Wel of geen abortus

Ik heb geen ervaring of tips. Ik denk wel dat je meer reacties zal krijgen als je het op het algemeen forum post, nu zit je in een groep waarin bijna iedereen deze maand moeten bevallen.

Je hebt helemaal gelijk ! Ga hem verplaatsen :) dankje !

Ik hoor zoveel mitsen en maren dat ik denk: ik zou voor abortus kiezen en blij zijn met je prachtige gezin. Zeker als je man het ook niet ziet zitten en stel er is iets met het kindje, dan worden alle mitsen en maren nog groter. Ik ben zelf 43 en de zwangerschap is behoorlijk pittig kan ik je vertellen. Zelfs in vergelijking met 3 jaar geleden bij mijn eerste. Uiteraard kan ik de keuze niet voor je maken, maar bij zoveel twijfel zou ik zeggen: niet doen. Sterkte met de keuze! ❤️

Een abortus blijft je sowieso altijd bij, dat blijft de rest van je leven zo. Weet ik uit eigen ervaring. Een gynaecoloog zei ooit tegen mij: welke keuze je ook maakt, het blijft de rest van je leven bij je. Ik zie wel het mooie ervan in: in mijn familie is er ook een groot verschil in leeftijd en dit wordt als heel gezellig ervaren. Tussen de oudste en de jongste zit 12 jaar. Ze zijn gek op elkaar! Als het lukt: waarom niet? Slaapgebrek is een fase. Welke keuze je maakt: het is goed. Zorg dat je het weloverwogen doet. Sterkte!

Ik zou het zien als nog een kadootje. Ik ben ook 41 bijna 42 heb een zoon van 11 en een zoon van 9 en heb nu net een zoontje van 10 weken. De zwangerschap was erg zwaar jazeker en ja het is ook zeker zwaarder allemaal dan 10 jaar geleden maar het is ook zo prachtig om dit nog te mogen ervaren.

Ik begrijp iets niet helemaal. Jullie hebben net besloten dat het goed zo is (na een jarenlange wens van jou) en nu komt die wens toch nog uit en hoor ik alleen maar negatieve dingen over een vierde kind. En al die negatieve dingen zijn er niet ineens lijkt me. Hoe komt dat je nu ineens op deze manier kijkt?

Ik heb zelf 5 jaar geleden ook de keuze gemaakt voor een abortus. Ik had nog geen kinderen maar zat in een rotrelatie. En ik heb er nooit spijt van gehad. Mijn gevoel zei toen dat het mij en het kindje niet gelukkig zou maken. Nu 5 jaar later, een prachtrelatie met 4 lieve bonuskindjes én zwanger. Ik weet zeker dat mijn eerste zieltje daar vrede mee heeft. Laatst zei iemand tegen me dat sommige kindjes naar je toe komen om je iets te vertellen. Ik kan alleen maar zeggen, luister naar je hart ♥️

Dat, ten eerste. En daarnaast, hoe kun je onverwacht zwanger zijn. Je weet precies waar je in je cyclus zit als je onveilige seks hebt toch? Dat gezegd hebbende lijkt het me in jullie geval niet de moeilijkste keuze, hoewel je nu héél veel beren op de weg ziet. Het is jouw wens geweest dus ik neem aan dat je toen ook alle tegens hebt overwogen. Ik denk eerlijk gezegd dat jullie het gewoon moeten laten bezinken samen en even van de schrik moeten bekomen allebei. En heb het er eens met de kinderen over, hoe zij tegen een nieuwe baby aan kijken. Als ze 10 en 8 zijn kunnen ze al super goed meehelpen, vinden ze vaak nog leuk ook. Enige wat mij misschien ongerust zou maken is inderdaad jouw leeftijd. Ik ben momenteel 39 jaar en 34 wk zwanger van onze eerste, én laatste. Wij hebben er (nu al) bewust voor gekozen om het bij deze ene te houden, voornamelijk vanwege mijn leeftijd en angst voor complicaties e.d. Ik hield m'n hart ook vast voor de nipt toen. Hoe dan ook wens ik jullie succes met het maken van de juiste keuze!

Wat ben je streng… jij weet niet wat ertoe heeft geleid dat TS toch zwanger is geraakt. Ik zou de keuze NOOIT aan de kinderen laten. Wat als het inderdaad een ziekelijk kindje wordt? Het is altijd aan de ouders om dit soort beslissingen te nemen.

