Placenta loslating

Allereerst gefeliciteerd met jullie dochter, maar helaas ook gecondoleerd. Wat vreselijk dat je dit hebt meegemaakt. Op 26 januari heb ik hetzelfde meegemaakt, bij 39+6 weken placenta loslaten en onze meisje werd stilgeboren op 40 weken. Als je wilt, kun je me pb sturen. Heel veel sterkte ✨

Dat ga ik doen! Moment

Oh ik kan je alleen een vriendschapsverzoek sturen dus dat heb ik eerst gedaan☺️

Jeetje, wat heftig voor je❤️ Ik ken mensen die dit ook zijn overkomen. Zij zijn daarna weer zwangergeworden en hebben een gezond kindje gekregen. Hoop dat je dit misschien iets van hoop geeft.

Dankjewel voor je reactie! En wat fijn om te horen voor hun 🤍 gelukkig maar. En zeker! Zulke verhalen geven altijd hoop 🥰

Wij hebben een iets andere ervaring gehad met ons zoontje. Wel betreft de placenta. Misschien heb je wat aan mijn verhaal. Wij hebben tijdens de zwangerschap van ons zoontje meerdere onderzoeken gedaan, zoals NIPT, GUO's, suikerziektes en vruchtwaterpunctie om zeker te weten dat alles goed was met mij en mijn zoontje wegens een vals positieve NIPT uitslag. Ons zoontje is overleden met 40 weken tijdens de bevalling. Wij hebben alles laten onderzoeken door een patholoog. Nu bleek de placenta met 36 weken volgroeid te zijn en hierdoor niet verder te zijn ontwikkeld. Ons zoontje leefde, groeide goed en ontving het nodige, maar dit werd tijdens de bevalling fataal. Dit kon de placenta niet aan. De gynaecologen, verloskundige en kinderartsen gaven aan dat er een kleine kans bestaat dat dit zich herhaalt. Het was gewoon 'pech'. Zij garandeerden dat dit een volgende zwangerschap niet zou gebeuren en ik zelfs Ascal (bloedverdunner) zou moeten slikken van 13 tot 36 weken om de doorbloeding te laten verbeteren. Nadat je aan de verkeerde kant van de statistieken komt en hebt ervaren wat wij hebben ervaren in het verlies van onze kinderen, dan lees en hoor je ineens veel meer. Waaronder ook ouders die dit vaker hebben meegemaakt, onverklaarbaar. Ik ben in contact gekomen met heel veel lotgenoten, heb zelf heel veel onderzoek gedaan en kwam heel veel verschillende enge dingen tegen. Allemaal om mij erop voor te bereiden en erop in te spelen. Bij de zwangerschap die erop volgde heb ik aangegeven een keizersnede te willen. Hierop werd eerst een discussie weerlegd of CTG-monitoring niet voldoende zou zijn, inleiding oid. Hierop was mijn besluit gemaakt; bij geen harttonen horen zou er alsnog een spoedkeizersnede plaatsvinden en ik kies voor het leven van mijn kind. De gynaecoloog stelde voor om met 36 weken de baby te halen van de opvolgende zwangerschap. Hierop heb ik aangegeven dit te vroeg te vinden ivm prematuur en met gebruik van Ascal en de keuze voor keizersnede ik het aandurfde het met 37 weken te ondergaan. Zo gezegd, zo gedaan. Met 37 weken kwam onze regenboog na gebruik van Ascal. Wederom door een patholoog onderzoek gedaan, dit keer op de navelstreng en placenta, waarbij is geconcludeerd dat alles deze keer goed is gegaan. Het blijft spannend... Ik zie zwanger worden en de zwangerschap voldragen als een dobbelsteen gooien. Probeer dubbel zes te gooien. Hoevaak zal je achter elkaar dubbel zes hebben? Dit is niet te voorspellen en meerdere factoren hangen er vanaf. Dus is er een kans dat de placenta opnieuw loslaat of andere complicaties? Ja, die kans bestaat. Klein of groot... Belangrijkere vraag: is hiervoor een preventie of oplossing voor dat termijn? Ik zou onderzoek doen naar mogelijke preventie op placenta loslating, als daar al iets in is. Of kijken of je voor dat termijn kunt bevallen door middel van een CTG-monitoring en/of inleding of keizersnede. Ga erover in gesprek met jouw verloskundige en mijn advies; zoek psychische hulp in jouw netwerk of een professional (ook als je denkt dat je dit kunt dragen en er geen 'last' van ervaart, want de klap gaat vroeg of laat komen en je kunt beter al iemand bij je hebben ter ondersteuning naast jouw partner, want die zal anders door de rouw heengaan dan jij). Er is hier ook een groep 'De Vlindertuin'. In het verleden had je ook veel aan Naamplaats of Kids met Kurken. Tegenwoordig ben ik er niet meer in thuis. Bij ons is het al een poos geleden en ervaar nog steeds apathie na verlies. ♥️🌹🍀

Oh wauw.. wat een bijzonder heftig verhaal zeg. Wat moet dat vreselijk zijn geweest voor jullie (en nog steeds natuurlijk) Hier is ook alles onderzocht inderdaad door de patholoog, kwam (gelukkig) niks uit verder. Nu is het wel zo dat mijn bloeddruk altijd 110/60 is of in ieder geval hier in de buurt. Nooit hogere onderdruk dan 65. Zelfs niet tijdens de actieve fases van mijn andere bevallingen. Nu had ik vanaf 7 november een bloeddruk van 125/89 en deze zakte soms naar 86 maar bleef hier echt hangen. Volgens de boekjes en de protocollen is dit nog goed maar voor mijn eigen doen mega hoog en ik heb zelf een idee dat dit een rol heeft gespeelt maar iedereen zegt dat dit een “normale” bloeddruk was terwijl het voor mij echt mega hoog is.. het is zo zoeken inderdaad

En een inleiding is zeker mogelijk, dat is al besproken! Vanaf 37 mag ik worden ingeleid als ik dat zelf zou willen. Ook krijg ik extra echo’s als ik nog zwanger zou worden en extra controles. Als ik bel met twijfels word er ook direct gehandeld. Dus dat zijn wel fijne gedachtes!