Weeënstorm vs normale weeën ervaring gezocht

Bij m’n eerste zoontje een (natuurlijke) weeenstorm van 20 minuten gehad. In die 20 minuten ging ik van 6 naar 10 cm. Ik kon de weeen niet goed opvangen en raakte in paniek. Bij 9 cm nog morfine gehad tot ik mocht gaan persen. Tijdens het persen had ik pas weer controle. Nu bij m’n tweede zoontje geen weeenstorm gehad. Kon goed de controle houden over mn ademhaling en de weeen opvangen. De weeen waren erg intens, maar niet enorm pijnlijk. Wel werd ik tijdens het persen overvallen door de pijn. Persuade duurde maar 9 minuten, maar nu verloor ik hier juist heel even de controle. Nu geen pijnbestrijding gehad. Kijk op allebei de bevallingen goed terug. 12 uur weeenstorm en 8 mislukte ruggenprikken lijken me wel heel heftig.

Bij mijn eerste ook een (natuurlijke) weeënstorm gehad. Was enorm heftig en ik raakte enorm in paniek hierdoor. Bevalling duurde 4 uur in totaal waarvan een 1,5 uur durende weeënstorm. Bij mijn tweede geen weeënstorm gehad. Deze bevalling duurde ook 4 uur met telkens 8 minuten tussen de weeën in. De pijn was hetzelfde, erg intens. Maar omdat ik telkens 8 minuten pauze had veel beter vol te houden, kon hierdoor in controle blijven en tot aan het persen nog grapjes kunnen maken met de verloskundige. Ik heb dus veel minder weeën nodig gehad om tot volledige ontsluiting te komen.

Bij de eerste had ik geen weeënstorm en kon ik enigszins goed mijn rust bewaren. Uiteraard was het pijnlijk, maar het eerste wat ik zei, was (volgens de verloskundige, want ik weet het zelf niet meer😂): "Dit zou ik zo weer doen" Bij de tweede had ik een weeënstorm van drie kwartier, waarin ik van 3 cm naar 10 cm schoot. Complete paniek. Ik kwam niet uit de paniek en toen iedereen dacht: "dit wordt niks, 3 kwartier geleden zat ze op 3cm, dit houdt ze nooit vol", riep ik ineens: DAT KIND KOMT AL, HET HOOFDJE STAAT! Toen voelde ik persdrang en had ik mezelf weer in bedwang. Op beide bevallingen kijk ik zeer positief terug, maar nummer 2 vond ik een stuk heftiger dan nummer 1, omdat je geen pauze hebt tussen de weeën bij een weeënstorm. Ook vond ik de weeënstormweeën een stuk pijnlijker.

Hier de eerste keer een natuurlijke weeën storm gehad, ging gelukkig wel heel snel. Was inderdaad pijnlijk maar omdat alles zo snel ging kijk ik er eigenlijk wel heel positief op terug. Toen ik aankwam in het ziekenhuis was het direct persen. Bij de tweede had ik tijdig een morfine pompje aangevraagd, bij de eerste was daar überhaupt geen tijd voor voor pijnstilling. De tweede bevalling was erg relaxt, wellicht achteraf was de morfine pomp ook niet nodig want was ook weer een erg snelle bevalling, maar ik vond de morfine eigenlijk wel heel relaxt. Toen de heftige weeen kwamen kon ik het pompje dan gebruiken. De weeen waren vergelijkbaar met de eerste bevalling ook erg pijnlijk maar dan met meer rust ertussen. Als ik mijzelf morfine toediende haalde dit de scherpe randjes eraf en was de hele bevalling daardoor eigenlijk best chill.

De geboortes van mijn kinderen zijn heel anders gelopen, maar ik kan wel jouw vraag beantwooren. Bij de eerste had ik geen weeënstorm en bij de tweede wel (aldus mijn verloskundige). Allebei de geboorte zijn natuurlijk gestart. Bij de weeënstorm had ik hele korte weeën die heel snel op elkaar volgden. Ik had weinig tijd om op adem te komen. Ze waren niet heftiger dan de weeën zonder weeënstorm, maar het niet op adem kunnen komen was zwaar. In mijn geval dachten we dat het nog geen ontsluitingsweeën konden zijn, maar waren ze dat wel en is mijn dochter geboren toen de verloskundige er nog niet was.

