Slechte nipt uitslag (tris 21)

Ik heb hier geen ervaring mee, maar wil je alle sterkte toewensen!

Sterkte!!!

Ik snap hoe je je voelt. Wij hadden ook slechte uitslag met trisomie 18. Wat volgde was een tijd vol verdriet en onzekerheid. Een vlokkentest en een vruchtwaterpunctie. De kans dat de nipt niet klopte met de t18 was minimaal, maar het klopte niet! We hebben ondertussen een gezonde zoon. Ook voor t21 geldt dat het niet altijd klopt, dit maakt het onzeker, heftig, verdrietig en alles tegelijk. Ik heb de periode als heel heftig maar ook liefdevol ervaren. We kregen heel veel steun van de mensen om ons heen en dit gun ik jullie ook heel erg. Heel veel sterkte en kracht!

Veel sterkte!

Was de nekplooi in orde?

Ik heb dit vorig jaar meegemaakt. Eerst was de nekplooimeting gedaan. Die is meerdere keren gemeten door verschillende mensen, maar er was twijfel of deze verdikt was. Toch aanbevolen om de nipt te doen. Uitslag kwam na 2 dagen: trisomie 21. Onze wereld stortte in. Alle dromen en plannen voor de toekomst veranderden met 1 telefoontje. Omdat ze geen officiële diagnose mogen stellen aan de hand van de nipt werden we doorgestuurd voor een vlokkentest. Ook hieruit kwam naar voren dat het toch echt trisomie 21 was. Echter niet erfelijk dus de kans op herhaling is erg klein. Daarna nog meer gesprekken met informatie over wat je te wachten staat als je het kindje geboren laat worden en de goede ondersteuning die er tegenwoordignis, maar ook de vraag of we de zwangerschap af wilden breken. Dat is een haast onmogelijke keuze die je nooit in je leven wil maken. Natuurlijk houdt je al van het kindje en gun je hem/haar een prachtig leven. Maar je denkt ook na over wat het zou betekenen voor ons en onze omgeving. Een periode vol onzekerheid, verdriet, liefde en nog veel meer emoties volgde. Ik kan alleen maar zeggen volg je hart❤️ welke keuze je ook maakt, het is oke

Dankje voor jullie reacties! Nekplooi was op termijnecho (10 weken) in orde, net als de rest dat ze kon zien. Kleintje was al flink aan het bewegen. Ook de groei ging perfect volgens het boekje. We zijn in 1 "ronde" zwanger geraakt, geen miskraam en dat terwijl ik 41 ben. Ik zei al: dit is te mooi om waar te zijn. Maar hé, dat mag soms ook toch. Maar helaas is het dus ook te mooi... Nog steeds flink last van zwangerschapskwalen wat ook echt afzien was en is (maar voor het goede doel toch, dacht ik steeds), ook al echt een dikke buik. Enige wat anders was dan tijdens vorige zwangerschap was dat ik wat vaker bloedverlies had,maar dat was voor termijnecho. En ben misselijker, maar dat leek mij eigenlijk wel goed teken. Boodschap kwam dus rauw op ons dak. Verschrikkelijk! Zo herkenbaar @Chaos, je toekomstplannen zijn opeens anders. Wij waren er al over uit dat als het vast staat, wij het afbreken. Met heel veel pijn...!!!

Helaas hetzelfde meegemaakt een aantal maanden geleden. Alle echo's waren perfect, maar de uitslag van de NIPT en vlokkentest niet. We hebben toen besloten de zwangerschap af te breken. Echt het moeilijkste wat ik heb moeten doen, maar uit liefde voor het kindje ⭐. De bevalling werd opgewekt bij 16 weken zwangerschap. Ik snap helemaal hoe je je voelt. Heel veel sterkte de komende tijd 🙏. Het is slopend die onzekerheid. Laat je goed informeren. En als je tzt nog vragen hebt, stel ze gerust.

Hoi Marieke, hoe gaat het nu met jullie? Al een gesprek gehad in het ziekenhuis?

