Vrouw van een internationaal chauffeur

Andere tak van sport maar toch herken ik het wel. Mijn vriend werkt in de horeca en ik sta voor de klas. In de praktijk komt het er doordeweeks dus meestal op neer dat ik veel eerder opsta en alweer in bed lig of op het punt sta te gaan slapen als hij thuiskomt. Er zijn weken dat we elkaar doordeweeks echt amper zien. Het eerste wat mensen dan ook zeggen is dat we elkaar dan dus nooit zien. Misschien minder dan stellen die allebei de zelfde werktijden hebben, maar wij weten niet beter. Ik vind het zelf ook wel lekker. Je eigen tijd is gegarandeerd en ik heb het idee dat we veel bewuster met onze quality time samen omgaan. Niets aantrekken van wat anderen vinden of denken en lekker doen wat voor jullie werkt.

Mijn man zit op zee.. Hij is altijd twee weken van huis. Vond het alleen rond de bevalling wel spannend of hij erbij kon zijn. Ze hadden afgesproken dat als er tekenen van de bevalling er waren hij zo snel mogelijk van boord zou mogen.. Toch is dat dan misschien te laat. Gelukkig kwam ons kindje wat te vroeg waardoor hij precies in z'n verlof zat. Maargoed ik wist waar ik aan begon en het wijst zich zelf allemaal wel. We hebben nog twee honden, kat en papegaai in huis. Ook dat wijst zichzelf. Je moet niet teveel van jezelf verwachten en niks van anderen aantrekken. Soms loopt het niet zo als je had gepland, wat is daar erg aan? Ik heb er tot nu toe geen moeite mee. Tuurlijk zou het soms gewoon fijner zijn als hij thuis was. Juist omdat ik zoveel alleen ben met m'n zoontje zijn wij twee handen op 1 buik. Je moet je eigen plan trekken. Je moet je zelf staande houden op je eigen manier zoals jullie dat lukt. Mensen zullen het altijd beter weten en een oordeel hebben. Maar niemand doet het jou eventjes na. En als ik terug kijk op de afgelopen 3jaar kan ik zeggen dat ik het toch mooi flik en trot ben op mezelf.

Mijn man was internationaal vrachtwagenchauffeur van ma t/m vrij naar huis, soms al vertrek zondagavond. Voor de geboorte van onze eerste hebben we de mogelijkheden met zn baas doorgesproken. Vanaf de geboorte doet hij alleen dagritten oftewel elke avond thuis.

Bedankt voor je reactie. Lijkt me ook heel lastig af en toe. Maar ik herken het van het bewuster zijn van de tijd samen. Daar geniet je dan extra veel van. Ik zie nu vooral op tegen de nachten. Dat je dan echt alleen bent als je even twijfelt over wat dan ook. En grappig, ik sta ook voor de klas😉

Wat een fijne reactie. Dankjewel! Hoe vindt je zoontje het? Vraagt hij er vaak naar?

Vind je dit fijner nu? Of heb je er eigenlijk nog niet zoveel aan omdat de werkuren van een chauffeur niet te vergelijken zijn met een andere baan?

Hij snapt het heel goed. We zwaaien z'n vader altijd heel bewust met een ritueel uit. Beeld bellen bijna iedere avond. Zijn nu denk ik 3x aan boord geweest. Hij weet niet beter en is eigenlijk nog nooit verdrietig geweest dat papa wegging of weg was.

Ik vind het persoonlijk veel fijner. Tuurlijk maakt hij veel langere dagen dan een 9 tot 5 baan, wat hem natuurlijk veel energie kost. Maar het feit dat hij een keer s nachts uitkan voor de kleine of simpel weg even opletten zodat ik op mn gemak kan douchen. Dat is mij goud waard. Nu dochter al wat ouder is en om 7 naar bed gaat, heeft hij van die dagen dat hij haar totaal niet ziet. Maar ze wordt s nachts nog wel eens wakker, dan is het zo fijn dat je kan afwisselen. Zeker als ze in een keer tegendraads of ontroostbaar is.

Kinderen weten natuurlijk ook niet beter en groeien hier gewoon in mee. Fijn om dit van andere te horen. Dat stelt me gerust 🤗

Mijn man is ook internationaal chauffeur. We hadden een moeizame start met onze dochter, ik vond het loodzwaar doordeweeks alleen te zijn. Samen is alles zoveel makkelijker. Na een lange week met veel uren slaapt hij doorgaans als een blok in het weekend. De nachten zijn dus nog altijd grotendeels voor mij. Ik merk ook dat mijn dochter haar papa steeds meer mist doordeweeks.

Mooi beroep hebben we hè

Mijn man en ik latten. Hij woont en werkt van maandag tot donderdag in Belgie en van donderdag avond tot maandag ochtend is hij in nederland. We hebben allebei een eigenbedrijf dus verhuizen was geen optie en eigenlijk ook iets wat we helemaal niet willen. Wij krijgen nu ons derde kind en het gaat super goed. Het enige waar ik “last” van heb is de mening van andere 😉 Tuurlijk is het soms zwaar om de kinderen alleen te hebben als hij er niet is maar het is iets waar we bewust voor hebben gekozen. Lekker niks aantrekken van andere en zorgen dat je goed communiceert met je partner! Wat verwacht je van hem als hij er niet is en als hij er wel.

Dus jij hebt eigenlijk een iets mindere ervaring. Hoe gaat je man hier mee om?

Mijn man is gek op zijn dochter en probeert mij in het weekend wel te steunen. Maar veel zal er niet gaan veranderen, dit werk blijft hij doen. Ik draai het huishouden altijd al alleen, het is me alleen zwaar gevallen hoe dat met een baby erbij is en zeker als het moeizaam gaat.

Snap ik. Werk jij hiernaast ook? En hoeveel dagen?

Ik werkte 40 uur (lees 50-60 uur) in de zwangerschap en zou 28 uur gaan werken na verlof. Ben inmiddels met burn out klachten thuis (er is een hoop gebeurd sinds ik zwanger raakte). Het zal niet voor iedereen hetzelfde zijn hoor, geloof ik zo. Ik had een huilbaby die pas met 9 maanden wat langer (6 uur+) ging slapen. Het gaat nu goed, maar in coronatijd met veel minder support dan normaal is het heel pittig geweest de eerste tijd.

Nou precies. Ikzelf ben ook de dochter van een kapitein. Paps was altijd een week weg (af en toe zelfs enkele maanden). Ik en mijn zus hebben daar nooit vragen bij gesteld. Het was gewoon zijn werk en dat was dat. Wij hadden ook rituelen. Als papa aan boord ging staken we zijn knuffelbeer in zijn valies want ja zo alleen slapen..en kwam hij thuis, dan staken we papa en knuffelbeer in bed want dan was hij doodop :) mama was wel huisvrouw...dat scheelde natuurlijk wel.

Mijn vader was/is internationaal chauffeur. Was soms echt wel eens lastig voor mn moeder. Voor mij helemaal. Ik weet nog dat hij eerst 2 nachten per week weg was en vanaf een gegeven moment ging hij van maandag tot en met vrijdag weg. Ik had het daar zoooooo moeilijk mee. Als ik hem al hoorde aan de telefoon was ik ontroostbaar..