Positieve bevallingsverhalen

Dit wens ik iedereen toe een fijne bevalling! En mezelf ook haha vind het heel spannend allemaal

Ik ben inmiddels twee keer bevallen. Twee keer thuis, heerlijk in mijn eigen omgeving. Twee keer met de snelheid van het licht (5,5 uur en 2,5 uur). Twee keer zonder enige complicaties. Twee keer zonder ook maar enige cursus vooraf. Oké, bij beiden een scheurtje opgelopen omdat ze allebei hun hand bij hun hoofdje hadden. Maar goed, niks van gevoeld verder. Het scheuren niet, hechten ook niet. 🙂 Dan: pijn vond ik meevallen. Tuurlijk, fijn is anders, maar ik kan nu niet zeggen dat ik helse pijn heb gehad. Was allemaal goed op te vangen, ondanks dat het zeker bij de tweede wel heel erg snel ging. Ik doe er nog wel 2 zo 🙃 kom maar op!

'S nachts om 1:09 uur op 7 februari 2021 werd ik wakker, omdat mijn vliezen braken. Er kwam meteen heel veel water, zo veel dat ons bed echt helemaal nat was. Ik maakte mijn man wakker en hij heeft toen ons bed verschoond en de tas + maxicosi voor richting het ziekenhuis klaar gezet. Ik had gelijk de verloskundige gebeld, omdat het zo onwijs hard sneeuwde, maar ze zei dat ik nog wel even lekker kon gaan slapen en dat het ook bijvoorbeeld 2 dagen zou kunnen duren. Nadat ik had opgehangen, begonnen gelijk de weeën. Ik probeerde ze wel te timen, maar het was echt lastig bij te houden. Ongeveer een uur later heeft mijn man opnieuw de verloskundige gebeld, omdat ik bijna niet meer kon praten, zo druk was ik met het opvangen van de weeën. De verloskundige is door de sneeuw richting ons huis gekomen. Ze heeft toen ze bij ons aan kwam even gekeken hoe ver ik was en vroeg toen: 'Je wilde in het ziekenhuis bevallen he?' 'Ja..' 'Dat gaan we niet doen, je hebt nu 9 cm ontsluiting, dus dat gaan we niet redden'. Ik had verwacht dat ik daarvan zou stressen, maar de hormonen deden zo goed hun werk! Ik was super relaxt. Volgens mijn man was ik niet meer te verstaan en leek het alsof ik allerlei drugs had gebruikt. Best grappig om dat later te horen, want op dat moment had ik niks daarvan in de gaten. Het ging allemaal heel snel, maar tijdens het persen werd ik toch wat zenuwachtig... De verloskundige probeerde via de doppler de hartslag van onze zoon te vinden, maar dat duurde voor mijn gevoel best lang. Ze gaf toen wel aan dat de baby het niet meer heel fijn had, en dat ze eventueel de spullen om een knip te zetten klaar ging maken. Ik keek even opzij en zag die schaar... 🙊 Haha, dat gaf genoeg motivatie om hem geboren te laten worden. Ik steunde met mijn armen en knieën op ons bed, en met behulp van de zwaartekracht is om 7:09 uur onze Lucas geboren ❤ Ik heb mijn bevalling heel positief ervaren. Zelf had ik in eerste instantie niet gekozen voor een thuisbevalling, maar het was ontzettend fijn om in onze vertrouwde omgeving te blijven en heel prettig dat we niet door de sneeuw hoefde te reizen.

Ik had echt een super bevalling zou het zo weer over doen... 20:30 ziekenhuis 22:30 ruggenprik 00:25 vliezen gebroken 00:43 weeën opwekkers 02:24 7cm 03:06 volledige ontsluiting 03:36 tim geboren Heb me niet ingelezen en ook expres geen verhalen gelezen, natuurlijk wel gehoord.. Het ging zooo snel en ik had helemaal geen pijn alleen tijdens het persen een beetje niet ingeknipt en geen hechtingen de dag erna kon ik alles weer en binnen 2 weken gestopt met vloeien😄

Ik ben 2x thuis bevallen, in dec. 2017 en dec. 2020. De eerste bevalling ging snel, 05u beginnen en 10.30u bevallen. Vrij relaxed en zonder te veel pijn of ongemak. Bij de tweede was ik minder onbevangen en was ik juist bang dat het helemaal anders zou gaan. Maar deze baby wilde sneller zijn dan zijn grote zus haha. Begin van de nacht begon de bevalling en om 7.15u bevallen. Ook nu zonder veel pijn en ongemak. Voor de 2 zwangerschappen en bevallingen teken ik en zou een derde keer prima zijn, maar we laten het bij 2 kinderen haha!

