Rare gevoelens 23 weken

Hi Ashhx, zo goed dat je dit gevoel deelt, ik weet zeker dat je hierin niet alleen bent. Ook door het bespreekbaar te maken met anderen zul je zien dat er herkenning is en het echt niet verkeerd is. Hoelang ben je nu zwanger? Ik zou zelf niet zwanger kunnen raken volgens de artsen, dus toen er ineens een kleine aankwam was dat ook zo lastig. Veel vragen als wat gaat er gebeuren, wat veranderd er, hoe gaan we dit doen, wat met werk etc.. inmiddels ben ik 3 dagen geleden bevallen, zelfs toen ze op m’n buik lag en de eerste dag thuis dacht ik nog oh help, en nu?? Hoe moet dit, wat een verantwoording, is er nog tijd voor jezelf. Nu een paar dagen verder kan k me haar niet eens meer wegdenken. Iedereen heeft z’n eigen emoties en achtergrond, bovendien spelen hormonen ook een hele grote rol. Wees lief voor jezelf en die gevoelens mogen er helemaal zijn!

Beste Ashhx, Er gaat ook een hoop veranderen in je leven, het is niet gek dat je hier twijfels over hebt. Als je baan niet bevalt, kun je wat anders zoeken. Als je je huis niet meer wilt, kun je voor een ander kijken. Dat is met een kindje heel anders. Ik weet nog, zodra mijn eerste geboren was, dacht ik:hier leef ik dus voor! En mijn ambitie wax weg... Maar dingen omtrent werk kun je invullen zoals jij wilt. Waar het nu om gaat is: kun je nog wel genieten van mooie dingen? Valt.je zwangerschap je misschien fysiek zwaar? Het is belangrijk dit soort gevoelens ook met je verloskundigevante delen, wanf er bestaat niet alleen een post-natale depressie, maar ook pre-nataal (tijdens) de zwangerschap en hier kun je hulp bij krijgen, als het dat is 💗

Ik denk dat elke aanstaande moeder wel eens angsten heeft gehad over het moederschap. En dit kan versterkt worden door het idee dat er geen weg meer terug is. Het lijkt allemaal nog zo onwerkelijk. Uiteindelijk ga je onvoorwaardelijk van je kleintje houden en gaat alles heel natuurlijk vanuit je moedergevoel, dat komt echt wel goed. En het is wel een feit dat je leven gaat veranderen en je in een andere fase terecht komt. Een stuk vrijheid lever je wel in na het krijgen van een kind. Daar heb ik wel wat moeite mee. Het lijkt soms alsof mijn leven voorbij is en ik alleen nog maar voor mijn kind zorg. Maar daarin kun je ook balans vinden en soms wat uit handen geven wanneer je daar klaar voor bent. Je leven is niet voorbij. Zoals iemand anders ook zegt, je kan je kind straks niet meer wegdenken.

Pfft, heel normaal maar taboe denk ik. Goed dat je het hier deelt. Bij mijn 2e was ik meer op een roze wolk, bij de 1e veel onzekerder en gedachtes: in wat voor wereld komt het kind terecht, er zijn al teveel mensen op aarde, kan ik het wel, enz. Roze wolk was er af en toe wel, maar was echt niet aan het zweven ofzo. Na de geboorte heb ik de eerste 2 weken het gevoel gehad dat ik niet genoeg op een roze wolk zat. Ik vond mezelf niet blij genoeg, niet genoeg houden van de baby. Daarna kwam dat gevoel alsnog. Ik was daar niet op voorbereid en voelde me onwijs schuldig. Maar als je het bespreekt blijkt het heel veel voor te komen. Kortom: gewoon op jou manier je zwangerschap ondergaan is helemaal goed!

Een roze wolk? 9 maanden lang ochtendmisselijkheid, lekkere dingen die je niet meer mag eten/drinken. Activiteiten die worden afgeraden etc. Vind zwanger zijn helemaal niet leuk, maar een kindje erbij dan weer wel ;)

Dit zijn zeker geen rare gevoelens. Het is allemaal nogal wat! Je lichaam, je leven en alles wat daarbij hoort gaat enorm veranderen. Ik heb ook regelmatig nog gedacht misschien wil ik dit toch niet. En een roze wolk heb ik ook nooit gezien;) dat heeft lang niet iedereen. Het zal voor meer mensen herkenbaar zijn dan je misschien denkt. Het is alleen van de meeste mensen een aanname en ideaalbeeld dat je er alleen maar van moet/kan genieten. Dat maakt het soms zo moeilijk om er over te praten. Goed dat je dat toch doet!

Heb het bij mijn eerste zwangerschap ook in periodes ervaren. Dan zat ik in de avond op de bank en kon ik alleen maar tegen mijn vriend zeggen ‘Waar zijn we aan begonnen? Straks krijgt één van ons spijt? Straks ga je bij mij weg omdat je het toch allemaal niet zo leuk vindt? Er is helemaal geen weg meer terug. 😱’ Ik denk dat het wel goed is voor het proces van het veranderen van je leven en het krijgen van een kind. Het maakt je bewust dat het straks niet allemaal een roze wolk is, maar dat die wolk af en toe ook grijs kan zijn. Praat er over met mensen in je omgeving. Het is echt een heel normaal gevoel. Je moet alleen oppassen dat die wolk niet grijs blijft of donkerder wordt, maar door er open en eerlijk over te zijn denk ik dat je hiermee al veel mee kunt volkomen. Ik heb trouwens nooit spijt gevoelens ervaren, maar leuk is het absoluut niet altijd en dat gevoel mag er gewoon zijn. Het is een heel nieuw leven en een hele nieuwe rol die je gaat spelen. Het altijd ‘aan’ staan en verantwoordelijk zijn over een ander vergt een heel ander soort energie dan wat je nu gewend bent. Dat zegt helemaal niks over jezelf en je baby. ☺️

Dit zijn geen rare gevoelens!!! Voel je er ook aub niet schuldig over. Voordat ik zwanger werd hoorde ik alleen maar “de roze wolk” en elke keer als iemand aan mij vroeg “en zit je al op de roze wolk” voelde ik me zo k*t, ik dacht oprecht dat er iets mis met mij was. Het is een ideaal beeld en vrouwen zullen minder snel eerlijk over de negatieve aspecten zijn vooral naar “kennissen” of vreemde, vooral in deze maatschappij waar je eigen gelijk ge-mommyshamed word als je ook maar iets negatiefs zegt of iets waar andere mensen zich niet in kunnen vinden. Maar geloof mij het is niet rozengeur en maneschijn. Ik heb het ideaal beeld “de roze wolk” los gelaten en ik ben nu zo gelukkig en kan eindelijk van mijn zwangerschap genieten omdat ik niet het gevoel heb dat ik naar bepaalde verwachtingen toe moet leven/voelen Probeer het los te laten dan voel je je zoveel beter ❤️❤️

Wat knap dat je dit deelt! Denk dat heel veel vrouwen deze gedachten hebben maar ze voor zichzelf houden! En niemand zegt dat je tijdens een zwangerschap (of daarna) op een roze wolk moet zitten.. dat lijkt wel wat de maatschappij voorschoteld, maar zo werkt het niet. Ik kreeg een post nantale depressie naar de geboorte van mijn dochter.. dus had ook allemaal twijfels of ik wel een goede moeder zou zijn e.d. Goed dat je je gevoelens deelt En ze mogen er zijn! Het is harstikke normaal. Een zwangerschap is niet niks en onderschat niet wat hormonen met jou doen. Maak het vooral bespreekbaar met je vk.. dan kunnen zij je wellicht erbij begeleiden?