Ruzie partner

Na 1 keertje nu weer voorgekomen, zou ik niet zo snel in therapie gaan. Maar lastig om in te schatten, omdat ik je niet ken

Kan het zijn dat hormonen meespelen? Een gedachte over weggaan tijdens een ruzie vind ik niet heel bijzonder of zorgwekkend.

Lijkt me binnen de normale gedachtes van een zwangere vrouw vallen 😉. Extra angstig/boos/onzeker zijn hoort daar vaak wel bij.

Nee echt niet nodig. Ik heb echt elke dag wel discussie met mijn partner. En als ik echt boos ben denk ik ook wel eens; het is gezelliger zonder jou. 😅👍 maar ik zou nooit echt bij hem weggaan. Ruzie /discussie is normaal en dit soort gevoelens ook. Pas na 2 dagen goedmaken vind ik wel heftig voor een kleine ruzie.

Ik zou niet meteen de therapie induiken als je daar eerder niet veel baat bij hebt gehad. Ik denk dat de eerste stap wellicht is om dit te bespreken met je man. Gevoelens en gedachten die je dacht niet (meer of ooit) te zullen hebben, kunnen zomaar opduiken tijdens zwangerschap. En dat je jezelf zo niet herkend is dan niet vreemd. Als je er in je relatie over kunt praten, dan wordt het daar in elk geval niet onnodig groot door. 🍀

Niet onderschatten wat je hormonen allemaal kunnen doen! Ik merk dat ik in de zwangerschap wel echt wat anders reageer op zaken relationeel gezien :) We lachen er soms achteraf ook om. Blijf gewoon het gesprek met elkaat aan gaan. En ja die gedachten kunnen ook komen door je hormonen. Ik ken je verder niet, maar denk dat een moment om in therapie te gaan en aan dingen te werken vanuit je verleden, alleen werken als je er zelf klaar voor bent. Dus voor nu kun je jezelf de vraag stellen of je eraan wilt beginnen. Veel trajecten duren best lang en bij ons in de buurt zijn de wachtlijsten vaak een paar maanden.

Ben je niet gewoon mega zwanger lieve meid? ❤️ je mag echt wel eens een keer onredelijke gedachtes hebben… je zelfreflectie is 10/10 dus misschien moet je het gewoon lekker vergeten voor deze keer 😘

Zoals hier onder geschreven staat; Hormonen, hormonen hormonen. Ik had precies hetzelfde, en ik denk tot ong me baby 2 maanden was had ik deze gedachtes/ruzies ook. Ik bleef maar roepen. Ik ga het alleen doen en ik heb je niet nodig… baby is ondertussen 4 maanden en het ergste is over 😅

Ik waardeer jullie reacties❤️

Waarom ben je met therapie gestopt? Lijkt me dat je nog niet klaar was? Wat ik wat zorgelijk vind is dat je bij een ruzie meteen denkt aan weggaan met het kind en het alleen op te voeden? Los van het feit dat je nog zwanger bent en voor nu niet anders kan dan het meenemen. Ik kan het verkeerd lezen, maar zelf als je uit elkaar gaat bestaat er zoiets als gedeelde voogdij. Wat maakt dat je meteen denkt om het dan maar alleen te doen? Je schrijft dat je hem zijn kind niet wil ontnemen door weg te gaan? Wat maakt dat je die 2 dingen aaneen koppelt? Of bedoel je dat je hem geen tijd met zijn kind wil ontzeggen door co ouderschap? Heel jammer dat zijn ex hem het vaderschap heeft ontzecht! Is hier een reden voor? Niet dat je hier op moet antwoorden. Ik zou ook eens praten over jullie manier van goedmaken. Waarom pas zoveel later? Lijkt me best lang om te reflecteren?

Denk ik ook hoor! Je bent gewoon even boos op hem en dan nemen de emoties de overhand, betekend niet dat dit ook is wat je wil op het moment dat je redelijk kan nadenken 😉

Hormonen hormonen hormonen! 😊

Ik zou therapie aan iedereen aanraden. Het kan zo ontzettend helpend zijn en je zoveel inzichten geven. Therapie kan ook echt heel zwaar zijn. Misschien niet fijn tijdens een zwangerschap. Ik zou er nu ik zelf zwanger ben even niet voor kiezen omdat ik weet dat het een hoop emoties kan veroorzaken. Ik vond het soms loodzwaar...maar wel echt zo ontzettend leerzaam en verrijkend. Ik denk dat je nu best even kunt wachten met therapie. Je bent zwanger en je hormonen helpen niet mee tijdens ruzies. Maak je niet teveel zorgen om die gedachten. Het is je ook echt snel gelukt om weer zijn positieve kanten in te zien toch? Je gedacht heb je niet in de hand. Soms kloppen ze niet. Zolang het niet je dagelijkse leven belemmert zou ik zelf nog even wachten met therapie oid.

Wat een lieve man heb je. Helaas ben ik zelf tijdens mijn vorige zwanger echt behoorlijk geraakt in mijn trauma (wat ik niet door had, jij wel echt knap!). Er is een groot verschil tussen trauma en hormonen. Niemand weet hoe jij je voelt omdat het zo diep zit. Toen mijn zoontje 10 maanden was ben ik pas in trauma therapie gegaan nadat mijn relatie bijna voorbij was . Nu voor de 2e keer zwanger en al deze vervelende gevoelens zijn er niet. Ook hebben we nu een hele fijne relatie. Het is super naar om deze gedachtens en gevoelens te hebben en ook dat je het projecteert op je man. Heel veel succes. En ik gun je dat je het er met iemand over kan hebben. ❤️

Denkt iedereen niet weleens zoiets bij een ruzie? Dat zijn nou eenmaal emoties. Als die gezakt zijn kan je weer relativeren en denk je "oh waarom heb ik dat gedacht". Super normaal toch. Ik heb heus weleens gedacht bij een heftige ruzie met iemand "ik kan je wel vermoorden/wat aan doen". Maar dat is echt op de piek van je boosheid, geen concrete plannen hoor 🤣 Zolang dit snel afzakt en de ruzie is bijgelegd, je gedachtes weer normaal zijn is er niks geks. Heel menselijk.

Meid. Als je hiervoor in therapie moet, kunnen ze mij beter opsluiten. Ik denk of zeg ook wel eens dingen waarvan ik later denk: oei, ik was wel weer heel onredelijk. Maak je geen zorgen! Hormonen zijn behoorlijk lastige dingen soms.

😂 nou stop mij er dan maar bij!

Je verhaal is erg herkenbaar! Ik heb er zelf ook last van, mijn vriend dus helemaal. Bij mij is er ook sprake van ADHD en trauma. Voor de trauma’s ga ik nog in behandeling. Maar ik heb door die trauma’s dus ook last van bindingsangst, wat zich op dezelfde manier uit zoals bij jou. Hier had ik al last van voor mijn zwangerschap en ik herken het ook van mijn vorige relaties. Ik denk dat jouw hormonen op dit moment een grote invloed hebben op hoe je hier nu mee omgaat. Neemt niet weg dat ik denk dat het verstandig is dat je na je zwangerschap je therapie weer oppakt, om je trauma’s (en eventueel ADHD) te behandelen. Want die zitten er, volgens mij, nog onder en kunnen voor ergere klachten gaan zorgen dan die je nu hebt. Veel sterkte en blijf met elkaar in verbinding! Dan komt het heus allemaal goed tussen jullie ❤️