Verloop van een opgewekte miskraam

Hi, mijn verhaal is erg vergelijkbaar. Heb 3x medicatie gehad en uiteindelijk toch nog een curretage gehad omdat mijn baarmoeder nog steeds niet schoon was. Al met al ben ik 9 weken bezig geweest om helemaal schoon te geraken. Je lichaam en je psyche hebben gewoon tijd nodig om alles te verwerken en neem die ook maar goed!

Ik heb de medicijnen ook als zeer heftig ervaren. Bij mij hebben de krampen, met soms een tussenpauze van max 1 uur, tot 5 dagen aangehouden. Ik kon niet meer lopen, staan, zitten, liggen. Echt helemaal niets. Inderdaad kan je deze niet zomaar weg puffen. Het ging bij mij ook snachts door. Na 5 dagen heb ik het ziekenhuis gebeld en mocht ik op controle. M'n baarmoeder was helemaal schoon en de gynaecoloog zei ook tegen me dat dit niet normaal was dat het zo lang aan hield. Ik heb een lichte vorm van morfine mee gekregen en deze heb ik nog ruim een week genomen om überhaupt te kunnen slapen snachts. Het bloeden heeft bij mij aangehouden tot na de volgende menstruatie. Ik hoop dat je baas alsnog begrip voor de situatie kan opbrengen, de mentale nasleep is ook nog heftig.. belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen! Ik wens je heel veel sterkte!🌟

Bedankt voor je reactie, ik vind het fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Deze miskraam heeft een grote impact op me en heb erg de behoefte om de verhalen van anderen te horen. Er is zo weinig informatie over te vinden. Overal lees ik een gemiddeld verloop en dat is heel anders dan hoe ik het ervaar. Vandaar dat ik mijn verhaal hier plaats Nogmaals dank

Bedankt voor je reactie, doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben, ik dacht echt dat er iets mis met me was. Maarja als het niet oke was dan had de gynaecoloog daar ook wel op gehandeld. Elk lichaam werkt natuurlijk anders, dat blijkt wel. Het is fijn om andere verhalen te horen zo voel je je niet zo alleen. Bedankt, ik geef het de tijd. Morgen zal mijn baas weer bellen en ga ik aangeven dat ik graag een gesprek wil met de bedrijfsarts en verder wil ik ook niks meer bespreken met haar, ik heb het al moeilijk genoeg. Nogmaals dank voor je verhaal.

Ja begrijp ik, ik vond het ook heel lastig om mee om te gaan en helemaal als je nog opmerkingen krijgt: 'Volgende keer gaat het vast wel goed'. En ook boos op m'n lichaam, kan niet eens zwanger blijven en dan ook nog niet eens het zelf allemaal verwerken. Heel veel, ongegronde, verwijten en dat duurde even voordat ik dat kon inzien. Wat wij ook hebben gedaan is een mooi houten doosjes besteld met zijn naam erop (wij waren overtuigd dat het een jongen zou zijn) en daar hebben we de spulletjes die we al hadden gekocht voor hem in gedaan. Dat kistje staat op onze slaapkamer en zo is het kindje er toch een beetje bij. Ik vond het heel prettig voor de verwerking. Heel veel sterkte met alles!

Hoi, ik heb door de medicijnen kantje boort gelegen voor 1 hele week en kan me er ook eigelijk niks meer van herinneren.. weet alleen wat mijn vriend, de artsen en mijn moeder mij vertelt hebben. Heb alsnog 2x curratage gehad en ben nu gelukkig weer zwanger. Morgen 2e echo omdat ik ook endometriose heb en mijn laatste missed abortion zo verkeerd ging.. was wss al gaan ontsteken in mijn baarmoeder en mijn lever was er zelfs heftig door ontstoken geraakt..

Heb trouwens ook ontzettend veel bloed verloren. Een heel spoor en alles zat vol. Het bleef eruit lopen alsof de kraan open stond en toen braken mijn vliezen ook nog tijdens de rit naar het ziekenhuis

