Vriend denkt dat ik lage pijngrens heb en is voor ziekenhuis bevalling

Bij een bevalling komen hormonen vrij die je kunnen helpen (Endorfine bijv) verzacht als het ware de pijn. En dat heb je bij ongesteldheid niet. Maar goed haha, uiteindelijk is elke bevalling anders..

Ik heb persoonlijk een best hoge pijngrens, maar ongesteld zijn doet wél echt pijn. Mijn bevalling was 100 x erger dan ongesteld zijn dus ik snap de vergelijking van jouw vriend wel. Ja er komen hormonen vrij bij de bevalling maar die waren voor mij echt niet genoeg om door de pijn te komen. Bij 5CM ontsluiting (en 16+ uur aan weeën) heb ik om een ruggenprik gevraagd. Ik ging echt bijna out. Ik wou eerst ook thuis bevallen maar omdat ik 2 weken overtijd ging toch in het ziekenhuis bevallen en daar ben ik heel blij om.

Maar al bij al moet jij doen wat voor jou goed voelt. Maar weet gewoon dat het in het algemeen véél meer pijn doet dan ongesteld zijn.

Je kan het toch thuis proberen en als je uiteindelijk pijnstilling wilt gaan jullie naar het ziekenhuis. Ik zie niet zo goed waarom hij voor jou van te voren invult dat je een ruggenprik wilt.

Jaa precies mijn gedachte. Laat ik 't thuis proberen en als 't echt niet gaat of medisch wordt ozo dan naar 't ziekenhuis. Hij denkt nu al dat ik 't sowieso niet zonder pijnstillers kan, niet erg motiverend voor mij ook.

Jaaa das zeker waar! Das ook een reden waarom ik thuis wil blijven, denk dat ik me daar veel relaxter voel en dat schijnt de goede hormonen weer te helpen. Ik wordt al nerveus van ziekenhuizen als ik er alleen nog maar bloed hoef te prikken, gewoon door de sfeer en spierwitte bijna kille omgeving haha.

Kan ik me voorstellen! Heel fijn dat je dus wanneer jij wilde naar 't ziekenhuis kon. Ik houd dat ook zeker in m'n achterhoofd, maar hoop dat ik 't thuis red. Als dat niet zo is so be it haha

Ik heb afschuwelijke menstruatie pijnen en dacht ook dat de bevalling piece of cake zou zijn. Had me even niet op een weeenstorm van 1 uur voorbereid (in 1 uur naar 10cm). Ik heb het uitgeschreeuwd van de pijn, alsof ik door een bank schroef doorboord werd (sorry, je moet nog haha). En ik wilde ook hypnobirthing thuis…. Maar ik was gelukkig in het ziekenhuis wegens langdurig gebroken vliezen en infectiegevaar. Dus ik kreeg een ruggenprik. Althans, “kreeg”…ik heb hem geeist 😬😅 De opmerking van je vriend is niet tof, maar ik denk dat hij eerder voortkomt uit zijn bezorgdheid om jou. Misschien wat onhandig geformuleerd 😉.

Ik heb geen bijzonder hoge pijngrens. Kan van plotselinge heftige pijn direct flauwvallen. Ben bij mijn bevalling in een weeënstorm terecht gekomen (had ik op dat moment zelf niet door) Schreeuwde naar mijn man dat ik het niet trok, heb 'm zelfs gebeten🤣 Maar toen ik uiteindelijke doorhad welk pufje ik moest doen ging het wel. Nu is het bij ieders mens anders. Maar ik ben blij dat ik thuis was. Gaf mij heel veel rust, ouders zaten beneden te wachten. Had alles van mezelf in de buurt. Ik snap de bezorgdheid, maar je vriend kan niet begrijpen hoe jouw menstruatie pijn is. Wat ik begrijp van mensen om mij heen is dat die pijn heel anders is dan wanneer je je hard stoot of open haalt. Ik ben van mening (mijn man gelukkig ook) ook al is het ook zijn kind, het blijft mijn lijf. Als het echt niet gaat, stappen we in de auto en zijn we zo in het ziekenhuis (2e onderweg☺️) maar ik bepaal, en daarna de verloskundige.

Niet echt leuk geformuleerd nee en ook demotiverend voor jou. Maar een bevalling doet wel echt heel veel pijn. Het ligt er helemaal aan hoe lang het duurt, wat voor weeen je hebt, hoe snel je ontsluit, hoe je de pijn ervaart etc. Ik had 18 uur rugweeen en toen zat ik op 3cm 🤣 toen trok ik het echt niet meer. Met ruggenprik had ik in no time volledige ontsluiting. Dus je vriend staat er wel pragmatisch in. En blijkbaar ben je wel ‘gevoelig’ in dat gebied. Een bevalling is menstruatiepijn x 100 in mijn ervaring. Maar probeer het eerst gewoon thuis (sowieso moet je thuis zijn tot 5cm)..

Ik snap jou verhaal heel goed. Maar ik denk niet dat dit uit kwade bedoeling is van je vriend. Ik ben in januari bevallen en het was heftig. Ik was blij dat ik in het ziekenhuis was zodat ik een ruggenprik kon krijgen. Geloof me, voor de mannen is het ook echt niet makkelijk. Machteloos toe staan kijken naar hoe je vrouw/vriendin je kind op de wereld aan het zetten is, met heel veel pijn. Want een feit blijft: het doet nou eenmaal pijn. Zonder de support van mijn vriend had ik het niet gekund. Neem het met een korreltje zout en probeer het er samen nog eens rustig over te hebben. Hij is misschien wat onhandig geweest in zijn woordkeuze. Maar waarschijnlijk heeft hij het zo niet bedoelt. Heel veel succes iig 🍀😊

Misschien niet de juiste manier om het te zeggen maar een lage pijngrens is toch niet erg? Een bevalling doet heel erg veel pijn en thuis krijg je geen pijnstilling. Ik zie het als een man die niet wilt dat zijn vriendin in een situatie belandt waarin ze heel veel pijn heeft en hij zich machteloos voelt omdat niemand iets voor je kan betekenen qua pijnstilling.

