Partner zit slecht in zijn vel, hoe mee om te gaan

Dit is voor mij een beetje gaslighting. Hij gedraagt zich bot en jij moet daar maar mee leren dealen? Nee, hij moet leren zich beter te uiten en het niet op jou af te reageren. Ik zou proberen hem dit uit te leggen en misschien voorstellen dat hij hulp zoekt om beter in zijn vel te gaan zitten?

Mijn reactie zou zijn: prima dat jij een rotdag hebt, dan mag je ook best een keer rot doen, maar dan kom je daar ook dezelfde dag nog op terug en zeg je daar sorry voor. Leuk dat hij vindt dat je een dikkere huid moet hebben, ik zie dat meer als: je hebt een goede relatie nodig om dit op te kunnen vangen. En die goede relatie krijg je door te connecten en elkaar juist liefde te geven. Ik vind het boek De vijf talen van liefde van Gary Chapman heel leerzaam hierbij. Ik heb ook wel eens een periode slecht in mijn vel gezeten en mijn man ook wel. Dan helpt het juist om ook tijd en aandacht aan elkaar te geven, maar wel vanuit (een al eerder gelegde en goed onderhouden) stevige basis.

Soms doen mannen echt alsof ze zwanger zijn ofzo? 😒😅 Jeetje wat vermoeiend zeg! Het enige wat ik kan zeggen is laat m even in zijn eigen bubbel en probeer op een goed moment te praten met hem. Wellicht komen jullie er zo uit!

Huh wat heeft dit te maken met zwanger zijn? En doen alsof? Ook als zwangere hoef je niet onaardig en bot te doen. @ts welke stappen heeft hij al ondernomen tegen dit probleem? Heb je het idee dat hij in een soort burn-out zit? Speelt dit altijd al? Gebruikt hij ook middelen? Wiet/hasj of alcohol? Ik heb zelf mijn partner toen voorgehouden dat ik wilde dat hij hulp ging zoeken, omdat het voor mij niet leefbaar was op deze manier. De onvoorspelbaarheid in welke mood hij was, is vreselijk. Ik er uiteindelijk zelfs een deadline voor vastgelegd (een datum). Dit heeft hier uiteindelijk geholpen. Kinderen gaan uiteindelijk ook last krijgen van dit korte lontje en die verdienen het al helemaal niet.

Nog ter aanvulling: hij is niet echt ontvankelijk voor feedback. Vaak als ik hem ergens op wijs draait het gesprek op mij uit. Hij doet iets omdat het een wisselwerking is van iets wat door mij komt. Of hij heeft dezelfde feedback maar dan erger. Kortom; er wordt voor zijn deel zelden verantwoordelijkheid genomen. Ik eindig het gesprek altijd rotter dan dat ik erin ging... dat is altijd wel trouwens (niet alleen als hij niet lekker in zijn vel zit)

Ja hij is wel dagelijks blowen en vapen.

Ah, okay hij maakt jou ook verwijten. Relatietherapie al eens geopperd? Dan kunnen jullie beide kwijt waar het probleem van elkaar ligt. Ik denk dat het op deze manier voor niemand gezellig is. Het is belangrijk dat je voor jezelf en het welzijn van je kinderen blijft opkomen, desnoods maak je de afspraak en zeg je: die datum gaan we samen naar een therapeut. Is er iemand met wie het wel over zijn ‘problemen’ wil praten? Of ervaart hij zelf 0 problemen?

Oké, ik zeg dit al ervaringsdeskundige met een partner met dezelfde (ex)problematiek: deze moodswings komen door blowen. Het blowen kan hem een goed gevoel geven, maar zodra het uitwerkt of hij wordt wakker, kunnen er sombere gedachtes voor terugkomen. Die ‘high’ heb je continu nodig. Dan zou ik heel hard zijn: je stopt met deze ongein, het is ook geen goed voorbeeld voor de kinderen. Je kan hem daarbij helpen, je wil hem steunen. Je kan samen naar de HA, maar als hij hier allemaal niet voor openstaat houdt het voor jou op. Wiet/hasj = troep.

Tijd dat hij hulp gaat zoeken zowel voor het afkicken als voor zijn reacties op jou en jullie kids

Dit! 'Hard' zijn en een duidelijke grens trekken, juist uit liefde voor je eigen gezin en jezelf. En uiteindelijk help je hem daar ook het meeste mee.

Het klinkt als een moeilijke man, omdat je niet met hem kan praten en hij gebruikt drugs. Ik zou serieus nadenken over wat voor positiefs hij wel inbrengt in de relatie en als dat weinig is, dan zou ik er snel klaar mee zijn. Zeker als hij niet open staat voor hulp. Zijn gedrag is tenslotte wel het voorbeeld dat jullie kinderen krijgen.

Ik heb een zware tijd gehad eerste periode na bevalling en deed zoals jou partner naar jou doet bij mijn partner. Maar ik heb ook altijd mijn excuses aangeboden, uitgelegd dat het niet aan hem lag, maar ik met mezelf in knoei zit en hulp gezocht want ik vond het zo naar voor hem, ons kind en mezelf. Nu gebeurt het niet meer, heb er hard voor gewerkt. Hij heeft hulp nodig, zo te lezen ook bij verslavingsproblematiek, want dat blowen maakt alles moeilijk en kan grote moodswings veroorzaken, het is verslaving hij doet alles omasr aan zijn fix te komen, oa niet naar zichzelf willen kijken of jou als stront behandelen. Ik denk niet dat je een dikkere huid nodig hebt, maar minder zijn problemen moet tolereren. Zeker voor je kinderen, want opgroeien met verslaafde ouder is heel schadelijk. Met hem in gesprek, evt met andere familie erbij? Zijn ouders? Ik zou zelf grenzen aangeven, zodat impact op kinderen zo minimaal is. En een van die grenzen is dat hij hulp gaat zoeken. Wil hij het niet, kan je zelf hulp zoeken hoe zorg je dat kinderen er zo weinig mogelijk last van hebben. Jij verdiend ook hulp!