Partner teleurstelling

In het begin was mijn man juist niet geinteresseerd. Toen hij mijn buik zag groeien en haar op de echo gezien had werd er al meer aandacht aangeschonken en toen hij haar eenmaal kon voelen, was hij verliefd. Hoe graag je man natuurlijk ook vader wil worden, het zou goed kunnen dat hij aan het idee moet wennen dat het nu echt gaat gebeuren

Geef het tijd. mijn partner vond het moeilijk te bevatten dat we zwanger zijn ookal was het wel bewust. Pas met de echos en toen ik echt een buik kreeg werd het voor hem echt. Maar nog steeds aait hij niet mijn buik. Met 30 weken praat hij af en toe tegen de buik. Verder helpt hij wel veel meer in het huishouden omdat het voor mij niet gaat.

Jij voelt van alles. Voor een vader kan alles heel abstract zijn. Toen er nog niets zichtbaar was deed mijn man er ook niets mee. Hij was wel bezig met hoe ik mij voelde. Je man zal nog steeds graag vader willen worden, ga ik vanuit, maar het is nou niet echt iets tastbaars. Mijn man is hartstikke betrokken en gaat overal mee naar toe, maar als ik hem een schopje laat voelen dan heeft hij na 1 wel genoeg. Terwijl ik het hele circus aan bewegingen voel en dat geweldig vind. Ik heb zelf ook niet hetzelfde gevoel gehad als jij. Soms vergeet ik dat ik zwanger ben. Tot ik een schopje voel of met mijn buik bijvoorbeeld bots. Ik denk dat je het je man niet teveel moet aanrekenen. Je hebt nog een lange weg te gaan. En persoonlijk heb ik liever een man die er voor mij is en met afspraken mee gaat, dan de aaitjes en kusjes op de buik.

Oeh ik zou hierin even je verwachtingen bijstellen! Je bent echt nog maar net zwanger. Ik kan me voorstellen dat het nieuws even leuk is geweest voor je partner: waah er komt een baby’tje! En dan.... NIKS. Het verandert in eerste instantie niks, alleen is daar nu het ontastbare idee/concept dat je wel zwanger bent. Niks te zien aan je lijf. Misschien ben je beroerd, maar ook dat maakt het zwanger zijn voor hem niet per se reëler. Ik betrek het nu op je partner, maar ik ervaarde het zelf precies zo, vond het maar raar die eerste weken en dat terwijl het wel in mijn eigen lijf was! Pas met de 12 weken echo ging het voor ons beide echt leven, na een beweeglijk kindje te hebben gezien en dat de buik ook echt in ontwikkeling ging. Geduld ❤️

Je had het jezelf miss mooier voorgesteld en daar knelt nu een beetje het schoentje... Je mag niet denken, als hij een dag eens geen intresse toont in je buik of over de baby praat, dat het hem niet intreseert. Kdenk dat je ook niet kan verwachten dat hij nu 9maand in de wolkjes is want wij voelen vanalles en merken veel, maar voor hun is dit niet zo... Buiten als wij grumpy zijn ofzo 🤣 Je kan het hem af en toe eens zeggen inderdaad maar miss dat je zelf je "droombeeld" van de komende tijd beetje kan aanpassen... Ik vind het veel belangrijker datk zie dat hij al het zware werk overneemt bv dan elke dag over mn buik wrijven maar voor de rest niets helpen... Als hij er is om jou te helpen zegt het veel meer vindk maar ik snap dat iedereen daar anders over denkt...

Mijn man was heel blij dat ik zwanger was. Ook erg blij met echo's. Ook was hij enthousiast met de kamer klaar maken. Maar voor de rest had hij dus echt geen intresse. bij sommige mannen komt het echt vader voelen en het echte besef pas als ze de kleine in handen hebben. Maak je niet druk de echte blijdschap is er af en toe echt wel maar hun voelen niet wat wij voelen. En voor hun is het gewoon heel lang wachten tot ze de baby zelf zien en er een band mee kunnen krijgen

Het is ook nog maar zes weken hè. Mannen moeten er wat naartoe groeien en hebben niet door wat jij allemaal voelt en denkt. Als de buik gaat groeien zal dat vast weer komen. Hier een vriend die wel heel enthousiast is maar kusjes op de buik? Nah, niets voor hem. En hij vergeet ook wel eens dat ik zwanger ben en is dan geïrriteerd als ik moe ben en vroeg ga slapen. Ja gast, wat denk je zelf? Ik bak een nieuw mens! En dan snapt hij het vaak wel weer.