Ik ben op 29 juni bevallen van onze 1e. Ik was 40+1 en zei sochtends nog doodleuk dat het vandaag niet ging gebeuren. Dus wij naar het ruincentrum en supermarkt daar begin het wat te rommelen. Dus mijn man wilde direct naar huis maar ik vond dat we nig prima even naar de markt konden, wilde niet thuis gaan zitten wachten. Daar namen de krampen wat toe maar waren nog prima. Thuis met lunch maar gaan timen waarop mijn man de verloskundige wilde bellen omdat er maar 3 a 4 min tussen zat. Vond ik niet nodig omdat het nog prima op te vangen was. Ik ben op de bal gaan zitten en na een tijdje gaan douchen. Rond 15 uur toch de verloskunidge gebeld omdat de kracht toe nam. Ze was er een half uur later en toen had ik al 5 cm! Daarna werd het snel heviger. En na een tijdje zelfs een weenstorm met elke 30 sec een wee. Dit was natuurlijk een heel stuk minder prettig maar daardoor is het wel snel gegaan. Mij vliezen zijn spontaan gebroken bij 8 cm en daarna ging het vlot. Om 19:15 had ik volledige ontsluiting en om 19:45 is onze dochter geboren. Heerlijk thuis en met goede steun van mijn man en een super lieve verloskundige. Had het niet anders gewild!

Om half 2 had ik met 41+1 een ctg-afspraak in het ziekenhuis vanwege de termijn (gewoon controle). Ik had net met moeite mijn schoenen aangetrokken en stond op van het bed en voelde iets warms naar beneden stromen. Vliezen gebroken. Omdat de afspraak al stond, gewoon naar het ziekenhuis gegaan waar ik meteen een verloskamer in mocht omdat de weeën meteen op gang kwamen. Na 2 uur waren de weeën zo hevig dat ik vroeg of iemand even kon kijken. 4 cm ontsluiting. Om 6 uur zouden ze terugkomen. Nadat ik om de 5 minuten had gevraagd hoe laat het was aan mijn man, kwamen ze eindelijk langs. 9 cm! Ik kreeg een pompje om even bij te komen. Van die anderhalf uur herinner ik me weinig. Volgens mijn man heb ik zelfs geslapen. Rond 8 uur mocht ik gaan persen en een uur later was mijn zoontje er. Het persen vond ik heel vermoeiend en uitputtend, maar dat is snel vergeten als je je baby op je borst krijgt. Na een nachtje in het ziekenhuis vanwege mijn iets te hoge bloeddruk van tevoren mochten we de volgende dag naar huis en hebben we genoten van een heerlijke kraamweek. De hele bevalling duurde 8,5 uur en ik kijken er met een heel goed gevoel op terug!

Wat een positief verhaal! Ik zie het zo gebeuren 🥰 Mooie naam ook, Amy! Ik wens jou een even goede bevalling toe binnenkort 🤞

Wat een positieve ervaring! Ik ben nu 40 weken zwanger van mijn eerste en volg hier graag wag verhalen mee :) bedankt om dit te delen!