Jij stelt een lage pijngrens gelijk aan aanstellen..Maar een lage pijngrens betekend niet dat je je aanstelt. Niet iedereen heeft dezelfde pijngrens en daar is niks mis mee. Ik zou zeker een ziekenhuisbevalling doen, als ik jouw verhaal zo hoor inderdaad. Na 7 cm doen ze ook geen ruggenprik meer, dus mocht je het uiteindelijk toch niet aankunnen, zit je thuis ellendig te wezen en heb je er niks aan om alsnog naar het ziekenhuis te gaan. Dus je kan er dan beter bij voorbaat al zitten.

Ook zegt hij toch niet dat je je aanstelt? Als je een menstruatie al als heftig ervaart (iedereen heeft verschillende menstruaties) lijkt het mij persoonlijk ook wel goed om in het ziekenhuis te bevallen. Hoe heftig je menstruatie ook is, een bevalling doet meer pijn.

Ehm ik viel flauw vd pijn bij een gebroken pols. Daarbij kan ik een verhaal over een knieoperatie niet aan horen of ik word al licht in mn hoofd. De bevalling heb ik zonder pijnstilling gedaan en ik viel niet flauw. Uiteindelijk wel ruggenprik gehad vanwege spoedkeizersnede. Maar laat je niet gek maken! Wilde eerst ook thuis bevallen maar bij beide bevallingen toch in het ziekenhuis terecht gekomen.

Ik heb ook geen hoge pijngrens denk ik, heb ook wel behoorlijk last van sommige menstruaties. Maar ik ben wel succesvol thuis bevallen. Ik dacht eerst ook dat ik in het ziekenhuis wilde maar door de cursus hypnobirthing voldoende vertrouwen in mezelf gekregen om het thuis te proberen. Ook krijg je tips hoe je rustig kunt blijven en worden, en hoe je die pijnstillende hormonen kunt bevorderen. Je zal (wanneer alles goed gaat) toch pas naar het ziekenhuis mogen als de weeën al regelmatig zijn, en als je het thuis probeert en er is wel reden om naar het ziekenhuis te gaan, dan kan dat altijd. Wat mij heeft geholpen het laatste uurtje van de bevalling: in bad bevallen. Niet uitgescheurd en achteraf is het me enigszins meegevallen. Ik vond de ontsluitingsweeën wel zwaar, heb toen de VK gevraagd of ze echt niks pijnstillends had :') Voor mannen is het lastig inschatten wat we wanneer zullen voelen en ik denk dat je vriend je goedbedoeld wilde adviseren. Maar dit misschien wat lomp deed. Weet dat je zelfs tijdens de bevalling nog van gedachte mag veranderen, maar bereid je goed voor door wel te bedenken wat je zou willen en hoe. Het zal misschien anders lopen, maar dat moet je accepteren dat dat zo kan zijn. Heel veel succes met je keuze en ik hoop dat je bevalling net zo mooi en soepel zal zijn als de mijne ongeacht de locatie ❤

Hij zegt toch niet dat jij je aanstelt? Het klinkt of hij het beste met je voor heeft en hierin vooruit denkt. Best attent. Het is jouw lichaam en jouw eigen keuze, maar ik zou niet te hard op je partner zijn door deze uitspraak. 😅 Je weet nooit hoe het gaat lopen. Misschien kan je de wereld aan en misschien wil je toch pijnstilling.

Een bevalling is iets heel anders! Ik had ook altijd helse pijnen tijdens het maandelijkse feest. Ik moest uiteindelijk In het ziekenhuis bevallen omdat ik medisch werd, echter wilde ik liever thuis. Mijn man wilde dat al van tevoren niet. En uiteindelijk maar goed ook, ik verloor heel veel bloed. Echter vroeg ik zelf niet om pijnstillers, dat hebben ze zelf aangeboden. Dus het zegt niets over je pijngrens nee.

Nou bij mij waren de eerste 7/8 cm makkelijk te doen, (verloskundige zei zelfs van wauw je lijkt nergens last van te hebben/ verpleegkundige die vroegen of ik een cursus had gevolgd terwijl dit niet zo was) maar bij 8 cm bleef ik hangen en uiteindelijk na 10 uur weeën heb ik gesmeekt om een ruggenprik terwijl ik dit in eerste instantie niet wou en wat was ik blij toen de prik gezet was. Wat ik dus wil zeggen pijngrens hoog/laag maakt in principe niet veel uit. Ik vond het iig heel fijn om in het ziekenhuis te zijn

Nou, dan ben je thuis aan het juiste adres. Want als dat de plek is waar jij je het fijnste voelt is dat de plek waar jij het meest ontspannen bent. En laat dat nou de sleutel zijn om zo fijn mogelijk om te kunnen gaan met je weeën. Dat, en de steun en het vertrouwen van je partner. En mocht je het willen kan je altijd nog naar het ziekenhuis voor een ruggenprik 😁.