Placenta bevallen

Niet te veel over nadenken, je verloskundige begeleid dit. Mijn ervaring; nadat m’n kindje geboren was en daar de aandacht naar uit ging moest ik nog een paar keer persen (maar dat voelde ik vrij weinig van) en kwam de placenta er uit. De meeste pijn is dan weg en je zit vol adrenaline van de geboorte van je kind dat je mee gaat in de flow en ‘gewoon maar doet wat de verloskundige zegt’.

Ik moet zeggen dat ik er niet zoveel mee bezig was, was alleen maar bezig met het kind. Volgens mij was het 10 minuten nadat mijn dochter geboren was dat de verloskundige vroeg nog eens te persen. Toen ik dat deed kwam de placenta er meteen uit. Kan me nog goed herinneren dat het voelde als een paraplu die eruit kwam en uitklapte toen hij eruit was. 😅 Was niet pijnlijk of vervelend. Ik geloof dat de navelstreng toen al doorgeknipt was.

Wij hadden een heftige bevalling en de kleine was al bij mij vandaan voor een check en de navelstreng dus al doorgeknipt. Bevallen van de placenta koste gelukkig geen moeite, er kwamen zo een 15 min na de bevalling weer wat weeen (eerder krampen te noemen), de verloskundige vroeg mij mee te persen en al snel glibberde de placenta eruit.

Misschien dat je er daarom zo weinig over hoort? Omdat moeders het misschien wel niet echt meemaken door de rush van de bevalling. Ik had al andere topics bekeken over dit onderwerp maar kwam niet echt terug. Dank voor jullie reacties, ben benieuwd hoe andere het ervaren hebben en hopelijk kan iemand anders er nog iets van leren. 😇

Je hoeft hier dus geen andere houding voor aan te nemen!

Ging bij mij heel snel. Inderdaad een keer persen en ze drukte op mn buik en toen was hij er uit. Dit was echt zo gemakkelijk vergeleken bij de rest ;). Ik lag gewoon nog op m'n rug en heb er eigenlijk vrij weinig van gemerkt.

7 minuten na de geboorte van mijn dochter kwam de placenta.. niks van gemerkt🙈 Mijn dochter lag op mijn borst dus daar verliefd naar aan het kijken. Verloskundige zei ik druk even op je buik en daar kwam was de placenta al..maargoed er zijn ook andere verhalen over de geboorte van de placenta..niet druk om maken t komt zoals het komt en het komt uiteindelijk echt altijd wel goed!

Ik ben op mijn rug bevallen (was niet mijn wens, maar het liep zo) en de placenta dus ook terwijl ik op mijn rug kan met kindje in mijn armen. Waar je misschien over na wil denken is oxytocine spuit. Deze kunnen ze geven om de weeën op gang te brengen voor de placenta, dit hoeft echter niet. Je hebt een uur bij de geboorte van de placenta, dus in mijn ogen is direct een spuit zetten onnodig. Ik had een andere verloskundige die mijn wensen niet wist en dit heb ik toen ter plekke nog moeten aangeven/weigeren. Ze hebben op gegeven moment op mijn buik gedrukt en ik moest persen , toen is de placenta geboren. Denk 15 min na de bevalling. Was in totaal 400ml bloed verloren. En er zat nog een stukje vlies vast die ze er later uit hebben getrokken (door verloskundige en niet in het ziekenhuis orzo).

Je mag trouwens zelf weten wat je wil (bij weinig bloedverlies). Ik kreeg een prik en na een paar minuten was de placenta er al. Maar je kan ook kiezen voor een halve lotus (dus na bijvoorbeeld een paar uur pas de navelstreng doorknippen). Dan zit je baby er inderdaad nog aan vast. Ook de oxytocineprik voor de placenta hoef je niet te nemen. Ik had 'm liever geweigerd en een halve lotus gewild achteraf.

Hier even een ander verhaal. De "bevalling" van de placenta ging hier niet zo als van oh was dat het. Nee, het waren best wel pittige weeën en ook een aantal keer goed voor moeten persen (nou had ik wel echt beide keren een grote placenta, misschien dat dat oom meespeelde). Daarnaast moest hij ook beide keren snel eruit, de eerste keer omdat onze zoon misschien nog de voedingsstoffen eruit nodig had (zal je de details besparen), de tweede keer omdat ik zoveel bloedde en het gevaarlijk werd langer te wachten. Maar het deed dus wel nog ff pijn. Gelukkig ben je dat snel weer vergeten indien je je kindje op de borst hebt.