Ik lees vooral positieve verhalen over snelle bevallingen. Mijn bevalling duurde vrij lang (denk ik, was de eerste maar duurde 20,5 uur) maar ik heb er wel een positief gevoel over. Rond middernacht begonnen de weeën, ik had net een uurtje geslapen. In de eerste instantie even beneden gezeten om te kijken of het echt zou doorzetten (was 40+2) en m’n man wakker gemaakt. Rond 04:30 was de verloskundige er en had ik 1 cm ontsluiting. De weeën kon ik goed opvangen op de yoga bal en onder de douche. Vanaf het moment dat ze wegging trokken ze richting m’n rug en werden de weeën heel erg heftig en toen de verloskundige om 8 uur terug kwam was ik echt uitgeput, maar geen vordering in ontsluiting dus nog steeds 1 cm. Op haar advies toch richting ziekenhuis voor een ruggenprik. Rond het middaguur was ik terug op de kamer incl ruggenprik en die was heerlijk. Ik kon echt even bijkomen van de nacht en de ochtend en langzaam werd de ontsluiting ook meer. Hierdoor begon ik met nieuwe energie aan het laatste stukje van de bevalling en is het zonder knip en pomp gelukt. Uiteindelijk om 19:20 volledige ontsluiting en om 20:19 is onze dochter geboren.

Ik wil alleen dit delen: Ik had een bevalling waar alles waar ik bang voor was, is gebeurd. En het enige wat ik na drie dagen bevallen dacht: Ik zou het zo nog een keer doen! Waarom? Omdat ik het kan. Ik wens alle lieve dames een voorspoedige bevalling. Probeer er positief in te gaan en vermijd negativiteit (had mij een hoop gescheeld achteraf gezien).

Wat lief! Dankjewel❤️

Wat mooi om dit allemaal te lezen! Ik ben 24+1 en heb nog even te gaan, maar dit doet me echt goed

Ik ging mijn bevalling in met het idee dat alles kon gebeuren.. en dat is ook mijn raad voor andere zwangere dames. Het heeft geen zin om een bepaald idee te hebben want je weet niet hoe het bij jou zal lopen en je kan niet vergelijken met anderen.. ik kreeg smorgens weeën, smiddags naar ziekenhuis en omwille van weinig ontsluiting opnieuw naar huis. Savonds opnieuw naar ziekenhuis omwille van weeën die fel toenamen. Na een tijdje ruggenprik gevraagd. Vliezen gebroken, weeënopwekkers gekregen. Helaas reageerde ons meisje hier niet goed op en moest dit gestopt worden. Uiteindelijk volledige ontsluiting en 1u mogen persen. Helaas ging het niet vlot genoeg en kreeg ons meisje het opnieuw moeilijk. Uiteindelijk een spoedkeizersnede geworden. Het herstel was even pittig maar ik kijk niet met een vervelend gevoel terug naar alles. Het is zoals het is en daar heb ik vrede mee. Ik werd omringd door enorm fijne mensen tijdens de bevalling en keizersnede. En soms loopt het een beetje anders dan verwacht maar dat is helemaal niet erg. Ons meisje was er en de rest deed er niet toe 🥰

Ik was zaterdag 10 juli uitgerekend. Maandagochtend 5 juli had ik een wat zeurend gevoel in m’n buik. Halverwege de ochtend moest ik 2x naar de wc 💩 en verloor ook wat rood/roze slijm. Rond 11.30 leken het echt weeën te worden. Rond 12.00 de verloskundige gebeld. Toen zei kwam om iets na 13.00 had ik al weeën van meer dan een minuut iedere 1/2 minuten. Bij controle had ik toen al 8cm ontsluiting. Iets voor 15.00 had ik 10 cm ontsluiting en mocht persen. Het is mijn eerste dus ik vond dit zelf wel heel spannend waardoor het allemaal wat langer duurde. Om 16.26 is onze kleine Max geboren. Ik ben thuis bevallen en hoefde ook niet naar het ziekenhuis. Ik had enorm weinig bloedverlies (100ml ong.) en hechtingen waren niet nodig. Kleine man was helemaal gezond en ik stond een uurtje later al weer onder de douche. Uiteraard is een bevalling heftig (ik vond het persen vooral naar), maar toch kijk ik er wel heel positief op terug. Alles verliep gewoon goed heel vlot en zonder stress.

Bij hoeveel weken zijn jullie allemaal bevallen?

