Twijfels over abortus..

Ik ga niet op je hele berichtje in want denk dat ik bepaalde punten voldoende heb toegelicht in mn eerdere bericht. Maar voor dames die geïnteresseerd zijn waar zowel financiële als praktische hulp te krijgen is dan licht ik dat uiteraard graag toe. De doemer is gelijk, dit is per gemeente afhankelijk omdat jeugdhulp via de gemeente is geregeld. Het beste is dan ook vaak ok even de gemeente te bellen of de locale CJG. Die weten vaak wat er in jouw gemeente geregeld is ♥️. Daarnaast zijn er in grotere gemeentes vaak opvoedsteunpunten die ook op de hoogte zijn welke vrijwilliger organisaties actief zijn in de regio. Zo is er een stichting die ouderen die graag opa en oma zijn ondersteuning laat bieden aan gezinnen die het zwaar hebben. Daarnaast kiezen sommige ouders ook voor pleegzorg of logeerhuizen om een weekend per maand op adem te kunnen komen. Verder zijn er stichtingen die meehelpen in het financieren van schoolspullen en zijn er in elke gemeente wel minimaal regelingen voor sport en zwemmen ed. ♥️

Ik heb je berichtjes gelezen en ik vind het hele goeie en belangrijke info die je deelt! Je hebt veel kennis.💞 Bedankt voor de info dit helpt mij in iedergeval wel!

TS, ik heb na mijn eigen reactie meegelezen en ondanks de onderlinge discussies van reageerders kunnen we wel concluderen dat voor beide opties iets te zeggen is. Wat sowieso wel duidelijk is: 1) abortus is een zware keuze. Hiervoor zijn meerdere redenen. Maar het mág, het kán. En alleen de vrouw on kwestie weet wat de beste keuze is uiteindelijk. 2) er zijn, even bout gesteld, opties om je hoofd boven water te houden met kinderen als je financieel niet ruim in het jasje zit. En deze opties zijn er ook voor als je kinderen ouder zijn. Dan is de vraag: zou je dat willen, die hulp, en dan vooral: zie je het zitten om langere tijd, wellicht jaren, in elk geval (financieel) hulpbehoevend te zijn? Ik denk dat dat een goede vraag is om te stelllen aan jezelf. Meer voeg ik er niet aan toe, ik wil proberen niet te sturen. En je kunt niet in de toekomst kijken, dus wie weet zal het allemaal mee gaan vallen, met twee of met drie kinderen. Maar onderaan de streep vind ik dat je vooral trots mag zijn op dat je momenteel grotendeels zelfstandig probeert een nieuw leven op te bouwen voor en met je kinderen, na een (ik gok) slechte relatie en in de huidige tijd zonder vader voor je kinderen. Dat is niet niks. Ga er maar aan staan,pffff. Dapper hoor, laten we dat niet vergeten ten midden van deze discussie. Is het niet zo dat je vooral in staat moet kunnen zijn die stijgende, positieve tendens vast te houden? Misschien goed om het van de positieve kant te bekijken. En om dan te kijken: ik ben nu zo hard aan het knokken, waar wil ik over x aantal jaar staan? En misschien is het slim om met familie, je huidige vriend en/of eventueel een hulporganisatie te kijken hoe je kunt blijven werken aan een goed leven voor jezelf en je kinderen. Want ik zou het zelf lastig vinden om de inschatting te kunnen maken , alles af te wegen en op een rijtje te zetten. En daarbij hoort dan ook de vraag: past een derde kind binnen mijn doelen voor de komende x jaar? Ik hoop dat ik met deze reactie niemand tegen de borst stoot. En ik ook hoop ik dat deze reactie de TS mag bereiken. Ik zou het zelf loeizwaar vinden alles te lezen. In een degelijke situatie komt het allemaal vast hard binnen.

Lieve ts, ik heb meegelezen en wil nu zelf iets toevoegen. Allereerst: ik hoop dat het goed met je gaat! Het lijkt me enorm lastig dat je wereld nu op zijn kop staat en je opeens zoveel moet nadenken over vanalles. Ook hoop ik dat er tussen alle reacties misschien iets van waarde zit voor jou wat je kan helpen bij je keuze. Ik hoop dat de meningen van andere personen jou misschien inzichten kunnen geven maar dat deze jouw keuze niet beïnvloeden/maken. Alleen jij weet jouw volledige situatie en leven plus mogelijk toekomstbeeld. Ik gun je een fijn en prettig leven en dat je gelukkig mag zijn! 🍀 (Momenteel zit ik zelf ook te twijfelen over abortus en ik snap hierdoor een beetje hoe jij je voelt. Ik.hoop echt dat het, voor zover mogelijk, goed met je gaat) (En misschien heb je niets aan mijn reactie maar ik wilde dit alles graag zeggen)

Daar moet je toch niet afhankelijk van willen zijn? Als je met 2 kinderen al nauwelijks rond waarom dan het jezelf nog lastiger maken. Kijk eens om je heen naar het huidige politieke klimaat…..alles wordt meer en versoberd, ik zou echt niet rekenen op minima regelingen etcetera. En je kind ieder weekend wegsturen?

