Verdrietig, last van veel kwaaltjes

Hoi, wat super rot! Ik vond de eerste maanden ook vreselijk en had en heb ook van alles last. Het is denk ik maar net je verwachting, ik wist al wel van vriendinnen om me heen dat het echt geen pretje was. En heb helemaal geaccepteerd dat ik super moe ben, alles zeer doet en ik niet kan werken (ik heb ook long covid). Sinds week 22 vind ik het zwanger zijn pas leuk. Ik ben nu 31 weken en voel hem veel bewegen, dat vind ik heel gezellig en ik voel me nu ook blij en verliefd. Ik denk dat dat wel voor veel zwangeren geldt die een zware eerste helft hebben, nog even volhouden :). Het beeld van hoe bijzonder het is etc is toch vooral gebaseerd op die laatste maanden met een grote buik, en dat is in het begin echt anders. Sterkte mop 😘💪🏼

Onthoud dat vrouwen vaak automatisch zeggen dat alles goed gaat en zelf als iemand vraagt hoe het gaat dan vertel ik ook liever iets positiefs dan zeggen dat ik me zo ellendig en misselijk voel. Sommigen vrouwen hebben 0 opmerkelijke kwaaltjes tijdens de zwangerschap, sommigen hebben HG en gros van de vrouwen zit er tussen en de een zal langer en meer last hebben dan de ander maar alles is normaal. Er zullen op dit monent honderden of duizenden vrouwen zwanger zijn en zich exact zoals jij voelen. Het komt op een gegeven moment goed

Dank je wel! Dat helpt 😘 ben benieuwd! Hopelijk over een paar weken beter🥰

Hoi.. heel vervelend.. Ik had zelf geen klachten. Maar ook geen roze wolk hoor. Deze is wat mij betreft overrated. Nu 29 wkn zwanger en die roze wolk slaat mij over.. laat je niet gek maken😉

Dit had/heb ik ook hoor. Was tot 14 weken ook extreem moe en was de hele dag aan het kokhalzen. Het was een opluchting toen dat voorbij ging, daarna voelde ik me vrij normaal. Maar meer dan neutraal voelde ik me dus niet, het was nog steeds geen uitgesproken genot of roze wolk. Daarna kwam ook al snel bekkenpijn, en toen ik de kleine begon te voelen kreeg ik er heel snel harde buiken van. Eigenlijk was er altijd wel iets dat me lichamelijk dwarszat en waardoor ik dus altijd moe was en niet echt genieten kon. Ondertussen ben ik 37+4 en ik accepteer maar dat ik zwanger zijn gewoon niet leuk vind. Ik ben wel dankbaar voor de ervaring, maar daar houd het toch echt mee op. Misschien niet fijn om te horen, maar staar je ook niet blind op 'die fijne 2e helft'. Ik heb echt lang zitten wachten tot het leuk werd, en dan is het dubbel zo deprimerend als je merkt dat je piek al voorbij is en alles alweer zwaarder wordt... Het helpt mij trouwens wel wat om ook toe te geven dat ik fysiek niet veel aankan en dus mijn partner veel voor me laat doen. Daar kan ik ondertussen wel van genieten 😅

Ik ben 19 weken en mij valt t fysiek ook best tegen allemaal. Wat mij enorm helpt is het niet leuk hoeven vinden. Ben superblij en dankbaar met het kindje op komst, maar zwanger zijn is tot nu toe niet iets waar ik me fijn bij voel. Dat accepteren scheelt voor mij al de helft. Net als dat ik hier las van meer mensen dat ze gek zijn op hun kindjes, maar zwanger zijn helemaal niets vinden. En verder fysiek echt helemaal toegeven/overgeven aan wat mijn lijf nu aangeeft. Sterkte!

Meid ik ben nu ondertussen 36 weken zwanger en ik zei nog tegen mijn man, wat heb ik nu eigenlijk genoten? Gewoon niet. Ik vind de kwaaltjes dit keer vervelender dan bij m’n eerste zwangerschap, terwijl ze op hetzelfde neerkomen. Wellicht omdat ik ouder ben? Maar ik ben njet vermoeider ofzo. Ik jank wel om iedere scheet die dwars zit en voel mij een gigantische aansteller. Ik weet het “gezeur” van mezelf wel te beperkten tot binnenhuis haha. Maar je bent niet alleen!

Heel herkenbaar hoor. De eerste weken was ik vooral moe en ik was blij toen dat minder werd rond 12 weken. Toen kreeg ik al vroeg in de zwangerschap te horen dat ik weer zwangerschapsdiabetes heb en meteen aan de insuline moest. Rond die periode kreeg ik ook al de eerste bekkenklachten. Met 18 weken ben ik goed ziek geworden van corona. Het heeft me een paar weken geduurd om te herstellen. Helaas is mijn bekkeninstabiliteit daardoor wel al snel erger geworden. Ik ben daarom eerder gestopt met werken en dat heeft wel iets geholpen. Ik hoopte dan ook dat ik de laatste weken een beetje kon gaan genieten. Ik ben nu 34 weken en ik zit al bijna een week met een peuter en kleuter die de griep hebben. En vandaag ben ik door mijn rug gegaan, waardoor ik niet meer rechtop kan staan. Ik moet nog vier weken, voordat ik word ingeleid en ik kan niet wachten tot die voorbij zijn. Oh en dan vergeet ik nog dat ik al 8 maanden een hormonaal wrak ben.

