Vastzittende placenta

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!!🤗 Bij mij was dit ook het geval, in februari bevallen van ons eerste kindje💕 navelstreng was te kort en placenta moet ook operatief verwijderd worden. Op dat moment ging alles een waas aan mij voorbij. Terug kijkend ben ik er wel een soort van van geschrokken en bedenkende dat mijn meisje amper bij mij had gelegen en na de operatie ook niet. Was zelf veel bloed verloren. Dus begrijp helemaal je angst. Ik hoop dat het voor jou dit keer niet het geval zal zijn. Liefs

Dank je wel 🥰 Ik vond het heftig om mijn dochter en daarna ook mijn zoontje achter te moeten laten om naar de operatiekamer te gaan. Je wilt op dat moment gewoon bij je man en je kindje blijven. Ben daar best wel verdrietig over geweest. Nu lees ik op internet over een badbevalling: Het warme water stimuleert de aanmaak van de belangrijke bevallingshormonen oxytocine en endorfine. Oxytocine zorgt voor effectieve, krachtige weeën en endorfine werkt kalmerend en pijnstillend. Bij een vlotte geboorte, een goede doorbloeding en goede aanmaak van oxytocine heeft de baarmoeder daarna nog genoeg kracht om goed samen te trekken. Daardoor kan de placenta sneller geboren worden en is er vaak minder bloedverlies. Dus eigenlijk wil ik deze derde keer gaan voor een badbevalling. Maar nu lees ik in de folder van het zkh dat als je bij een vorige bevalling teveel bloed hebt verloren je geen badbevalling mag.. Dus ik ga het even goed bespreken met de verloskundige

Omdat ik bloedverdunners gebruik, ben ik medisch en moet ik dus in het ziekenhuis bevallen. Ik krijg tijdens de bevalling een infuus, waarin ze direct na de geboorte van ons kindje iets toedienen waardoor mijn placenta sneller loslaat en ik dus minder kans heb op heftig bloedverlies. Bij onze eerste werkte dat erg snel en goed. Vraag er inderdaad even naar bij de verloskundige of vraag eens naar een gesprek in het ziekenhuis bij de gynaecoloog. Wie weet kunnen ze daar iets voor je betekenen...🍀

Ik denk dat het een prik met Oxytocine is geweest? Dat kreeg ik bij beiden bevallingen, maar bij mij hielp het helaas niet. Dus ik hoop echt op een badbevalling.

Bij mij ging ook alles in een roes en besefte ik pas na enkele weken hoe heftig ik een ritje ziekenhuis na de bevalling en het kort samen zijn met mijn man en kindje vond.

Ik heb bij mijn eerste bevalling ook veel bloed verloren en krijg ju infuus om de baarmoeder te laten samentrekken. Is net anders dan de standaard oxytocine prik. Durf niet precies te zeggen wat. M.b.t. de badbevalling, de reden dat ze dit niet willen is omdat de hoeveelheid bloedverlies niet te meten is en het kan leiden tot gevaarlijk veel bloedverlies. Je kan het uiteraard wel met de verloskundige bespreken, maar hou dit in je achterhoofd. Ik hoop heel hard dat deze keer je placenta wel gewoon loslaat.💕

Ik heb het bij mijn eerste gehad, placenta kwam niet vanzelf moest naar OK, en moest enorm lang wachten.. was tricky situatie, ook veel bloedverlies. Tweede gelukkig niet gehad dus hoop deze keer ook niet. Toevallig wel over gehad met VK en begreep dat als je een tweede keer het ook heb gehad je wel meer risico erop loopt. Maar neem dus ook wel aan dat je verloskundige daar veel alerter op zal zijn?! Wil je thuisbevalling of ziekenhuisbevalling? Ik doe sws ziekenhuisbevalling en na m'n eerste ervaring met die placenta vind ik dat sws ook een heel fijn en veilig gevoel.

Ik vond het eerlijk gezegd niet zo'n probleem. Maar mss komt dat omdat ik al in het ziekenhuis was? Kleine heeft eerste 40 min heerlijk bij mij kunnen liggen, daarna heeft mijn man met hem kunnen buidelen, wat voor hem ook heel fijn was. Terwijl ze de operatiekamer voorbereiden zei de gyn: een voordeel, ik hecht je ook meteen, dus daar voel je niets van. En ze had gelijk😅

Wat fijn dat de placenta bij je tweede kindje wel vanzelf los liet. Volgens mij moet ik in het ziekenhuis bevallen. Al lijkt mij thuis echt het fijnste, in m’n eigen omgeving. Alleen door mijn andere twee bevallingen zou ik er niet voor kiezen om thuis te bevallen. Het ziekenhuis geeft dan idd een veiliger gevoel.

