VBAC of geplande keizersnede

Ik zit nu in, gedeeltelijk, hetzelfde schuitje. In 2021 een spoedkeizersnede gehad omdat het met mijn zoontje niet goed ging en in koorts had. Bij mij was het alleen wel heel anders. Wel rennend naar de OK gebracht maar het was bij mij een Gentle spoedkeizersnede. Als in, zoontje vrijwel meteen op mijn borst en hij en mijn vriend zijn de gehele tijd bij mij gebleven. Ik word nu met 36 weken overgedragen naar de Gyn. In overleg met de verloskundige wacht ik dat gesprek af. De Gyn kan dan zeggen hoe groot de kans is dat een VBAC lukt. VBAC heeft mijn voorkeur vanwege het snelle herstel maar ik ga nu geen keuze maken. Ik zou als ik jou was ook afwachten wat de Gyn zegt. Misschien zegt ie bij voorbaat al dat een VBAC niet gaat lukken of juist wel.

Mijn ervaring: 1e was spoedkeizersnede toen na er na 18u al wel enkele uren volledige ontsluiting was, maar baby die sterrenkijker lag, maar niet wou indalen. Veel bloed verloren tijdens de ingreep en moeizaam herstel achteraf. Ik wou graag een VBAC. Sowieso wou ik dat graag meegemaakt hebben, maar ik had ook geen zin in opnieuw het herstel van een keizersnede en ik wou vooral mijn eerste zoontje kunnen blijven tillen. Maar ik wou zeker níet opnieuw zo'n situatie als de eerste keer. Het leek wel het slechtste van beide werelden: wel dat hele proces van bevallen doorlopen, maar niet tot het einde geraken en dan nog moeten herstellen van den serieuze buikoperatie. Uiteindelijk met mijn gynaecoloog tot een soort 'tussenoplossing' gekomen. We hebben een keizersnede ingepland op 40+3. Niet te laat omdat een grote baby de kans dat VBAC zou lukken nog zou verkleinen. Niet te vroeg om de baby toch een kans te geven om zelf te komen. Als de bevalling spontaan zou starten, zouden we het goed opvolgen en niet opnieuw helemaal tot het gaatje gaan. Als het opnieuw moeizaam zou verlopen, zouden we nu sneller overgaan tot een keizersnede. Op 39+3 begonnen mijn ontsluitingsweeën spontaan. Ontsluiting vorderde helaas opnieuw heel erg traag en baby bleef opnieuw heel erg hoog zitten. Op een 8cm heb ik deze keer eigenlijk zelf beslist dat het genoeg geweest was en heb ik gevraagd om over te gaan tot een keizersnede. Dat hebben ze vervolgens ook gedaan. Alles samen heeft het opnieuw 14u geduurd, maar het voelt helemaal anders omdat ik zelf de regie in handen gehad heb. Het herstel verliep deze keer véél vlotter. Maar het gemis van nooit een vaginale geboorte meegemaakt te hebben zal er wel altijd blijven. Maar ik ben wel blij met hoe we het aangepakt hebben en hoe het uiteindelijk gelopen is. Ga goed in gesprek met je gynaecoloog en volg vooral je eigen gevoel. Weet dus ook dat er ook zulke soort 'tussenoplossingen' mogelijk zijn. Succes met je keuze!

Ja herkenbaar. Ik heb aangegeven dat ik mijn eerste bevalling dus ook een spoedkeizersnede als traumatisch heb ervaren ze hebben me aangemeld bij de pop poli. Ik word heel netjes begleid. Intake van de verloskundige van het ziekenhuis. Goeie controle gynaecoloog heel mijn verhaal kunnen doen en beide scenarios besproken het liefst wil ik ook graag vbac maar niet meer tot het uiterste ik heb 2uur persweeën gehad. Dat nooit meer. Dus mocht het te lang duren dan gaan we over op een keizersnede wat ook al besproken is hoe en wat. Het liefst natuurlijk maar mocht het anders lopen geen lange uitdrijving zonder enig vordering. Je kan dit echt goed en uitgebreid bespreken! Zeggen wat je prettig vind. Er is zoveel mogelijk. Zowiezo bij een tweede keizersnede wachten ze niet zo lang want je hebt het litteken al. ze willen het natuurlijk zolang mogelijk natuurlijk proberen maar bij een tweede keizersnede is de keus alweer anders.

