Wat hielp jou mentaal voorbereiden op de bevalling?

supergoede vraag, ik volg even :))

Wat mooi om te lezen. Ik heb hetzelfde gedaan qua voorbereiding. Daarnaast volgde ik de bevalcursus van Mom&Co. Ik heb uiteindelijk denk ik het meest gehad aan het luisteren van de podcast 'adem in, adem uit'. Dit liet me inzien dat bevallingen vaak heel anders lopen dan verwacht en dat dat ook oke is. Zelf wilde ik een natuurlijke thuisbevalling in bad, zonder medicatie en werd het vanwege meconiumhoudend vruchtwater een ziekenhuis bevalling. Uiteindelijk kreeg ik alles wat ik vantevoren niet wilde: een ruggenprik, knip, oxytocineprik voor placenta etc. Mijn mindset heeft geholpen in het meegaan met de flow. Wat me het meest is meegevallen van alles, is de regie die ik voelde over mijn bevalling. Ondanks dat alles anders is gegaan, en ik het heel erg tegen vond vallen qua pijnbeleving, kijk ik toch super positief terug op mijn bevalling, waarbij ik me (tegen mijn verwachtingen in) mega gesteund voelde door het ziekenhuis personeel. Ik luisterde en las veel Nina Pierson waardoor ik een beetje gebrainwashed was en echt het idee had gekregen dat ze in het ziekenhuis niet meer zouden kijken naar mij als vrouw en vooral zouden handelen volgens protocollen. Het tegendeel bleek waar! Ze gaven me alle tijd en ruimte om mijn eigen beslissingen te nemen en ik heb geen 1 keer op mijn strepen hoeven staan om dingen naar eigen wens te laten verlopen.

Cursus van drs mama! :-)

Wauw wat fijn zeg dat je er alsnog zo positief op terug kijkt! Kan me goed voorstellen dat dat mede komt doordat je de regie niet kwijt raakte. En ik herken wat je zegt: ik merk ook dat ziekenhuisbevallingen en het personeel vaker wordt afgeschilderd als: ze gaan over je grenzen heen, handelen alleen maar volgens protocollen, geven je geen ruimte voor eigen inbreng etc. Fijn om een tegengeluid te horen, want zo kan het dus ook :)

Ik was in het begin van minn zwangerschap ook erg bang en onzeker over de bevalling die eraan kwam. Ook mede door horrorverhalen, want iedereen vond het ineens nodig om hun bevallingsverhaal met mij te delen😫 Ik heb steun gevonden in mensen met een positief bevallingsverhaal en ik heb een bevallingscurses gevolgd waarin uitgelegd wat je allemaal tegen gaat kunnen komen tijdens je bevalling en hoe dat dan in zijn werk gaat en hoe je je erop voor kan bereiden en waar je recht op hebt tijdens je bevalling(wat je dus zelf mag bepalen enzo). Dit heeft mij heel veel geholpen. Ik heb ook voor mezelf een bevallingsplan gemaakt en hoewel je een bevalling niet kan plannen, gaf het mij wel rust dat mijn wensen op papier stonden. En ook vooral mijn wensen voor wat als het fout gaat. Juist de dingen die je niet kan plannen zeg maar. Uiteindelijk heb ik een stortbevalling gehad met een flinke weeenstorm. Mijn zoontje is binnen 4 uur vanaf de eerste wee geboren en 15 min persen. Maar ondanks dat wel een droombevalling. Ik ben in bad bevallen zoals ik graag wilde en heb geen pijnstilling gehad. Alle voorbereidingen en informatie die ik van te voren heb verzameld hebben mij wel erg geholpen tijdens de bevalling. Ik kon me hierdoor goed focussen op mijn weeen, zonder mezelf zorgen te maken om andere dingen.

