Zwanger en meer last van astma aanvallen

Wat zwaar voor je zeg. Het kan natuurlijk zijn dat de artsen dit oprecht de beste optie vinden. Maar misschien is het hen niet duidelijk geworden hoeveel last je ervan hebt? Waar ik mezelf altijd aan moet herinneren is dat je artsen moet laten zien /vertellen met gevoel hoe je je voelt als je op je slechtst bent. Het blijven mensen en dan begrijpen ze de noodzaak van je hulpvraag beter. Ik ben zelf namelijk geneigd om heel erg vanuit mijn hoofd te vertellen waar ik last van heb, maar dan lijkt het ook net alsof ik het goed onder controle hebt, wat dus niet zo is, want dan zou ik niet bij de arts zitten, denk ik dan. Als ik jou verhaal zo lees, zou ik echt wanhopig bij de arts/verloskundige mijn verhaal doen en in huilen uitbarsten, gewoon van de pijn, vermoeidheid en frustratie, misschien dat ze dan snappen waarom je echt niet nog drie weken kan wachten. En als je echt de drie weken moet uitzitten, dan maar het beste er aan overgeven en accepteren dat het nu gewoon heel kut is. Tussendoor aan leuke dingen denken die je zo met je kleintje kan doen en jezelf voorhouden dat drie weken ook vanzelf voorbijgaan, hoe kut ze ook mogen zijn. Heel veel sterkte!

Ja gisteren heb ik daar goed gehuild, extra gepufd etc maar helaas zien ze geen medische indicatie punt, verder werd er niet op ingegaan. Ook nog een keer toen ik de datum nu hoorde. 2 weken terug is mij een datum met precies 39 verteld en sinds gisteren dus ineens bijna een week later ondanks al mijn klachten en mijn emoties want ja ik ben een doorzetter dus kan wel 3 weken wachten wordt er dan gezegd. Voelde zo echt dat ze mij geheel niet serieus namen ook omdat de kleine meid van p80 naar rond het gemiddelde is gegaan in een maand maar dat was gewoon een meetfout van de vorige keer dus geen zorgen punt. Ik ben gisteren met veel meer stress, wanhoop en twijfels/onzekerheden weggegaan dan waarmee ik binnenkwam.

Loop je helemaal in het ziekenhuis? Kan je bij je verloskundige je verhaal doen? Misschien kan zij nog iets betekenen voor je richting het ziekenhuis of je wat meer uitleg geven zodat je het beter begrijpt. Ik zou heel hard willen zeggen, nee ik ben geen doorzetter, ik heb er genoeg van. Jouw stress zal ook niet goed zijn voor de baby toch? Ik probeer dan wel te bedenken dat artsen het druk hebben, met een totaal andere blik naar zo'n situatie kijken, en vertrouwen houden dat ze doen wat hun het beste lijkt. Maar ik zou zeker met de verloskundige of de poli bellen voor wat meer uitleg zodat je niet alleen met deze stress blijft zitten. Sterkte!

Helpt het als je alsnog meer pufs neemt dan wat voorgeschreven staat? Ik heb ook astma en eerlijk gezegd gebruik ik gewoon wat ik nodig heb, ook zo tijdens mn zwangerschap geweest

Ja vanwege mijn hartafwijking loopt ik deze zwangerschap in het ziekenhuis in een andere provincie onder controle bij de gyneacoloog. Dus ook steeds anderhalf tot 2 1/2 uur reizen met het ov om er te komen. Maakt de afspraken zeker nog vermoeiender. Tot 5 weken terug zag ik steeds maar een en dezelfde gyneacoloog op de Guo's na. Die ging over de zwangeren met een hartafwijking samen met nog een ander die ik de eerste keer zag. Maar sinds een paar weken steeds een ander de afgelopen keren en ook volgende week js het weer totaal iemand anders, maar wel weer een gyneacoloog in plaats van de Verloskundigen die ik nu zag de afgelopen dagen. Ja de stress van alle onzekerheid en zorgen maar ook de lichamelijk stress op mijn lichaam lijkt mij ook niet goed voor de baby maar dan zeggen ze dat ze het op de xtg goed doet dus ze heeft er geen last van. Ik zit eraan te denken om een aantal punten naar de gyneacoloog die ik juist vaak zag te berichten met een aantal punten. Maar voel mij dan ook gelijk weer een zeur. Mijn drempel om te bellen was al hoog maar na gisteren zo nog hoger om te bellen.

Ik mag de foster 4 x 2 gebruiken en dat is ook in overleg met de longarts gegaan. De salbutamol mag ik tot 4 x 4 puffen van de longarts. Gisteren in de wanhoop een keer extra genomen wat toen gelukkig wel hielp voor even. Helaas geven dus zowel mijn eigen longarts als die van het zh waar ik onder controle ben voor de zwangerschap dat dit de max is en het helaas uitzitten is gezien het bloedgas nog goed was 2 weken terug en dat dus aangaf dat ik het goed deed met de medicatie en het advies om dus echt niet te minderen voor de bevalling. En dus de salbutamol te nemen indien nodig tot deze hoeveelheid. Wat nu dus al dagen nodig is. Hoewel het gisteren dus niet genoeg was.

