Zorgenkindjes?

Ik heb een zoontje van 5 met een flinke vorm van autisme. Hij spreekt niet of nauwelijks, niet zindelijk en zijn ontwikkelingsleeftijd is ongeveer 2. Nu 20 weken zwanger van nr 2, weer een jongetje😊. Het heeft bewust zo lang geduurd voor we voor een tweede durfden te gaan. De zorg voor Mn oudste is dusdanig intensief dat ik gewoonweg niet eerder durfde. Het is wel zwaar nu, met hem erbij. Hij moet nog geregeld getild worden met 20+kg en heeft gewoon veel zorg en aandacht nodig. Ben heel benieuwd hoe hij gaat reageren op de baby, want hij begrijpt er niets van dat ik zwanger ben...

Spannend voor jullie ook. Zal vast even wennen zijn, maar hopelijk gaat hij het heel leuk vinden. Sam kan ook niet lopen etc dus dat tillen is zwaar he. Was het ook al voor de zwangerschap vond ik.

Hier ook een zorgenkindje van 2,5 jaar met algemene ontwikkelingsvertraging en kenmerken ASS. Ook is hij snel erg overprikkeld dus is hem meenemen naar familie nog steeds geen optie. We hebben lang getwijfeld over een tweede, maar nu toch de stap gewaagd. Ik ben best bang over de impact op ons ons gezin, want het is met periodes nog steeds erg pittig!

Precies dat gevoel heb ik ook. Met momenten heb ik een enorm schuldgevoel naar de oudste omdat hij mij nu ongevraagd moet gaan delen. En ik kan hem niet uitleggen dat ik nog steeds vreselijk veel van hem zal houden. Vind dat echt heel lastig. We weten ook niet hoe hij erop gaat reageren, hij begrijpt nog niet echt wat er aan de hand is. Hij heeft bijvoorbeeld erg veel moeite met huilende kinderen. Dus heb ik hem een geluidswerende koptelefoon gekocht die hij dan op kan doen. Dat blijkt nu in sommige situatie ook al echt een succes mbt prikkels! Ik probeer hem erin te betrekken, heb prentenboekjes gekocht Over het onderwerp die ik samen met hem lees. Hopelijk kan ik het zo iets tastbaar maken. Mijn hoop is dat hij zijn kleine broertje gaat tolereren. Alles meer dan dat is een bonus. Ik geloof wel oprecht dat het absoluut ook een positieve impact kan hebben! Dus daar hopen we op❤️

Ja idd vantevoren ook al zwaar. Maar je went er wel aan en ik wordt steeds creatiever in manieren om het tillen te omzeilen. Mijn zoontje kan wel lopen maar weigert het gewoon.

Ik geloof ook echt dat een tweede kindje positief is voor het oudste: zeker qua sociale ontwikkeling! Mama delen zal wel moeilijker zijn: hij is gewoon om erg veel aandacht overal te krijgen. Rationeel weet ik wel dat het goed komt, maar die hormonen doen mij soms toch echt twijfelen 🙈 Ik tel nu heel erg af naar de 12 weken: hoop mij dan lichamelijk iets beter te voelen en vanaf dan kan ik het nieuws ook delen met mijn omgeving!

Hi mama’s, hoe ervaren jullie de zorg van twee kindjes waarvan één een zorgenkindje is? Ik zou mijn dochter met pws heel graag een broertje of zusje gunnen (en mijzelf ook) maar vind het zo spannend