Je hebt het erover gehad en hij gaat erop letten.. dan is dat toch goed? Ik vind het wel erg overdreven eerlijk gezegd. En niet om gemeen te zijn maar een zwangerschap is echt niet 9 maanden ‘in de wolken’ helemaal niet als je nu al zo overstuur bent van zoiets kleins

Je hebt het erover gehad, hij heeft aangegeven erop te letten. Ik merk aan mijn vriend ook dat nu ik een buikje krijg en soms denk (of hoop) iets te voelen hij steeds enthousiaster wordt. Het is voor mannen gewoon echt anders. Wij voelen de hele dag door dingen en zijn ons superbewust van de zwangerschap maar mannen voelen dat niet de hele dag. Het komt vast goed! Maak je niet teveel zorgen :).

Hier is mijn vriend ook niet enthousiast bezig met de zwangerschap, maar dat hoeft ook niet. Hij had dit bij ons eerste kind ook niet. Maar hij is wel een fantastische vader! En dat is voor mij het enige dat telt. Uiteindelijk is een zwangerschap abstract voor een man. En enthousiasme afdwingen lijkt me niet erg gezond. Misschien ergert je man er zich wel aan dat jij altijd over de baby praat? Mag hij dan afdwingen dat jij er niet over praat? Iedereen gaat zaken om op zijn/haar manier en in een evenwichtige relatie heb je respect voor de ander, hoe die is en in het leven staat. Ik zou dit een beetje loslaten 😉

Hier hetzelfde. Mijn vriend vind het vooral spannend en is erg bang dat er nog iets mis kan gaan. Ik denk toch een stukje zelf bescherming ofzo. Hij is een geweldige vader maar vind het lastig om zich tijdens de zwangerschap al aan de baby te binden. Mannen ervaren een zwangerschap natuurlijk ook heel anders dan vrouwen. :)

haha in jou bericht vond ik zelf herkenning! moet zeggen na de echo is hij wel een stukje bewuster geworden en werd her wat 'echter'

Heel herkenbaar hoor, geef hem en jezelf vooral de tijd & ruimte. Bij de positieve test waren de gevoelens hier gemengd. Heel blij, maar ook van de leg door het besef wat er allemaal gaat veranderen en hoe spannend die eerste prille periode is. Ook daarna en nu nog hebben wij beide periodes waarin zorgen & spanning even de boventoon voeren. Hoe verder we kwamen, hoe vaker we ukkie op de echo zagen en hoe meer mijn partner de schopjes ook kon voelen; des te meer begon het ook voor hem vorm te krijgen. Nu 30wkn zwanger en er wordt door hem gekletst en gezongen tegen ukkie, wat ik eigenlijk nooit had verwacht 😅

Mijn vriend was heel blij, maar ook "geschrokken" dat het zo snel gelukt was. Hij wil nu nog weleens beginnen over dat hij dat echt niet had verwacht. In het begin was hij nog helemaal niet echt bezig met mijn zwangerschap en vond het ook maar lastig voor te stellen dat al die kwaaltjes konden komen door iets wat 1 mm was. Met elke echo werd hij enthousiaster, uiteindelijk na de termijnecho belde hij zijn hele familie vol enthousiasme met het goede nieuws. Met de 20 weken echo stelde hij 100 vragen aan de verloskundige en in babypark was hij helemaal gericht op het uitkiezen van een goede wagen. Nu hij ons zoontje ook kan voelen en ziet hoe mijn buik groeit, is hij ontzettend enthousiast. Kortom; geef het tijd! Het is veel minder tastbaar voor mannen en laat dat nou net zijn waar een man vaak behoefte aan heeft. 😉