Ik was ook al in het ziekenhuis, maar ik vond het achteraf rot om alleen naar de OK te gaan. Je weet niet precies wat je te wachten staat, veel bloedverlies (2,5 liter) en loopt het wel goed af vraag je jezelf af. Bij de tweede keer ging ik niet alleen naar de OK en toen was ik voorbereid vanwege de eerste keer. Dus die tweede keer heb ik als minder heftig ervaren. Dat van het hechten tijdens de operatie klopt. Niets van gevoeld en netjes gebeurt 😄

Ik had dit en vond het moment om het eruit te krijgen + om nog gehecht te worden erna een marteling. Ik heb nog pijn ervaren tijdens het hechten en bij het controleren ervan. Ze hadden me een spuitje oxytocine gegeven om de placenta eruit te krijgen maar zelfs dat ging moeizaam. Uiteindelijk kwam het wel gewoon maar dat was al tegen het einde van het eerste uurtje. Ik had de kleine toen ook vast en had muziek aangezet als afleiding.

En heb je wel goede weeën gehad en flinke persdrang? Of net als mij ook geen persdrang? Mijn weeën waren ook niet enorm krachtig.

Ik heb wel fijne weeën gehad en kon ze goed wegzuchten. De persdrang was ook wel goed aanwezig maar ik kwam er later pas achter dat het werkelijk persdrang was. Ik heb m’n placenta was naar beneden moeten persen maar ik kan me niet meer herinneren dat ik echt een wee had ervoor

En heb je bij je tweede bevalling trouwens betere weeën gehad en meer persdrang dan bij de eerste bevalling? Want ik lees dat je placenta dan ook beter loslaat.

Bij de bevalling van mijn eigen moeder voelde de persdrang echt als iets wat ze niet tegen kon houden zegt ze. Dat heb ik bij beiden keren niet zo gevoeld.

Wat fijn dit topic!! Ik wilde er net een openen. Ik ben in februari thuis bevallen, maar moest met de ambulance naar het ziekenhuis omdat de placenta niet los kwam. Uiteindelijk is ie eruit gekomen met heel hard trekken van de gynaecoloog en meepersen. Mijn god, dit was echt zoveel pijnlijker dan de hele bevalling bij elkaar. Ik had ook net als jij geen persweeen. Eigenlijk had ik tijdens het persen überhaupt geen weeën meer. Nu ben ik toch bezig met een tweede kindje en hoe dat dan zou gaan. Het liefst wil ik gewoon weer thuis bevallen, maar met die placenta vind ik het toch weer een nare gedachte. Dat ik al zo snel na de bevalling werd gescheiden van mijn zoontje vind ik achteraf enorm lastig. Nergens kan ik echt vinden hoe groot de kans is dat het bij een volgende bevalling weer gebeurd; hele wisselende verhalen zijn erover.

Als dit je aanspreekt, zoek dan ook eens verder op hoe je je oxytocine tijdens je bevalling kunt stimuleren/bewaken. Bijvoorbeeld een boek als Positief over bevallen. Als een badbevalling niet mag zijn er nog een hoop andere dingen waar je aandacht aan kunt besteden die deze positieve effecten ook heeft 😊

Weeën en persen was bij beide bevallingen hetzelfde. Mn vliezen werden gebroken om bevalling op te wekken, eerder begint mn lichaam niet. Dan wel direct in een storm terecht en beide na 3 uur bevallen. Ik kan me alleen wel herrineren dat ik bij mijn tweede nadat mn zoontje was geboren weer erg buikpijn kreeg en toen de nageboorte kwam. Bij mijn dochtertje bleef dat volgens mij uit.

Wat fijn om dit topic te lezen. Hier ook op de OK door de gynaecoloog placenta eruit gehaald en gehecht. En wat fijn om te lezen dat velen van jullie de kleine op de buik hebben mogen hebben met wachten. Hier in het zkh bevallen omdat we vooraf al wisten dat ons kindje direct (binnen 10 min) na de geboorte naar de ic zou moeten voor medicatie. Dat ik op hetzelfde moment binnen 10min op de OK lag waren we niet op voorbereid. Bij de volgende bevalling moet ik sowieso in het zkh gaan bevallen en gaan ze 2 infusen plaatsen om direct te kunnen starten met een bloedtransfusie als het nodig is. @ts: misschien mag je de weeën opvangen in bad maar met het persen op bed bevallen? Dan kan de oxytocine mogelijk toch wel worden aangemaakt? Succes met de zoektocht!

Dat is een een goeie, dank je wel voor alle tips!