Vriend/stiefvader vader

Dit leest als een alcoholprobleem. Ga in gesprek. Werkt dat niet zoek dan hulp via je huisarts.

Moet hij niet werken? Of gaat hij ook dronken naar zijn werk? Maar inderdaad: alcoholist. Wellicht dat een psycholoog hem kan helpen het onderliggende probleem aan te pakken eerst..

Jeetje, wat vervelend zeg. Ik ken je partner natuurlijk niet, maar als je vermoedt dat hij alcoholist is dan is het onwaarschijnlijk dat hij zonder hulp zijn gedrag zal veranderen. Het is daarnaast ook gevaarlijk voor jullie toekomstige baby'tje en je zoontje als hij dronken met hun omgaat. Ik ken je situatie niet, maar ik vind het verontrustend klinken. Je wil niet dat hij met je kinderen in de auto stapt of dat hij jullie baby laat vallen in beschonken toestand. Daarnaast is het ook voor jou geen pretje... Ik zou toch eens proberen om een gesprek met hem aan te gaan waarbij je je zorgen uit zonder hem te hard aan te vallen. Vindt hij zijn gedrag zelf gezond? Is hij bereid om eerder te stoppen? Zou hij eventueel professionele hulp willen accepteren bij het stoppen met drinken? Waarschijnlijk krijg je niet meteen een positieve reactie, maar praten lijkt me toch de eerste stap. Uiteindelijk zijn je kinderen het allerbelangrijkste, dus ik zou zeggen bedenk ook voor jezelf wat je het belangrijkste vindt. Gun je jouw kinderen een vader die continu drinkt? Welke stappen ben je bereid om te nemen als hij niet verandert? Het klinkt misschien een beetje cru, maar bewaak je grenzen goed. Zulke dingen worden maar zelden vanzelf beter. Ik hoop dat jullie eruit komen, heel veel succes gewenst!

Hmm dit klinkt inderdaad als alcoholisme. Aangeven dat dit niet het leven is waar je je kind in groot wil brengen en dat hij nu nog twee maanden heeft zich te bewijzen dat het geen alcoholisme is, anders echt voor jezelf kiezen. Ik ben opgegroeit met een stiefvader die alcoholist was en dat is het laatste wat je moet willen!!

Ben al zo vaak in gesprek gegaan, hij ziet ze eigen probleem niet in . Heb aangeboden om hem te helpen als hij echt een probleem te hebben maar hij wijst alles af. Ik heb in me vorige relatie ook veel meegemaakt dat ik soms denk laat het maar deze relatie en ik doe alles wel alleen

Werk 5 dagen in de week. Maandags na werk omdat hij een kater heeft neemt ie nog maar een biertje..

Ik ga je een eerlijk antwoord geven; Mijn vriend is ook een stevige drinker, niet elke dag "te" veel,maar hij mag niet meer rijden. Ook elke dag. Het veranderd niet, ik dacht dat het 5 jaar geleden over zou zijn toen onze dochter geboren werd. Niet. Nu zwanger van de tweede. Niet. Kun je hier niet mee leven zul je voor jezelf en je kinderen moeten kiezen. Hoe hard het ook klinkt.

Ja, dat is een alcoholprobleem. En het is te begrijpen en zelfs terecht dat jij dit een probleem vindt. Alleen vrees is dat zelfs de komst van jullie kindje zijn gedrag niet zal veranderen. Waarom? Omdat hij het zélf echt moet willen en als dat zo zou zijn, dan zou hij er nu al iets aan doen. En het is belangrijk om te beseffen dat jij hem niet zal kunnen veranderen. Als hij zelf echt minder wil drinken, kun je hem daar natuurlijk in steunen. Maar als het niet uit hemzelf komt, kan jij niets doen hoor. Zo gaat dat met een verslaving. Het enige wat je kunt doen is duidelijk jouw grenzen stellen. Maar, ook al is dit gedrag van je partner een probleem, weet dat er met iedereen wel iets ‘mis’ is. Je zult zelf vast ook je werkpunten hebben. En dat is normaal he. Het belangrijkste is dat het drankgebruik van je partner niet voor een onveilige situatie zorgt voor de baby en dat hij ook nog in het weekend in staat is om verantwoordelijkheid voor jullie kindje op te nemen. Want jij kan het ook niet allemaal alleen doen. En wat als jij eens een weekend ziek bent of niet thuis? Dan is het belangrijk dat hij wel van de drank afblijft. Dat zou voor mij toch een duidelijke grens zijn.

Hoe gaat het met hem? Klinkt een beetje als iemand die niet lekker in z’n vel zit en maar zijn problemen wegdrinkt. Misschien voelt het als een aanval en wilt hij daarom geen hulp. Je kan iemand die geen hulp wil sowieso niet helpen. Ik zou tijdelijk weg gaan of een héél duidelijk (eenzijdig!) gesprek voeren. Jij voelt je ... door de situatie. Jij accepteert dit niet en gaat ... doen als het niet veranderd. Met eenzijdig bedoel ik dus praat vanuit je zelf, vul niets voor hem in en geef hem er de schuld niet van terwijl dat natuurlijk wel zo is. Zo geef je hem de tijd en ruimte om zelf na te denken en zal hij hopelijk niet in de verdediging schieten en heb je zo een ruzie ontweken.