Mijn vriend was blij maar voor hem is het niet veel aan. Ben nu op de helft. Bij de eerste echo had hij echt zoiets van “waar kijk ik naar.. een knipperend led-lampje” bij de echo van 14 weken vond hij het wel leuk omdat hij toen wist wat het was. Maar verder houd het ook wel een beetje op. Hij gaat mee naar de babywinkels, hij kiest spullen uit. Verder heeft hij een sterke mening in de naamkeuze. Vooral de praktische dingen doet hij mee. Verder merk ik nog niet veel aan hem. Heeft een keer zijn hand op mijn buik gelegd en als ik een por krijg van de kleine net nadat ik iets minder aardigs tegen mijn vriend heb gezegd begint hij te lachen en zegt hij; “ha! Kijk. Ze trekt nu al partij voor haar vader.” Maar daar houd het wel mee op. Denk dat het voor de man ook gewoon heel lastig is in het begin. Je ziet niks, je voelt niks. Het is allemaal zo onwerkelijk. Wij hebben het geluk dat we op ten duur het kindje voelen, dat we symptomen hebben waardoor we weten dat het kindje er zit. Eerlijk gezegd is het dat ik nu trapjes voel.. anders vergat ik het zelf al de helft van de tijd 😅 laat staan mijn vriend die niks ziet en niks voelt.

Mijn man was vanaf de zwangerschap erg betrokken en geïnteresseerd, maar ik kan me zo voordat dat niet alle mannen dat hebben. Je bent nog maar net zwanger en er is dus nog niks voelbaar of zichtbaar. Inderdaad wat de rest ook zegt zijn mannen vaak betrokken bij de wat praktische dingen. Ik zou me er niet druk om maken en het komt vast wel goed 🙂

Mijn vriend is wel heel betrokken ookal weten we het net en dus nog heel pril is. Elke dag zeggen dat ik voorzichtig moet doen goed moet opletten op de kleine enz enz. Ik vind dat juist spannend aangezien we de eerste echo nog niet hebben gehad en ik bang ben dat wanneer het mis gaat hij er misschien meer mee zal zitten dan ik. Ik ben super blij maar tis na de 1e poging gelukt 1e kindje maar ben ook realistisch dat het nog mis kan gaan. Mijn vriend zegt dat dat niet zo is en niet kan dusja een te betrokken man in zon vroege stadium is misschien ook niet fijn.

Mijn man is wel heel betrokken en begaan. Maakt zich snel zorgen en ik mag veel niet, maaaar ik snap jouw man ook. Er groeit niets in zijn buik en misschien word het pas heel ‘echt’ als jullie de echo hebben gehad.

Dat kan groeien in de zwangerschap. Mijn man was in het begin ook totaal niet met de zwangerschap bezig, vond echo's lastig. Hij zag dat er een baby te zien was maar had er totaal geen gevoel bij. Bij de pretecho die we 2 weken terug hadden (nu 28 weken) zei hij, ik heb zo'n zin om iedereen te bellen met de geboorte! Ook nu de baby zichtbaar beweegt is er ook meer gevoel bij mijn man. Voor vrouwen is dat denk ik toch gewoon heel anders dan voor mannen.

Lijkt ook een beetje de aandachtspanne. Ik vond er na een aantal weken ook even niets aan, er gebeurt namelijk niet zoveel (aan de buitenkant, je ziet niets) en het duurt nog zo lang. Dus ik heb geprobeerd het leuk te maken voor mij en mijn man met elke week een buikfoto, elke week stukjes delen uit de verschillende apps (ZwApp, zwangerschap+, deze) die vertellen wat er deze week voornamelijk gebeurt met je baby (week 18: hij krijgt vingerafdrukken), te delen wat ik voel, Vader op Komst boek voor hem gehaald, en ik moedig hem aan welterusten te zeggen tegen de baby vanaf de week dat de apps zeiden: baby hoort nu geluiden van buiten. Maar eerlijk: week 7-13 lag ik plat van vermoeidheid/misselijkheid en was ik allang blij dat hij het koken overnam dus dat hij toen een tijdje niet zo geïnteresseerd was was niet erg. Je hebt nog bijna 8 maanden om aan het idee te wennen. Laat je ook niet voor de gek houden door je hormonen 🙈 die zorgen nogal voor een gekleurde bril (heeft hij net de was opgevouwen, gekookt, gember thee geregeld en braaf geluisterd naar de "auw, alles doet zeer" denk ik nog steeds: "hij doet nooit wat voor me" even inslikken, lief glimlachen)