Spijt van mijn relatie

Hoi, wat vervelend dat je in deze situatie zit. Een zwangerschap maakt je keuzes hierin zeker niet makkelijker. Ik had ook veel ruzie met mijn partner alleen mijn partner en ik zijn beide bereid om te groeien en compromissen te sluiten. Alleen wanneer beide partijen dit doen, zal het veranderen en werken. Als je partner dit niet wil of kan, dan zal dit helaas niet veranderen…

Wat een ingewikkelde en moeilijke situatie. Je zwangerschap zorgt er nu wel voor dat je niet alleen voor jezelf moet beslissen, maar ook voor de kleine. Je geeft zelf heel duidelijk aan dat je spijt hebt en uit je verhaal neem ik aan dat je op deze manier niet gelukkig bent. Heb je voor jezelf al duidelijk hoeveel kansen je hem nog wil geven? De huidige stand van zaken lijkt mij inderdaad verre van gezond. Vraag jezelf ook eens af in wat voor situatie je de kleine straks wil laten opgroeien? Je bent nu nog pril zwanger, maar voor je het weet zet je een kind op de wereld. Hij/zij verdient een liefdevolle basis! Daarnaast ben je zijn/haar voorbeeld als het gaat om relaties. En dan heb ik het nog niet eens over de praktische zaken w.o. erkenning, achternaam, gedeeld gezag. Dit zijn belangrijke punten die in de komende maanden aan bod gaan komen. Een relatie werkt alleen als men aan beide kanten er iets van wil maken.

Echt een rot situatie! Ik heb een week geleden mn verhaal gedaan hier op het forum en mijn grens was echt bereikt, ik heb de knoop doorgehakt en ben er mee gestopt zoveel stress is niet goed voor de baby maar ook zeker niet voor jou zelf. Denk wel een lastige situatie aangezien jullie een huis samen hebben gekocht. Maar sinds ik mijn toxic relatie ben voel ik me veel beter en door de reacties van veel vrouwen hier voel ik me nog sterker 💕

Mensen zullen altijd een oordeel klaar hebben. Enige raad dat ik je kan geven is er zo snel mogelijk weggaan. Hij zal nooit veranderen. Als ik dit lees is het een rasechte narcist. Mijn ex was ook zo enkel niet in die extreme maten. Maar toen mijn dochter toen 3 maand was ben ik vertrokken. zij gaat nu om de 2 weken een weekend (ze is 6j onderrussen) maar hij doet ook echt geen moeite voor haar. Ze beseft het zelf ook wel…

Jaaa dit dus! Ik ben ook blij met m'n beslissing en als ik hier de verhalen soms lees dat het van kwaad tot erger gaat is het ook echt niet gezond

"Bij hem weggaan heb ook vaak aan gedacht en uiteindelijk zal dit ook gaan gebeuren." Klinkt alsof je al weet wat je gaat doen. Als je dit ak zo duidelijk weet is er geen reden om uit te stellen, dat maakt het echt niet makkelijker. Heel veel sterkte ❤

Dit lijkt me geen gezonde relatie en geen gezonde partner om een kind mee op de wereld te zetten. Ik vind eigenlijk niet dat je je kindje dit perse mag aandoen. Ben je bereidt om het moederschap helemaal zelf te doen? Of is het zelfs een optie om de zwangerschap af te breken? Het klinkt misschien heel hard, maar je moet je kind wel iets kunnen bieden vind ik persoonlijk. En een giftige relatie of een vader die ze niet allemaal op een rijtje heeft horen niet bij je kind iets te bieden hebben, in mijn ogen.

Ga met hem in gesprek. De enige manier waarop deze relatie kans van slagen heeft is als hij stopt met blowen. Daarna is het natuurlijk nog maar de vraag of het werkt, maar dat lijkt me een voorwaarde. Als hij dit over heeft voor jullie kun je hulp gaan zoeken, afkicken, relatie therapie.. als hij dit niet wil houdt het op...

Klinkt heftig! De omschrijving van je vriend die je nu geeft neigt naar narcisme. Misschien zou je hier eens over kunnen lezen..misschien herken je meer dingen..mocht je te maken hebben met een narcistischpersoom dan zou ik maken dat je weg komt zowel voor jou als voor je kind. Heel veel sterkte!