Leuk topic en goed denk ik ook. Dames worden zo bang gemaakt. Hier mijn verhalen; Baby #1, met 38 weken Ergens in de late avond/vroege nacht voelde ik een knak in mijn buik. Hoorde hem ook en het begon beneden te lopen. Ik sprong op want ik dacht “nee! Niet op de bank” Ik twijfelde of het vruchtwater of plas was. Ging er vanuit vruchtwater want tot nu toe had ik nog niets tijdens de zwangerschap in mijn broek gepiest. Het was weinig dus ben lekker naar bed gegaan. De kleine was ingedaald dus niks om me druk om te maken. Even slapen voordat de weeën zouden starten en het ‘echte’ werk begon. Uiteindelijk sliep ik maar kort want ik moest elke keer naar de toilet. Diarree en overgeven. Ik denk door de spanning en dat mijn lichaam zich klaar probeerde te maken. In de ochtend belde ik de vk. Wilde haar niet te vroeg wakker maken maar ik had het idee dat het vruchtwater toch wel echt begon te lopen en misschien had ik ook wel iets van weeën want ik voelde regelmatig wat in mijn buik. De vk gaf aan een maandverbandje in mijn broek te leggen. Ze zou even gaan douchen en daarna langs komen om te checken. Ze verwachte wellicht een paar cm ontsluiting maar gezien ik zo lekker aan het kletsen was zou het niet veel zijn. Na een uurtje of twee was ze er. Twee maandverbanden vol.. volgens haar was dat zeker vruchtwater 😅 we waren aan het praten en ze vroeg hoe mijn nacht was gegaan. Ik vertelde haar dat ik niet echt kon slapen omdat ik zo enthousiast was en dat ik veel naar de toilet ben geweest. De vk gaf aan dat ze eigenlijk nog niet wilde voelen hoeveel ontsluiting ik had ivm de gebroken vliezen (anders moest ik binnen 24 uur zeker bevallen). Ze had niet het idee dat ik al echt goeie weeën had omdat ik zo makkelijk met haar stond te praten. Mijn ex grapte dat het zomaar kon dat ik tot 10cm geen kik zou geven” Dus op aanraden ging ze het toch maar checken. Ik weet nog dat ze zei “dan ga ik nu twee vingers naar binnen brengen. Dat kan pijn doen” Waarop ik antwoordde “er komt dalijk een heel kind uit.. twee vingers vallen vast wel mee” 😂 Na het voelen keek ze mij een beetje fronsend aan en ik kreeg de mededeling “je zit op 8cm ontsluiting. We moeten per direct naar het ziekenhuis” Zo gezegd zo gedaan. Ze reed achter ons aan en als er iets was dan moesten we gelijk aan de kant. Later realiseerde ik mij pas dat de vk in haar achterhoofd had dat de kleine in de auto kon komen. We hebben het ziekenhuis gehaald maar door de autorit waren mijn weeën afgenomen. Dat was wel balen. Ik vergeet nooit meer dat de vk vroeg of ik in een rolstoel naar binnen wilde. Ik keek haar echt droog aan denk ik want ze moest lachen. “Ik heb toch niks aan mijn benen” haar reactie was “zoiets had ik al verwacht. Deze bevalling vergeet ik echt nooit meer” (bleek het haar eerste bevalling te zijn 😂) Doordat de weeën waren gestagneerd duurde het wat langer dan ik hoopte om de laatste 2cm ontsluiting te krijgen. De vk heeft geprobeerd om het laatste beetje weg te duwen en daardoor kwam alles weer lekker op gang. Eenmaal persend vond ik het op ten duur minder leuk. Ik dacht dat ik moest poepen en dat wilde ik niet op hun bed doen en daardoor ging ik de baby tegenhouden. Nou.. een baby tegenhouden omdat je denkt dat je hun bed gaat onderpoepen is niet echt geslaagd. Daar is een baby het kennelijk niet mee eens 🙈 Ze liet mij het hoofdje voelen en gaf aan dat het echt de baby was. Dat was voldoende motivatie om verder te persen. Daarna was hij er binnen een perswee. Zo een klein warm vies bevloed ventje, hoppa, zo op m’n borst. Nog nooit zoiets heerlijks meegemaakt. De placenta eruit persen voelde echt gek. Zo een glibber ding wat eruit komt. De hechtingen heb ik, op wat getrek na, amper gevoeld. Ik kwam er vrij ongeschaad vanaf. 