Hi! Mijn dochter is nu 2.5 jaar, bij haar ingeleid bij 41+3 waarbij ze begonnen met vliezen breken en 1.5 u later weeënopwekkers. Toen die +- 1 uur aanstonden kwam ik in een weeënstorm, dit heb ik 1.5 uur volgehouden en toen ze ontsluiting checkte was ik 'maar' 2cm opgeschoten en xat ik op 5 cm. Hierop heb ik een ruggenprik gevraagd want ik had de behoefte om te gaan schreeuwen en kon me geen houding meer geven. Ik mocht niet in bad ivm meconiumhoudend vruchtwater. Rest van de bevalling was totale rust en verliep vlekkeloos. Bij mn zoontje van nu bijna 9mnd ook ingeleid, nu ivm zwangerschapsvergiftiging bij 39+5. Ik kreeg smiddags een ballon en werd opgenomen. Snachts werd ik wakker met regelmatige weeën om de 5 min en duurde dan 1 minuut. Hele andere ervaring qua start en bij de check bleek ik al op 5cm te zitten en mocht ik mn man wakkerbellen. De weeën bleven netjes om de 5 min komen, duurden 1 minuut en kwamen echt als een golf. Hierdoor kon ik ze goed opvangen en rustig dingen uitproberen zoals de tense en massage. 2u later zat ik bijna op 8 cm en werd het bevalbad opgezet, uiteindelijk heeft de verloskundige in bad nog de vliezen gebroken omdat de weeën wat wegviel, hierop ging het snel, zat ik na 30 min op volledige ontsluiting en ook de persweeën kwamen met regelmaat, wel sneller op elkaar en intenser, maar ik was helemaal in mijn bubbel en het was goed op te vangen. Met 6 min persen is onze zoon toen geboren. Dus het is zeker een wereld van verschil met een weeënstorm

Eerste bevalling lag mijn dochter als sterrenkijker (bleek tijdens de bevalling). Ik had rugweeën en heb een hele dag weeënstorm gehad, vreselijk. Omdat het rugweeën waren, kon ik op gegeven moment niks meer toen om me enigszins te beheersen. Heb alles bij elkaar geschreeuwd 🫣. Bij 8 cm ontsluiting is er uiteindelijk een ruggenprik gezet. Fluxus gehad en de placenta is manueel verwijderd op de OK. Nu net bevallen van de tweede. Weer die rugweeën, dus kreeg al paniek toen de begeleiding begon. Echter was het dit keer veel beter te beheersen. Er zat een korte pauze tussen, waardoor ik weer wat kon bijkomen. Ik heb ook een TENS gebruikt (heel fijn!). Tussentijds kon ik bv gewoon weer even met mijn partner praten. Ik ben met 5 uurtjes bevallen, zonder pijnstilling.

Ik heb zowel een opgewekte weeenstorm gehad (bij inleiding) bij de eerste, als een natuurlijke bij de tweede, als normale weeën en dat zijn echt onvergelijkbare ervaringen. Door de inleiding was het echt onmiddellijk aaneensluitend, niet op te vangen pijn. Ik vergelijk het altijd met een hele groep die tegelijkertijd in je maag aan het stompen en schoppen is: je kan alleen opkrullen en ondergaan. Geen enkele ademhalingsoefening gaat werken het is enkel uitzitten (in mijn geval geen paniek maar ik ging een soort van dissociëren als in “ik vertrok” mentaal volledig). Mijn tweede bevalling was lang gewone weeen (tot bijna volledige ontsluiting): pijnlijk maar echt behapbaar. Je kan even op adem komen, je kan je voorbereiden, je mentaal voorhouden “nog even en dan zakt het”. Daar kon ik urenlang goed mee omgaan. Later sloeg het om tot een natuurlijke weeenstorm en alhoewel dit alsnog minder plots voelde als de eerste keer is de uitputting die je daarbij voelt ook op natuurlijke wijze vele vele malen groter dan bij normale weeen. Ze hebben me uiteindelijk zelfs weeenremmers moeten geven omdat het ook voor de baby veel teveel geweld was. Ik sluit me dus helemaal aan bij voorgaande reacties: feitelijk is de wee wel hetzelfde, maar de pauze en de op- en aflopende heftigheid van een normale wee zorgen dat je zowel mentaal als fysiek je kan voorbereiden, puffen werkt et Cetera. Er valt dus helemaal niks te trainen/te kunnen bij weeenstormen.

