Vroeggeboorte

Ik heb er tranen van in m'n ogen. Jeetje lieve mama wat hebben jullie iets vreselijks meegemaakt.. Ik kan er de juiste woorden niet voor vinden om te uiten hoe ontzettend erg ik dit vind.

Allereerst wat naar, heftig en verdrietig dat je dit hebt moeten meemaken! Na het lezen van jouw verhaal komen een paar vragen naar boven: - heb je al eerder een nagesprek gehad in het ziekenhuis en kunnen aangeven dat je je niet gehoord hebt gevoeld? - heb je begeleiding van maatschappelijk werk vanuit het ziekenhuis gekregen? - stel deze vragen ook in het nagesprek. Voor zover ik weet kun je hier zelf weinig aan doen om het te voorkomen. Wel weet ik dat je vanuit het ziekenhuis een cerclage kan proberen of progesteron vaginaal. Laat je vooral goed informeren en vraag desnoods een second opinion bij een andere arts of ziekenhuis aan. Maar het belangrijkste is nu dat je plek krijgt voor je emoties, jouw gevoelens en de verwerking. En hier ook goede begeleiding in gaat krijgen. Er zijn bijvoorbeeld verloskundige gespecialiseerd in verliesbegeleiding o.a dmv emdr.

Hi lieve mama, ik lees dit met kippenvel. Het is niet mijn verhaal, maar lijkt er wel op. Ik heb een gezonde dochter van 2,5 en in mei bevallen na het breken van mijn vliezen met 23 weken. Ik ben nu weer 12 weken zwanger. Dood eng dit keer. Hier op het forum is de groep vlindertuin, ik heb daar veel aan gehad, en nog steeds. Om lotgenoten te vinden. Maar je mag me ook toevoegen en dan kunnen we er over kletsen. Het is zo pijnlijk om dit mee te maken en de onzekerheden voor de toekomst die het geeft. Ik snap ook heel goed dat je boos bent op het ziekenhuis. Die keuze is niet te begrijpen.. stuur me alsjeblieft een berichtje als je er over wilt praten ♥️

Ik heb echt een paar traantjes gelaten en ik voel zó erg met je mee... Als eerste wil ik je/jullie condoleren met het verlies van jullie sterke mannetje. Ik stuur heel veel liefde naar je toe & kracht. ❤️ Zo oneerlijk,worden zijn niet genoeg om te zeggen hoeveel pijn het doet. Ik ben afgelopen Augustus bevallen van mijn zoontje met 23 weken, ik had al een paar dagen last maar sinds het mijn eerste zwangerschap was dacht ik dat het bandenpijn was. Zondag avond begon de pijn, was heel licht. Maandag op werk werd de pijn erger en rond 5 uur s'avonds voelde ik iets stromen tussen mijn benen. Toen ben ik naar de wc gerent op werk en het was veel water/vruchtwater, geen idee wat het was maar het voelde niet goed.. Ik was helemaal in shock en mijn collega zei dat ik per direct de verloskundige moest gaan bellen en dat deed ik. Eenmaal daar aangekomen op de fiets ging ze mij helemaal nachecken, alles was goed zei ze.. diep in mijn hart wist ik dat iets niet klopte maar ja, ik dacht dat ze er zowiezo meer vanaf wist. Maandag avond de verloskundige op gebeld om te vragen of ze bij ons thuis langs kon komen, de steken/pijn kwamen om de 10 minuten... ze zei: Ik zie niks, geen ontsluiting of wat dan ook... weeën zijn het ook niet. De verloskundige was nog in opleiding en een andere verloskundige bleef in de auto zitten.. ze hadden elkaar gebeld voor een second opinion... kwam niks uit. Dinsdag 20 augustus, de pijn bleef aanhouden, ik trok het niet meer. De verloskundige gebeld en die zou mij zsm terug bellen. Rond 14/15 s'middags belden ze mij op: Jaa, we willen toch dat je nu naar het ziekenhuis gaat zodat je aan de CTG kan om te kijken hoe het met de baby gaat. Dinsdag ochtend nog urine ingeleverd om te kijken of ik geen blaasontsteking had... Dat was het niet. Dinsdag middag in het ziekenhuis zat ik aan de CTG en een half uur later kwam een gynacoloog binnen: Helaas kunnen wij jou geen weëen remmers meer geven en moet je vandaag bevallen. Onze wereld storte in elkaar, toen heb ik mijn mentale knop om gedraaid en zat ik diep in mijn eigen bubbel. Van 5 tot 8 werden de weeën heel heftig en om 20:18 is ons zoontje geboren, hij liet nog mooi van zich horen en er kwamen een paar kleine huiltjes uit. Hij heeft ook nog 50 minutjes geleefd en ik zag hem steeds sneller wegzakken... En nu, rouwverwerking via het ziekenhuis wat heel erg goed is geregeld! Lieve mensen echt waar... De pijn is niet minder geworden, dat wil ik eigenlijk ook niet. Mensen zeggen steeds: Meid, wat ben jij sterk/stoer... Nou liever niet. Klinkt stom maar je bent niet alleen, ik wou mijn verhaal met jou delen (nog nooit gedaan). Gun jezelf alle tijd van de wereld en laat een ander je niet vertellen hoe snel je weer aan het werk moet! Heel veel liefde en een dikke knuffel van mij❤️

