Tweede bevalling met medische indicatie(s)

Is er geen geboortezorghuis oid in de buurt van het ziekenhuis? Daar ga ik als het goed is voor de 2de keer bevallen. Dit geldt als een thuisbevalling, met je eigen vk en partner en doula, maar als het toch medisch wordt, hoeven ze mn bed maar in de lift naar boven te zetten en ben ik in het ziekenhuis. Dit is mij de vorige keer goed bevallen (alle bende blijft ook mooi daar en heb je niet thuis ;)) Waarom zijn ze bang voor Fluxus? Ik zou dan toch wel heel graag in de buurt van een ziekenhuis willen zijn, voor het geval er een bloedtransfusie nodig is...

Nee helaas niet, dus het wordt sowieso een ziekenhuis want idd, thuis bevallen en dan eventueel met spoed naar de ziekenhuis lijkt mij ook niet ideaal. Wel wil ik poliklinisch want ik wil wel proberen om het zo veel mogelijk zelf te doen zonder al te veel medische ingrepen tenzij ze echt noodzakelijk zijn… alleen de gynaecoloog zou het niet poliklinisch gaan doen maar mij uit voorzorg al aan de weeënopwekkers te zetten om “probleem voor te zijn” (ook al hebben die bij mijn eerste bevalling geen van de complicaties kunnen voorkomen 🤷🏼‍♀️) dus ik weet niet of ziekenhuis voor mij veilig voelt. Ik weet dat ik zelf altijd alles mag weigeren maar zo’n strijd tijdens de bevalling lijkt mij niet heel chill. Oh en ze zijn bang voor een fluxus want blijkbaar is de risico bij een tweede bevalling al wat hoger en dan gaat het nogmaals omhoog als je al een keer fluxus hebt gehad… dus ze gaan er eigenlijk al van uit dat ik die weer krijg, al waren er genoeg mogelijke (fysiologische) redenen voor de fluxus bij mijn eerste bevalling.

Kijk eens op de insta van Nira van Dijk

Oh, dat is jammer. Ik heb bij mijn eerste ook wee-opwekkers gehad, omdat de weeen stilvielen. Mijn 2de bevalling ging prima zonder en ik heb dan ook sterk een vermoeden dat dit bij de eerste kwam doordat ze mij "op bed vastbonden met een sensor op mijn buik" om de kleine in de gaten te houden vanwege meconium in het vruchtwater. Dusnik snap heel goed jouw gevoel dat ze in het ziekenhuis veel sneller medische ingrepen doen, omdat je er toch al bent. Ik zou dat dus inderdaad van te voren heel duidelijk maken, dat je geen wee-opwekkers wilt, tenzij er al een halfuur geen ween zijn geweest, oid. Dit is iets dat je man of je doula misschien ook kan bewaken voor je? Je eigen Vk mag denk ik ook geen wee-opwekkers geven, dus als je een ziekenhuiskamer zou kunnen krijgen met je eigen vk, en een partus-assistent (kraamzorger met extra opleiding), dan is dat denk ik de veiligste oplossing. Ik weet alleen niet of het mogelijk is om zo'n kamer te krjjgen, aangezien een bevalling niet zomaar te plannen is 🙄

Ja ik moest ook veel op mijn rug liggen aan de ctg tijdens de eerste bevalling dus idd niet zo gek dat het dan niet soepel loopt… weet het natuurlijk niet helemaal zeker maar ik zou het gewoon ‘zelf’ willen proberen zonder dat ze meteen ingrijpen. Ga ik ook zeker met mijn doula en man bespreken, en mijn verloskundige ook. Poliklinisch in de ziekenhuis met een eigen verloskundige zou inderdaad kunnen maar dan ben je afhankelijk van waar ze ruimte hebben. Vorig keer was dat alleen buiten de regio dus eigen (andere praktijk dan nu) verloskundige kon niet mee, maar mijn verloskundigenpraktijk heeft onderling besloten dat er wel een van hun met mij meegaat straks, ook als het buiten de regio is, dus dat voelt fijn. Alleen zie er zo tegenop om weer zo veel onzekerheid rond de locatie en de ziekenhuis te hebben.

Superlief van je verloskundigen dat ze hebben toegezegd dat er een met je mee gaat, waar je ook naar toe moet!💗 In zo'n geval zullen ze het denk ik ook niet snel medisch laten worden, als dat niet strict noodzakelijk is. Ik begrijp dat de onzekerheid over de locatie wel heel vervelend is, maar ik zou dat toch verkiezen boven de gyneacoloog die jou bij voorbaat weeopwekkers wil geven....

Ja, dat vind ik dus zo stom... op je rug stil moeten ljggen aan een ctg... dir van mij verschoof bij elke beweging, volgens de verpleging "omdat je zo'n dikke buik hebt". Hallo, ik ben bijna 40 weken zwanger?! Alz ik nov een keer zo'n ding moet, mogen ze voor een draadloze, plakbare zorgen, en anders hebben ze pech. Dat ding heeft zoveel effect gehad op mijn eerste bevalling.. en ik lag op ee bed met hoofdeinde omhoog, maar niet hoog genoeg. Ik wilde of rechtop zitten, of bed plat en op mn zij... maargoed, ik moest gewoon ff daar 2 uur wachten tot er edn verloskamer vrij kwam, dus hulp/verzorging kregen wij die paar uur amper.