Hey! Wat naar voor jullie zeg! Wij hebben hier ook ervaring, dat de uitslag Trisomie 18 was, maar de nipt was eigenlijk na aanleiding van de echo’s, die er niet goed uitzagen. Wij hebben ervoor gekozen om ons kindje nog zo goed mogelijk te leren kennen en dus de zwangerschap uit te dragen. De natuur heeft besloten dat ons zoontje met 15 weken is overleden in m’n buik.. ik had hem zo graag nog even vast willen houden, aan hem ruiken, nog even samen willen zijn.. maar helaas 😔

Wat een heftige verhalen en beslissingen. Ik heb afgelopen vrijdag een vlokkentest gehad. Nu wachten op de uitslag, maar kans is zo ontzettend klein dat het niet klopt dat ik daar ook niet meer vanuit ga. Al zoveel aan het inlezen, maar ook over kindjes met tris 21. Nog meer beeld bij krijgen. Het verandert ons besluit niet, maar dat is rationeel. Emotioneel is een ander verhaal. Het is verschrikkelijk. Huil zoveel. Een week geleden waren we nog bij onze ouders om het goede nieuws te vertellen. Hoe verschrikkelijk hard kan het leven soms zijn. @mama2020: hoe ging het inleiden van de bevalling? Kijk naast het natuurlijk emotionele daar ook zo tegenop qua fysieke pijn. Dat kan ik er nu echt ook niet nog bij hebben... Ben ook nog steeds supermisselijk :-(.

Wat ongelofelijk heftig voor jullie dat jullie dit mee moeten maken! Vorig jaar zaten wij helaas in dezelfde situatie. Alle echo's waren goed, maar uit de NIPT kwam trisomie 21 en de vruchtwaterpunctie bevestigde dit helaas. Ons zoontje is na 17 weken zwangerschap geboren. Het was mijn tweede zwangerschap en de bevalling ging zeer vlot (ongeveer 45 min weeën gehad). De weeën waren verre van pijnlijk, maar mijn bevalling is nogal afwijkend van het gemiddelde dus ik denk niet dat het realistisch is om daarop te rekenen. Ik hoop natuurlijk wel voor je dat het zo vlot en prettig verloopt. En bovenal hoop ik natuurlijk dat de vlokkentest wel goed is en jullie kindje toch gezond blijkt te zijn! Als het toch niet zo mag zijn wil ik je graag als tip meegeven om goed na te denken over het afscheid. Ik denk dat het zo belangrijk is voor je herstel en de rouwperiode. Stichting Still kan foto's maken, je kan kiezen voor een uitvaart of juist niet, je kan jullie kindje mee naar huis nemen en de watermethode toepassen, of juist in het ziekenhuis achterlaten. Zoveel keuzes, ik kan nog wel even doorgaan. Veel sterkte, ik duim voor jullie 🌹

Mijn nichtje is hiermee geboren, volgens artsen was het niet haalbaar dat ze de zwangerschap zou overleven, laat staan de bevalling of dat ze daarna nog kans zou hebben op overleven. Nu zijn we 5 jaar later, en heeft ze pas haar 5e verjaardag gevierd.. een wondermeisje!

Verschrikkelijk he.. gevoel en verstand kunnen soms zo van elkaar verschillen. Ik zie dat je ook al een kindje hebt. Ik ook. En dat heeft me wel heel erg geholpen om door te kunnen gaan. Je moet wel.. De bevalling vond plaats in het ziekenhuis. Om de weeën op te wekken kreeg ik vaginaal tabletjes toegediend. Iedere 4 uur. Na de 2e dosis kwamen de weeën echt op gang. Het ging toen ook redelijk snel. Het laatste half uurtje werd de pijn van de weeën wat heftiger en hoopte ik dat het niet te lang meer zou duren. Het kindje is natuurlijk nog erg klein. Dat voel je dus ook minder. Er zijn ook opties voor pijnbestrijding als je dat wilt, zoals een ruggenprik. Hier mag je gelijk om vragen. We hebben onze dochter nog kunnen vasthouden en er zijn voet/handafdrukjes gemaakt. Dat heb ik als erg prettig ervaren. We kregen alle tijd. Weet dat als het zo is, je ook nog allerlei gesprekken in het ziekenhuis krijgt van te voren die je informatie geven over wat je kunt verwachten en wat je opties zijn.