Maar het lijkt me dat deze initiatieven bedoelt zijn voor als je door omstandigheden (tijdelijk) hier gebruik van moet maken. Niet om een kind op de wereld te zetten met het idee om de financiële verantwoordelijkheid op de overheid af te schuiven. Afgezien dat het niet sociaal wenselijk is lijkt het me ook enorm stressvol om voor alles afhankelijk te zijn van derden. Dat krijgen kinderen ook echt wel mee.

Wie zegt dat het een blijvende situatie is? Ts schreef ook dat haar ouders en familie achter haar staan. Partner zou er 1 maand na de bavalling bij zijn (dus dubbel inkomen als hij werk heeft/ vindt? Geen idee hoe die situatie zit natuurlijk.). Ts staat er niet alleen voor en met hulp zie ik het zeker lukken. Niemand heeft namelijk de zekerheid of je er niet ooit alleen voor komt te staan, voor nu lijkt het er niet op dat deze partner haar in de steek zal laten als ik even haar beruichten herlees. Ik denk zelf dat deze baby er met een goed plan voor de eerste periode zeket kan komen. Wat later komt kan niemand voorspellen, maar dat kan iemand die het nu heel goed heeft net zo min.

Mijn opmerking was niet specifiek voor TS bedoeld, maar meer algemeen dat je niet financieele verantwoordelijkheid kan afschuiven op hulp initiatieven. En ja situaties kunnen veranderen maar dit gaat niet vanzelf en daar moet wel perspectief voor zijn. Ik weet niet waar jij uit opmaakt waar haar partner haar niet in de steek zou laten? Maar ik vind persoonlijk een lat-relatie met iemand in het buitenland die ook nog afhankelijk is van TS voor zijn verblijfsvergunning niet echt het meest betrouwbare klinken. Volgens mij gaf ze zelf ook al aan dat ze zich zorgen maakte alleen met drie kinderen achter te blijven?

Hij zit in het process hierheen te komen? Ik veronderstel dan om samen een leven op te bouwen? Ze noemt hem haar partner en dat ze het roer had omgegooid na haar scheiding, dan ga ik er even vanuit dat ze een betrouwbaar iemand uitkoos om een nieuwe relate mee aan te gaan... ik lees voornamelijk angst voor de zwangerschap en eerste periode alleen zonder partner.

Nee maar partner die een verblijfsvergunning moet krijgen komt niet altijd meteen makkelijk aan werk. Het is niet blijvend misschien, maar met 2 kinderen alleen vindt ze het zwaar en wat als het tegenvalt met haar nieuwe partner en die gaat terug naar het land van herkomst (puur op basis van de cijfers is die kans groter 2/3).

Ik weet niet precies waar hij vandaan komt, en hoe vaak ze elkaar al gezien hebben, maar hij komt in ieder geval buiten de EU/schengen dan. Hoe goed kan je elkaar dan echt kennen tenzij een van de twee voor langere tijd in het buitenland heeft gewoond? Er zijn ook zat mannen die (helaas) alleen voor het verblijfsvergunning een NLse partner zoeken en daarna nergens meer te bekennen zijn.

Hoe staat je nieuwe partner hier in?

Hallo allemaal, Ik heb jullie reacties een voor een gelezen. Heb er wel veel aan gehad. Het heeft me aan het denken gezet. Het heeft me bepaalde dingen laten inzien die ik nog niet met mijn heldere hoofd heb kunnen bedenken. Dank jullie allemaal voor jullie adviezen en dat jullie zo hebben meegedacht. Doet me toch wel goed om steun te krijgen van mensen die ik niet ken en jullie me toch niet oordelen. Ik hoop voor jullie een ieder het beste en dat jullie allemaal gelukkig zijn/blijven/worden. Liefs ❤️ PS: zou fijn zijn als deze topic gesloten zou worden.

Even jezelf rapporteren. Succes!!

Topic gesloten op verzoek van topicstarter