Vernoemen naar overleden oom?

Denk dat het voor het kindje niet perse zwaarte/last meebrengt. Tenminste, zo heb ik zelf nog nooit iemand over zijn vernoeming horen laten zegmaar.. om die reden vind ik het gewoon kunnen hoor. Helemaal als het bv een mooie naam is en past bij de 1e naam van het kindje

Ik zou het zelf heel bijzonder vinden om op deze manier vernoemd te zijn. Ik denk niet aan last, maar eerder aan trots

Hier hadden wij dat ook gedaan als het een jongetje had geweest! Het werd een meisje en die de 2e naam van mijn moeder (combi naam met schoonmoeder) gegeven. Beide overleden. Voor haar misschien minder betekenis dan voor ons maar zo draagt ze altijd een stukje extra mee😊

Juist mooi ❤️

Heel mooi juist!

Wij gaan onze zoon ook vernoemen naar zijn overleden oom; mijn partner zijn broer. Wij gaan de tweede naam van zijn oom zelfs als eerste naam geven. Mijn partner en ik zien het vooral als een mooi symbool en mijn partner vond die naam altijd sowieso altijd al heel mooi. Ik vermoed dat het voor het kind dat is vernoemd niet perse een zwaarte of last met zich meebrengt, omdat het vanaf de geboorte al zo heet. Het hangt er denk ik ook vanaf hoe de omgeving hiermee omgaat/erover praat

Ik vind het juist heel mooi. Hier wordt zoontje zijn tweede naam die van zijn opa die hij helaas nooit gaat kennen. We zullen het wel uitleggen, maar ik denk dat het verder niet perse een last is.

Hier is zoon naar zijn overleden opa’s vernoemd. Hij zal hen nooit kennen maar draagt wel hun naam. Wij vinden het mooi, en niet zwaar.

Zolang het alleen een naam is, zou het geen last moeten zijn. Als er vergelijkingen komen en/of verwachtingen bij de naam dan wel. Zoals vroeger als je de naam kreeg van iemand dat ze verwachtte om ook in die voetsporen te gaan

Ik vind dit super mooi! Juist veel mooier dan een random tweede naam zonder enige betekenis. Wij hebben onze kinderen vernoemd naar onze ouders. Die gaan op een zeker moment ook overlijden. Persoonlijk zou ik zo’n naam juist met trots dragen. Je kan er als ouders voor kiezen om vooral de fijne herinneringen op te halen met je zoontje en niet teveel te focussen op de dood.

Wat naar dat je je broertje bent verloren 😔 Onze zoon heeft als tweede naam de naam van mijn overleden broer. Mijn broer is jong overleden en heeft nooit een gezin kunnen starten. ik vind het zo fijn dat mijn zoon als eerbetoon de naam van mijn broer als tweede naam draagt. Bij ons voelt het goed, ik denk dat het voor onze zoon niet zwaar zal zijn omdat we het ook als fijn uitdragen. Lang verhaal maar wat ik wil zeggen is: kijk wat goed voelt, wij hebben er geen moment spijt van en denken dat het voor onze kleine geen issue is.❤️

Ik snap wel wat je bedoelt met een zwaarte. Mijn vader is bijna 4 jaar terug overleden en we wilde ons zoontje eerst ook naar hem vernoemen. Leek ons ook een heel mooi eerbetoon, maar we hebben ervoor gekozen om het niet te doen. Het voelt voor mij als te zwaar en ik wil niet die vergelijking met me vader of alsof hij een vervanger is ofzo. Maar als jullie ervoor kiezen om het wel te doen vind ik het alleen maar mooi, maar het moet wel echt goed voelen. Jullie moeten erachter staan.

Wij hebben onze zoon zijn tweede naam vernoemd naar onze beste vriend die plots is overleden toen ik hoogzwanger was. Tot nu toe nooit spijt van gehad en alleen maar mooie reacties gekregen(ook van zijn ouders) Hij zelf zal er misschien later weinig waarde aan hechten. Maar voor ons heeft het veel toegevoegde waarde.

Super mooi! Krijg er kippenvel van alleen al om dit te lezen en aan m’n eigen broer te denken. Zou het zeker doen 💙

Juist super mooi dat je dit wil doen! Wij hebben onze dochter als 2e naam de naam van mijn overleden schoonmoeder gegeven. Zelfs ik heb haar niet mogen kennen en vind het super mooi dat onze dochter haar naam mag dragen. Mijn dochter gaan we leren als ze later besef heeft dat ze deze naam te danken heeft aan haar oma en dat ze trots mag zijn op deze naam

Mijn oma is halverwege de zwangerschap van onze eerste dochter overleden. Ik wou ook graag een tweede naam naar haar vernoemen, maar wij hebben dit uiteindelijk toch niet gedaan omdat we andere dierbaren hier niet in tekort wouden doen. Wij herinneren onze dochter er nu met spullen, foto’s en herinneringen aan wat voor een betekenis ze in ons leven had.

Het ligt er maar aan hoe je er zelf in staat. Toen ik jonger was wilde ik een eventueel dochtertje ook naar mijn oma vernoemen maar toen ik ouder werd veranderde dit. Ik begon het ook meer te zien als een soort last die ze met zich mee zou dragen en vond juist dat een kindje een eigen naam verdiende en we hebben het dus ook niet gedaan. Dit is ieder voor zich natuurlijk.

Ik vind het heel ingewikkeld. Ik snap waarom je het zou willen en ik wil ook absoluut niet zeggen dat het verkeerd is als je het doet... Maar ik merk dat ik dit soort vernoemingen liever zou vermijden (itt bijv vernoemen naar een overleden oma). Omdat er toch een associatie van een overleden kindje (denk ik in het geval van je broertje?) of jong volwassene omheen zit. Niet alleen qua bijgeloof, maar ook gewoon dat je ook een stukje verdriet rondom die naam hebt zitten. Dat zou ik m'n kindje niet mee willen geven. Als je het wel doet, zou ik overwegen om het met je ouders (en eventuele broers en zussen) te overleggen. Zij worden door deze keuze ook geraakt en vinden het misschien wel heel onaangenaam. Dat zou ik van tevoren willen weten als ik jullie was en deze keuze wilde maken.

Ik vind het heel mooi. Als onze baby deze keer een jongentje is krijgt hij in de doopnamen de naam van de overleden opa van mijn man. Vind het mooi dat je op die manier toch een naam in de familie 'levend' houdt en toch een soort eerbetoon naar de overleden persoon, maargoed dat ligt voor iedereen misschien ook weer anders.

1 van mijn doopnamen is ook van de overleden zus van mn vader. Ik heb het nooit als zwaar gevoeld. Meer als mooi eerbetoon. Mn zoontje heeft als 2e naam de naam van mn overleden vader.