Twijfel gedachten

Ik wilde heel heel graag zwanger worden van een tweede. Dat ben ik nu en ben heel blij. Toch slaat de twijfel vaak toe en denk, had ik niet nog even moeten wachten, want met z’n 3’en is alles makkelijk. Onze dochter is echt een heel makkelijk kind, wat als de tweede dat niet is, etc etc. Voel je niet schuldig, ik denk dat het normaal is om twijfels te hebben.. (ik ben trouwens wel echt een moeke en heb altijd geroepen dat ik een elftal wil)

Ik denk dat dat bij mij ook wel mee speelt. Ons zoontje is zo makkelijk. Bevalling is soepel gegaan (zwangerschap had veel spanning door paar keer bloed verlies, regelmatig weinig leven voelen en begin corona periode), maar sliep vrij snel prima door, nauwelijks ziek geweest, ontwikkeling gaat goed etc... wat nou als er een kindje bij komt waar het niet zo gaat. En huilbaby of een baby waar iets niet goed mee is. Doe ik mijn zoontje dan niet te kort. Maar van de andere kant denk ik echt dat het leuker voor hem is om niet een enigs kind te zijn (al is dat echt een aanname, ik ken niet zo veel enigs kinderen eerlijk gezegd).

Heel eerlijk gezegd denk ik dat je bang bent voor het onbekende, als ik dat zo lees. Je kunt dit, je doet het namelijk al met je eerste kindje. Die tweede kan er écht nog wel bij. Als alles goed blijft gaan en je hebt dan je tweede kindje, dan kun je je waarschijnlijk helemaal niet meer voorstellen hoe je leven was zonder dit kindje. En een geboren moeder zijn is ook niet voor iedereen weggelegd. Dat maakt je nog geen slechte moeder. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat je een betere moeder bent als je ook af en toe in je eigen welzijn investeert. Het komt goed, echt. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen, verandering is altijd spannend en het is helemaal ok om niet helemaal goed in je vel te zitten. Schakel gerust hulp in, praat met een professional. Dat doet je vast goed. Maar houd voor nu in gedachten dat je strak staat van de hormonen en dat twijfels en onzekerheid je soms voor de gek kunnen houden. En als je uiteindelijk dan toch van gedachten verandert, dan is dat ook ok. Wees een beetje lief voor jezelf 😊

Inderdaad! Dat heb ik dus ook. Ik ben het nu bijvoorbeeld al aan het compenseren door haar super veel aandacht te geven. Niet heel slim, want dan moet dat ineens ook allemaal missen, maar het is een soort natuurlijk mechanisme. het feit dat je je zo zorgen maakt dat je misschien je zoontje te kort gaat doen als je een tweede heb, zegt wat een goede mama je bent! ❤️❤️

Dank jullie wel. Het geeft me nu in iedergeval een beter gevoel. Ik moet ook niet overal te zwaar over denken denk ik. Loslaten....

Wij zijn nog niet uit over wel of geen 2e kindje. Bij mij zit gevoel en verstand niet op 1 lijn. Bij mij speelt wat jij noemt ook een rol; schuldgevoel tegenover m'n dochtertje als ze we ervoor zouden gaan(ze is 16mnd.) Het is nu zo fijn met zn drietjes wordt het dynamiek niet verstoord met nog een kindje. Al met al een hele moeilijke beslissing. Ook eng. Maar kijk; jullie zijn voor die laatste poging gegaan en het is raak, het moest zo zijn. Ik weet zeker dat je over een paar weken de twijfels niet meer zult hebben. Het is denk ik ook gewoon weer wennen aan een nieuwe situatie een vierde persoon erbij. Het is een grote verandering. Ik kan me best voorstellen dat als je straks je zoontje ziet met een broertje of zusje je hart zal smelten. Geef je gevoelens de ruimte en tijd. Er groeit weer iets moois in je buik💓 Wat betreft enigkindjes- Het schijnt dat ze niet (on)gelukkiger zijn dan kindjes met siblings. Ook had ik een topic hieraan gerelateerd geopend - die reacties hebben me goed gedaan. Dus beide scenario's zijn goed!

Dank je wel. Ik ga die topic eens opzoeken. Succes met jullie beslissing!