Ik heb ook voor dit dilemma gestaan en het was in eerste instantie echt een moeilijke keuze. Waar doe je goed aan? Hielp ook niet dat de verloskundige van een praktijk vaak harder/eerder aanstuurt op een VBAC dan de gyn of verloskundige van het ziekenhuis. Ik had dus inderdaad tegenstrijdig advies, in het ziekenhuis zeiden ze dat een geplande keizersnede het best zou zijn in mijn situatie (maar mijn keuze natuurlijk), de verloskundige van mijn praktijk stuurde juist aan op een VBAC (maar niet heel erg pusherig ofzo). Je moet je bedenken dat je *niet* kiest tussen een vaginale bevalling of een keizersnede, maar tussen de kans om vaginaal te bevallen, met kans op een spoedkeizersnede als het niet lukt, of een gegarandeerde geplande keizersnede. Niemand kan je garanderen dat je vaginale bevalling lukt. Het beste is om bij het ziekenhuis goed door te vragen over wat je kansen zijn, want afhankelijk van de reden dat het bij de eerste bevalling niet lukte kan dit enorm verschillen. Bij sommige vrouwen is het 85% dat het wel gaat lukken, de tweede keer, bij sommige vrouwen is het maar 60% of minder. Niet vorderende/te zwakke weeën is volgens mij een oorzaak waarbij je kansen de volgende keer ook minder goed zijn, maar overleg dat vooral met een arts. Bij mij was de kans ongeveer 2/3e (66%) op een succesvolle VBAC. Ik heb er uiteindelijk toch voor gekozen om het te proberen, al dacht ik voor dat gesprek in het ziekenhuis dat ik een geplande keizersnede wilde. Ik wilde vooral, net als jij, dat uitputtingsscenario niet nog een keer. Ik had zelf ook te zwakke weeën en uiteindelijk een niet-vorderende uitdrijving. Na ruim 2 uur persen werd het een keizersnede, reden voor het niet vorderen onbekend. Ik heb zo'n lang en moeizaam herstel gehad, ik was er fysiek echt helemaal aan onderdoor. Dat laatste wilde ik vooral voorkomen. Maar uiteindelijk kan niemand je vertellen hoe het de tweede keer loopt. Zelf wilde ik vooral niet opgeven dat ik toch zo'n 'droombevalling' kon hebben waarbij ik na een paar uurtjes weeën en een paar keer persen mijn kind in handen zou hebben, alles op eigen kracht. En ook bij mij speelde het mee dat we graag meer dan twee kinderen willen en dat ik definitief een begrenzing zou hebben aan het aantal kinderen dat we kunnen krijgen (maar dat is in principe 4 hoor, dus tenzij je 7 kinderen wilt zou dat eigenlijk niet zó zwaar mee moeten wegen). Dus wij hebben veel afspraken gemaakt. Dat kan namelijk ook, je kunt allerlei voorwaarden stellen en als die overschreden worden, dan ga je alsnog over op keizersnede. Voor mij was 'op eigen kracht' echt een voorwaarde, dus geen opwekkers, geen inleiding, mijn lijf doet het deze keer zelf en anders gebeurt het niet. Ook werd er alvast een keizersnede ingepland net voor de 42 weken mocht het niet vanzelf op gang komen. En als het dan op het eind bij het persen toch weer niet vordert, dan geen gesjor, geen vacuumpomp, dan gelijk een keizersnede. Ik was namelijk bang dat ik een of andere fysieke oorzaak heb dat mijn eerste er niet uit wilde en als er dan met geweld doorgeramd zou zijn, dat mijn kind beschadigd zou raken (dat heeft de arts mij toen ingefluisterd en is de reden dat ik toen een keizersnede kreeg). En precies zo is het gegaan. Bevalling is vanzelf op gang gekomen, ik heb op eigen kracht volledige ontsluiting gekregen. En bij het persen ging het toch weer, zonder zichtbare oorzaak, mis. Geen vordering. Na een uur voelde ik die totale uitputting weer opzetten en heb ik aangegeven dat het klaar was. De arts is toen in discussie gegaan dat ze dacht dat het best wel kon als ik nog een uur door ging. Dat heb ik afgekapt. Nee is nee. Uiteindelijk, gek genoeg, super tevreden met hoe het gelopen is. Ik dacht dat dit mijn doemscenario zou zijn maar achteraf ben ik heel blij geweest met mijn keuze. Ik heb toch voor mijn gevoel zo'n magische bevalling op eigen kracht meegemaakt samen met mijn partner, op het laatste stukje na. En ik weet dat het de eerste keer ook niet gelukt zou zijn als ik andere keuzes had gemaakt (dat vrat ook wel eens aan me). Het gaat bij mij gewoon niet. En omdat ik het heb afgekapt toen ik mezelf uitgeput voelde raken is het herstel ook duizendmaal beter. Ik deed na een paar weken alweer alles (duurde de eerste keer maanden) en zit goed in mijn vel.