Bedankt voor alle reacties tot nu toe, ik merk dat het al fijn is om mijn verhaal te delen. Iemand zei dat sommige zieltjes naar je toe komen om je iets te vertellen. Ik denk soms: ik had zo’n moeite om het idee van een 4e af te sluiten, dit dwingt me nu tot een keuze. Iemand anders vroeg waarom ik de mitsen en maren niet eerder zag, dat vraag ik me zelf ook af en begrijp ik ook niet van mezelf. Zijn het de hormonen? Een soort realiteitszin nu het echt is? Ik weet het niet.

Hoe komt het dat jullie eerst wel een jarenlange wens voor een vierde hadden en nu niet meer? Zeker als jullie eigenlijk pas net besloten hebben dat het goed is zo, zou ik denken dat dit kindje welkom is. Maar in je bericht lees ik iets anders. Ik lees veel bezwaren, en die kan ik me ook indenken, dus ik kan de gedachte aan abortus ook plaatsen. Tegelijkertijd lees ik dat er een belangrijke rol voor je man is in dit verhaal. Hij wil het niet, en dus denk jij aan abortus. Is dat ook echt wat JIJ wilt? Dat je denkt aan de anderen in het gezin is goed, maar vergeet ook niet te luisteren naar jouw stem. Je kunt bij Fiom terecht voor hulp bij de keuze

Waarom heb je het idee van een 4e afgesloten? Werd het leeftijdsverschil met de rest te groot naar je gevoel? Ook niet geheel onbelangrijk, hoe staat je partner erin? Wat ik je wel écht op het hart wil drukken: je hoeft je écht niet schuldig te voelen tegenover het vruchtje als je voor abortus kiest.

Waarom wilde je graag een 4e? Wat was je reden toen? Want toen had je met dezelfde redenen gezeten die je nu ziet om het niet te doen? Over het leeftijdsverschil, de positieve kant is dat je kinde nog een tijdje thuis zal wonen terwijl de andere het huis al uit zijn en fijne 1 op 1 tijd met jullie zal krijgen! Mijn mama was de jongste van 7 met een leeftijdsverschil van 5 jaar met haar jongste zus. Ze vond dit net leuk en had als enige van haar broers en zussen een eigen kamer als tiener. Mocht het kindje een afwijking hebben kan je altijd nog beslissen de zwangerschap af te breken, om dit uit voorzorg te doen vind ik een stuk heftiger. In jouw situatie zou ik het kindje houden. Zeker gezien je grote wens voor een 4e denk ik dat je hier veel pijt van zal hebben.

Ziekelijk kindje?? Heftig klinkt dit. Een kind, gezond of ziek, heeft evenveel recht op leven en liefde!

Het gaat er in deze situatie om dat de zorg van een ziek kindje ook een enorme impact heeft op het leven van de kindjes die er al zijn. Daarnaast zijn er veel mensen die hun kindje geen ziek/ gehandicapt leven willen geven. Dat is ook uit liefde voor dat kindje.

Het gaat mij om het woord ziekelijk kind dat ik echt negatief vind klinken.

Ik blijf er wel bij dat dit geen reden is voor abortus uit voorzorg. De kans blijft altijd groter dat het kindje gezond is en anders zullen grote problemen tijdens de zwangerschap al uitkomen en dan heb je nog steeds een optie.

Ziekelijk betekent gewoon hetzelfde als ziek… TS geeft aan dat ze het risico lastig vindt nu ze al een compleet gezin heeft. Er maar klakkeloos vanuit gaan dat het gezond is vind ik bijzonder naïef. Uiteraard heeft elk kindje recht op liefde… récht op leven, nee voor een embryo of foetus vind ik dat niet.

Mijn advies: laat het even bezinken! Het leven neemt soms een onverwachte wending, maar dingen gebeuren niet voor niets. Zelf heb ik nog 2 broertjes gekregen toen ik al wat ouder was en het is het beste wat ons gezin is overkomen! Het gaf veel liefde en verbinding en de kinderen verderop in de kinderrij 'voegen' zich vaak makkelijk! Alle praktische dingen lopen wel los, het gaat erom dat het kindje een liefdevol plekje in jullie gezin mag innemen.

Ik heb geen advies voor je, maar heel veel sterkte met deze moeilijke keuze!! ❤️