Ik zou dat gewoon doen, contact zoeken met je gynaecoloog en bellen. En dan dicht bij jezelf blijven, zodat je een open gesprek kan hebben. Als ik je verhaal zo hoor, vind ik je echt geen zeur. Het is nogal wat zwanger, hartafwijking, astma, lang moeten reizen voor het zkh, en dan ook nog een week langer door dan dat je eerst dacht en allemaal andere gezichten ipv je vaste arts. Dan mag je best even gerustgesteld en gehoord worden.

Ik begrijp je heel goed. Ik heb ook astma aanvallen gehad, nou sorry maar dan hou ik het niet bij die 4x4 🫠 Dan neem ik gewoon wat ik nodig heb. Ik ga mezelf niet laten lijden wanneer ik het op kan lossen met salbutamol 😅. Ik hoop voor jou dat het snel wat beter met je gaat. ❤️🍀🫶🏼 Nog even!

Ik kan haar helaas niet bellen maar ben de hele ochtend al wel bezig om een bericht te typen met waar mijn vragen en onzekerheden liggen en de klachten. Ook wel of dit niet van invloed kan zijn op de baby en op een start voor mij en de baby als ze komt. Dan komen de antwoorden even van degene die mij de hele zwangerschap al kent en niet van steeds andere gezichten. Denk ook niet dat dat gaat veranderen voor die laatste week gezien de afspraak voor volgende week al staat bij een ander en er dan nog 1 afspraak tussen zit voor ik naar het doc moet en de keizersnede komt. Zojuist maar een stukje gelopen met mijn zoontje van ruim anderhalf gezien hij dat elke dag zo graag wilt en ik dacht misschien is een frisse neus wel even goed. Maar dat viel mij vies tegen. Toch snel benauwd, heel warm, hoofdpijn en nu uitgeblust op de bank geploft. En merk dan gelijk weer de frustratie met mijn lijf dat die gewoon niet meer veel wil en gelijk protesteert met een stukje lopen.

Ja hier moet ik dus contact opnemen met de gyneacoloog of het doc eigenlijk zodat die eventueel kunnen overleggen met de cardioloog en/of de longarts als de benauwdheid meer of anders werd. Maar die namen het gisteren nou niet echt serieus want 2 weken terug was het bloedgas nog prima. Heb het in het bericht naar de gyneacoloog ook maar beschreven dat het toeneemt en wat ik nu gebruik en dat ik door de irritatie ook op en af last van taai helder slijm heb. En wanneer ik dan moet bellen, dat 3 weken overleven dan wel heel lang is en of ze stress/onzekerheid en de lichamelijke stress en het op raken daardoor ook niet slecht is voor de baby

En helaas gaat berichten niet☹️. Want er kan geen groot bericht verstuurd worden. Er zit dan niks anders op om tot volgende week dinsdag te wachten en dit aan een wildvreemde gyneacoloog te gaan vragen😭. Ik heb ook geen andere optie om haar te kunnen berichten. Vanmiddag een stukje gewandeld met mijn zoontje en ondanks het lage tempo al snel benauwd en hoofdpijn. Voelde mij daarna zo zwak en benauwd. En dus weer puffen en paracatamol genomen. Met Zojuist even snel douchen en toen weer best naar geworden dat ik eerst 10 minuten moest gaan zitten voor ik mij af kon drogen. Dit worden ellendig lange weken nog.

Nou hier al meerdere dagen over de 4x4 salbutamol heen. Vanacht zelfs 6 keer gepufd voor het na een ruim uur eindelijk wat beter ging en nog geen 3 uur later weer zo benauwd wakker😭. En dus alleen mijn onderhoudspuf kunnen puffen in de hoop van verlichting. Wederom maar 2 uurtjes slaap deze nacht. De benauwdheid lijkt maar op te lopen en a.s dinsdag eind middag lijkt alleen maar langer te duren. Ik heb wel bericht naar mijn eigen gyneacoloog dat als ze enige manier van eerder bevallen inleiden is dat ze dat dan naar doen. En dat ga ik dinsdag ook weer aangeven bij de gyneacoloog waar ik heen moet. Heb bijna de neiging te zeggen ik ga niet weg voor ze wat doen en snel ook. Iedereen in mijn omgeving zit dat ik op ben en zeggen ook dat ik er niet goed uit zie en ik dit niet tot bijna 40 weken ga redden. En vinden het dus schandalig dat het ziekenhuis dit niet inziet. Ik weet nu al dat ik dinsdag nog geen antwoord op alle onzekerheden/twijfels en zorgen ga krijgen omdat ik denk daar gelijk in huilen uit te barsten helaas al is het alleen al van de reis van ruim anderhalf uur erheen die al als te veel voelt.