11 hechtingen en binnen 6,5 uur bevallen 😊 alleen die kleine had een punthoofd. Had echt gewoon moeten poepen en persen. Dan was dat minder geweest… .. overigens dus ook helemaal niet gepoept op het bed. Baby #2, 38 weken + 6 dagen Aangezien ik nu een keer weeën mee had gemaakt was ik natuurlijk voorbereid. Zou het zeker doorhebben deze keer. Nou.. ik belde gewoon weer met hetzelfde riedeltje “ik denk dat mijn vliezen zijn gebroken en ik denk dat ik weeën heb.” Ik had weer hetzelfde knakje gehoord, begon weer mijn lichaam leeg te maken (zal wel een dingetje zijn wat bij mij hoort) en ik kon wederom niet slapen. Ik had mijn ouders gebeld om de oudste op te vangen. Ze hadden een ritje van twee uur voor de boeg dus beter optijd bellen. Maar goed.. de vk dus.. ik twijfel of ze het heel serieus nam maar toen ik zei dat het de vorige keer ook zo ging en ik 8cm ontsluiting had kwam ze toch. Het was een vk van een andere praktijk waar de mijne mee samenwerkte dus had haar nog nooit gezien. In de tussentijd heb ik een vriendin van mij gebeld die als 2e op stand-by stond omdat ik twijfelde of mijn ouders optijd zouden zijn. Zij kwam voor de oudste. Ze was net binnen toen de vk ook binnen kwam. Wederom was het zeker vruchtwater wat ik voelde lopen maar… blijkbaar had ik het deze keer wat eerder door qua ontsluiting want ik had 6cm. Toch fijn dat ik mijn lichaam leerde kennen 😂 Vervolgens dus wederom naar het ziekenhuis. Ik grapte in de auto dat, als we een beetje vaart zouden maken, de kleine er zou zijn voor de oudste wakker was. Een leuk ochtend cadeautje. Eenmaal in het ziekenhuis liet de vk mij op het bed zitten en ik weet nog dat ik iets riep van “oeh oeh! Dit is niet fijn. Ik denk dat ik moet persen” Dat was ook zo. Ik heb twee persweeën gehad. Dit omdat de kleine de navelstreng om de nek had. Hierdoor had hij eentje extra nodig zonder navelstreng om zijn nek. Het was een enorm korte navelstreng. Hij kon maar net op mijn buik liggen. Ik heb de navelstreng zelf doorgeknipt. Dat vond ik een heel speciaal moment. Qua hechtingen was het nu niks. Paar schaafwondjes maar dat was het. We zijn goed en wel een uur in het ziekenhuis geweest en mochten weer naar huis. Eenmaal thuis kwamen we een fractie van een seconde eerder aan dan mijn ouders 😂 De oudste kwam beneden en had inderdaad ineens een broertje erbij nadat hij wakker werd. Ik weet nog dat hij zijn handjes open hield en een gebaar maakte van “kom hier. Ik wil mijn broertje vasthouden” Dat was zo een lief moment. De derde komt in oktober. Hoewel mijn bmi 35+ is en je dan naar het ziekenhuis moet voor de bevalling (daarom moest ik dat bij de eerste twee ook) hebben we nu het besluit gemaakt om thuis te bevallen. In samenspraak met de vk was dit geen probleem. Beter denk ik.. anders is het dadelijk zo een auto bevalling 😅 ben heel benieuwd hoe het nu gaat.