Nog een kleine toevoeging: ik zou overleggen over hoe ze de keizersnede uitvoeren. Als er geen sprake is van hoge nood hoeven ze je namelijk helemaal niet op een aparte kamer te leggen van je kind, of je onder volledige narcose te brengen. Beide keren dat ik de keizersnede heb gehad zette ze gewoon een ruggenprik op de OK zodat ik geen pijn voelde, en heb ik de operatie zelf helemaal bewust meegemaakt. Beide keren kreeg ik op de OK nog terwijl ik gehecht werd mijn kind al op de borst gelegd, en beide keren kwamen man en kind meteen nadat ik naar de uitrustkamer was gereden achter me aan en bleven bij me tot ik naar onze kamer ging. Ik was beide keren hooguit 5 minuten zonder kind. En dit betrof een ongeplande keizersnede.

Wat fijn om jullie ervaringen te lezen. Dank daarvoor! Ik lees bij iedereen dat er bij de gynaecoloog dus echt geluisterd wordt en er veel ruimte is voor je eigen inbreng... die eigen inbreng moet ik dan n.a.v. het eerste gesprek nog maar eens over nadenken want het is nogal wat zo'n "keuze." Toch ben ik blij te lezen dat er positief gekeken wordt op een tweede keizersnede. Dat biedt hoop

Ik zit met precies hetzelfde dilemma, onze verhalen lijken behoorlijk op elkaar.. ook 40u weeën, geëindigd op 5cm ontsluiting.. Helaas scheurde mijn baarmoeder uit in de keizersnede en heb ik daarna 3uur op de ok gelegen om te hechten en eindigde ik heel ziek op de ic... Je kunt je voorstellen dat ik mega opzie tegen opnieuw een (geplande) keizersnede. Maar het scenario VBAC proberen en dan alsnog spoedkeizersnede is nog minder aantrekkelijk omdat de kans op exacte herhaling nog groter is.. Daarbij speelt ook mee dat mijn man het liefst een geplande keizersnede heeft, in de hoop dat dat rustig gaat verlopen en hij niet alle stress die hij toen voelde opnieuw moet doormaken. Wat ik ook goed begrijp, maar het is wel mijn lijf waar evt weer in gesneden wordt.. Wij hebben net als jij binnenkort een eerste afspraak bij de gyn. Heel benieuwd hoe ze mijn kansen inschatten en hoop heel erg dat we er toch op uitkomen dat ik een VBAC mag proberen (hoe spannend ook..)

