Tips gezocht: slapen na bevalling

Het is een natuurlijk instinct/mechanisme. In de gaten houden van je pasgeboren kindje, ook snachts. Helaas geen tips. Wel herkenning.

Herkenning is ook al fijn! Gedeelde smart ☺️

De baby aan kant van man leggen zodat je daar niet op gefocust bent?

Helaas geen tips, ik heb bij alle 3 de kinderen zeker tot 4 dagen na de bevalling niet kunnen slapen. Ik stond ook 24/7 aan. Misschien dat de verloskunde wel wat tips heeft. Ik weet wel dat ik hierdoor de kraamweek als ontzettend zwaar heb ervaren. Sucses en probeer in ieder geval uit te rusten🍀

Gefeliciteerd! Heel herkenbaar. Bij allebei last van gehad. Uiteindelijk heb ik bij de tweede in de kraamweek een slaappil genomen in overleg met de huisarts. Dat zorgde voor een soort reset. Maar ik kan begrijpen dat je hier nu nog niet aan wil. Toen bij de eerste de adrenaline weg was, had ik alsnog moeite met slapen en ik ben toen mijn uitademingen gaan tellen terwijl ik in bed lag. Het is eigenlijk een soort meditatie die maakt dat je niet bezig bent met “ik moet slapen”, maar met tellen en ademhalen. Ik pas het nu nog regelmatig toe. Hopelijk kan het jou ook helpen.

Deel deze tip, wij sliepen zo bij de tweede regelmatig om en om naast de baby. Voor de man maakte het geen verschil maar voor mij bracht het toch meer rust op de dagen dat hij naast de cosleeper lag. Misschien het proberen waard?

Hier ook de eerste 4 nachten amper geslapen. Hier hielp het toen mijn partner met baby 2 nachten op zolder ging slapen (en ik met mijn moeder in ons bed, was ook vrij angstig om alleen te zijn). Daarna was ik een soort van gereset en ging het slapen beter. En overdag powernapjes doen (ik kan niet overdag slapen, maar liggen is ook rusten).

Hier ook geen tips, maar wel veel herkenning. Bij mij duurde het helaas best lang en ik dacht op een gegeven moment echt dat ik gek zou worden :( Ik zou een eventuele tweede keer wel toch meer aan mijn vriend vragen om bijvoorbeeld aan de kant van de baby te gaan slapen, ik merkte wel dat ik het dan net iets makkelijker los kon laten. Sterkte want het is pittig!

Accepteren. En weet dat het beter gaat worden. Wij hebben uiteindelijk wel vrij snel besloten om de baby op zijn eigen kamertje te laten omdat ik zo vreselijk alert was. Vond dat een lastige keuze omdat ik zoveel dingen tegen kom over bedsharing/cosleeping, echt alsof dat hétgeen is wat je moet doen. Dus dat zou nog een tip zijn; volg je eigen gevoel en neem je eigen (mentale) gezondheid serieus en niet koste wat het kost bepaalde dingen wel/niet doen omdat je denkt dat het zo hoort of moet. O en natuurlijk nog gefeliciteerd met de kleine! 🥰

Oordopjes. Even apart liggen. Mindfulness. Ademhalingsoefeningen. Nog gefeliciteerd en succes!

Probeer overdag even te slapen. Baby even met iemand naar beneden en ieder uur is er een. Baby niet direct naast je, maar enduro aan de kant van je man scheelt ook misschien. En geef je borstvoeding, of niet? Want dat helpt wel ook.

En, gefeliciteerd! Ik hoop dat je een mooie kraamtijd gaat hebben!

Owja idd. En ik ging weer met oordoppen slapen. Ik vond van mezelf dat dat echt niet meer kon, maar zonder sliep ik echt niet ! En we hoorden haar alsnog wel hoor !

Ik heb nu bij de 2e ook slaapmedicatie vanaf dag 4. Nu al 3 nachten.. wanneer kon jij zelf weer slapen?

Kleine dutjes doen gedurende het etmaal. De dag na de geboorte heb ik overdag wat geslapen, ik had toen in 4 nachten nog geen 10 uur geslapen. Maar in de kraamweek overdag gewoon ook proberen te slapen. Frustreer je er niet over.

Ik heb de eerste 7 dagen na de bevalling geen oog dicht kunnen doen. Zowel s nachts als overdag helemaal niet kunnen slapen. Ik ben normaal heel goed in slapen en val binnen 5 minuten weg. Ik wist dat je de eerste nacht meestal niet slaapt door de adrenaline, maar dat dit zo lang kon aanhouden, daar had ik geen idee van. Ik was dus tótaaal in paniek. Ik dacht dat ik in een psychose zou raken en heb heel hard gegild om hulp bij alle instanties die ik maar kon bedenken. Kraamhulp, verloskundige, huisarts. Heel snel zijn er lijntjes uitgezet voor me en heeft de psychiater onder andere oxazepam en slaapmedicatie voor me voorgeschreven. Natuurlijk kon ik dan dus niet helpen met de verzorging van mn kindje in de nacht. Hier voelde ik me ontzettend schuldig over tegenover mijn vriend. Maar mijn mentale gezondheid ging wel echt even voor. Ik dacht namelijk echt dat ik gék werd. Wat ik je wil adviseren dus, inderdaad je bent niet alleen, dat kan al een geruststelling zijn. Maar houd jezelf goed in de gaten! Als je denkt dat je het echt niet meer trekt en je mentaal achteruit gaat, vraag om die slaappillen. Ik had genoeg aan drie nachten goed slapen, daarna voelde ik me helemaal herboren en kon ik normaal voor mijn baby zorgen, maar had ik ook het vertrouwen weer gekregen dat ik zelfstandig in slaap kon vallen. (Als je borstvoeding geeft is dit overigens niet echt een optie helaas.. naast dat je sowieso elke 3 uur op moet om te voeden/kolven, kan borstvoeding met slaapmedicatie helaas echt niet..) Dat is natuurlijk wel iets om bij stil te staan. Maar, je bent dus niet de enige, en het wordt écht beter!

Misschien mediteren? Dat helpt bij mij altijd als ik niet kan slapen dus wellicht het proberen waard

Als je bv geeft dan maak je voor jezelf ook slaaphormonen aan. Je wordt er rustiger etc van en valt hopelijk gewoon in slaap.

Heel fijn jouw verhaal te lezen. 6 dagen geleden en al 4 nachten met tamezepan. Vorige bevalling sliep ik weken niet en nu direct aan de bel getrokken. Hoe heb jij het vertrouwen gekregen zelf in slaap te kunnen vallen? Ik vind het dood eng en mijn man trekt het nu ook niet meer met een peuter en baby van 1 week alle avonden en nachten alleen.... help!

Je kan evt ook melatonine proberen. Dat helpt bij mij goed, en je raakt dan niet zo van de wereld.