Zwanger maar niet blij

Heel normaal hoor. Er komt ook een hoop op je af. Wees lief voor jezelf en neem rustig de tijd om over alles na te denken. Hoe het financieel gaat, hoe je relatie is, etc. Als je al niet lekker in je vel zit is het eigenlijk heel normaal dat je zo reageert. De hormonen, de onzekerheid, het is echt geen feest. Maar, het komt goed! 💓

Hier ook net zo... Ik ben echt mezelf niet. Krijg paniekaanvallen als ik eraan denk. Ben ontzettend kwaad op m'n man. Dus elke dag grote ruzies... Ik voel er niks voor nu.. Maar mijn man zei net dat ik dat vorige x ook had. (weet ik echt niet meer) en dat hij toen ook een hel had. Vind het ook weer zo lullig! Nu sinds een week zo ontzettend misselijk de hele dag. Lig constant te huilen. Dat ik het niet wil en niet kan... Maar het scheeld wel dat mijn man dat dan zegt. Maar hij kan er ook slecht mee omgaan, dus dat werkt ook iet echt mee

Ik ben in het begin ook heel ongelukkig geweest. Ik gebruikte hormonen bij en was echt een kattekop. Daarnaast was ik diep, maar echt diep ongelukkig op het werk. Ik overzag het allemaal niet meer. Er kwam een baby (die ontzettend gewenst was in mijn/ons geval!), maar welke werkgever ging mij nou nog zwanger aannemen. Elke dag zat ik jankend in de auto naar huis van de paniek en stress. Ik heb toch gesolliciteerd bij een ander bedrijf, de zwangerschap bleek geen probleem. Dat in combinatie dat deze zwangerschap goed ging zorgde toch langzaam aan voor een gelukkig gevoel. Wat bij mij ook meespeelde is dat ik voor mijzelf de zwangerschap gewoon soort van ontkende. Dit was puur een beschermingsmechanisme. Het heeft echt moeten groeien. Ik hoop dat er voor jou ook nog een mooie zwangerschap in zit.

Ik begrijp je zo goed. Voor mij was het ook geen roze wolk, maar voelde het als een donderwolk. Inmiddels gaat het iets beter, maar vooral omdat ik nu weet dat het door de hormonen komt. Hang in there. En trek op tijd bij de verloskundige aan de bel als je het even niet weet. Zij zijn er ook voor dit voor zaken.

Bij mij precies hetzelfde verhaal. Vorige week zaterdag een positieve test in handen. Maandag de verloskundige gebeld, daarna volledig in paniek, niet slapen, huilen en niks willen. Wil ik het wel (terwijl we hier echt voor gingen), kan ik het wel, heb ik genoeg financiën. Op advies van de verloskundige contact opgenomen met de huisarts. Hij heeft mij voor deze week oxazepam voorgeschreven en volgende week terug om verder te praten en eventueel in gesprek te gaan met een praktijk ondersteuner die dit stap voor stap met mij gaat bespreken.

Ik heb tot week 12 getwijfeld of ik het kindje wilde houden. Dit was een emotionele rollercoaster voor mezelf en voor mn partner. Ook ik was bang vanwege de financiën en ik wist niet zeker of ik met deze partner een kind wilde, we zijn namelijk erg kort samen. Toen ik had besloten om het weg te laten halen in week 7/8 heb ik een week lang gehuild en toen besefte ik dat een abortus niet de juiste optie was. Ik ben nu 24 weken zwanger en ik kan niet wachten op onze zoon te ontmoeten! Het was zeker niet makkelijk tot week 16 maar ik ben nu dolgelukkig!! Het is dus helemaal niet gek, voel je er niet schuldig over! Ook de hormonen hadden enorme impact op mij en de relatie want kan er onwijs slecht tegen! Als je erover wil praten dan ben je altijd welkom! Succes!💙

Nooit gedacht dat ik me zo zou voelen. Zit in week 10 en niet happy dus. Probeer er niet aan te denken.. maar zie zo op tegen weer slapeloze nachten en de verantwoordelijkheid voor z’n kleintje..

Owja ik heb dit gevoel ook gehad, overweldigd door angst om vanalles. Vanaf en week of 16 ging alles beter en we zijn nu gelukkiger dan ooit!