Wat naar dat je eerste bevalling zo traumatisch is geweest. Bij mij was de eerste onprettig en dus niet te verglijken, maar ik wil wel graag mijn verhaal delen. Hopelijk heb je er iets aan. Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik zwangerschapshypertensie en werd ik dus medisch. Het advies was om in te leiden met net 38 weken. Uiteindelijk heb ik op 38.4 een ballon gekregen, 38.5 3 rondes tabletten en op 38.6 (omdat het zaterdag was) naar huis gestuurd. Op 39.1 is de inleiding verder doorgezet. Ik kreef een weeenstorm die moeilijk te stoppen was en vervolgens volledig stilvallende weeen. Zoon had in het vruchtwater gepoept en zich tijdens de bevalling omgedraaid tot sterrekijker. Er werd slecht geluisterd en gecommuniceerd door de klinisch verloskundig en (voor mij) ineens uit het niets moest zoon geboren worden doormiddel van een vacuumpomp. Mijn placenta liet niet los en ik kreeg ook een fluxus (beide redenen om in het ziekenhuis te bevallen de volgende keer). Dit had ook veel nadelige effecten op de kraamweek en de start van onze oudste. Tijdens mijn 2e zwangerschap heb ik direct bij de eerste afspraak met de verloskundige mijn zorgen over hoge bloeddruk besproken. Zij hebben goed geluisterd en ik ben toen gestart met medicatie (wat ik wilde, maar volgens 'protocol' niet noodzakelijk was). Ik heb ook toen direct geinformeerd naar de gevolgen voor de bevalling. Met mijn complicaties (vastzittende placenta en fluxus) is het beleid dat je in het ziekenhuis bevalt, maar dat mag dan met je eigen verloskundige. Dat was dus mijn uitgangspunt. Ik heb mijn 'zorgen' altijd eerlijk besproken met de verloskundigen en de afspraak voordat de bevalling besproken zou worden (bij ons 34 weken) aangegeven dat ik de volgende afspraak echt mijn wensen voor de bevalling goed wilde doorspreken, want ik wilde geen herhaling van de eerste keer. Er is toen ook een dubbele afspraak ingepland en echt de tijd genomen om te luisteren naar mijn verhaal. Ik had een bevalplan gemaakt met een aantal eisen (met name over communicatie en zo min mogelijk mensen van het ziekenhuis aanwezig) en wensen. We hebben het plan besproken en ook met name wat de achterliggende oorzaak/gedachte was van het plan. De verloskundige verzekerde me dat er echt geen onrealistische dingen in stonden. Zoon besloot wat langer te blijven zitten en ook daar heeft de verloskundige goed meegedacht wat we konden doen om een inleiding/bevalling onder de gynacoloog te voorkomen. Een duidelijk plan had ik nodig om te kunnen ontspannen de laatste dagen. Uiteindelijk begon de bevalling op 41.3 met een hoge vliesscheur (precies op het moment dat de verloskundige aanbelde om voor een 2e keer te strippen :-)). Ik had toen nog geen weeen. Ook op dat moment hebben we uitgebreid besproken wat het protocol was en hoe we dit zouden aanvliegen. Maar dat was niet nodig, 1,5 uur later had ik 6 cm onsluiting en gingen we naar het ziekenhuis. De verloskundige heeft terwijl ik een schone broek aantrok (mijn vliezen waren toen echt gebroken zoals in de film) het ziekenhuis gebeld dat we eraan kwamen en ook gelijk duidelijk gemaakt dat er goed gecommuniceerd moest worden. Bij aankomst werd me ook verzekerd dat mijn bevalplan gelezen was en ze hebben zich daar ook aan gehouden. Bij het echt breken van de vliezen thuis bleek dat zoon in het vruchtwater had gepoept, oftewel ik werd nu volledig medisch. Ik realiseerde me dat ook op dat moment en schoot voor een moment in paniek. De verloskundige begreep direct waarom ik vloekte en stelde me ook direct gerust. We gingen al naar het ziekenhuis, er verandert niets aan het plan. De verloskundige in het ziekenhuis heeft de bevalling (handelen) gedaan, maar mijn eigen verloskundige is niet weg geweest en was er voor mij. De bevalling was niet ongecompliceerd. We hadden pech dat de ctg doppen een defect hadden, dus wilde ze een intern ctg plaatsen. Dat wilde ik echt niet en de bevalling ging heel snel (zoon was er binnen een uur na binnenkomst ziekenhuis, de hele bevalling vanaf de hoge vliesscheur was 4 uur). Mijn verloskundige toverde haar doppler te voorschijn, zodat de verpleegkunde een nieuwe set doppen kon halen. Zoon heeft het in de laatste fase van de bevalling moeilijk gehad. Hij had de navelstreng 3x om zijn nek en moest even op gang geholpen worden. Mijn verloskundige heeft toen foto's gemaakt en mij een update gebracht over zoon. Uiteindelijk is hij maar 5 min aan de andere kant van de kamer geweest. Ondanks dat de navelstreng van de placenta afscheurde (net na het afnavelen, blijkbaar zeer zeldzaam) is mijn placenta wel binnen 30 minuten eruit gekomen en had ik maar 200 ml bloedverlies. Mijn eigen verloskundige was echt cruciaal tijdens deze bevalling en ik ben heel blij dat ik mijn zorgen uitgebreid heb besproken van tevoren. Dat zorgde ervoor dat ze precies wist waar ik me druk over maakte, nog voordat ik iets zei en me direct gerust kon stellen. Dus mijn advies zou zijn, bespreek alles goed met je verloskundige (en doula). Maak een plan en laat ook de achterliggende reden weten aan je verloskundige/doula. Laat ze een kijkje nemen in je brein (ik vind dat heeeeel moeilijk), maar het geeft je verloskundige precies die aanknopingspunten om je goed te kunnen helpen, zeker op het mentale vlak. Ondanks de complicaties tijdens mijn 2e bevalling, heb ik geen enkel negatief gevoel erover. Was het een droombevalling? Nee, ik had liever thuis bevallen zonder rompslomp ect. Was het het beste wat mogelijk/veilig was? Ja. Ik hoop dat je wat punten kan meenemen uit mijn verhaal. Ik wens je heel veel succes en geluk. Dit kan jij ook, mama!

