Zo bang dat het misgaat

De Angelsound begint pas te werken vanaf 14 weken, staat in de beschrijving. (Ik ken het apparaat niet, maar heb even gegoogeld) Zoals je zelf al hebt ontdekt, werkt voor jou de geruststelling van een echo maar tot het moment dat je de deur uitloopt. Vaker echo's hebben echt geen zin. Wat ik zou doen, is hulp zoeken bij je angsten, want het klinkt alsof het je volledig verlamt, en een stuk extremer dan ik zou verwachten bij je verhaal. En je wil ook nog een moeder kunnen zijn voor je oudste. Kijk of je via verloskundige of huisarts (of wie weet heb je al een hulpverlener) goede mentale/psychische ondersteuning kunt krijgen, bijvoorbeeld via de POP-poli.

Heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap! Die eerste weken zijn echt slopend! Je hebt al 2x een mooi kloppend hartje gezien. Probeer je hier aan vast te houden! Een vroegere echo zal je ook maar 5 minuten gerust stellen vrees ik. Echt tips heb ik niet aangezien ik zelf niet tot de eerste echo ben geraakt, maar je kan wel vaak lezen dat de kans op een miskraam na een kloppend hartje van 10% naar 1-3% zakt! Probeer van je zwangerschap te genieten. Dat verdien je!

Dit is heel herkenbaar hoor. En je bent niet de enigste zwangere die dit heeft. Ik was ook erg angstig vanwege een miskraam. Nu intussen 14 weken en het vliegt me soms nog erg aan, ook dat ik er misselijk van word en me enorm druk ga maken. Hier is echt niet direct psychologische hulp voor nodig. Al is het wel fijn dat je met iemand even kan praten een partner of een vriendin bijvoorbeeld.

Heel herkenbaar.. Vooral de 1ste 12 tot 20 weken vond ik rete spannend! Totaal geen controle over de situatie en het is gewoon maar afwachten. Er is gewoonweg niet veel zekerheid die je nu hebt helaas :( Pas na de positieve 20 weken echo ervaarde ik meer rust. Ikzelf heb geen gebruik gemaakt van een Angelsound apparaat. Expres niet. Dan had ik mezelf helemaal gek gemaakt... Als de angsten echt de overhand gaan nemen zou je ook bij professionals aan de bel kunnen trekken. Om erover te praten o.i.d. Misschien dat je daar wat meer rust van krijgt

Misschien heb ik inderdaad een paar signalen wat te groot aangezet. Waar ik op aanging was: - na 2 goede echo's, dat het niet lukt een week zonder echo te "overleven" - dat je zo in paniek bent dat je de gebruiksaanwijzing van de doppler niet meer kunt lezen. - dat je gaat vragen om extra echo's zonder enige aanleiding - dat bijna anderhalf jaar proberen (wat echt nog wel normaal is) klinkt als een traumatische ervaring. Pijnlijk, moeilijk, dat snap ik, maar dat je wanneer je daar aan denkt misselijk wordt... p.s. Ik begrijp en ken de angst echt wel hoor TS, ik heb ruim 2 jaar geprobeerd voor 1ste kindje, met 4 miskramen en 2 ivf trajecten. Ik hoop dat je goede ondersteuning krijgt, maar dan vooral dus gericht op je angst. Misschien heb ik bij mijn eerste post veel te zwaar ingezet, en is praten met vriendinnen voldoende, kijk maar wat je nodig hebt! En wees niet bang om hulp te vragen.

Ik herken het eerlijk gezegd niet, ondanks dat ik bij m’n eerste 2 jaar erover deed om zwanger te worden. Ik heb ook nooit gehad dat ik de eerste weken extra angstig ben. Enigste wat ik ervaar is dat ik bij elk steekje of krampje even erbij stil sta maar meer ook niet. Ik heb toch nergens invloed op dus waarom mezelf gek maken en stress bezorgen wat ook niet echt gezond is voor de zwangerschap. Als je er dusdanig last van hebt zou ik het eens met je huisarts bespreken, onzekerheden lijken mij heel normaal maar geen extreme angsten (zoals het in je bericht doet overkomen).