Oh, nu ik er langer over nadenk. De weeën waren bij de weeënstorm langer, meer richting 1,5 minuut. Ik denk dat dat die andere keer niet zo was.

Ik ben ook heel benieuwd hoe mijj 2e bevalling gaat. De 1e was vanaf vliezenbreken(uit zichzelf gebroken als 1e aanleiding voor de bevalling) direct een weeenstorm gekregen die 3,5 uur aanhield, zonder 1 seconde tussen elke wee. Ik heb toen weeenremmers gekregen (omdat de baby de weeen te veel vond en ik zelf adem moest halen tijdens een wee en die dus niet kon opvanhen) en daardoor zaten er 2 seconden tussen elke wee, maar nog steeds erg snel na elkaar dus. Heb daarna maar 13 minuten hoeven persen. Ik heb dit zelf wel als redelijk pittig ervaren totdat ik de weeenremmers kreeg waardoor ik even een teug adem kon halen tussen de weeen door ipv een wee opvanhen en tijdens de andere wee ademhalen. Ze hebben nu aangegeven dat ik rekening moet houden met een nog kortere bevalling en dat ik mogelijk het ziekenhuis niet haal (30 minuten rijden). En dat vind ik wel spannend want was erg blij met de weeenremmers.

Ik heb bij beide geboortes een weeënstorm gehad, maar wil de ervaring wel met je delen. Bij beiden is er gestart met inleiding (38wk en 37wk) maar nooit opwekkers gehad omdat mijn lijf het zelf oppakte en in een weeënstorm schoot. Wat ik wel kan zeggen, bij de eerste was ik compleet in paniek. Ging allemaal veel te snel - van eerste wee tot geboorte in 1,5uur tijd (waarvan 45min persen). Wat een hel. Bij de tweede kwam er hier en daar een wee. Verloskundige checkte ontsluiting en ik had al 6cm (misschien was dat bij de eerste ook wel, maar niemand die het geregistreerd had). Toen de verloskundige de kamer uit ging brak er weer een storm los en een uur later ben ik bevallen. Deze keer 7min persen. Beide keren zonder pijnstilling. Maar de tweede keer was zoveel fijner! Toen het weer gebeurde dacht ik alleen maar ‘hier gaan we weer’, maar geen paniek - ik wist wat er ging gebeuren. Had volledige controle en regie, werd er niet door overvallen zoals de eerste keer. Plus, de persfase was een stuk sneller en dat was ook beter. Volledig hands off bevallen in een houding zoals ik wilde. Enige nadeel bij de tweede was dat het wat heftig was voor mijn dochtertje. Zij begon niet zelfstandig te ademen maar met een goed optreden van het ziekenhuis kwam ze snel bij

Bij de eerste had ik 30+ uur weeën. De eerste nacht weinig geslapen want ik dacht dat het eraan ging komen, maar daarna de hele dag gewoon maar afgewacht, over de Koningsmarkt gelopen en koffietje gedronken. Het komt en gaat, maar het doet niet echt pijn tot aan de persweeën. Bij de tweede had ik binnen 2 uur 10cm ontsluiting en waren de weeën onmiddellijk heftig en onmogelijk doorheen te praten, totaal andere beleving.

