Vriendschap onderhouden ná geboorte baby

Bespreek het met hun!

Ik ben wat vrienden kwijtgeraakt en heb wat nieuwe vrienden gekregen. Ik videobel meer, en app vaker. Ik noteer de belangrijke dingen in m'n telefoonagenda en dan krijg ik daar een melding van zodat ik er naar kan vragen (ik doe dat vaak via de app, net wat makkelijker).

In het begin kwamen de meeste naar mij zonder het daar over te hebben.

Bespreek het inderdaad! Mijn 2 beste vriendinnen woonden allebei op minimaal 1,5 uur reizen met het OV. Heeft wel 2 jaar geduurd voor ik weer hun kant op ging, vond ik best lastig. Maar zij vonden het geen probleem en kwamen met alle liefde naar mij toe. Een halfuurtje is al een stuk minder, als je uitlegt dat het lastig is met een baby/fysiek/whatever begrijpen ze het vast wel :)

Als het echte vriendschap is, dan komt het vanzelf goed🥰 Voor jou als zwangere en straks als kersverse moeder is het allerbelangrijkste dat je goed naar jezelf luistert❤️ In echte vriendschap is hier de ruimte voor. En zij kunnen prima naar jou toe rijden lijkt mij? Ik snap dat je het mega eng vind.. maar ik zou zeggen.. jij kan aangeven dat ze meer dan welkom zijn en dat je even goed naar jezelf moet luisteren.. En dan ligt de bal bij hun. Ik vond dit eerder ook eng.. maar ik heb vriendschappen gehad die ik in tact hield door er veel moeite voor te doen. En merkte op momenten dat ik die moeite even niet kon doen, er iets terug kwam. Confronterend maar ook bevrijdend. Echte vriendschappen is het mooiste wat er is, en onthoud sommige zijn voor even en sommige zijn voor heel je leven. Beide is goed, mensen komen en gaan. En als ik zie hoeveel bijzondere vriendschappen ik daarna opgedaan heb, daar ben ik zo dankbaar voor🙏🏻

*er niets terug kwam (ipv iets)

Ik onderhoud mn vriendschappen voor en na mn eerste kind hetzelfde: communiceren.

Dank je wel voor je uitgebreide reactie. Het is inderdaad iets waar ik me nu al zorgen om kan maken. Bang dat zij verwachten dat ik snel al weer op de been ben, dat zij geen zin hebben om steeds naar mij toe te komen (terwijl ik ook altijd de afstand overbrug hun kant op), dat we elkaar daardoor minder vaak zien en we uit elkaar groeien. Misschien zie ik ook beren op de weg...

Weetje wat het vooral is.. Het is belangrijk dat er ruimte voor jou is.. dat als jij aan jezelf moet denken, dat daar ruimte voor is in de vriendschap❤️ Hoe moeilijk ook maar ik zou het gewoon op z'n beloop laten.. Soms houd je zelf dingen in stand, en als je het loslaat zie je of het wederzijds is. Zo ja, wauw! Een super mooie bevestiging op je vriendschap en zo niet. Dan kun je er voor kiezen om het even te laten, misschien groeien jullie tijdelijk uit elkaar maar komt het vanzelf weer. En weet en vertrouw er blijven altijd mensen en vriendschappen op je pad komen🙏🏻

Ik kan me wel goed in je gevoel verplaatsen, ik ben net 4 maanden moeder (voor t eerst) en heb alleen maar kinderloze vriendinnen. Ik merk dat ikzelf echt veranderd ben qua prioriteiten en het liefst geen hele dagen meer wegga of afspreek met vriendinnen, hoe jammer ook.. Zij proberen zich wel wat aan te passen en komen nu wat vaker naar mij. Ook wil ik bijvoorbeeld in de nabije toekomst proberen om in het midden met hen af te spreken om uiteten te gaan of zoiets.. Maar er knaagt bij mij toch altijd een soort gesplitst gevoel tussen m’n vriendschappen en net nieuwe gezinsleven. Dat maakt dat ik m’n vriendschappen toch best veranderd zijn, al is het maar omdat mijn wereld ineens draait om poepluiers en slaapjes 😂 Denk dat je het een beetje op z’n beloop kunt laten en het inderdaad met hen kunt bespreken. Denk ook dat je je gevoel vooral moet volgen hierin, het moederschap is straks nieuw en daar zul je waarschijnlijk ook tijd voor nodig hebben om te wennen. Het is daarin echt niet gek als er iets veranderd in je leven! Hopelijk zullen je vriendinnen dat begrijpen en vinden jullie er een weg in samen.

Ik denk dat key is om goed te blijven communiceren. Vertel hem misschien dat je deze zorg hebt? Dan ondervang je het al een beetje voor straks als je baby er is. Toen mijn oudste geboren werd, was ik ook de eerste van m’n vriendinnen die moeder werd. Het heeft af en toe best wat wrijving gegeven. Maar ik ben wel altijd blijven vertellen hoe het zat en probeerde me ook in hen in te leven, zoals zij ook bij mij probeerden te doen. Dat heeft de vriendschappen overeind gehouden. Nu zijn ze zelf kortgeleden moeder geworden en nu komt het échte begrip en een stukje erkenning. Sommige dingen zijn zonder de ervaring van een kind, niet te snappen en dan is het denk ik belangrijk dat je een goede poging doet hen dat een beetje uit te leggen. Van te voren al eens peilen hoe zij dat voor zich zien, is misschien een goede start:-)