Heeel herkenbaar.. helaas is het bij mij pas verdwenen na 20 weken, toen was ik echt pas “zeker” van mn zwangerschap en ging de onrust weg. Ik hoop wel dat je je beter gaat voelen, als ik erop terug kijk heb ik heel veel spijt van de onrust, heb hierdoor de eerste helft van mn zwangerschap niet kunnen genieten 🙁🍀❤️

Dank voor jullie berichtjes. Ja klopt. Ik weet ook van mezelf dat ik hier overmatig last van kan hebben dus het is bekend. Heb het ook al vaker aangekaart tijdens het traject maar ze zijn geen fan van gebruik medicatie tijdens de zwangerschap gezien dat niet goed is voor het kindje. Ik moet mezelf gewoon maar inhouden en rust proberen te vinden. Hopelijk voel ik snel de schopjes en zal ik daarna meer rust vinden. Eigenlijk is het ook onzin me zo druk te maken want wat is nou die 1-3% op de kans dat het wel goed gaat. Dank voor jullie berichtjes❤️

Begrijp ik het goed dat je normaalgesproken (vaker) medicatie gebruikt tegen stemming/angsten en dat dat nu niet kan? Dan hoop ik dat ze je iets in de plaats kunnen bieden, al is het bv af en toe gesprekken met de praktijkondersteuner, met een coach, met een psycholoog... Iets wat je normaalgesproken (soms) voorgeschreven krijgt weglaten in een periode die veel stress veroorzaakt en dan verder niks bieden lijkt me een beetje mager... Heel veel succes!

Ik dacht dat een Angelsound pas na 12 weken ging werken.

Waarom boek je dan niet een pretecho?

Een angelsound kan en "mag" je pas vanaf 12 weken gebruiken dus dat hij niet lijkt te werken is niet zo gek. Helaas zijn de eerste weken van de zwangerschap zenuwslopend en kun je jezelf helemaal gek maken met alle gedachtes. Mij hielp het bijvoorbeeld om bezig te blijven zodat ik niet de hele dag tijd had om te gaan piekeren of om elk krampje te over-analyseren. Ik moest voor mijn gevoel ook te lang wachten tussen de echo's dus ik heb zelf een pretecho ingepland. We mochten tussendoor even spieken en dat gaf ontzettend veel geruststelling. Natuurlijk kun je onmogelijk élke week bij de echoscopiste zitten en moet je uiteindelijk meer vertrouwen krijgen in een goede afloop maar dat zal langzaamaan gaan groeien. Ik begreep dat je tijdens het traject eerder aangegeven hebt dat je hier moeite mee hebt, kun je eventueel gebruik maken van een maatschappelijk werkster of praktijkondersteuner om je gevoelens/angsten te ventileren.

Precies. Je hebt meer kans dat het goed gaat dan dat het fout gaat. Wat goed van je! Ik kan me voorstellen dat het niet altijd makkelijk is maar probeer je gedachten een positieve kant op te sturen wanneer je angsten weer komen kijken. Misschien helpt afleiding je ook op zulke momenten. ❤️

Nee ik heb geen medicatie tegen stemming/angsten. De zwangerschap versterkt het ook gewoon en tijdens ons traject heb ik ook veel last gehad van angsten waardoor ik het overwogen heb. Normaal is het een stuk minder erg dan nu (komt ook door de hormonen denk ik). Gesprekken zijn ook fijn

Oh er viel even iets weg. Ik zou idd ook even kunnen vragen doorverwezen te worden naar de POP poli om te kijken wat zij kunnen doen. Het is niet zo heftig op dit moment dat ik niet kan functioneren, maar ik heb er wel last van.

Stemmingswisselingen passen ook wel bij dit vroeg zwanger zijn. Ik ben ruim 9 weken en mijn vriend kijkt me ook af en toe aan van "yo, kort lontje". En ik heb ook nog af en toe gesprekken met een verloskundige/coach om de miskramen een plekje te geven. Maar bij jou klinkt het meer beperkend dan ik het bij mezelf ervaar. Organiseer maar lekker veel steun om jezelf! Sterkte en succes!

