Volledig ziekmelden? Voelt zo gek

De verloskundige geeft aan dat je veel rust moet pakken, geen stress moet ervaren. Jij geeft aan: ‘voor het eerst in mijn leven zou ik me het liefst volledig ziek melden. Ik maak me zorgen over de gezondheid van de baby en mij’ Het antwoord lijkt me duidelijk. Werk geeft jou op dit moment stress en dat kun je nu niet hebben. Dat je dan nog wel andere dingen kunt doen die geen stress geven, staat daar m.i. los van.

Zoals ik het lees is het een hele zware zwangerschap waarbij je zowel fysiek als mentaal steeds een klap krijgt. Ik lees voldoende redenen om je volledig ziek te kunnen melden. Als je je werk als 'afleiding' wilt gebruiken, zou je die uurtjes kunnen doen, maar dan zou ik de weinige energie die je nog heeft inderdaad liever besteden met een goede vriendin. Succes en sterkte!

Volledig ziek melden! Dit kan zo niet. Een zwangerschap duurt niet eeuwig he, je bent over een aantal maanden dan gewoon weer terug op je werk. Maar nu draait alles om het kindje in je buik, en jouzelf. Daar zou ik nu voor kiezen. En als thuiswerken een optie is, en je wil het, dan zou je dat nog kunnen doen. Maar écht, denk aan jezelf!

Eigenlijk lees ik al dat je weet wat beter voor je is en wat je eigenlijk wil. Ik begrijp je gedachtegang ook wel dat het lastig is en tegenstrijdig voelt. Als je niet zwanger ziek bent gemeld vanwege fysieke klachten ga je immers niet wandelen. Maar dit is echt een andere situatie. Kies voor je eigen gezondheid en dat van je kind. Wat voor baan je ook hebt jij en je kind zijn echt belangrijker en linksom of rechtsom vindt het bedrijf wel een oplossing. Dat in je verlof immers ook gemoeten.

Als je met dit verhaal bij de bedrijfsarts komt zal die 100% zeker zeggen dat je volledig de ziektewet in moet. Ik ben zelf leidinggevende en zou je geen dag meer laten werken. Volledig ziek melden dus.

Ik snap je dillema heel goed, maar als je het mij vraagt: ziekmelden, echt waar. Voor de gezondheid van jou en je kindje! Je schuldgevoel begrijp ik wel. Ik ben ook 100% ziek vanwege HG, maar kan zo nu en dan tegenwoordig wel korte momenten erop uit. Ben ik daardoor ook in staat om te werken? Nee, want de koek is na zo'n uitje op. Vorige zwangerschap precies hetzelfde, voelde ik me toen heel schuldig over. Nu niet, omdat ik nu heel goed weet (en voel) dat mijn gezondheid en gezin op nr. 1 staan en dat betekent dat de spaarzame energie die ik heb daar naartoe gaat en er dan geen energie overblijft voor nr 2., namelijk werk. Hopelijk helpt het je om er op die manier naar te kijken en je schuldgevoel te parkeren 😘

Ik heb zelf ook een leidinggevende functie en in jouw situatie zou ik me toch volledig ziekmelden. Om 2 redenen: 1) dan kun je ook 100% vervangen worden komend half jaar (incl je verlof) en is het makkelijker om iemand te vinden. En diegene wordt dan niet op de vingers gekeken door jou. 2) als je wél een paar uur per dag thuis gaat werken, hoe zie je dat dan voor je? Dan doe je 2/3 van je taken niet en komt er geen vervanging? Want dat lijkt me voor iedereen enorm stressvol. Zeker als je zoals jij je heel verantwoordelijk voelt en dan de dingen ziet die mis gaan. Dan wil je alleen maar meer werken om het te fixen. De situatie is ook wel iets medischer dan ‘ik ben heel moe door mijn zwangerschap’, als je dit niet serieus neemt kun jij of je kindje daar serieuze schade aan over houden. Dus ik snap jouw gevoel helemaal, ik zou precies hetzelfde hebben. En juist daarom denk ik dat jullie jezelf in bescherming moeten nemen en voor 100% ziekmelding en vervanging moeten gaan. Eventueel zou ej dan nog wel een paar weekjes een paar uur per dag overdracht kunnen hebben etc, maar ik zou dat alleen doen als er ook een einddatum aan zit.

Voor jouw gezondheid, geen twijfel, maar ziekmelden. Als het ook gaat om dat je werk weet waar ze aan toe zijn, lijkt mij volledig ziekmelden ook de beste optie. Als jij nog een paar uur per dag blijft werken thuis, dan lukt dat neem ik aan ook niet als je in het ziekenhuis ligt, dus de kans op uitval is nog steeds groot al is de impact misschien kleiner. Dat laatste vraag ik me ook af, want in mijn ervaring betekent minder uren werken toch vaak meer tijdsdruk. Dus in mijn ogen is het voor iedereen beter als jij je rust pakt en je werk een voltijd vervanger zoekt. Succes de komende weken!

Ik denk dat je zelf het antwoord al een beetje geeft:-). Ik denk ook dat je als leidinggevende zelf het antwoord weet op je dilemma of je dan nog wel dingen kunt doen zoals wandelen/koffie drinken als je volledig ziek gemeld staat. Verwacht jij van langdurig zieke werknemers dat ze altijd en volledig in bed liggen? Ik neem aan (hoop!) van niet. Dus dat geldt ook niet voor jou. Juist bij langdurig ziek zijn is het van belang ook af en toe iets te doen waardoor je wel buiten komt, in beweging bent, etc. Dat is van een andere orde dan werken.

