Volledige bedrust

Wat jammer en vervelend zeg! Ik kan er zeker inkomen dat het eenzaam is. Misschien kun je overwegen iets te zoeken wat geen energie van je vraagt en wat je alleen kan doen om de tijd te doden? Voor mij zouden boeken en netflix mijn beste vrienden worden! Ik schrijf zelf ook, dus daar zou ik dan ook mee bezig zijn. En anders gewoon rechttoe rechtaan aan je vrienden vragen of ze eens langs willen komen? Veel succes alvast en hopelijk verloopt je zwangerschap nog goed!

Fotoboek maken van een vakantie? Of iets anders. Geboortekaartjes en adressenlijst maken? Verlanglijstje voor kraamcadeau?

Hier ook! Vreselijk 😑 iedereen zegt nu kan je doen waar je nooit aan toe komt, tegendeel is waar. Weet niet wat ik met mezelf aanmoet 🤷🏻‍♀️ verveel me kapot terwijl ik pas een week thuis ben.

Schrijven is wel een goed idee inderdaad, doe ik ook graag. :) dank je wel!

Voor mij is het nu ook 1 week pas echt plat, maar hiervoor deed ik al paar weken vrijwel niets. Had gehoopt dit te voorkomen helaas. Verveling is groot, maar probeer voor ogen te houden dat het eventjes is en voor een goed doel. Waarom heb jij bedrust?

Hoi Milou, Ik weet hoe je je voelt. Ik lig inmiddels bijna 8 weken plat. Ik moet wel zeggen dat ik de eerste week mentaal 't zwaarst vond. Verder wisselt 't in hoe snel m'n dag voorbij gaat. Soms heb ik nergens zin in, soms kijk ik een serie, krijg ik wat bezoek en is de middag snel voorbij. Houd in je achterhoofd dat die bedrust niet voor eeuwig is.. Bij mij is 't ook vanwege een dreigende vroeggeboorte, met 26+4 opgenomen geweest ivm harde buiken en een verkorte baarmoedermond. Inmiddels 34+3. Dankbaar dat die kleine spruit nog mag groeien in m'n buik ❤️

Wat goed dat je al zo ver bent! Ja, ene dag gaat sneller dan de ander. Zeker als je zoveel in je lijf voelt. Mijn vorige zwangerschap met 28 weken bevallen en nu met zelfde termijn opgenomen, 1,1cm bmn met funnel, die zagen we niet aankomen. Alles voor de kleine om zo lang mogelijk binnen te blijven, maar die onzekerheid is zo eng! Je voelt van alles en je wilt dat het goed gaat. Is je buik na opname rustig gebleven? En ga jij voor controles naar het ziekenhuis?

Ja, de onzekerheid is slopend.. Ik ben inmiddels wat meer gerustgesteld omdat 't hele premature er nu wel af is (Mocht 't nu geboren worden) De eerste weken was ik bij ieder krampje bang dat er iets zou beginnen.. Ik durfde amper op te staan om even naar 't toilet te gaan.. Iedere week was voor mij echt een pijlpaal. Mijn baarmoedermond was in het ziekenhuis destijds 24mm, 3 weken geleden nog een inwendige echo gehad vanwege een placentalocalisatie, toen was die (5 weken later dus) nog hetzelfde. Dit gaf me wel wat meer vertrouwen!! Dat die 5 weken plat dus toch ervoor gezorgd hebben dat er niks door zou zetten. Harde buiken gaan nu goed, wel bij veel bewegingen gelijk een harde buik, maar ik ging 't ziekenhuis in met iedere 3min een harde buik😅gelukkig zakte dat na een halve dag weer af en mocht ik de ochtend daarna weer naar huis, met advies heel rustig aan te doen, veel plat te liggen en traplopen zoveel mogelijk te vermijden. Inmiddels nog een kleine 3 weken te gaan tot de 37 weken, dan ga ik weer een beetje mobiliseren en kijken hoelang de spruit blijft zitten. Heb al bedacht dat ik dan graag nog een bezoekje aan een babywinkel wil brengen en aan een tuincentrum voor wat gezellige plantjes in de tuin. Gek dat je daar zo naartoe kan leven 😅 Was je baarmoedermond al verkort bij 't begin van deze zwangerschap of is dat nooit opgemeten?