Ja heel heftig allemaal he. Ik krijg ook veel reacties, van " je bent niet de enige" en " wie weet waar het goed voor is" "Wees blij dat het nu is gebeurd en niet later" " wees dankbaar je hebt al 2 kinderen" Al deze reacties halen me alleen nog maar meer naar beneden. Zijn allemaal dingen die ik helemaal niet wil horen. Ik ben ook heel dankbaar dat ik 2 kinderen heb. Deze zwangerschap was heel erg gewenst en ben er kapot van dat het mis is gegaan. Precies wat je zegt, vele ongegronde verwijten, dat voel ik ook. Ik verwijt het mezelf ook dat het vruchtje niet heb kunnen herkennen toen het eruit kwam, ik wilde het namelijk eruit halen om te begraven, maar ik zag het gewoon niet, er kwam zoveel uit. Ik heb het uiteindelijk met een brok in mijn keel doorgespoeld. Voelt zo raar. De verloskundige zegt ook tegen me dat ik niks verkeerd heb gedaan en dat ik het mezelf niet kwalijk mag nemen, maar toch doe je dat. Doordat ik al 3 weken op en af weefsels verlies heb ik ook het gevoel dat ik het niet kan verwerken. Ik word er elke keer weer aan herinnerd dat het mis is gegaan. Dat is inderdaad een heel fijn idee om een gedenk kistje te maken. Zo heb je het kindje toch een soort van bij je. Dat lijkt me ook heel fijn. Bedankt dat je dit met me deelt.

Dat is wel heel erg heftig, jeetje.. Dat lijkt me een enorme shock voor de jou en de mensen om je heen. Gelukkig dat het goed met je is afgelopen. En wat fijn om te horen dat je nu weer zwanger bent. Ik wens je een hele fijne en gezonde zwangerschap toe Groetjes Angelique

Was ook erg heftig. Ben erna ook helemaal psychische ingestort omdat toen het besef pas kwam dat ik kantje boord lag.. ze stonden met reanimatie kar al om de hoek klaar wat zelfs mijn vriend pas toen t goed ging tehoren kreeg omdat het voor hem ook al een te grote shock was. Toen ik lichamelijk weer wat aan t opknappen was kwam die shock dus pas. Morgen 2e echo maar ben zo bang.. niet zozeer dat t niet goed zit maar dat mocht t weer mis zijn ik weet hoe mijn lichaam hierop reageert

Dat kan ik me heel goed voorstellen, dit is ook niet niks wat je hebt meegemaakt. Ik wens je heel veel goeds voor voor morgen en dat je dit niet meer hoeft mee te maken.

Ik heb 3x achter elkaar een missed abortion gehad bij 6,8 en 11 weken. Allen opgewekt met medicatie omdat het niet vanzelf kwam. Eerste ging best voorspoedig maar was totaal niet voorbereid op de pijn. Gynaecoloog zei menstruatie achtige krampen maar ik viel bijna flauw van de pijn en had echt soort weeen. (En heb best een hoge pijngrens). Was daarna we meteen alles “kwijt” en dus schoon. Maar voelde net zoals jij omschrijft. Die pijn was zo hevig, heeft bij mij toen ook 5 uur aangehouden. Daarna kwam de vruchtzak in z’n geheel eruit. 2e keer ook medicatie gehad en minder pijn gehad maar de vruchtzak was in m’n baarmoeder gescheurd en uiteindelijk heb ik nog heel lang met restweefsel rondgelopen. Na 6 weken alsnog een curretage. Dat is me uiteindelijk heel erg meegevallen maar de nasleep was zo ontzettend lang deze keer. Uiteindelijk ruim 3 maanden bezig geweest vanaf het ontdekken dat het niet goed was tot aan niet meer bloeden. De 3e keer kwamen we er met 11 weken achter dat het hartje gestopt was net na onze goede echo van 9 weken. Dit keer kreeg ik ook een abortus pil van te voren en daarna nog de vaginale tabletten. Was een nieuwe werkwijze ofzo. Maar ik had toen dus ook nog restweefsel maar net als jij te weinig voor curretage. ze zei toen dat het bij de volgende menstruatie eruit zou komen en dat was ook het geval. Daarna was dus alles schoon. Maar ik heb ook (vooral bij de 2e) veel last gehad van krampen. Ging pas weg toen alles schoon was dus na de curretage en de 3e keer na de eerstvolgende menstruatie. Zolang je nog restweefsel hebt, blijf je waarschijnlijk krampen houden, je lichaam probeert het “op te ruimem/eruit te werken”. Hopelijk knap je snel op zodat je het ook allemaal een plekje kan geven!