Hier ook een fijne, snelle bevalling. Om 2 uur ‘s nachts braken m’n vliezen. Binnen een kwartier vol gas weeën. Ging rond 07:30 de auto in met 4 cm ontsluiting en kwam een half uurtje later aan in het ziekenhuis met 9 cm ontsluiting. Mijn dochter is om 08:50 geboren na 20 minuten persen. Ik kijk er nu goed op terug, zou het zo weer doen. Op dat moment vond ik het wel heel heftig dat het zo snel ging. Ik kon me geen moment voorbereiden op de volgende wee, ze kwamen zo snel en krachtig achter elkaar. Ik was wel heel opgewonden en uitgelaten: mijn meisje kwam er aan! 🥰

Bij de eerste met 38 weken Bij de tweede met 39+5 weken

Oh ik vond al die horror verhalen ook zo beangstigend om te lezen toen ik nog zwanger was! Het voelde soms echt aan alsof er geen ruimte was voor positieve verhalen, alsof die niet verteld mochten worden omdat degenen met een heftige bevalling zich daardoor minder goed zouden gaan voelen of iets dergelijks.. alle verhalen mogen er natuurlijk zijn! Daarom deel ik graag mijn fijne verhaal ook, hopelijk helpt het een paar van jullie ☺️ Ik ben op 5 mei bevallen met 41+4 van onze dochter, thuis, in bijzijn van mijn partner, de verloskundige en een doula. Ik had een bevalplan opgesteld waarin alle mogelijke situaties en wat ik dan wilde opgenomen waren en ik wilde koste wat kost een inleiding en ziekenhuis bevalling vermijden. Op 3 mei heb ik me laten strippen door de verloskundige, beetje rommelen maar het zette niet door. Op 4 mei moest ik me daarom melden in het ziekenhuis voor een ctg en echo. Hier voelde ik weer wat rommelen en alles duurde me veel te lang. Ik wilde gewoon naar huis! Het hele gesprek over de inleiding die gepland moest worden heb ik maar zitten knikken met het idee in mijn achterhoofd dat ik het never nooit zo ver zou laten komen 😛. Eenmaal thuis alles donker gemaakt, kaarsjes aangestoken en film aangezet. Beetje op de bal gezeten maar voor mijn gevoel had ik geen weeen en werden ze ook niet sterker of kwamen ze sneller na elkaar. (Mijn vriend zat ondertussen al te timen, niks van mee gekregen haha). In de avond ging ik nog even in bad terwijl mijn vriend aangaf vroeg naar bed te gaan om nog wat te slapen. Ik wilde nog wakker blijven en kijken wat er gebeurde. Dit was om 21:00. Om 22:30 had ik het niet meer, alsof er een knopje om was gezet. Ik realiseerde me dat het nu echt begonnen was en ik raakte een beetje in paniek omdat ik niet meer alleen wilde zijn. Snel mijn vriend wakker gemaakt die mijn VK en doula belde. Die waren er allebei om 23:00. De VK checkte me en ik zat al op 5 cm! Ze bleef dus ook meteen, wat ik een hele geruststelling vond. Verder de hele tijd in/op/rond bed gezeten en gelegen om de weeen op te vangen. Na een tijdje vroeg mijn doula of ik even wilde proberen te plassen, dit lukte maar hierna kreeg ik een lange onophoudelijke wee. Hier heb ik om mijn moeder geroepen 😂. Ondertussen hoorde ik de kraamhulp binnen komen en ik wist: jee dit gaat niet lang meer duren! Ik wilde tussendoor niet gecontroleerd worden maar mijn vriend kwam nadat ik terug was van de wc vragen of ze me mochten controleren en dat ze dan niet zouden zeggen tegen mij hoe ver ik was (ik wilde het niet weten omdat ik bang was dat ik het zo heftig vond en dat ik dan bijv. ‘Pas’ op 8 cm zou zitten en nog lang zou moeten..) gelukkig gaf de VK toen meteen aan dat ik op 10cm zat en mocht gaan persen! Ik bleek al een tijdje mijn persweeen weg aan het puffen te zijn.. Om 03:30 Na 40 minuten persen kwam mijn dochter heel geleidelijk naar buiten. Na het hoofdje geboren was mocht mijn vriend haar aanpakken en aan mij geven. Dit was een super bijzonder moment 💛. We hebben gewacht met de navelstreng doorknippen tot de placenta geboren was. Al met al een hele fijne rustige bevalling, thuis in mijn eigen bed omringd door lieve mensen. Een bevalling uit het boekje noemde de verloskundige het. Tegenwoordig bevallen minder dan 17% van alle vrouwen thuis, grotendeels door een angst cultuur waaraan word bijgedragen door dokteren. Zo jammer… Ik wil hiermee niemands keuze afvallen, want het gaat om waar jij je het beste bij voelt! En voor mij was dat thuis in mijn eigen bedje 💛 Ik ben zo trots op mezelf! Ik had ook geen scheuren of een knip. Ik wens jullie allemaal net zon fijne bevalling als ik had, heel veel succes, liefde en vertrouwen. Jullie kunnen het ☺️💛💪🏻!