Snap niet dat je zwanger van hem wil worden überhaupt als hij zo is en je zo voelt... Want zo was hij al voor je zwanger werd. Sorry misschien hard, maar dit had je eerder kunnen bedenken.

Heeft ze nu weinig aan hè… 😵‍💫 Jeetje meid, wat rot voor je zeg! Behoorlijk wat rode vlaggen! 🚨 🚩 Het is nu het moment om keuzes te maken en daar ook achter te gaan staan denk ik. Wat zou je zelf nu een ander adviseren die in jouw situatie zit? Als je dat advies weet, weet je denk ik ook wat je voor jezelf het beste kan doen. Veel succes. ♥️

Dit kan aardiger ja

Idd!! Hier kreeg ik net ook een reactie van op m'n eigen topic. Pffff

Ik vind dit een heel logische reactie, waarom zou je überhaupt zwanger van zo'n persoon willen worden? Hij is 36 het is niet dat hij nog gaat veranderen want blijkbaar is hij wel tevreden met wie hij is en een kind gaat daar echt niets aan veranderen.. Ik vind het dan ook een vrij onverantwoorde keuze om een kind samen te nemen terwijl je zelf nog niet eens op een lijn met elkaar zit.. Ook moet leeftijd er niet toe doen wat betreft het nemen van kinderen.. Er zijn ook manieren om dat in je eentje te doen.. Maar goed, blijkbaar denken veel mensen hier anders over 🤔

Al met al, meid kies lekker voor jezelf en je baby. Want dit gaat alleen de verkeerde richting op en dat wil je neem ik aan jezelf ook niet aandoen terwijl je zwanger bent! Stress is van grote invloed op de gesteldheid van je baby tijdens zwangerschap en na de geboorte!

Hele vervelende situatie maar als je aangeeft dat je op terrmijn toch weggaat ga dan ook gelijk. Geef jezelf je de kans om iets op te bouwen voordat de baby er is

Ach meid toch! Ik herken me in je situatie, er is eindeloos gepraat en er zijn beloftes gedaan die mijn ex nooit waar kon maken. Ik heb er uiteindelijk met 38 weken een punt achter gezet, hij heeft nog een kans gehad met m’n bevalling maar de dag erna ging het alsnog mis. Je kind heeft meer aan 1 ouder die alleen bezig is met het kindje, dan 2 ouders die alleen maar ruzie hebben. Denk goed na over wat je wilt! Ik kan je eerlijk zeggen dat het ouderschap als alleenstaande moeder heel zwaar is! Helemaal als je een huil baby hebt☹️ als je er voor kiest om alleen verder te gaan met de zwangerschap, omring je dan met mensen die er altijd voor je zijn en eventueel in de eerste weken een nacht van je over kunnen nemen. Heel veel sterkte!!

Het lijkt me meer dan ongezond, maar een gevaarlijke situatie voor jouw kindje. Je wilt advies en geen oordeel, maar je weet zelf ook dat dit niet langer gaat. Alleen het lijkt erop dat je die stap nog niet kunt zetten. Of misschien wil je horen dat het wel goed komt. Maar dat lijkt me stug. Vraag jezelf dan af wat je nodig hebt om bij hem weg te kunnen gaan. Welke support heb je nodig en wie kan je helpen? Als ervaringsdeskundige uit een gezin met ruziënde ouders (op het zeer ongezonde af) weet ik hoe schadelijk dit is. Focus je dus op je vertrek. Dat kan ook tijdelijk zijn, omwille van jullie kindje. Dan kan je vanuit die situatie met elkaar werken aan een emotionele stabiele relatie.

Mag ik zeggen wat ik zou doen? Ik zou plan uitwerken, en dan vertrekken, geloof me de tijd met je kind is magisch en dan heb je echt geen behoefte aan een gast die enkel aan zichzelf denkt. Echt dit gaat fantastische periode worden, als je nu kiest voor jou en je baby… en nog een tip misschien bespreek dit even met je ouders of familie of mensen op wie je kan rekenen, eens je hun steun en hulp hebt, helpen zij je er wel door! Blij dat je dit meldt hier! Je bent sterk dus geen reden om te blijven !! Go !!

Ik zou niet wachten om de stap te nemen om weg te gaan als je uiteindelijk toch wel gaat.