Relatieprobleem? Man is totaal onbehulpzaam en kortaf in zwangerschap

Klinkt alsof hij het hééél spannend vindt allemaal en niet goed weet hoe het leven er straks uit gaat zien. Wat vervelend voor jou wel :(. Is het misschien een idee om hem een brief te schrijven met wat je hier beschrijft? En er ook in zeggen dat jij het (ook) spannend vindt, maar dat jullie dit sámen aankunnen. Aangezien je zegt dat hij het wegwuift of wegloopt als je probeert te praten. En ik zou ook zéker meer voor jezelf gaan kiezen. Als hij vraagt of je iets van zolder wil pakken: nee lieverd, ik rust even uit dat is beter voor mijn lijf en de baby. Zolang je alles gewoon blijft doen denkt hij ook dat alles prima gaat. En hem gewoon dingen gaan vragen! Zou jij x deze week ergens willen doen? Oid. En als het echt teveel word kan je misschien af en toe bij je ouders of vriendinnen logeren om je even goed te laten verzorgen 😋. Succes met de laatste loodjes! 😚

Lieve Jacky, Wat naar om te lezen dat jij je zo voelt. Het lijkt heel erg op het verhaal van mijn man. Thuis bij hem bestond uitpraten of gevoel tonen ook niet. Nu hebben we daar nog steeds vaak last van. Gelukkig draait het met de jaren langzaam bij. En wij vrouwen zijn natuurlijk nog gevoeliger tijdens de zwangerschap Hij was heel blij toen ik zwanger bleek, helaas was dit van korte duur en ging hij zich ergeren omdat ik het de hele dag over de baby en babydingen had. Voor hem was er nog geen baby ondanks ik zwanger was. Echo's enzo ging hij mee en vond hij mooi om te zien en af en toe een beetje erover praten kon maar gewoon niet teveel. Pas echt in het laatste trimester begon het voor hem echter te worden en raakte hij meer betrokken. Met de babyshower had hij de hele middag een grote meloen om zijn buik gebonden gekregen. Dat was erg veel fun en vooral toen hij simpele dingen zoals schoenen aan en uitdoen, bed in en uit etc moest doen merkte hij hoe zwaar dit was! Sindsdien als ik bijv in de tuin aan het werk was begon hij spontaan te helpen en was hij veel zorgzamer. Zodra ons kindje geboren was is alles goedgekomen en was hij op slag verliefd.

Ik snap dat jij het vervelend vind en een andere houding had verwacht maar de meeste mannen begrijpen niet dat wij als vrouw zijnde al bezig zijn met alles vanaf het moment dat de test positief is geef hem de tijd waarschijnlijk als die kleine er is veranderd hij wel dan word het voor de meeste mannen pas echt

Ik denk dat je ouders het goed gezien hebben: dit is hoe hij is. Dat gaat niet zomaar veranderen. Ik denk dat je erop moet rekenen dat hij net zo onbehulpzaam zal blijven als jullie kind er is. Je hebt denk ik 3 opties. 1) accepteren dat hij onbehulpzaam is en er het beste van maken. 2) samen met hem in relatietherapie, of als dat niet gaat, 3) overwegen of je de relatie wil stoppen, met de kans dat je het kind alleen moet opvoeden. Allemaal niet makkelijk🙁 veel sterkte 🌷

dankje voor je reactie! Dit stelt toch wel gerust... Ik hoop echt dat mijn man ook meer bijdraait als de kleine er eenmaal is. En in de tussentijd ga ik toch proberen te blijven communiceren vanuit mijn kant.

Oeps haha dit ben ik gewoon! Had een 2e account aangemaakt en op mobiel dus op die ander ingelogd😜

Hormonen spelen sowieso een rol. Mijn man masseerde nooit mijn voeten , vond dat zo erg 😂 wou niet mee naar yoga en noem maar op. Maar hij deed wel andere dingen. Ik legde de focus op wat hij niet deed i.p.v. wat hij wel deed. Je raadt het al: veel botsingen. Na de bevalling een droomvader. Heel anders dan de zwangerschap. En dat zit natuurlijk ook in z’n opvoeding en aard van het beestje. Geef je grenzen aan. Hij heeft geen benul hoe het met je gaat en wat je wel en niet kan. Ik geef al paar keer aan dat ik duizelig word. Nu gisteren bloed geprikt, hij helemaal in verbazing: waarom? Hoezo duizelig? 😏 heeft concreet iets nodig blijkbaar om het te begrijpen. Overigens wat jij zegt: ben ik echt ook andere type mannen gewend.

Hé toch wat lastig! Je klinkt als een super lieve behulpzame mama en partner. Jouw verwachting is dat hij uit zichzelf ziet wat jij nodig hebt. Hij verwacht waarschijnlijk dat jij aangeeft wat je nodig hebt. Misschien kun je het zo bekijken en dus zelf aanpassingen doen? Het is niet erg als je moet vragen of hij de hond uitlaat, dat is gewoon duidelijk voor hem. En je kunt ook nee zeggen als hij vraagt of je iets kunt gaan halen op zolder (nee, dat kun je zelf beter). Zo ontdekken jullie beide waar jouw grenzen liggen. Als hij dan boos reageert, wordt het een ander verhaal. Over de opvoeding straks zul je goed in gesprek moeten blijven. Welke waarden en normen geef je je kind mee, waarom en hoe. Ook als je op 1 lijn zit, is dat hard nodig. Ik lees niks geks in elk geval! Succes!