Dankje voor jullie reacties! Zo fijn deze informatie! Morgen of woensdag krijgen we de uitslag vd vlokkentest. Spannend, maar eigenlijk weet ik het al 😥😥. Ergens hou je toch nog een sprankje hoop. Heel raar maar ik vind m'n buik wat anders geworden de afgelopen dagen. Wat dunner, anders gevormd. Dacht dat ik het mij verbeeldde maar mijn man viel het ook op. Ik ben ook nog steeds onwijs misselijk. Ging ik googelen of daar verband tussen zit, schijnt dat idd het hcg van vrouwen zwanger van kindje met tris 21 vaak hoger is over langere periode. Vandaar... Ben zoveel beroerder al vanaf de 6e week, veel meer dan bij mijn vorige zwangerschap van mijn zoontje. En 't gaat maar niet weg, ook niet nu ik 13 weken ben, was met vorige zwangerschap toen al bijna weg. Herkennen jullie dit? Daarnaast had ik tijdens zwangerschap best regelmatig bloedverlies tot de 10e week. Wel bruin, soms heel klein beetje rood, maar viel op. Vaker dus dan alleen innesteling bloeding. Ook dat met vorige zwangerschap niet gehad. Merkten jullie ook dingen op tijdens de zwangerschap die wat anders waren dan 'normaal'? Ik weet het, kan ook allemaal voorkomen bij een zwangerschap van een gezond kindje. Alleen zit het me toch af te vragen. Het verandert helaas niets. Morgen nog een echo... puur omdat ik wil weten of daar nu wel iets op te zien is. Zal wel weer heftige dag worden 😥. Ook al wil ik niet meekijken, kan dat nu niet aan.

Het wachten is zo heftig.. Van het HCG level had ik ook gevonden. Mij gaf dat juist (valse) hoop omdat ik minder misselijk was dan bij de zwangerschap van mijn dochter. Achteraf herkende ik vooral dat ik tijdens de hele zwangerschap van mijn sterrenzoontje erg ongerust en onzeker was, meer dan bij mijn dochter. Meer angst voor een miskraam, altijd een soort onderbuikgevoel dat er iets niet goed zou zijn. Een extra echo geregeld omdat ik bang was voor een miskraam.. Zo bijzonder, alsof ik altijd geweten heb dat er iets niet goed zat. Heel veel succes morgen met de echo! Heel herkenbaar dat je niet naar de beelden kan kijken. Tip: vraag wel foto's die de verloskundige direct in een envelop kan doen. Er komt een tijd dat je wel met veel liefde terug kan kijken naar de echofoto's ♥️.

Zo herkenbaar wat ook @ghs zegt maar ook jij @marieke8585 je probeert overal een beetje hoop of houvast te houden. Ik zat ook steeds met al die percentages in m'n hoofd. Je maakt jezelf er helemaal gek mee. Ik was juist veel minder misselijk dan bij mijn eerdere zwangerschap. Dat vond ik een beetje vreemd. Mijn verloskundige zei daarover: iedere zwangerschap is anders en wie weet is het dit keer wel een jongen. Bij mij op de echo's was trouwens niets afwijkends te zien. Ook toen ze geboren was konden we niet aan haar zien dat ze anders zou zijn. Hier waren we van te voren al voor gewaarschuwd. Veel sterkte weer de komende dagen ❤. Wat een spanning en verdriet. Ik kan dat gevoel ook zo weer naar boven halen. En het is oké, het verdriet mag er zijn. Ik hoop dat je er met je partner ook goed over kunt praten en dat jullie steun aan elkaar hebben.

Ik had trisomie 7 afwijking op nipt, bleek na vruchtwaterpunctie dat die enkel in de placenta zit... Ik zou zeker een doen om gerust te zijn... liefs en ik duim mee...

Dit had ik kunnen schrijven. Ik was ook ontzettend onzeker en bang voor een miskraam. Was verbaasd bij de eerste echo dat er een kloppend hartje te zien was. Ik heb de hele tijd een onderbuikgevoel gehad dat er iets mis was. Ons kindje had trisomie 18. Bij mijn tweede zwangerschap van ons gezonde zoontje wist ik diep van binnen wel dat het goed zat.

Ik wil je nog veel sterkte wensen 😘