Hoi ik vroeg mij af hoe het nu met jou gaat? Ik ben nu bijna 15 weken en voel me ook totaal niet happy. En vooral jou aanmerkingen op het moederschap maken dat ik mij ook zo ongelukkig voel.

Eh, er zit een beetje verschil tussen 'grijze wolk', wat iedere zwangere wel (eens) heeft, maar die vanzelf over gaat en je niet belet je normale ding te doen of nog van dingen te genieten wat je voor de zwangerschap ook leuk vond. En een pre- of postnatale depressie. Dus doe even de depressie check, die is ongeveer zoiets: - voel je je verdrietig, nergens meer zin in, of juist apathisch (helemaal niets voelen) voor meer dan 2 weken? - zorgt het gevoel dat je belemmert wordt in je dagelijkse bezigheden? (Bv: je blijft in bed liggen, zegt afspraken af, verzorgt jezelf of je huis niet meer) - dingen waar je vroeger plezier aan beleefde kunnen je niets meer schelen en je hebt helemaal nergens zin in (voor langere periode)? Als je ja zegt op bovenstaande dingen, maak dan even een afspraak met de huisarts en zeg dat. 😊 Ook al is het slechts een iets langer durende dip, depressie is beter voorkomen dan genezen en hoe sneller je erbij bent, hoe sneller er weer bovenop.

Ik heb dit met mijn 1e zwangerschap gehad en nu met mijn 2e zwangerschap ook.... ik kan alleen maar zeggen dat je er over moet blijven praten.. al die gevoelens heb ik ook gehad! En eigenlijk nu weer alleen dan iets anders omdat ik weet wat er gaat komen.. maar ik voel mij weer heel erg ongelukkig terwijl ik bijna nog geen kwaaltjes heb! Maar echt t word beter vroeg of later! Maar ik leef met je mee! Ik Heb ook weer t zelfde helaas.... maar het komt allemaal goed!!🥰😘

Op dit moment ben ik bijna 17 weken. de eerste 2 zwangerscappen heb ik door de hormonen allebei een prenetale depressie gehad. Paniek aanvallen, alleen maar naar bed willen en geen toekomst zien. Op dat moment ben ik bij allebei doorgestuurd naar de POP poli in het zh. Die bestaat uit een verloskundige, kinderarts en een psychiater. Op dit moment sta ik daar weer ingeschreven. Ik ben als de dood dat het me weer over komt. De angst houd me in de greep daardoor voel ik me nu 2 dagen slecht. Ik hoop dat ik mezelf weer herpak en weer door kan gaan met de steun van de POP poli. Als het kindje is geboren en de hormonen weer gaan liggen, ben ik weer een heel ander persoon. Het is en blijft bizar... we hadden ook gezegd 2 kindjes na deze 2 depressies. Maar toch kregen we nog een cadeautje waar we blij mee zijn. Maar mijn spanning zit gewoon heel hoog. Aan de meiden die nu in het schuitje zitten van naar voelen, angst en paniek. kaart het aan bij je verloskundige, schaam je absoluut niet! Mijn nicht is verloskundige, die geeft aan dat het veel vaker voorkomt dan dat je het kan voorstellen! Op dit moment slik ik zelf medicatie, hoe moeilijk ik dit ook vond. Maar als ik dit niet neem, kan het slechter met de baby aflopen dan dat ik het wel neem. Liefs van mij 😘

De kids erg dicht op elkaar zie ik.. straks wel veel voordelen later.. gaat mij misschien niets aan maar hoe kan jouw jongste 1 maand zijn en jij nu zwanger 13 weken? Als je geen antw wil geven hoeft zeker niet, het viel me gewoon op💛! Ik hoop dat je toch een fijne zwangerschap hebt verder en wij vrouwen kunnen meer dan we denken. Het komt zeker goed 💪🏽✨

Ik heb ook wel een beetje paniek gehad of iig helemaal geen blij gevoel.. dat is echt die angst en een kind opvoeden en er voor zorgen is gewoon best zwaar.. je denkt weer aan de moeilijke tijden en krijgt stress Ik hoop dat je een fijne zwangerschap hebt en toch dol gelukkig zal zijn💛✨