Prenatale depressie? Wat nu

Je zal hiervoor hulp kunnen vragen via de huisarts. Deze kan je eventueel een doorverwijzing geven naar een psycholoog. Heel veel sterkte en succes! Ik heb zelf ook een prenatale depressie gehad (na de bevalling van ons 1e kindje) en het heeft mij erg geholpen om even al mijn gevoelens te kunnen uitten tegen iemand die er niet door gekwetst wordt.

Je kunt ook.via je verloskundige een afspraak krijgen bij de pop-poli. Die zijn er ook speciaal voor dit soort klachten

Ja de pop poli begon het consultatiebureau ook al over.. ik ga het er met huisarts/verloskundige over hebben

https://community.24baby.nl/forum/zwanger/prenatale-depressie-KP31v5O

Druifjes, bij mij is het precies zo. Enorm depressief, maar ik denk meer door de omstandigheden dan door de zwangerschap. Ik hoop als de kleine er is dat het wat beter mag gaan, maar hier duurt dat nog drie maanden. Sterkte

Dit, de pop poli is een goede stap. Ik ben hier tijdens mijn tweede zwangerschap ook terecht gekomen, preventief (had postnatale depressie na bevalling 1e kind). Heeft me enorm geholpen en ze kunnen je verschillende hulplijnen bieden, nu maar ook voor straks na de komst van de kleine.

Dag Druifje, wat ontzettend naar dat je je zo voelt. Ik herken het van mijn eigen zwangerschap en zou dat niemand toewensen. Ik heb gemerkt dat er zoveel hulp is als je tegen problemen aanloopt tijdens de zwangerschap, zelfs veel meer dan als je niet zwanger bent. Praat vooral met je verloskundige, die je kan doorverwijzen naar een coach of de POP-poli. En daarnaast met de huisarts, die kan je doorverwijzen naar een psycholoog. Bij mij is ook de jeugdverpleegkundige van het consultatiebureau tijdens mijn zwangerschap bij ons thuis gekomen en ik mag haar altijd appen, zo fijn! Op werk heb ik me een tijdje ziek gemeld en daarna ben ik weer langzaam gaan opbouwen. Daar voelde ik me schuldig over, maar uiteindelijk ben jij de enige die voor jezelf en de baby kan opkomen. De POP-poli heeft mij geholpen met het opstellen van een preventieplan, maar er ook vooral voor gezorgd dat mijn man ook wist wat er aan de hand was. Ik durfde zelf daar namelijk niet met hem over te praten. Dat heeft enorm geholpen. Ik ging (en ga nog steeds) om de week naar de psycholoog voor ACT therapie, dat werkt redelijk voor mij. Met alle hulp ben ik de zwangerschap toch redelijk doorgekomen en heb ik een fijne kraamperiode gehad. Met de huisarts bespreek ik nu (8 maanden na mijn bevalling) de optie om toch ook medicatie te gaan gebruiken. Het is een lange weg, maar er is echt veel hulp en je bent niet de enige! Stuur me vooral een berichtje als je een keer wilt praten. Heel veel sterkte!

Hoi, hoe gaat het ondertussen? 😊

Ach wat vervelend zeg! Zou ook nog een burn out kunnen zijn, je hebt veel op je bordje gehad…