Ik denk echt niet dat jullie een relatieprobleem hebben hoor! Ik ben van mening dat mannen en vrouwen echt beide van een andere planeet komen. Ik herken heel veel in jouw verhaal qua achtergrond van families, ik heb mijn partner ook echt bepaalde, in mijn ogen, fatsoensnormen moeten aanleren 🙈 Ik merk dat mijn partner ook veel minder met de baby/zwangerschap bezig is dan ikzelf. Ik heb daarom ons ingeschreven voor een minicursus ‘samen bevallen’ (4 x 2 uurtjes) waar hij ook mee naar toe gaat. Zijn eerste reactie was: ‘is zeker weer zo’n zweverige puf cursus’ 🤣 maar hij gaat gewoon mee! Ik doe die cursus dus niet eens voor mezelf maar meer om hem er bij te betrekken. In jouw geval zou ik echt eens een goed gesprek met hem aangaan en je uitleggen wat hem allemaal dwars zit. Wellicht heeft hij het gewoon echt niet in de gaten, dat was bij mijn partner ook. Ik heb dit een hele tijd geleden ook gedaan en sindsdien is hij echt heel erg veranderd en daar ben ik al blij mee. Wees eerlijk en duidelijk tegen hem, en vraag ook waarom hij dingen niet doet (misschien vindt hij de komst van jullie baby wel heel erg spannend) Succes lieve mama 🍀

Ik heb heel serieus tijdens mijn zwangerschap en kort daarna hard getwijfeld over scheiden omwille van alle drukte en onbegrip. Ik zat ook in een verhuis wat heel veel stress opleverde na de bevalling. Dus ik begrijp al je frustraties volkomen. Mannen komen echt van een ander planeet en moet je meermaals aangeven wat ze moeten doen terwijl het allemaal vanzelfsprekend is voor ons. Vrouwen denken veel verder. Waarschijnlijk ben je toch hard bezig thuis en denkt je man dat je het aankan, terwijl je het doet omdat je momenteel enkel op jezelf kan rekenen. Mij kwetste het enorm als ik mijn man aangaf of hij even dit of dat wou doen. Ik verwachtte dat hij dat uit zijn eigen deed. Echt waar het komt wel goed hoor! Ik denk dat het voor je man ook wennen is allemaal. Maak duidelijk afspraken, verdeel taken, je moet desnoods alles opnieuw herhalen. En zeg eerlijk hoe je je voelt! Succes 🍀

Hmmm ik vind het echt niet oké hoe hij doet. Zou even goed samen gaan zitten en alles op tafel gooien. Hij moet er sowieso meer voor je zijn, maar zeker nu! Sterkte 😘

Ik ga hier later even op reageren, want krijg zo visite, maar tjee.. alsof je het over mijn vriend hebt. Spoiler: hier kwam het, een soort van, goed. :)

Het komt goed. Mijn man was ook erg afstandelijk, onbehulpzaam en ongeïnteresseerd tijdens mijn zwangerschap. Heb mij ook zorgen gemaakt. Had het gevoel er alleen voor te staan. Hij is compleet gedraaid toen de kleine er was, helemaal verliefd. Heb nu een lieve zorgzame man en een te gekke papa. Mannen hebben even tijd nodig om te verwerken dat ze vader worden. Ze zien alleen hun vrouw dikker worden. Wij hadden ook pas met 40 weken de naam.

Klinkt als mijn ex-man... Gezien dit woord is het geen verrassing hoe het is afgelopen... Ook mijn meest recente ex, en vader van de (onverwachte) baby in mijn buik herken ik vooral in het stukje communicatie. Ik zou eens aan hem vragen wat hij van de communicatie vindt en wellicht samen met iemand gaan praten. Zodra de baby er is, wordt het vaak alleen maar zwaarder om elkaar terug te vinden. En als het kind groter is en jij leert het bijvoorbeeld "praat over je gevoel" maar hij vindt "stel je niet aan en verman jezelf", heb je toch best wel een probleem. Kun je maar beter zsm leren goed communiceren. Veel sterkte 🍀

Pff jammer genoeg was dit echt herkenbaar. Zeker veel problemen ook mee gehad NA de bevalling. Aangezien ik deze keer mega last had van kraamtranen, waar hij geen hol van snapte…en alleen maar vroeg waarom ik weer aan het janken was, en dat het allemaal tussen m’n oren zat/zit. Wat een drama zeg. Hier was het toen de baby geboren was dus niet 100% omgedraaid. Integendeel… wij kregen een huilbaby, en praten doet mijn man ook niet. Dus je kan je voorstellen hoe gezellig het bij ons was. Gelukkig gaat het nu beter. Maar als je mij vraagt wat ik aan mijn man gehad heb in de eerste paar maanden , nou echt niets dus. Ik heb mij er heel erg alleen door gevoeld. Ik zou zeggen doe het beter als dat ik gedaan heb 😅Probeer van te voren echt vast aan te geven wat jullie van elkaar verwachten. En wat jullie verwachten nodig te hebben. Dan kan hij ook zijn voorstelling er van vertellen.

Hey Jacky , Bizar het lijkt wel of ik mijn verhaal lees! Alleen ben pas 17weken. Zo herkenbaar, ook die opmerkingen exact zo. ik vind het ook heel lastig. Ik heb mijn verwachtingen van hem wat bijgesteld omdat ik ook anders erg teleurgesteld raak. Wel blijf ik aangeven/vragen of hij dit of dat kan doen…ik werk meer en doe thuis alles… met die zwangerschapsklachen is t soms gwn even lastig, maar helaas geen empathie!

Leren om nee te zeggen, wil je dit even van boven pakken? ‘Nee! Want ik ben 7 maanden zwanger en vind je vraag ongepast’. Echt hoor 😉 onbeschoft van hem om dat soort dingen aan z’n zwangere vrouw te vragen.. maar hij zal het blijven doen zolang jij het accepteert. Veel sterkte met op komen voor jezelf 🍀🌹