Ik vond het ook allemaal mega spannend, dat heeft mij doen besluiten de cursus 'samen bevallen' te gaan doen, samen met mijn partner. Mede door onze cursusleidster ben ik daardoor echt goed voorbereid de bevalling ingegaan, veel droge informatie maakte zij passend aan mijn gevoel en situatie. En ze deed dat ook voor andere cursisten zodat we ook een beetje in elkaars keuken konden kijken, zeg maar. En ondanks dat van onze 8 bijeenkomsten (7 voor de bevalling en 1 na de bevalling) er 6 online waren (corona-maatregelen) voelde ze spanning, vragen etc. heel goed aan en wist bij iedereen de goede snaren te raken en zorgde ze voor een veilige omgeving waarin geen vraag te gek of te raar was. Kortom ik heb er heel veel van opgestoken. En onze groep hield en houdt heel regelmatig contact via een whatsapp groep waarin we toen veel kwaaltjes etc. bespraken en nu dingetjes met onze babies. Een heel leuke en gezellige bijkomstigheid. Mijn tip is om heel openminded de bevalling in te gaan, en niet te veel willen regisseren vooraf. Uiteindelijk liep ook alles anders dan ik had gedacht, maar omdat ik de cursus had gedaan wist ik wat m'n opties/mogelijkheden etc. waren. Verder heeft mijn partner ook heel veel invloed gehad, hij bleef superrustig, terwijl het voor hem ook best even heel spannend was. Toen ik opeens medisch werd vanwege zwangerschapsvergiftiging en in het ziekenhuis kwam te liggen. Ook qua ziekenhuis was mijn ervaring heel goed, ondanks de drukte op de afdeling, onderbezetting, meerdere bevallingen tegelijk, ben ik echt super begeleid en hebben ze echt hun best gedaan zo goed mogelijk voor mij te zorgen. Geniet nog even van je zwangerschap en succes straks met je bevalling. Het cliché is waar, de pijn is snel vergeten als je dat bundeltje baby vast hebt <3

Ik heb ook ontzettend veel gelezen en daarmee me zoveel mogelijk mee voorbereid. Geen cursus ofzo gevolgd. En wist ook dat een bevalling niet te plannen is. Wilde graag thuis bevallen. Dat ging super lekker totdat het stagneerde bij 5 cm. Daarna vliezen gebroken en helaas was er gepoept in het vruchtwater. Dan wordt alles anders. Ik kon hier goed mee omgaan. Wist dat het mogelijk was. Ook het weg ademen van weeën ging gewoon natuurlijk. De bevalling had verder alles wat ik eigenlijk niet wilde: infuus met weeën opwekkers, de weeën namen af in intensiteit na uren bezig geweest te zijn. Daarom ook morfine pompje (na 12 uur was er amper vordering en ik was uitgeput doordat de weeën om de 2 min bleven komen), dus nog een infuus. 2x mijn blaas leeghalen, vacuümpomp geboorte, knip, 2 kleine scheurtjes, dus hechtingen. Navelstreng uitkloppen was ook niet mogelijk. En omdat ik er zo klaar mee was ook de oxytocine prik voor de placenta. Ze hebben wel 10x gevraagd of ik geen negatief gevoel heb overgehouden. Maar het allerbelangrijkste: communicatie is gewoon ontzettend netjes gedaan. Het enige waar ik echt op mijn strepen voor heb gestaan is de schedel elektrode. Die is ook niet geplaatst. Ik denk dus inderdaad dat mindset heel veel kan doen. Zo heb ik het wel ervaren. Ik heb ook nooit tegen de bevalling op gezien. Ook het herstel viel me 100% mee.

Ik weet al jaren dat als ik zwanger zou raken, ik in het ziekenhuis moet bevallen. Dit door mijn erfelijke hartafwijking. Toen ik daadwerkelijk zwanger was, heel erg last gehad van de wetenschap dat veel voor mij beslist zou worden. En daardoor het gevoel dat alle controle van me af zou worden genomen. Tel daar bij op dat inderdaad veel boeken en dergelijke redelijk negatief tegenover ziekenhuispersoneel en protocollen staan, dat was veel angst en onzekerheid. Ik heb mij verdiept in hypnobirthing, boek opgezocht die ook specifiek in gaat op ziekenhuis bevallingen en inleidingen. Dat is Hypnobirthing door Siobhan Miller. Nu besloten om me te focussen op de ontspanning rondom de bevalling, daar heb ik altijd invloed op, ongeacht wat er gaat gebeuren. Bedacht wat me in de bevalkamer kan helpen met ontspannen en ben nu veel aan oefenen met mediteren en ontspanningsoefeningen. En nu kijk ik er naar uit! Heb vertrouwen in mezelf, mijn lichaam, mijn baby en mijn man. Het kan niet anders dan goed komen, hoe de bevalling er verder ook uit gaat zien.