Dank je wel voor je berichtje. Ik heb binnenkort een nagesprek in het ziekenhuis. Ik was idd van plan om hulp te vragen vanuit het ziekenhuis ook en om begeleiding te vragen. Goed om te weten dat er verloskundigen zijn die gespecialiseerd zijn in verliesbegeleiding o.a. emdr. Ja klopt, die progesteron kregen wij dus die woensdag mee toen de operatie niet doorging, maar blijkbaar heeft dat niet geholpen bij mij aangezien het 2 dagen later helemaal mis is gegaan😔

Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden na het lezen van wat je hebt meegemaakt – zo emotioneel en hartverscheurend. Ook gecondoleerd met het verlies van jullie sterke mannetje. Ik heb werkelijk met tranen in mijn ogen je bericht gelezen en leef intens met jullie mee. Het is zo oneerlijk en er zijn geen woorden die de pijn en het verdriet volledig kunnen beschrijven of verzachten. Ik voel zoveel respect en medeleven voor jouw openheid om dit te delen. Dank je wel daarvoor. Wat een immense pijn en verlies heb je doorgemaakt en ik herken dat gevoel heel sterk – dat je diep van binnen voelt dat er iets niet klopt. Die woensdag dat ik naar huis werd gestuurd, wist ik ook diep van binnen dat ik die week niet zou halen. Fijn dat je vanuit het ziekenhuis de ruimte krijgt voor rouwverwerking en dat er steun is in deze moeilijke tijd. Ik wens je heel veel liefde, kracht en warmte toe. Een dikke knuffel terug!❤️❤️

❤️❤️

Lieve mama, Dank je wel voor je lieve berichtje. Wat naar dat met 23 weken je vliezen zijn gebroken en je het verlies hebt moeten ervaren. Mijn hart gaat uit naar jou en je gezin. Ik begrijp je angst volledig en hoop van harte dat alles goed zal gaan deze zwangerschap. Fijn om te horen dat je steun hebt gevonden in de Vlindertuin, ik zal er zeker eens een kijkje nemen. ❤️

Oh my god. Ik weet niet wat ik lees, de tranen springen me in de ogen. Ik wil je alleen maar ontzettend veel sterkte en kracht toewensen 🥀❤️

Dank je wel voor je lief berichtje ❤️❤️

Pff, geen woorden hiervoor.. Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Laat elk emotie los. Laat het gaan ❤️. Ik ben ook heel lang boos geweest op het ziekenhuis, omdat ze steeds twijfelde ons zoontje te halen. En het voelde niet goed. Toen ze besloten hem niet te halen, is hij in de nacht in mn buik overleden met 29 weken. Ik wist ool niet wat k moest doen met me emoties. Heb veel gesprekken met ze gehad, in het ziekenhuis waren ze ook in shock. En ik mocht een brief schrijven naar ze.. maar niks haalt mijn stilgeboren zoontje terug. Ik wens je veel krachte. Als je wilt praten, mag dat altijd❤️💙

Wat afschuwelijk. Heel veel sterkte en kracht 🙏 Wat verdrietig en heb de tranen in mijn ogen staan. Je kan een klacht indienen bij het medisch tuchtcollege mocht je je niet gehoord voelen in de gesprekken met het ziekenhuis.

Wat vreselijk en verdrietig. Geen tips maar wil je heel veel sterkte wensen 😘

Wat afschuwelijk 😢 heel veel sterkte en kracht!!