Dank je voor je reactie. Het verloop is dus elke keer anders. Maar ik ben dus niet de enige met een moeizaam verloop. Ik weet nu wel dat ik mijn lichaam moet vertrouwen en het de tijd moet geven. Ik heb indd nog steeds krampen. Wat dus betekent dat er nog steeds weefsel in zit. Ik ga morgen aangeven dat ik een bedrijfsarts wil spreken. Iedereen zegt tegen me dat ik de tijd moet nemen, dit is niet niks en ieder lichaam werkt anders. Ik wil het indd ook achter me kunnen laten en het een plekje kunnen geven en hoop dat het gauw achter de rug is. Het valt me echt niet mee.. Wat heftig dat je dit al 3x hebt moeten meemaken, dat is echt niet niks. Nogmaals dank voor je verhaal, ik vind het fijn om erover te praten.

Awh.. wat een sneu verhaal! Sterkte❤️ Toen ik 16 was heb ik een abortus gehad, met medicijnen om een miskraam opgang te helpen. (Geplande miskraam) Het is heel simpel en ik vond het vooral fijn dat je ze lekker thuis kon in nemen. Je hebt 4 tabletjes die moet je vaginaal inbrengen. Na 1/2 uurtjes beginnen de “weeën” opgang te komen. Vergelijk de pijn met 3x de pijn met hevige menstruatie pijn. Daarna begin je langzaam met bloeden, en na een dag is het vruchtje verloren. Daarna bloed je nog flink een paar dagen door. Het is een heel sneu verhaal. Maar ik raad medicijnen aan. Curettage is vaak dan ook traumatisch.

Bedankt voor je reactie, Ik heb indd gekozen voor de medicijnen daar ben ik 3 weken geleden al mee begonnen en nog steeds is mijn lichaam ermee bezig, vandaar dat ik ook mijn verhaal deel. Ik lees overal dat het verloop veel sneller gaat, daar ben ik heel onzeker van geworden. Bij mij gaat het namelijk heel moeizaam. Na de verhalen hier heb ik er wel weer meer vertrouwen in dat het goed zal komen en dat ik niet de enige ben met een langer verloop. We zijn nou eenmaal niet allemaal gemiddeld en het kan altijd anders verlopen. Ik moet het de tijd geven en ga deze week zeker nog rust nemen. Nogmaals dank

Dankjewel ! Ben super zenuwachtig.. om 11 uur afspraak int ziekenhuis 🤞🏻

Oh jaa dat snap ik heel goed, ik zou ook super nerveus zijn..heeel veel succes, yes fingers crossed. Ik hoop dat je terug komt met goed nieuws. ❤

Stomme opmerking van je leidinggevende 😒 Mijn beste vriendin had ook een missed abortion. Opgewekt, veel kramp en bloedverlies. Ging lang door. Uiteindelijk op de ochtend van nieuwjaarsdag met spoed alsnog curretage. Daarna knapte ze op. Maar ze is er echt wel even mee onder de pannen geweest!

Bedankt voor je reactie, Er zijn dus veel meer vrouwen met een lang verloop, ik begrijp niet zo goed waarom daar zo weinig informatie over is. Mijn gynaecoloog zei afgelopen maandag indd ook niet tegen me dat het abnormaal is dat het wat langer duurt. Ze zei alleen je lichaam is er nog mee bezig. Je geduld word op de proef gesteld. Toen ik haar vroeg of ik al kon gaan werken, schudde ze haar hoofd, dat is niet verstandig zei ze. Dus dat gaf ik door aan mijn manager, maar daar veegde ze dus blijkbaar haar kont mee af. En kreeg ik dat commentaar van haar. Ik werk notabene in een zorginstelling dus ik had wel wat meer medeleven verwacht. Ik heb haar vandaag een mail gestuurd dat ik nog niet hersteld ben en dat ik het verdere verloop alleen nog maar met de bedrijfsarts wil bespreken. Ik heb uit goede wil haar op de hoogte gehouden, maar ik weet dat ik dat helemaal niet verplicht ben. Achteraf gezien heb ik daar ook spijt van, dat had me die klap in het gezicht kunnen besparen. Maarja goed, ik probeer het naast me neer te leggen en me alleen nog maar bezig te houden met mn herstel, ik vind het al moeilijk genoeg om dit te verwerken. Ik vind het heel fijn om de verhalen van anderen te lezen, ik voelde me namelijk erg alleen. Nogmaals dank

7 weken ipv 8 weken zoals ik zelf gerekend had. Was 1 cm groot en vorige week 4 mm dus flink gegroeid en was allemaal super. Zagen al de stompjes die de armpjes en beentjes worden over 2 weken intake en dan gaan ze stiekem nog even spieken met echo en over 4 weken termijn met 11 weken🥰