wat goed zeg! Ik kan me voorstellen dat hypnobirthing echt goede houvast qua technieken kan geven, ik wil me daar ook nog in gaan verdiepen. En wat je zegt: ontspannen kun je zelf grotendeels bepalen, dat geeft je een stuk meer regie. En inderdaad: die kleine komt er hoe dan ook, dus goed komt het sowieso :)

Wauw, mooi voorbeeld van hoe het helemaal anders kan lopen en je toch positief terug kijkt doordat je zelf een stukje regie hebt kunnen bewaren en er goed met je gecommuniceerd werd. Fijn ook dat er naar je wens (of misschien wel eis;) van geen schedelelektrode geluisterd is. Dit wil ik ook absoluut niet, kan er nog steeds niet over uit dat het voorlichtingsfilmpje van het ziekenhuis bij mij in de buurt spreekt over 'even een draadje plaatsen' :(

Weten wat je fysiek te wachten staat, welke fases er in een bevalling zijn en wat het betekent/ er te gebeuren staat, welke keuzes je op welk moment hebt etc (en welke keuzes je medisch gezien ook niet hebt en gewoon moet accepteren voor wat het is) helpt echt enorm. En verder; laat het gaan en van je afglijden. Ik moet de eerste vrouw nog tegenkomen van wie de bevalling precies liep zoals gepland. Het gaat altijd anders zijn en het is niet te voorspellen, en dat is prima. Zorg dat je rustig bent, laat het over je heen komen en focus op je ademhaling. En bedenk je dat het maar een aantal uren duurt en je dan een wolk van een baby op de wereld gezet hebt! Binnen een dagje is het voorbij. Laat je ook gewoon niet te bang maken want het valt écht wel mee is mijn ervaring. Succes alvast 🍀🥰

Ze hebben ook gevraagd waarom ik dat echt niet wilde. Was echt zoveel beter om hem te monitoren. Maar ik hoorde die kleine zijn hartslag zelf ook de hele dag al. Zag geen enkele aanleiding waarom dat niet voldoende zou zijn. Achteraf, ook omdat hij met vacuümpomp geboren moest worden. Ben ik echt super blij dat we goed wisten waar we nee op zeiden. En dat we hem niet dus ook nog pijn aan de voorkant van zijn hoofdje hebben gegeven.

Ik heb een cursus hypnobirthing gedaan, waarin de nadruk ligt op positiviteit rondom het kunnen van je lichaam, je ademhaling, terug naar binnen en een veilige omgeving creëren. Het vrouwenlichaam is gemaakt om leven te geven, en als je goed naar je lichaam luistert tijdens de bevalling, voel je vanzelf wat je moet of kunt doen. Mede hierdoor heb ik een hele fijn, relaxte bevalling gehad waar ik heel goed op terugkijk ❤️

Ik heb alleen via zoom een cursus gevolg was corona tijd. En me ingelezen in de verschillende voordelen en nadelen van bepaalde bevalhoudingen/opties en eventuele pijnstilling. Toen heb ik in mijn bevalplan heel globaal een aantal voorkeuren gezet. De rest liet ik op mij afkomen en dat heeft goed gewerkt want het loopt toch vaak anders maar ik wist mijn opties.

Helemaak niks, alles ging fout behalve dat ze nu gezond is, het ging te snel, ze lag in stuit, het werd toch een keizersnede, ze was te vroeg. Maar ik had wel een cursus gedaan en met goed ingelezen. Dus daardoor dacht ik er voorbereid te zijn er gaf het vooraf geen stress. Zoals een ander ook beschrijft go with the flow en als dat niet lukt komt het ook echt wel goed uiteindelijk. Voor houdingen e.d hadden wij allemaal geen tijd, ik moest gewoon doen wat ze zeiden omdat onze dochter het moeilijk had. Dus alles leuk en aardig maar het loopt echt zoals het loopt.

Ik hield mezelf gewoon altijd voor dat voor mij letterlijk miljarden vrouwen dit ook al hebben gedaan. Simpel, maar voor mij was het genoeg 😊