He balen! Ik zou me in jouw situatie ook ziekmelden ondanks dat ik dat een rotidee zou vinden, het lijkt hartstikke stressvol dat het bij wijze van spreken ieder moment mis kan gaan (tot zover de focus) en die bloedingen steeds zorgen er ook voor dat je minder energie hebt. Dat je nog het huis uit komt en gaat wandelen lijkt me voor je gezondheid veel belangrijker dan werken dus dat je dat wel doet lijkt me absoluut geen argument dan ook maar te moeten werken. Succes!

Oh en nog een toevoeging. Als je volledig ziek bent gemeld en je denkt na een paar weken ik kan wel een paar uur werken dan kan dat altijd nog. Andersom is veel lastiger weet ik uit ervaring. Al is het alleen maar omdat je dan weer moet toegeven dat het niet kan/lukt.

Ik zou me echt volledig ziek melden nu. Hoe rot ook voor je werkgever. De gezindheid van jou en je kindje staat op het spel. Mocht er onverhoopt iets mis gaan, vergeef je jezelf dat nooit. En je werkgever? Die draait zich waarschijnlijk om en leeft weer verder...

Ja dit ervaar ik ook wel inderdaad. Dat ik thuis amper iets kan doen. Normaal werk ik 3 dagen op kantoor en 1 dag thuis. Zeker als leidinggevende wil je bij de mensen zijn om goed leiding te kunnen geven.

Ik sluit me aan bij de rest! Wat ik daar nog aan toe wil voegen: ik ben 19 weken zwanger en werk al enkele maanden halve dagen vanwege extreme vermoeidheid. Ik vind het fijn om iets te doen te hebben, maar het is best lastig om het bij die halve dagen te houden. Je halveert een takenpakket namelijk niet zo makkelijk. En omdat ik halve dagen werk, vergeet ik ook vaak pauze te nemen. Het resultaat is dat ik moeier ben en dat ik vaak het gevoel heb dat ik tekort schiet, wat stress oplevert. Omdat mijn gezondheid en die van mijn kindje niet in gevaar zijn, accepteer ik dat het nu zo gaat (en ik hoop me toch nog wel wat fitter te gaan voelen. Maar omdat wat jij beschrijft echt gevaarlijk kan zijn, kun je beter helemaal ziek gemeld zijn. Dan kom je ook niet in de verleiding om toch te veel te gaan werken en jezelf te overbelasten. Jij en je kindje zijn het belangrijkste. Werk komt ergens een keer op de tiende plaats 😉 Dit zei de bedrijfsarts zelfs tegen mij! Heel veel sterkte!

Dank voor alle adviezen tot zo ver meiden. Ik heb nog geen contact gehad met de bedrijfsarts, dat gebeurt pas na 6 weken. Ik ben benieuwd wat het advies wordt.

Sterkte joh, wat klinkt dit als een pittige zwangerschap. Ik heb zelf aan de bel getrokken bij de bedrijfsarts, er ging teveel tijd overheen bij mij en ben heel blij dat ik dat heb gedaan. Ik had de bevestiging van een professional nodig om te stoppen (hoe stom ook misschien) Ik vergelijk het zelf een beetje met een gekneusde voet, "gekneusd" is namelijk niet "echt" kapot. Je ziet niets op een foto, misschien is het niet eens blauw en je kúnt er nog op lopen als het nodig is en ook nog op rennen. Maar, als je dat doet, wordt je herstel alleen maar langer en daarnaast is er WEL wat kapot, ondanks dat het niet zichtbaar, tastbaar of grijpbaar is. Het is een vreselijk dom idee om wel door te lopen. Naja zo werkt het denk ik ook met dit soort herstel. Ja, je kunt werken als het nodig is. Maar of het beter is voor jou en je kindje is een belangrijk tweede punt. Soms ontspannen of je huishouden draaiende houden is ook belangrijk en op je werk is er vervanging voor je te vinden. Thuis en voor je eigen leven is dat er niet. Anyway, ik zou zelf aan de bel trekken als het nog lang duurt tot een afspraak. 6 weken is een lange tijd en het gaat niet meer alleen om jou, maar ook om een kleintje. Sterkte met alles.

Ik heb dezelfde complicatie alleen gelukkig nog in veel mindere heftigheid en ervaar er al zoveel stress van. Merk dat ik ook veel bezig ben en me vaak afvraag: shit voel ik nu weer iets eruit lopen? Maar ik was dus al volledig ziekgemeld voor ik deze bloedingen kreeg. Ik zou me ook niet kunnen indenken dat ik nog werk, ook vanuit huis niet. En normale dingen kunnen doen, zorgen ervoor dat het haalbaar voor je blijft om als mens te functioneren denk ik. Ik leef hoe dan ook met je mee en hoop voor jou dat het enigszins rustig blijft tot ver op het einde 😘

Ik snap je gedachten. Maar iemand met een depressie, gebroken been oid zit misschien ook in de ziektewet en zit ook niet hele dagen in huis😉

Ik heb niet hetzelfde probleem gehad in mijn zwangerschap maar wel dreigende vroeggeboorte. Vanaf 27 weken volledig ziekgemeld. Er waren (achteraf) vanaf de 20 weken al tekenen dat ik door mijn werk veel te veel stress ervaarde wat weer invloed had op mijn zwangerschap. Helaas hier ook een hoog verantwoordelijkheids gevoel en arbeidsethos. Maar achteraf spijt dat ik het zover heb laten komen. Het voelt misschien dubbel om af en toe leuke dingen te gaan doen als je ziekgemeld bent. Maar deze zijn wel erg goed voor je mentale gesteldheid. Er is nog nooit iemand beter geworden van de hele dag binnen zitten. Zeker omdat je het zelf al zegt, kies nu voor je baby en jezelf, werk komt echt wel weer.