Bij mij zat ie vast, gynaecoloog heeft flink op mijn buik staan duwen met zijn volle gewicht. Als hij niet vanzelf loskwam, moest het operatief en dat willen ze liever niet. Maar de pijn is anders, prima te doen en zeker met zo'n prachtig, klein wondertje op je borst🥰 die trouwens niet meer vastzat aan de placenta!

Ik heb daar dus weinig actieve herinnering aan. Ik weet dat ik (in overleg) een oxytocine injectie heb gehad. Ze wilden het zsm laten komen ivm “stort bevalling”. Zal vast een reden voor geweest zijn. Er was wat gesjor en toen was de placenta er echt in no time volgens mij. Weinig bloed verlies gehad tijdens de bevalling. Het was verder niet pijnlijk of vervelend

Heel eerlijk kan ik het me niet eens meer precies herinneren, heeft dus niet bepaald indruk achter gelaten. 😅 de verloskundige vroeg me nog één keer te persen en toen was het eruit. Ondertussen lag mijn dochter gewoon op m’n borst. Navelstreng was denk ik doorgeknipt voor die tijd? Geen idee haha.

Ik lag op bed (had een ruggenprik) de placenta werd ongeveer 5 minuten na mijn zoontje geboren. De navelstreng werd pas 5/10 minuten later doorgeknipt nadat de placenta is geboren, al kan ik qua tijd er misschien wel naast zitten 😅🤣. Dit was niet omdat ik het zo heb aangegeven, het verliep gewoon zo.

Hier ook even anders dan niets van gemerkt. Wij hebben er voor gekozen om de navelstreng te laten uitkloppen (dit is punt een waar je zelf een keuze in kan maken), man heeft de navelstreng doorgeknipt, ik kreeg een oxytocine spuit (wilde ik op voorhand al en is ook een punt waar je een keuze in kan maken). Maar de placenta liet niet los, veel bloed verloren. Nog meer medicatie om de placenta los te krijgen. Een gyn die met het volle gewicht erop staat te drukken. Dit is wel allemaal in dezelfde houding als de bevalling. Vlak nadat het woord ‘ok’ viel liet de placenta toch los. Maar goed daar heb je zelf dus echt 0 invloed op

Die placenta.. stelde bij mij echt helemaal niks meer voor! Was echt niet meer hard werken en doet ook geen pijn. Ik was bij beide bevallingen met baby eindelijk bij me even vergeten dat die er ook nog uit moest 😅. Maar de vk zei dan op enig moment dat ik nog een beetje moest persen voor de placenta en met een half duwtje kwam ie er beide keren zonder een centje pijn uit. Ook niet veel bloed verloren. Het hechten daarna vond ik vervelender

Ik heb het amper gemerkt. De kleine lag heerlijk bij me en ik was nog een soort van overdonderd dat ze geboren was. Moest nog even één keer nog licht persen en toen kwam ie eruit. Vond het een heel vies gevoel 😅. Verder geen extreem bloedverlies gehad oid. Placenta was netjes intact.

Ik heb de nageboorte nauwelijks meegekregen. Je hebt dan al je kindje op je liggen, overweldigd door allerlei nieuwe en onbekende gevoelens en door de eerder ervaren pijn (sorry😬), voelde ik de nageboorte eigenlijk helemaal niet. Heb ook niet bewust meegeperst.

Bij mij ook een kwestie van een klein persje en hij kwam er al uitgeglibberd. Niks vergeleken met de baby wat mij betreft. Volgens het rapport van het ziet 50ml bloed verloren, dat is heel weinig zeiden ze. Geen idee hoe ze het hebben gemeten. 🤷‍♀️ Dus veel mazzel wat mij betreft. Maar ik heb ook verhalen gehoord over vreselijke bloedingen en bloed tot op het plafond van de OK.

Mijn placenta is er dus wel op de OK uit gehaald. Zat muurvast en ik had geen weeën meer (ook geen natuurlijke persweeën gehad). Ik vond t vooral heel vervelend dat iedereen nog met mij bezig was ipv dat ik kon genieten van m'n kind de eerste minuten. Ik had ook door de bevalling veel bloedverlies dus dat speelde toen ook.