Ik had bij de eerste een spoedkeizersnee onder narcose, wel gelijk aan het begin van de inleiding, dus had amper weeën gehad. Ik denk dat hierdoor het herstel van de keizersnee al makkelijker ging, dan als ik er al een hele bevalling had op zitten. Zelf ben ik nu ook zwanger van de tweede en heb deze moeilijke keuze. Nu is onze kinderwens misschien ook nog niet klaar, maar meer dan drie kinderen zie ik ons niet hebben. Dus daarin belemmerd de keuze niet, want in principe mag je 4 keizersnedes hebben. Daarbij heb ik ook juist iemand in mijn omgeving die na de tweede natuurlijke bevalling iets aan haar buikwand had en daardoor niet meer zwanger mag worden. Dus zelfs bij een natuurlijke bevalling kan er iets gebeuren, waardoor dat niet meer lukt. Zelf heb ik bij 16 weken met de verloskundige in het ziekenhuis mijn eerste oriënterende gesprek gehad. Daarin stond de keuze helemaal vrij. Ik werd echt geen enkele kant op gepusht. Ze gaf toen aan dat ik 75% kans had dat een vbac goed zou gaan. En ook dat ze bij een geplande keizersnee er ook een feestje van maken, want het is iets moois. Dit gesprek was alleen best vroeg en ondertussen heb ik weer de diagnose zwangerschapsdiabetes en was mijn baby bij de 20 weken echo groot. Bij de groei echo erna viel het mee en volgende week heb ik weer een groeiecho. Daarna word ik pas weer naar het ziekenhuis door verwezen. Mijn verloskundige snapte wel na mijn eerdere ervaring dat ik meer naar een geplande keizersnee neig. Ik wil zelf niet meer ingeleid worden. Wil wel een datum voor een geplande keizersnee afspreken. Maar al het toevallig daarvoor natuurlijk begint, zou ik denk ik de optie willen open houden adhv hoe ik mij op dat moment voel. Want ik heb dus helemaal geen ervaring met bevallen, dus weet niet zo goed hoe ik mij daarbij voel. Dus wil het dan op dat moment zelf beslissen. Ik ga dit dus over een paar weken met de gynaecoloog overleggen. Ook wat echt mijn mogelijkheden nu nog zijn met mijn zwangerschapsdiabetes.

Mijn situatie is iets anders, maar ik sta voor dezelfde keuze. Bij mijn zoontje braken mijn vliezen met 34 weken en begonnen ook al snel de weeën. Hij lag in stuit en in een weeënstorm moest ik beslissen hoe ik wilde bevallen (natuurlijk vs keizersnede). Heb ivm vroege termijn in combinatie met stuitligging gekozen voor een keizersnede (voor zo ver ik nog echt kon nadenken in mijn weeënstorm). Achteraf bleek dat mijn zoontje vast zat achter een groep buikspieren, die hebben ze moeten doorknippen om hem er tijdens de keizersnede uit te kunnen krijgen (met 2 man sterk hem eruit trekken zonder knippen buikspieren lukte nml niet). Ik ben er dan ook van overtuigd dat een natuurlijke bevalling me nooit was gelukt. Ben nu 20 weken zwanger van nr 2 en heb deze week gesprek gehad met gynaecoloog over de bevalling. Slagingspercentage natuurlijke bevalling is in mijn geval 75%, bij inleiden 65% en bij grote baby 65%. Mijn zoontje was groot dus vandaar ook naar dat percentage specifiek gevraagd. Ik heb al voor mezelf besloten dat ik natuurlijk wil proberen als het kindje een normale ligging en grootte heeft. Bij een stuitligging ga ik sws voor een keizersnede. Bij een grote baby twijfel ik nu nog een beetje. Hetzelfde geldt voor inleiden, vind ik nu ook nog lastig te zeggen. Maar als alles ‘normaal’ is, wil ik het sowieso natuurlijk proberen. Ik ga met 32 weken terug naar de gyn om nogmaals te kijken wat ik wil. Dit omdat er dan meer bekend is over de ligging (al heb je uiteraard geen garanties met 32 weken) en de grootte van de baby. Maar vooralsnog voel ik me prima bij mijn huidige keuze om bij een stuitligging in ieder geval voor een keizersnede te gaan. Ik weet zeker dat ik mijn zoontje hier veel leed mee heb bespaard, dus zou het zo weer doen 👍🏻

Wat een bizar verhaal ook! Ik ben enorm benieuwd ook wat je aangeraden wordt. Mijn partner vertelde laatste dus pas - na ruim3 jaar - hoe heftig hij het allemaal ervaren heeft. Dat is nu ook iets waar ik me toch mee bezig houdt en bij de keuze laat meespelen

Ja heel bizar.. dus koste wat het kost dit verhaal voorkomen, dat is het allerbelangrijkste voor ons allebei! Ik ben nu 18wk en heb over kleine 2 weken een eerste afspraak in het ziekenhuis. Ik zal je op dr hoogte houden! Wanneer mogen jullie voor de eerste afspraak?