Ja precies, ik wil ook absoluut geen ctg meer, die ding maakte alles nog een stukje oncomfortabeler. Hier ook heel lang zonder hulp/begeleiding/steun/verpleging geweest… was kerst dus minder bezetting maar dat is het stukje wat het voor mij echt traumatisch maakte. Compleet hulpeloos en machteloos en dan de complicaties erbij. De tweede mag echt anders, daarom idd ook een doula erbij, al is mijn huidige verloskundigenpraktijk echt zo veel beter dan de vorige.

Heel erg bedankt voor je verhaal. ❤️ Zo fijn dat bij jou de tweede keer wel onder jouw voorwaarden ging, en het geeft mij ook moed en hoop dat ik het ook zo kan regelen. Een droombevalling verwacht ik niet (bestaat dat echt?) maar dat het ondanks mogelijke complicaties geen nare ervaring wordt, daar werk ik hard voor. Gelukkig met een goede team want zoals uit jouw verhaal blijkt, is dat echt zo belangrijk!

Eerste bevalling voor mij ook traumatisch geweest. Grove lijnen. Ingeleid door vermoede klein baby. Ruggenprik veel bijwerkingen. Koorts, spugen, deels niet verdoofd, zeer licht in hoofd, jeuk. Weeën opwekkers aan uit aan uit. Uitdrijving die niet vorderde doordat ik al lang aan het bevallen was en dood op was. Viel telkens weg tijdens het persen, discussie aan mijn bed. Uiteindelijk de gyn gekozen voor vacuümpomp ipv. keizersnede. Ingekipt en na 3 pogingen met de vacuümpomp en de zuster die letterlijk boven op mijn buik lag de baby er uit te duwen is ons zoontje geboren. Hierna helaas de andere ellende begonnen.. o.k. was afgebeeld omdat keuze was gemaakt voor vacuümpomp en dit gelukt was. (Was midden in de nacht) dus o.k. personeel naar huis. Helaas wou mijn placenta niet. Dus letterlijk elleboog diep heeft ze in me gezeten terwijl andere zuster weer flink aan het duwen was op de buik. Zonder succes. Verloor steeds meer bloed en voelde me steeds waziger worden. Uiteindelijk is de placenta god zij dank onder narcose op de o.k. verwijderd. Totaal bijna 2L verloren. 2e bevalling totaaaaal anders🥰. Ik heb veel gesprekken gehad in het ziekenhuis vóór dat ik überhaupt zwanger durfde te worden van nummer 2. Wens was een bad bevalling en dit mag officieel niet als je eerder fluxus hebt gehad. Gelukkig was mijn verloskundige en gyn van het zieknhuis mee denkend en mocht dit met andere spelregels wel. Ik moest wel echt direct na uitdrijving het bad uit zodat ze het bloedverlies in de gaten konden houden. Zo gezegd zo gedaan. Regel was ook na een kwartier naar de o.k. als placenta niet komt. Helaas wou de placenta weer niet maar dit is gerekt tot 20 minuten en hij is toen met behulp van wat massage op de buik en medicatie via infuus wel gekomen. Totaaaal andere beleving als dat geduw en getrek van de eerste keer. Er was geen paniek en alles werd goed overlegt. Ook wist ik van te voren al waar ik aan toe was als het weer die kant op zou gaan. 2e keer dus maar iets vaan 600ml bloed verloren geloof ik. Onlangs dat er dus weer medisch gehandeld is, kijk ik op de 2e bevalling goed terug. Communicatie is zo belangrijk!