Ik ben 21 weken en vind het een hel.. het begon bij mij ook met ziek en misselijk zijn.. sinds dat weg is ben ik iedere dag standaard uitgeput.. kan niet veel meer.. werken doe ik al weeeeeeken niet meer en voel me regelmatig opgesloten in m'n huis en m'n lichaam! Mijn dochter van 16 maanden is gelukkig een engel en ze is super happy ondanks alles.. maar af en toe denk ik waar ben ik hemelsnaam aan begonnen.. alles is bij mij ook gecheckt en met de baby en mij gaat het gezien de omstandigheden goed.. (gelukkig!) Mijn volgende en laatste hoop is de medisch psycholoog waar ik donderdag m'n eerste afspraak heb.. omdat ik mezelf een beetje aan het verliezen ben.. Dus ik snap je.. en aan de verhalen te lezen zijn we absoluut niet de enige die het soms gewoon kut vinden.. 🤣🤣🤣🤣 Dikke knuffel❤

Zwangere vrouwen klagen niet genoeg. Dat zouden we met zn allen meer moeten doen. Ik dacht ook altijd dat misselijkheid het enige kwaaltje was. Dankjewel hollywood. Inmiddels ben ik 6 weken geleden bevallen van een fantastisch zoontje. Ik heb vele kwaaltjes gehad, maar heb het niet als zwaar ervaren. Klagen heb ik bijna nooit gedaan, alleen tegen mijn man. Die heeft veel moeten aanhoren :) probeer ondanks de kwaaltjes toch stil te staan bij het wondertje wat jij creert. Dat hoeft geen roze wolk te zijn, misschien af en toe een roze bril. Xx

Dank je wel iedereen, heb even de hele middag “lekker” gehuild, is het maar eruit, jullie ook allemaal sterkte! ❤️❤️❤️

Heel herkenbaar! Momenteel 25+4 zwanger en ook nog niet echt kunnen genieten. Heb een HG zwangerschap dus erg misselijk en nu ook nog positief getest op Corona, met veel benauwdheidsklachten. 2 vriendinnen hebben nergens last van , heel fijn voor hun maar soms kriebelt het als ik dat hoor wel een beetje van jaloezie 🙈

Misselijk, geen eten binnen kunnen houden, geen eetlust, smaak van ijzer in de mond, moe, jeuk, nachtmerries, aambeien, vaginale schimmel en ergste van alles; nierstuwing (zo pijnlijk!!), maar wat is zwanger zijn toch fantastisch! Het getrappel in mijn buik voelen en ik vergeet alles. Het is ook maar een kwestie van hoe je het bekijkt en je eigen mindset. Zwanger zijn is zo bijzonder dat ik helemaal nergens over wil klagen.

Hier zwanger van onze vierde en nog nooit genoten van zwanger zijn. Ik vind het heel speciaal en ben ontzettend dankbaar, maar genieten? Nope! Als mensen mij zeggen, geniet ervan, geef ik altijd eerlijk antwoord dat ik echt niet geniet.

Ik vind zwanger zijn ook niet leuk hoor. Vanaf week 6 in de ziektewet. Geregeld in het ziekenhuis en aan het infuus. Toen de misselijkheid eindelijk minder was, was ik continu moe, als ik s ochtens na het opstaan gedoucht heb wou ik direct wel weer naar bed. Ook dat wordt nu langzaam steeds beter, maar nu begint mn bolle buik steeds meer in de weg te zitten. Dus genieten? Nee. Maar ik kijk wel uit naar de komst van ons kindje. Ik probeer wel te genieten van alle dingetjes er omheen; uitzet bij elkaar sprokkelen, geboortekaartje ontwerpen, kleertjes wassen etc.

Hoi wat naar dat je je zo voelt!! Ik heb nu zelf 8 weken zwanger en extreem moe, daarnaast steeds zo'n gevoel van misselijk zijn maar niet hoeven te spugen, tot nu toe, en dan ook nog alles waar ik me zorgen over maak... eerste afspraak verloskundige meteen een hoge bloeddruk. Het is helaas niet altijd leuk en fijn om zwanger te zijn... weet dat je niet alleen ben in het niet goed voelen en dat het heel normaal is dat het niet altijd leuk is!! Probeer van de goede momenten extra te genieten en het is het straks allemaal waard!! Al heb je dan ook van die momenten: waarom vertellen mensen dit niet van te voren??! 🤣 Even spuien mag altijd!! X

Hej Kayla0908, erg vervelend en jammer om te horen… maar… zoals anderen al aangaven je bent niet de enige en ik ben er ook 100% van overtuigd dat velen niet eerlijk zijn over hoe het gaat, dit kan om meerdere redenen het geval zijn. Ik heb vooral voorgaande weken veel last gehad van irreële angsten voelde me daar heel ongelukkig en angstig over! Ik voel me nu door professionele hulp iets beter maar ik heb ook geaccepteerd dat niet elke dag een 10 zal zijn (misschien geen een dag voorlopig) en het al een super dag is als het een 6 is. Velen vertellen niet echt hoe zij zich voelen. Op mijn werk is ook alles rozengeur en maneschijn als iemand naar mijn zwangerschap vraagt. Bekenden die ik niet vaak zie ook hetzelfde verhaal er zijn denk ik altijd maar een paar mensen dichtbij tegen wie je eerlijk bent (ik in ieder geval) en zelfs dan denk ik soms achteraf ach had het misschien anders moeten aanpakken. Maar je mag voelen wat je voelt en je bent zeker niet de enige we lopen trouwens beetje gelijk ik ben nu bijna 19 weken! Ik hoop dat het beter gaat en dat je soms toch kan “genieten” van de betere dagen. Het helpt soms ook om de positieve dingen voor jezelf op te schrijven en dat terug te lezen 💖. Krijg je wel energie van babyspullen kopen etc? 😊