Ik sta trouwens niet onder controle bij een gynaecoloog ofzo. Na de ziekenhuisopname gewoon weer bij m'n verloskundige op controles.

Heel herkenbaar dit. Vanmorgen voor het eerst gedoucht en vond het zo eng.. wc ook, ben dan echt met mijn ademhaling bezig om maar te zorgen dat mijn buik rustig blijft. Elke dag is er 1 denk ik maar weer, ben morgen alweer een week verder dan mijn vorige zwangerschap, maar voor de 32 weken vind ik alles nog eng. Ik loop 1x de trap af naar beneden naar het bed en in de avond naar boven om te slapen, verder houd ik mezelf plat. Ik had vandaag 16 weken cervix metingen, gezien mijn voorgeschiedenis. Tot en met vorige week dinsdag was hij steeds 4,5-4,9 en 4 dagen later, die zaterdag was het ineens omgeslagen. Daarom met spoed naar wkz waar hij nog maar 11mn was. Daarna niet meer gemeten, dus daarom extra eng. Want heb geen idee hoe 't nu is en ik heb graag bewijs. Dinsdag consult met gyn uit ons zkh, zal dan is vragen hoe nu verder. In principe meten ze alleen als ik klachten heb. Vind sons alleen moeilijk om te bekijken of het nou een harde buik is, of dat de kleine ongelukkig ligt.

Oh echt? Ik was sowieso al hoog risico, moest met 12 weken meteen bij het ziekenhuis.

Niet helemaal volledige bedrust, maar wel zo min mogelijk doen. Gehele zwangerschap al een cervix van 27mm.. ook vanaf week 18 al gigantisch veel harde buiken, zo 2 tot 3 per uur. Met 29 weken ineens nog maar 8mm cervixlengte. Toen weeenremmers en longrijping gekregen en een week opgenomen in Zwolle. Cervixlengte is daar stabiel gebleven dus ik mocht naar huis, maar volledige bedrust hoefde niet. Wel echt zo min mogelijk doen. 2,5 week is het rustig gebleven en afgelopen woensdagavond ineens spontaan gebroken vliezen met 32+4😩 Opgenomen in het ziekenhuis in mijn eigen woonplaats en tot nu toe alles nog steeds rustig en nog geen weeën. Ik mocht daarom vanmorgen weer naar huis, maar moet wel iedere dag terugkomen voor controles en zelf 4x per dag mijn temperatuur meten, omdat er nu een hoger infectierisico is. Zodra ik een infectie krijg, wordt ik ingeleid. Morgen ‘alweer’ 33 weken, nog steeds veel te vroeg natuurlijk, maar na alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt vind ik het toch heel wat dat ik dit bereikt heb. Voor de baby is elke dag langer in de buik natuurlijk het beste, maar ik ben er inmiddels wel een beetje klaar mee op deze manier.

Ook heftig zeg, ineens gebroken vliezen! In het WKZ lag er een vrouw tegenover me die vanaf 29 weken gebroken vliezen had en zij werd van de week overgeplaatst met 32 weken naar haar eigen ziekenhuis. Zij heeft het al 3 weken volgehouden en mocht ook weer wat mobiliseren. Bij mij meten ze geen cervix lengte meer, ze willen niet onnodig prikkelen wat ik snap. Maar het is toch eng dat je niet weet hoe of wat. Of rust ook wat doet. Ik hoop voor je dat je kleintje nog even mag blijven zitten. Je bent er bijna! 🍀

Sinds ik thuis ben uit Zwolle hebben ze mijn cervix ook niet meer gemeten. Heb dit ook wel samen met mijn gynaecoloog besproken en het hier heel goed over gehad. Van mij hoefde het eigenlijk zelf ook niet meer. Dramatisch was het toch al en zo alleen maar wat kunnen prikkelen inderdaad. Daarnaast onnodig stress en onzekerheid, want ook al verslechtert het. Ze kunnen er toch niks aan veranderen en uiteindelijk zegt het toch niet alles. Ik loop nu dus ook al bijna 4 weken rond met een cervix van 7-8mm, soms zelfs 5mm gemeten in Zwolle en de baby zit er nog steeds. Bizar wat je lichaam dan toch nog allemaal aan kan.. hopelijk blijft de baby bij jou ook nog een tijdje zitten! Wat mij wel wat rustiger maakte was dat de kansen gewoon heel erg goed zijn, ook vanaf 29 weken al. Natuurlijk wil je dat je kindje zo lang mogelijk blijft zitten, maar helaas is het soms niet anders. Wij houden er sinds de ziekenhuisopname al echt wel rekening mee dat ze eerder geboren wordt en een tijdje in het ziekenhuis moet blijven. Nu dus ook al wel heel dankbaar dat we de 33 weken al gehaald hebben, zelfs nu met drie dagen gebroken vliezen.