Ik heb bij de bevalling van mijn zoontje en weeënstorm gehad nadat mijn vliezen braken. Daarvoor had ik "normale weeën" De weeën begonnen bij mij waarbij het wel direct regelmatig was.. Ongeveer om de 4 minuten. Maar ze waren goed te dragen.. Ze voelde als een hevige menstruatie kramp. Ik kon nog gewoon iets doen en me op iets anders concentreren dan alleen de wee. Nadat mijn vliezen braken volgde de weeën elkaar sneller op. Geen idee hoelang er tussen zat, want ik was echt niet meer in staat om aan iets anders te denken dan de weeën en de pijn die ik had. Ook tussen de weeën door was het echt bijkomen en op adem komen. Ik kan me voorstellen dat je op kijkt tegen weer zo'n weeënstorm. Bij mij heeft het naar 3 kwartier geduurd en toen had ik 10 cm ontsluiting. Maar als je zegt dat je 12 uur in een weeënstorm hebt gezeten, is dat echt extreem. Want ik weet dat ik mijn man de verloskundige heb laten bellen met het idee dat ik naar het ziekenhuis wilde voor pijnmedicatie, want dit was wel te doen voor een uur of 2, maar geen 8,9,10 uur. Bij mijn zus haar eerste kwam de bevalling uit zichzelf gang en bij de tweede moest ze ingeleid worden. Zij beschreef dat weeën na inleiding als pittiger en moeilijker om op te vangen.

Bij mijn eerste had ik normale weeën. Het begon te rommelen een aantal uur nadat mijn vliezen spontaan waren gebroken. Ik beviel redelijk snel, zeker voor een eerste, in totaal zo'n 8 uur vanaf de eerste weeën. Ik moest aan de monitor, dus ik kon de weeën zelf 'volgen'. Tussen de weeën zat voldoende tijd om weer even op adem te komen en te focussen op de volgende. Dat is geen vakantie, maar wel prettig. Naarmate de weeën vorderen, vordert ook de pijn. Maar ik kon het wel hebben. De persfase vond ik erg pijnlijk. Bij mijn tweede begon de bevalling met gerommel. VK stelde bij de reguliere controle (die had ik toch toevallig staan) 3-4cm vast. Het gerommel veranderde thuis ineens in een weeënstorm. De VK was er nog niet. Ik kende de pijn, maar door de plotselinge intensiteit en geen enkel rustmoment raakte ik in paniek. Ik moet in een ruim uur van 4cm naar 10cm zijn gegaan. De VK was er pas bij de persfase (ik verwijt haar niets). Toen zij zag en aangaf dat alles goed was, kwam wat rust terug. De persfase was makkelijker, niet zo pijnlijk,vlot en gecontroleerd. Aan beide geen trauma overgehouden.

Bij mijn eerste had ik een weeënstorm door hoge dosis weeënopwekkers die te laat lager/uit werd gezet. Bij de tweede en derde had ik natuurlijke weeën (bij de derde wel na strippen). Het was voor mij echt een groot verschil. De 2e en 3e liepen heel geleidelijk op, tot max punt heftige weeën, waarna persen en geboorte. De weeënstorm was echt ondraaglijk met 0 ademmomenten tussen de weeën door. Het leek echt eindeloos te duren.

Bij de eerste heb ik geen weeënstorm gehad. Het ging wel vlot, bevallen in 6 uurtjes, maar ze waren goed op te vangen. Mijn lichaam had ook redelijk de tijd om in beval modus te komen. Toen mijn zoontje geboren was voelde het alsof ik high was 😅. Mijn lichaam had echt veel endorfines etc aan kunnen maken. Ook geen ring of fire gevoeld bijvoorbeeld. Voelde ook alsof ik echt de controle had. Ik had deze bevalling wel 100x opnieuw willen doen voor mijn gevoel. De tweede is na een weeën storm van 1.5 uur geboren. Het ging zo snel dat mijn lichaam en hoofd de tijd niet hadden om echt te beseffen wat er gebeurde. Eigenlijk was het een grote wee. Het zweet brak me compleet uit, gelukkig kon ik enigszins rustig blijven. Ze is ook bijna op de parkeerplaats van het ziekenhuis geboren, haar hoofdje stond al toen we parkeerde, dat heb ik echt gevoeld 🥲. Ook heel ander gevoel achteraf, maar was heel blij dat ze er was.