Klinkt idd een beetje dramatisch maar wij vrouwen zijn dat soms ook 😅 Maar ik las nergens dat ze de gebruiksaanwijzing niet kon lezen door de stress. En ze vraagt om extra echo's omdat ze zich zorgen maakt. Ik had dit ook gedaan terwijl ik al een kloppend hartje had gezien en het was idd een miskraam, dus is misschien ook realistisch. Ik heb deze zwangerschap ook extra echo's aangevraagd omdat ik me druk maakte. Een zei heeft een halfjaar geprobeerd jij langer.. Bij ons mocht het altijd in 1x lukken maar ik vond de eerste keer al stressvol 🙈 dus ik vind het erg knap dat mensen soms zolang proberen en dan psychisch nog allemaal aankunnen 😅 maargoed, dat ben ik. Najaa bedoel eigenlijk alleen dat de psychologische hulp wat overdreven is 😉

Ja ik heb ook niet het idee dat ik psychische hulp nodig heb op dit moment moet ik zeggen. Ik denk dat elke vrouw tijdens de zwangerschap wel dit ervaart toch? De 1 misschien wat meer dan de ander. Ik had ook bloedverlies dinsdag en dat hielp ook niet mee. De pretecho was gelukkig dinsdag helemaal goed en maandag Termijnecho. Daar kon ik weer eventjes op teren:) Hoeveel weken ben jij?

Ik herken je gevoelens heel erg. Wij geen lang traject gehad (derde ronde lukte het) maar ik was eveneens als de dood dat het mis zou lopen. Ik wilde het zó graag en het idee van een miskraam of een missed abortion verlamde me soms enorm. Als je al aanleg hebt om wat angstiger te zijn of wat vaker te piekeren (me! 💁🏼‍♀️) dan is het niet gek dat het nu meer tot uiting komt. Dat kan enorm versterkt worden door de hoeveelheid hormonen in je systeem. Je gevoelens zijn hartstikke echt en ze mogen er ook zijn. Het is lastig om geen controle te hebben en dit is bij uitstek iets dat je lichaam helemaal zelf moet doen. Het enige dat mij hielp was afleiding zoeken en erover praten. Door afleiding te zoeken was ik ‘s avonds vermoeider waardoor ik minder piekerde in bed en sneller insliep. Mijn piekermomenten zijn altijd ‘s avonds. En als ik bezig was, dan vergat ik soms ook dat ik zwanger was en dat gaf ook wel opluchting. Inmiddels ben ik 17 weken zwanger en in mijn geval is het nu al beter. De 13 weken echo en de NIPT waren allebei goed, en we weten inmiddels ook dat we een klein meisje krijgen. Nu is het nog even wachten op de beweging, maar ik ben echt al rustiger. En toch word ik soms nog overvallen door een angst en sta ik haar te smeken of ze alsjeblieft bij me wil blijven. Het is normaal, en het hoort er voor sommige mensen ook echt bij. Het kennen van de cijfers over miskramen hielp voor mij soms wel en soms niet. Soms dacht ik: “oh ja, 1 tot 3%… we hebben écht goede kansen” en op andere momenten was de angst te sterk. De gedachte aan dat het niet binnen mijn controle lag was eveneens soms voldoende. Zo van: “als het mis gaat, dan doe ik er toch niets tegen”. Dat gaf een bepaald soort rust. Ik denk dat in mijn geval deze gevoelens niet meer weggaan en horen bij het moederschap. Ik zal altijd in meer of mindere mate bezorgd zijn om het welzijn van mijn kindje en daar heb ik vrede mee. Ik vind het ook mooi om zoveel liefde en verlangen te voelen. Zoek naar wat voor jou werkt. Je bent niet alleen 🤍

Jahoor, ik zie het echt wel als gezonde spanning. De ene vrouw heeft er net iets meer last van als de ander. Ooh dat is schrikken, geeft veel stress hé! Fijn dat de termijnecho goed was. Straks ga je je kindje elke dag voelen en dat geeft ook alweer wat meer zekerheid. Ik ben nu 15 weken, heb volgende week mijn controle weer. En hoe dichter ik bij die dag kom hoe meer spanning ik dan weer krijg.. Want stel je voor denk ik dan. Helemaal niet gek vind ik, en het hoort ook gewoon bij mij dat ik er dan toch weer spanning van krijg.