Vroeggeboorte

Hoi allemaal, Na Eén fertiliteitstraject traject van 5 jaar was het eindelijk gelukt. Ik was zwanger en alles ging super goed met de baby. Met de 13 weken had ik aangegeven of ze naar mijn baarmoederhals wilde kijken, omdat ik in het verleden aan mijn baarmoederhals ben geopereerd. Er werd aangeven dat dit met 20 weken echo gedaan wordt en dat ik mij daar geen zorgen om hoefde te maken. Met de twintigweken echo (ik was toen 19 weken en 2 dagen) hebben ze mijn baarmoedermond gemeten en deze was helaas te kort (1,5 cm/ 2 cm). Ik kreeg te horen dat ik een cerclage zou krijgen. Ik mocht niks eten/ niks drinken. Na een dag in het ziekenhuis te gezeten hebben is er ineens besloten mij naar huis te sturen en voor een week later een afspraak in te plannen. Ik mocht zelfs werken en sporten hadden ze aangegeven. Het zal mij al niet lekker en ik heb 2 dagen geprobeerd toch thuis te niksen, maar 2 dagen later ben ik mijn slijmprop verloren en kort daarna zijn de weeën begonnen. Binnen 2 dagen was mijn baarmoederhals van 2 cm/1,5 cm naar 0,5 cm. Ineens was er paniek en werd ik per direct opgenomen. Ik kreeg twee keer een zetpil om de weeën te stoppen, maar dat mocht niet baten. Zo lang de weeën niet gingen stoppen konden ze niet de cerclage plaatsen. Met de baby ging alles goed, zo lang het met hem goed ging wilde ik niet bevallen. 6 dagen later was de baby half in de geboortekanaal waardoor ik moest bevallen, maar de vliezen wilde niet breken, hij wilde niet geboren worden. Het duurde ook erg lang voordat hij geboren was. We hebben samen echt alles gedaan om de bevalling uit te stellen, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk is hij na uren geboren, Omdat hij geen 24 weken was, hebben ze ook niks gedaan. Er werd aangegeven dat het een wonder zou zijn als hij zou leven met de geboorte en als hij zou leven max 15 min teken van leven zal geven doormidden van gaspen. Uiteindelijk heeft hij het na de geboorte 50 minuten volgehouden met gaspen en dat beeld ging echt door merg en been. Was zo’n gezond en sterk mannetje. Ik weet niet meer wat ik moet doen en hoe ik hier bovenop moet komen. Ik heb grote angsten en trauma’s opgelopen merk ik. Het verdriet van het verlies van mijn baby is enorm. Mijn kinderwens is groot, maar de angst dat dit mij weer overkomt is ook enorm groot. Ook weet ik überhaupt niet of het weer zal lukken om überhaupt zwanger te worden. Heb er al lang over gedaan. Heb binnenkort gesprekken met het ziekenhuis. Ze geven aan dat ze nu een preventief cerclage willen plaatsen voor als ik ooit zwanger word om een vroeggeboorte in de toekomst te voorkomen, maar ik merk dat ik het heel erg vind dat er die dag voor gekozen is om mij niet te opereren. Het voelt zo oneerlijk aan dat een het voorkomen had geworden dat levend en gezond kind zou komen te overlijden. Ik weet niet meer wat ik met mijn emoties aan moet en wat ik überhaupt moet beslissen in de toekomst. Zijn er vrouwen die zelf zoiets hebben meegemaakt? Hebben jullie tips of tricks? Ik weet niet meer hoe ik het vertrouwen moet terugwinnen in de zorg en hoe ik alles weer moet oppakken? Of mensen die tips en tricks hebben qua cerclage of voorkomen van vroeggeboorte? Of advies over bepaalde ziekenhuizen/artsen?