bij de gynaecoloog heb ik dit besproken, dat mijn partner nog met veel vragen zit, maar dat ik dit minder heb. Zij raadde aan om te kijken op gynaecoloog.nl en dan te zoeken op tweeling bevalling. Allemaal informatie over de verschillende scenario's. Mijn partner vond dit een duidelijke site en heeft op zijn eigen tempo wat gelezen. Misschien een aanrader?

Ik vind het eigenlijk wel heel lief ook!

Mijn man is ook heel nerveus. Mannen weten misschien ook minder goed wat hen te wachten staat dan vrouwen. Ik heb ervoor gekozen een partner-bevalcursus te doen. Deze mevrouw komt bij ons thuis en gaat ons beiden, maar met focus op m’n man, helemaal uitleggen wat ons te wachten staat mbt de bevalling. Misschien kun je dat overwegen?

Die van mij steekt juist liever zijn kop in het zand en wil er zo min mogelijk van weten 🙄 Maarja ik ben pas 24 weken dus misschien komt het nog wel. Hoewel ik begrijp dat het lastig voor jou is als je man echt gestresst is, lijkt het me wel mooi dat hij zich goed wil voorbereiden toch? Wel een teken dat hij je wil steunen en er actief voor je is wanneer het zover is.

Fijn ook juist dat hij zo betrokken is!! Kan me helemaal voorstellen dat je als partner zenuwachtig wordt. Je wil je vrouw bijstaan maar hoe dan... Je kan nog minder doen en hebt nog minder te kiezen dan de vrouw. Iedere partner gaat daar denk ik anders mee om. Kan me ook voorstellen dat jij er anders in staat. Bij ons verwacht mijn man als het ware dat ik hem instrueer in wat ik wil en dat hij dat geboorteplan dan "uitvoert". Is zijn manier van rust en controle houden dat ik opschrijf en hij het dan kan gaan "doen". Terwijl zo simpel is het niet, jouw partner ziet juist alle scenario's en mogelijkheden daar kun je je nooit perfect op voorbereiden. Misschien kan hij een boek lezen, op internet informatie vinden of inderdaad een bevalcursus samen doen meer gericht op hem, goede ideeën!! Respecteer dat hij zijn eigen proces heeft en waardeer het ook juist zou ik zeggen, ouder worden doe je samen! Hij is duidelijk een betrokken partner en vader

En je moet ook niet onderschatten, wij lezen hier alles over zwangerschap etc maar voor mannen zijn er veel minder informatie bronnen op hun gericht. Dus eigenlijk zijn ze veel slechter voorbereid

Heb je dit al aan je partner gezegd?

Och arme man. Ik zou maar een beetje lief zijn voor hem :) Ik zie ook dat mijn vriend dit trekje soms heeft.. ik denk omdat ie het soms lastig vindt mij te zien ‘strugglen’ met bv het overgeven en hij heel graag wil helpen. Ik snap wel dat ie het lastig vindt dat hij waarschijnlijk het idee heeft de controle over zijn gezinnetje te verliezen ofzo? Heb je hem al gevraagd of ie ervan bewust is dat jullie dezelfde ‘kennis’ hebben en je erover kan praten maar niet altijd antwoorden hebt?

Ach gos.. je man heeft volgens mij flinke stress. Ik snap het wel; het enige wat je zeker weet is dat het niet gaat zoals je nu denkt of plant. Ik denk echt wel dat ie de beste bedoelingen heeft en gewoon wil dat het goed gaat en iedereen veilig en wel die bevalling doorkomt. Hij is in elk geval echt betrokken!! Nou snap ik ook wel dat jij er anders in staat. Dat wil niet zeggen dat een van jullie overdrijft, maar misschien vergeet je even dat jij een volle bak hormonen hebt die je rustig houdt voor die bevalling, en hij moet er helaas voor hem met zijn volle verstand in 😏🙃. Bespreek dit met hem en evt je vk wat hij kan doen om de paniekstand los te kunnen laten en wat jij kan doen om hem daarbij te helpen.

Heb je dit al met hem besproken. Jij moet bevallen. Maar onthou dat hij er enkel machteloos hij kan staan

Mijn vriend zegt precies hetzelfde maar ik stoor mij daar echt niet aan. Ja ik moet straks gaan bevallen, ja ik kijk er tegenop en ja ik ga het 1000 keer moeilijker hebben dan mijn vriend maar hij heeft ook zijn angsten/zorgen en daar wil ik niet aan voorbij gaan of bagatelliseren. Hij mag net zo goed zijn zorgen uitspreken als ik. Verder steunt hij mij enorm, in werkelijk alles, dus ik vind dat ik hem ook mag steunen, ook al ben ik de zwangere. Je doet dit toch samen..? Dat is dan geen eenrichtingsverkeer.

Je begrijpt me denk ik verkeerd. Natuurlijk snap ik zijn angsten en zorgen, maar tijdens de bevalling zal ik niet voor hem kunnen "zorgen". Daarom heb ik eerlijk aangegeven wat hij kan doen om het voor zichzelf dragelijk te maken omdat ik niet in staat ben hem dan te steunen. Ik heb het misschien een beetje lomp omschreven, maar niet zo bedoeld .

Wat lief dat hij er zo mee bezig is!

Daarom hebben wij een zwangerschapscursus gevolgd. Ik wilde eigenlijk niet omdat ik mezelf goed had ingelezen en wist wat ik kon verwachten maar ik merkte dat mijn vriend dat niet had. Het heeft hem inzicht gegeven hoe het in z’n werking gaat en kon daar z’n vragen stellen. Net wat andere zeggen wij hebben bijv dit forum en boeken maar mannen hebben vrijwel niks. Hij is er duidelijk mee bezig en dat zou ik als ik jou was als een positief iets zien en doe daar wat mee!

Voor de man is het ook lastig, hij wil waarschijnlijk het zo goed mogelijk voorbereiden om het goed te doen voor jou en de baby,'s. Mijn man was bang mij kwijt te raken als er iets niet goed zou zijn. Misschien heeft je man ook angsten die hij niet zegt. Mijn advies zou zijn, neem hem serieus. Neem alles door, schrijf op, zet info voor hem op een makkelijk te vinden plek. Neem belangrijke nummers door, loop zkh tas door etc. Betrek hem er goed bij zodat hij zich zekerder voelt. Voor hem, jou en de baby's fijn.

Ik vind het best lief klinken eigenlijk 🙈 Heb geen ervaring nog met bevallen, maar kan me voorstellen dat het voor een man behoorlijk heftig is. Ik vind altijd dat de meeste mannen met andere situaties al moeilijker een houding weten aan te nemen dan bij vrouwen, vooral op emotioneel gebied. Laat dit nou net heel emotioneel zijn😅. Als vrouw zie je mogelijk al voor je hoe een bevalling ongeveer gaat. Je hebt er beelden bij. Voor een man is dit denk ik heel moeilijk voor te stellen...

Cursus hypnobirthing wellicht wat voor jullie? Vond degene van subsense heel fijn. Kon online op je eigen tijd en betrokken de man ook echt in hun informatie.

Dit is misschien een goed idee. Vergeet ook niet dat jullie de drie meest belandrijke personen in zijn leven zijn. Geen grip hebben op wat er met jullie gaat gebeuren kan heel beangstigend zijn.