Ja het lichaam is zo sterk, maar die kleintjes ook. Mijn eerste zoontje kwam met 28 weken en doet het super. Wat dat betreft weten we dat overlevingskansen zo groot zijn, maar elke dag is weer meegenomen. 4 weken al met zo'n korte bmm! Geeft mij ook weer wat moed. Afleiding zoeken en omringen met dierbaren zover dat dat lukt nu met die k corona.

Jeetje, 28 weken al! Alles uiteindelijk wel goed gekomen? Heftig dat je dan nu voor de tweede keer zoiets mee maakt! En Corona helpt inderdaad ook niet mee.. normaal kun je wel wat meer afleiding zoeken met veel mensen op bezoek enzo, maar dat zit er nu ook niet in. In het ziekenhuis mag al helemaal bijna geen bezoek komen en thuis pas ik ook wel echt op, maar ik heb ook geen zin om in deze tijd als een kluizenaar te leven en heb ook wel echt behoefte om sommige mensen te zien.

Ja, hij heeft het goed gedaan en merken er nu helemaal niets meer van. We wisten dat de kans bestond dat het nog is kon gebeuren, je bent een risico als je het al is mee hebt gemaakt. Maar deze zwangerschap voelde zo anders en de controles waren steeds goed, dacht echt dat het nu goed zou komen. Ze dachten dat de eerste keer gewoon pech was, maar blijkt toch de cervix te zijn. Het is 17 maanden geleden allemaal gebeurt, dus is nog redelijk vers. "Voordeel" is dat we wel weten wat we kunnen verwachten. In het umc mocht ik 1 persoon per 24 uur ontvangen van 10 tot 22. Bij jou helemaal niet? Dat maakte het nog wel dragelijk. Thuis komen ook alleen maar vaste mensen, zoals mijn moeder en schoonmoeder.

In Zwolle mocht mijn vriend er de hele dag bij zijn en zelfs s nachts blijven slapen, dus dat was echt heel erg fijn. Daarnaast mocht er dan geen bezoek komen. Dat mocht alleen als mijn vriend er niet was die dag en dan tussen 18 en 20 uur. In het MST Enschede mag er 1 bezoeker tussen 9 en 20 uur geloof ik en dan maximaal een uurtje. Ze deden er niet moeilijk over dat mijn vriend langer bleef gelukkig.. dus op zich was het niet heel erg, maar zonder Corona was het toch wel anders geweest, dan kunnen er zoveel meer mensen op bezoek komen en dat breekt de dag dan ook een beetje. Maargoed ik snap ook echt wel dat dat nu niet kan en heb er ook alle begrip voor. Thuis doen wij nu ook alleen vaste mensen inderdaad, schoonmoeder en mijn ouders.

Bloedingen en harde buiken 😑

Heel herkenbaar! Ik herken mezelf precies in jouw verhaal! De eerste paar weken vond ik alles eng.. 't douchen deed ik in 2 minuten en ik vroeg m'n man om m'n benen en voeten af te drogen.. Omdat ik ook niet teveel wilde bukken. Ik wilde zsm weer plat liggen. Ik lig dagelijks tot 11u in m'n bed, daarna inderdaad 1x de trap naar beneden en savonds 1x de trap weer naar boven.. Ik ben al 8 weken niet op zolder bij de wasmachine geweest, haha. 't voelt zo gek om alles uit handen de moeten geven.. Zeker nu die nesteldrang begint 😅 Ik snap dat bij jou de schrik er ook goed inzit als je vorige kindje net 28 weken is geboren. Ik hoop dat je mijn verhaal als "succesverhaal" kunt zien. 8 weken plat en m'n buikje groeit lekker door!! We weten waar we 't voor doen! 😊