Kun je niet met hem praten of hij niet de helft van de biertjes al kan verwisselen met alcohol vrij bier? Dat je ook niet kan hebben dat als de kleine onverwacht eerder komt dat hij niet kan rijden als er iets is. Ik weet van meerdere mensen dat ze alcoholisten zijn. En ze gooiden het altijd op dat ze het niet zijn. Mijn opa was alcoholist en dronk zodra hij van zn werk kwam en het hele weekend. Hij heeft een hartaanval gehad en is overleden. Toen ik dit vertelde aan deze mensen zeiden ze oh maar met dat aantal biertjes ben je geen alcoholist. Die hartaanval zal wel ergens anders van zijn gekomen. Terwijl dit was vast gesteld tijdens autopsie of hoe je dat noemt. Magoed 1 van deze mensen die dat zei heeft later ook een hartaanval gehad. Had een zware operatie nodig en heeft er nog problemen mee. Hij is meteen gestopt met alcohol. De ander is nog steeds net zo veel aan het drinken ondanks dat hij heeft gezien wat het kan doen. Maar die gooit het nu op dat het kwam door stress. Jammergenoeg hebben alcoholisten altijd het gevoel dat het bij hun anders is. Zij hebben in hun ogen geen probleem. En merken ook niet hoe ze veranderen door de alcohol. Probeer op een moment dat hij geen kater heeft of te veel op heeft rustig eens te vragen wat hij vind over hoe het moet gaan als de kleine eerder komt en je na het ziekenhuis moet en niet kan rijden. En hoe dat dan moet als hij ook niet kan rijden omdat hij te veel op heeft. Mischien dat hij dan inziet dat hij er toch beter op moet letten.

Ik vind een alcoholprobleem toch echt wel wat anders dan bijvoorbeeld ‘ik moet echt wat meer [werkpunt] zijn’ 😅

Dit is alcoholisme. Verslavingsproblematiek is heeeeel hardnekkig weet ik uit eigen ervaring. Je vriend moet echt gaan afkicken. En snel. Want als de baby er straks is, no way dat hij dronken of met een kater met jullie baby de trap op en af kan, of een flesje kan geven oid. Levensgevaarlijk. Als hij weigert of het probleem niet in ziet dan is er maar 1 oplossing en dat is daar weggaan. Sorry voor mijn harde woorden maar dit is gewoon onacceptabel. Alcohol is gewoon een harddrug echter helaas zo ingeburgerd dat het ‘acceptabel’ is. Maar dat is het niet. Het heeft een enorm effect op de psyche, is verslavend en zelfs schadelijker dan xtc of cocaïne bij langdurig gebruik. Daarnaast word je kindje straks elke dag met een drinkende vader opgevoed. Een baby merkt daar nog niet zoveel van maar een dreumes gaat zich interesseren voor het gedrag van de vader. Wat een voorbeeldfunctie…

Pak je spullen en vertrek!

Hij zegt pas te stoppen op het moment dat de baby er is, maar dat is een zware periode in je leven : slapeloze nachten, zorgen om zo'n kleintje, de grote nieuwe verantwoordelijkheid, het nieuwe ritme in je leven, de nieuwe rol..... Volgens mij het slechtste moment om dan pas te starten met afkicken. Nu is het enige juiste moment voor hem, maar hij moet dat inzien... Hij heeft de verantwoordelijkheid voor jou en je ongeboren kind... Hoe denken jullie trouwens te doen tijdens de bevalling? Hoe zorgt hij dat hij dan wel nuchter is? Of zit hij aangeschoten naast je? Stel je moet (alsnog )naar het ziekenhuis? Kan hij dan rijden? Of moet je familie paraat hebben zitten ?

Hij zegt te stoppen als de kleine is geboren? Dus hij maakt dan onderscheid in de baby en jouw zoontje die er nu al rondloopt. Ik zou alleen dat stukje al niet accepteren! Daarbij ziet een alcoholist het probleem niet & vinden ze het allemaal wel meevallen. Dat hij zegt te stoppen na de geboorte, is waarschijnlijk alleen maar om te zorgen 'dat je ophoudt met zeuren'. Na de geboorte, is er wel weer een ander excuus om het vooruit te kunnen schuiven. Voor je zoontje is het nu ook niet fijn met de spanningen in huis en zijn humeur. Ik zou zelf contact opnemen met je huisarts of praktijkondersteuner, of hun evt handvaten weten. Je partner zal ik echt een ultimatum gaan stellen (en niet pas over 2 maanden). En hem goed duidelijk maken, dat JIJ het WEL een groot probleem vindt, ongeacht zijn eigen gedachtengang hierover.

Neemt hij er dan 1, of drinkt hij weer tot hij een kater heeft en dinsdag weer 1 moet drinken? Opzich klinkt het als een verslaving, vooral omdat hij zondag de hele dag drinkt. Voor mij zou zaterdagavond en zondagavond niet alarmerend zijn (al ken ik de hoeveelheden niet). Maar het is aan jou wat je hiermee doet. De kans is inderdaad klein dat het niet drinken lukt in de meest stressvolle periode: met een kleine baby. Kan je misschien vragen of hij 6 weken eerder stopt? Omdat hij je naar het ziekenhuis moet kunnen rijden met de bevalling? Als hem dat niet lukt, lukt het hem ook niet na de geboorte en dan kan je kiezen of je dit ok vindt of niet.