Wij krijgen bij onze volgende verloskundige controle eind deze maand de doorverwijzing. Nog even geduld hebben dus. Maar ben erg benieuwd! Ondertussen zelf ook al goed aan het nadenken nav de ervaringen hierzo dus enorm hulpvol!

Hier ook de keuze.. vorige bevalling na moeilijk vorderende ontsluiting, sterrenkijker en mislukte vacuümpomp een spoedkeizersnede. Staan nu dus ook voor de keuze. Over 2 weken 1e telefonisch afspraak met de gynaecoloog. Mn man heeft de vorige keer als erg heftig ervaring, mede doordat onze zoon een moeilijke start had en gereanimeerd/beademt moest worden. Hij wil nu sowieso een geplande keizersnede. Hier neig ik ook naar, mede door zijn ervaring en doordat de ziekenhuizen hier op 30/40min vandaan liggen. Wil wel het gesprek met de gynaecoloog afwachten.

Moest hij gereanimeerd worden omdat ze te lang gewacht hadden of door de vacuüm?

Ik vond het ook een moeilijk dilemma, maar ben toch voor een VBAC gegaan en dit is gelukt. Ik vond het idee dat het litteken in mijn baarmoeder kon scheuren wel angstaanjagend en heb daar tijdens de bevalling ook veel aan gedacht. De weeen deden op die plek ook enorm pijn en ik denk dat ik mede door de angst niet echt in een goeie bubbel kon komen. Toch ben ik heel blij dat een vaginale bevalling is gelukt.

Nooit bedacht dat het daar meer zeer kon doen eigenlijk. Zat er een lange tijd tussen de bevallingen? Ik denk dan de kans dat het scheurt is 0,1% zo weinig. Ik zelf vind dat dan ook net geen operatie waard als dat het enige is waar je nog rekening mee hoeft te houden.

Nee ik ook niet! Ja er zat heel lang tussen de bevallingen.

Oh en om antwoord te geven op je verdere vragen TS: Ik koos voor een VBAC, omdat ik heel graag een vaginale bevalling wilde meemaken. Ik wist dat ik er anders mentaal veel last van zou krijgen. Ook leek het me beter voor de baby (als het verder een ongecompliceerde bevalling is natuurlijk). De kans dat het zou lukken werd bij mij ook bovengemiddeld hoog ingeschat dus dat gaf mij wel moed.

Ah oke. Ergens wel logisch maar gek dat dit nergens benoemd werdt misschien ook afhankelijk of je rug of buik weeën hebt. en dan snap ik de angst ook wel weer voor het scheuren ja!

Soortgelijke situatie. In november 2020 bevallen met een spoed keizersnede van onze dochter, dit na een bevalling van 42 uur en 2 uur persuade. Ze kwam niet verder mijn bekken in en omdat het niet meer lekker met haar ging is ze gehaald. Ik vond persoonlijk de spoed keizersnede best heftig. Ik was kapot en kreeg er maar weinig van mee, hierdoor na afloop lange tijd last gehad van het gevoel dingen ‘gemist te hebben’. Afgelopen aug 2023 met een geplande keizersnede bevallen van een gezonde zoon. Wilde heel graag een vbac, maar vanwege ongunstige factoren (vorige bevalling waarbij dochter niet indaalde), zoon die tijdens deze zwangerschap ook niet indaalde, werd steeds gestuurd op een geplande keizersnede. Hier aanvankelijk veel verdriet van gehad vanwege grote wens voor vbac, maar uiteindelijk echt super blij mee! Alles helder meegekregen, regie lag itt vorige bevalling geheel bij mij en mijn vriend. Ons zoontje werd na de geboorte na snelle controle meteen bij mij op m’n borst gelegd. Ook de dagen erna bewust heel veel rust genomen en zoveel meer kunnen genieten van de kraamperiode. Heb ook niet het gevoel gehad dat ik gefaald heb oid. Mijn bekken blijkt te smal en ik vind dat ik een goede keuze heb gemaakt om onze zoon gezond geboren te laten worden. Ben er dus heel trots op 😄